Bloom’s taxonomieclassificatiesysteem

De taxonomie van Bloom is een classificatiesysteem voor de cognitieve vaardigheden die bij het leren worden gebruikt. Docenten gebruiken deze taxonomie om lessen te plannen.

Een taxonomie is een systeem dat concepten of dingen groepeert en ordent, zoals de classificaties in de biologie die familie, geslacht en soort omvatten. In 1956 creëerde Benjamin Bloom, een onderwijspsycholoog, een taxonomie van de cognitieve vaardigheden die nodig zijn om te leren.

De zes niveaus van intellectuele vaardigheden

De taxonomie van Bloom heeft zes niveaus van intellectuele vaardigheden, die elk voortbouwen op het vorige niveau: kennis, begrip, toepassing, analyse, synthese en evaluatie.

Deze taxonomie wordt vaak weergegeven door een piramide die in zes secties is verdeeld. Het onderste gedeelte is kennis. Op dit niveau onthouden kinderen feiten en details. Dit is de basis voor alle andere cognitieve vaardigheden en daarom wordt er op scholen de meeste tijd aan besteed. Het tweede niveau is begrip. Het is niet genoeg om feiten en details uit het hoofd te leren, een kind moet de concepten begrijpen. Zodra kinderen concepten begrijpen, moeten ze deze in verschillende situaties kunnen toepassen.

Analyseren vereist dat studenten de delen van iets overwegen en nadenken over wat ze betekenen. Ze moeten bijvoorbeeld twee dingen vergelijken en contrasteren. Synthese vereist dat studenten verder gaan dan wat ze zien of lezen. Ze kunnen bijvoorbeeld worden gevraagd na te denken over hoe het zou zijn om op te groeien in het koloniale Amerika.

Het laatste, hoogste niveau van de piramide is een evaluatie. Op dit niveau werken de leerlingen aan het vormen van een mening en het uitleggen van de redenering achter hun mening. Dergelijke meningen vereisen dat studenten erin geslaagd zijn om door de niveaus omhoog te gaan, van het opdoen van kennis tot het kunnen oordelen.

Herziening van de taxonomie van Bloom

In de jaren ’90 werd de taxonomie herzien, waarbij de zelfstandige naamwoorden werden vervangen door werkwoorden. In plaats van kennis, begrip, toepassing, analyse, synthese en evaluatie, somt de herziene versie onthouden, begrijpen, toepassen, analyseren, evalueren en creëren op. Evalueren is niet langer het hoogste niveau. Het vervangt de synthese en dan komt het creëren bovenaan.

Technisch gezien zijn synthetiseren en evalueren net van plaats verwisseld. Het idee achter de switch is dat voordat iemand iets nieuws kan creëren – synthetiseren – hij de informatie die hij al heeft, moet kunnen evalueren. Creëren of synthetiseren wordt beschouwd als de moeilijkste mentale vaardigheid.

De taxonomie van Bloom gebruiken bij hoogbegaafde kinderen

De vaardigheden onderaan de piramide die de taxonomie van Bloom illustreren, worden beschouwd als denkvaardigheden op een lager niveau. Het zijn de gemakkelijkste vaardigheden om onder de knie te krijgen. De vaardigheden worden complexer naarmate ze hoger in de piramide komen, waarbij de topvaardigheden worden beschouwd als denkvaardigheden op een hoger niveau.

De meeste kinderen moeten een groot deel van hun tijd besteden aan vaardigheden op een lager niveau voordat ze naar de hogere niveaus kunnen. Kinderen moeten bijvoorbeeld eerst tijd besteden aan het onthouden van feiten. Ze moeten dan een aanzienlijke hoeveelheid tijd besteden om de concepten die ze hebben geleerd te begrijpen. Zodra ze de concepten hebben geleerd en begrepen, kunnen ze deze toepassen op nieuwe situaties. Dat zijn allemaal vaardigheden op een lager niveau. Pas als die eerste vaardigheden onder de knie zijn, kunnen kinderen doorstromen naar de hogere vaardigheden.

Ze kunnen feiten en details sneller onthouden dan hun niet-begaafde leeftijdsgenoten en hebben minder moeite om concepten te begrijpen. Ze zijn eerder klaar om naar de hogere vaardigheden te gaan, waar ze de meeste van hun uitdagingen krijgen. Het is op deze hogere niveaus dat hoogbegaafde kinderen het grootste deel van hun academische uitdaging krijgen.