Testiculaire aandoeningen: typen, oorzaken, symptomen en behandeling

Wat zijn testikels?

De testikels maken deel uit van het mannelijke voortplantingssysteem. Het zijn twee ovaalvormige organen die zich in het scrotum bevinden. De testikels produceren testosteron en maken sperma. Testiculaire aandoeningen kunnen leiden tot problemen zoals:

• Hormonale onevenwichtigheden.

• Seksuele disfunctie.

• Onvruchtbaarheid.

Wat zijn enkele van de meest voorkomende testiculaire problemen?

Testiculair trauma

De testikels hangen buiten het lichaam en zijn dus vatbaar voor verwonding. Testiculaire verwondingen komen vaak voor tijdens contactsporten. Mannen kunnen hun testikels beschermen door een atletische beker te dragen terwijl ze deelnemen aan een contactsport.

Er zijn een aantal mogelijke symptomen met testiculaire trauma. Dit bevat:

• Ernstige pijn in het scrotum.

• Blauwe plekken en/of zwelling in het scrotum.

• Pijn en ongemak in de onderbuik.
• Misselijkheid en/of braken.

Meestal kunnen de testikels de schok van een blessure opvangen zonder ernstige schade. Bij ernstigere verwondingen kan behandeling nodig zijn en dient u medische hulp in te roepen.

In milde gevallen zal uw zorgverlener waarschijnlijk medicatie, rust en ijs aanbevelen aan het getroffen gebied. In meer ernstige gevallen van trauma zal een echografie-beeldvormingstest worden besteld. Als het trauma ernstig is, kan de zaadbal scheuren en kan er bloed uitlekken. In deze gevallen is een operatie nodig om het bloeden te stoppen, de breuk te herstellen en de zaadbal te redden.

Teelbalverdraaiing

In het scrotum wordt de zaadbal aan het boveneinde aan het lichaam vastgemaakt door een structuur die de zaadstreng wordt genoemd. De zaadstreng bevat bloedvaten die de testikels bevoorraden. Wanneer dit snoer wordt gedraaid, wordt de bloedtoevoer naar de testikels afgesneden. Het verlies van de bloedtoevoer naar de testikels kan de volgende symptomen veroorzaken:

• Ernstige, plotselinge pijn.
• Uitbreiding van de aangetaste zaadbal.
• Tederheid.
• Misselijkheid en overgeven.

Als u deze symptomen heeft, zoek dan onmiddellijk medische hulp om torsie van de testikels uit te sluiten.

Testiculaire torsie komt het meest voor bij mannen in de vroege tienerjaren tot het midden van de jaren twintig, maar het kan ook op andere leeftijden voorkomen. Soms wordt de torsie veroorzaakt door inspanning of letsel, maar in de meeste gevallen is dit te wijten aan de manier waarop uw testikels in uw scrotum zitten; dit is iets waarmee je geboren wordt.

Testiculaire torsie vereist een spoedoperatie om de bloedstroom te herstellen. Idealiter moet de operatie binnen vier uur na de eerste symptomen worden uitgevoerd. Hoe langer de vertraging, hoe kleiner de kans dat de zaadbal kan worden gered. Als de bloedstroom van de zaadbal te lang is afgesneden, kan deze niet worden bewaard en moet deze worden verwijderd.

zaadbalkanker

Er zijn zaadcellen in de testikels en de overgrote meerderheid van teelbalkankers begint in cellen van dit type. In de Verenigde Staten is zaadbalkanker de meest voorkomende vorm van kanker bij mannen tussen de 20 en 40 jaar oud. Het ontwikkelt zich meestal in één testikel, maar in twee procent van de gevallen kan het in beide testikels voorkomen.

Verreweg het meest voorkomende symptoom is een pijnloze knobbel in de zaadbal. Er zijn andere mogelijke symptomen, waaronder:

• Testikel pijn.
• Een dof slepend gevoel in het scrotum.

Minder vaak voorkomende symptomen zijn:

• Een doffe pijn in de onderbuik.
• Rugpijn.
• Zwelling van het onderbeen.
• Bot pijn.
• Hoest.
• Borst zwelling.

Er zijn enkele bekende factoren die het risico op zaadbalkanker verhogen:

• Leeftijd: Testiculaire kankers komen het meest voor tussen de leeftijd van 15 en 55 jaar en is de meest voorkomende vorm van kanker bij mannen tussen de 20 en 40 jaar.
• Ras: Blanke mannen hebben 3,6 keer meer kans om zaadbalkanker te krijgen dan Afro-Amerikaanse mannen en hebben 2,5 keer meer kans om zaadbