Trichotillomanie, ook bekend als haartrekstoornis, is een psychische aandoening die gepaard gaat met terugkerende, onweerstaanbare drang om haar van de hoofdhuid, wenkbrauwen, oogleden en andere delen van het lichaam te trekken. Trichotillomanie is geclassificeerd in de obsessief-compulsieve stoornis (OCS) en heeft betrekking op stoornissen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5e Editie (DSM-5).
Trichotillomanie resulteert vaak in volledige of gedeeltelijke verwijdering van haar op het lichaam, meestal van de hoofdhuid en het gezicht. Afhankelijk van het individu kunnen symptomen en effecten ernstig of beheersbaar zijn.
Ook gekend als
- Haartrekstoornis
- Pathologisch haartrekken
- TTM
- Tricho
![Trichotillomanie Symptomen](https://www.verywellhealth.com/thmb/znB6ELuMZoLJ3s15Dww8291wkk8=/1500x1000/filters:no_upscale():max_bytes(150000):strip_icc()/trichotillomania-hair-pulling-disorder-5089316-v1-943c1ede740a4c878aad6663a8d22638.jpg)
Jessica Olah / Heel goed
Symptomen en complicaties
Symptomen
Mensen met een haartrekstoornis voelen vaak een intense drang om hun haar uit te trekken en ervaren toenemende spanning totdat ze dat doen. Nadat ze hun haar hebben uitgetrokken, voelen ze zich opgelucht. Ze kunnen ook hun haar uittrekken vanwege stress, of ze kunnen het doen zonder er veel over na te denken.
Gedrag geassocieerd met haartrekstoornis zijn onder meer:
- Herhaaldelijk haren uittrekken
- Onweerstaanbare drang om haar uit te trekken
- Merkbare haaruitval
- Kale plekken, die vaak een ongebruikelijke vorm hebben of de ene kant meer aantasten dan de andere
- Bijten, kauwen of eten uitgetrokken haar
- Het dagelijks leven wordt negatief beïnvloed als gevolg van het uittrekken van haar
Studies tonen aan dat degenen die leven met trichotillomanie waarschijnlijk ook episodische of frequente trichofagie krijgen, wat de werking is van het eten van haar. Ongeveer 5-20% van de personen met trichotillomanie vertoont dit gedrag.
Ongeacht hoe en wat ze doen, haren trekken wordt vaak gevolgd door schuldgevoelens en schaamte en zal, indien mogelijk, vaak privé worden gedaan.
Haartypes die het vaakst worden uitgetrokken in volgorde van frequentie
- Hoofdhuid
- Baard
- wimpers
- Wenkbrauwen
- oksels
- Kofferbak
- schaamstreek
Het haartrekgedrag van mensen met trichotillomanie kan worden geclassificeerd als gefocust, automatisch of gemengd. Deze subtypes specificeren duidelijker hoe bewust het individu is van hun haren trekken:
-
Gefocust: Gefocust haartrekken wordt gekenmerkt door een dwangmatige kwaliteit en bewustzijn van hun acties. Het wordt vaak gedaan als reactie op een negatieve emotie of intense drang
-
Automatisch: wanneer iemand zich bezighoudt met automatisch haartrekken, trekken ze aan hun haar zonder bewust te besluiten dit te doen. Dit type komt vaak voor wanneer het individu zittende activiteiten doet, zoals tv kijken of wachten op de bus
-
Mixed: Mixed hair-pulling is een mix van gefocust en automatisch hair-pulling. Het individu zal zich soms bewust en soms onbewust zijn van hun haren trekken
complicaties
Trichotillomanie gaat gepaard met veel fysieke en emotionele complicaties. Ze zijn meestal het gevolg van overmatig haartrekken.
Lichamelijke complicaties van een haartrekstoornis zijn onder meer:
- Haaruitval en kale plekken
- jeuk
- Gelokaliseerde huidinfectie
- Chronische pijn
-
Blefaritis door het uittrekken van wimpers
- Repetitive motion verwondingen aan spieren en gewrichten zoals carpaal tunnel syndroom
- Weefselschade
- Maagdarmklachten en/of haarballen door het eten van uitgetrokken haar
Emotionele complicaties zijn onder meer:
- Spanning
- Depressie
- Eenzaamheid
- middelenmisbruik
- Schuld en schaamte
- Negatief zelfbeeld
Veel voorkomende comorbiditeiten van trichotillomanie
Mensen met een haartrekstoornis hebben waarschijnlijk een andere psychische aandoening, waaronder:
- Depressieve stoornis
- Gegeneraliseerde angststoornis
- Post-traumatische stress-stoornis
- Alcoholgebruiksstoornis
Bijkomende complicaties zijn onder meer sociaal isolement door zich te verstoppen om haar uit te trekken en financiële gevolgen van het niet kunnen doorgaan met normale dagelijkse activiteiten zoals werk.
Oorzaken
Het is niet duidelijk wat trichotillomanie veroorzaakt, maar experts herkennen een paar hoofdtheorieën waarom sommige mensen een haartrekstoornis hebben, waaronder:
-
Familiale component: Studies hebben aangetoond dat haartrekstoornis in gezinnen voorkomt
-
Genetische component: varianten van het SAPAP3-gen zijn gekoppeld aan de ontwikkeling van OCD met vroege aanvang
-
Hersenveranderingen: Resultaten van hersenbeeldvorming toonden aan dat mensen met trichotillomanie bepaalde hersenveranderingen hebben die correleren met de stoornis.
-
Emotionele regulatie: Studies tonen aan dat meer haartrekken geassocieerd is met grotere afname van gevoelens van verdriet, verveling en woede
De gemiddelde aanvang van deze aandoening is tussen de 10 en 13 jaar oud, en haartrekstoornis kan levenslang duren. Mensen die vatbaar zijn voor stress of die veel stress in hun leven hebben, lopen een hoger risico om trichotillomanie te ontwikkelen.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld door een professional in de geestelijke gezondheidszorg op basis van een grondige klinische evaluatie, de geschiedenis van de patiënt en testen om andere oorzaken van haarverlies uit te sluiten.
De DSM-5-criteria voor haartrekstoornis omvatten:
- Herhaaldelijk uittrekken van het haar, resulterend in haaruitval
- Herhaalde pogingen om haartrekken te verminderen of te stoppen
- Haartrekken kan niet beter worden verklaard door symptomen van een andere psychische stoornis of medische aandoening
- Haartrekken veroorzaakt klinisch significant lijden of beperkingen op sociaal, beroepsmatig of ander belangrijk gebied van functioneren
Als u of een geliefde worstelt met een haartrekstoornis, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelingsfaciliteiten in uw regio.
Zie onze National Helpline Database voor meer bronnen over geestelijke gezondheid.
Trichotillomanie wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als OCS. Hoewel de repetitieve en verplichte handelingen van een haartrekstoornis vergelijkbaar kunnen zijn met die bij OCS, zijn ze verschillend.
Bij het onderscheiden van trichotillomanie van OCS, zullen clinici screenen op herhaaldelijk haartrekken en andere repetitieve gewoonten, evenals een screening op OCS.
Veelgestelde vragen bij screening op OCS zijn onder meer:
- Was of maak je veel schoon?
- Controleer je veel dingen?
- Is er een gedachte die je blijft kwellen en waar je graag vanaf zou willen, maar het niet lukt?
- Duurt het lang voordat uw dagelijkse activiteiten zijn voltooid?
- Maakt u zich zorgen over ordelijkheid of symmetrie in het algemeen?
Bovendien zullen clinici een onderscheid moeten maken tussen haartrekstoornis en alopecia areata, een medische aandoening die ervoor zorgt dat haar in kleine stukjes valt. Een paar manieren om de een van de ander te onderscheiden is met trichoscopie, medische geschiedenis en hoofdhuidbiopsie.
Met een eerlijke en open dialoog is het diagnosticeren van een haartrekstoornis eenvoudig.
Behandeling
Hoewel haartrekstoornis niet kan worden genezen, kan deze met therapie worden behandeld. Er zijn verschillende mogelijkheden om haartrekstoornis te behandelen.
Hoewel haartrekstoornis wordt geclassificeerd als een obsessief-compulsieve stoornis, wordt deze anders behandeld.
Gewoonteomkeertherapie
Habit Reversal Therapy, of HRT, is een vorm van behandeling die gericht is op het herkennen en veranderen van de patronen die leiden tot haartrekken. Het doel is om haartrekken te vervangen door gezond gedrag.
Enkele strategieën die bij HRT worden gebruikt, zijn onder meer:
- Onderwijs
- Zelfcontrole
- Ontspannings- en ademhalingstechnieken
Cognitieve gedragstherapie
Een andere nuttige vorm van therapie om trich te behandelen is cognitieve gedragstherapie (CGT). CGT gaat hand in hand met HRT, maar is een diepere duik in de gedachten achter iemands haren trekken.
Enkele veel voorkomende CGT-technieken zijn:
- Factoren bespreken die leiden tot haartrekken en gevolgen
- HST gebruiken om opmerkzaamheid rond haartrekken te bevorderen
- Beperkende overtuigingen identificeren en bestrijden
Groepstherapie
Trichotillomanie kan isolerend aanvoelen en het is fijn voor het individu met de aandoening om te weten dat ze niet de enige zijn. Groepstherapie is een geweldige optie voor mensen die worstelen met het overwinnen van een haartrekstoornis.
Groepstherapiesessies omvatten:
- Een open en eerlijke discussie voeren
- Tips en trucs delen
- Een ondersteuningssysteem vinden
medicijnen
Er is geen medicijn gevonden om trichotillomanie te behandelen of te genezen. Sommige medicijnen, hoewel niet specifiek goedgekeurd voor de behandeling van haartrekstoornis, kunnen worden voorgeschreven om getroffen personen te helpen omgaan met de aandoening.
Er zijn verschillende op elkaar inwerkende neurotransmittersystemen betrokken bij de pathofysiologie van aandoeningen zoals trichotillomanie. Geneesmiddelen die op deze zenders kunnen inwerken, worden daarom vaak gebruikt om deze aandoening te behandelen.
Enkele van de veel voorkomende medicijnen die worden gebruikt om trich te behandelen, zijn:
- Selectieve serotonine herinname remmers
- Clomipramine
- Lamotrigine
- Olanzapine
- N-acetylcysteïne
- Inositol
- Naltrexon
Trichotillomanie kan gênant en oncontroleerbaar zijn. Ga voorbij aan de schuld en schaamte over het trekken van haren en voer een open en eerlijk gesprek met uw zorgverlener of een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Dat is de eerste stap om deze aandoening onder controle te krijgen. Haartrekstoornis is niet de schuld van een persoon, en hoewel het enige moeite kan kosten, zijn er veel verschillende manieren om het te behandelen.
Discussion about this post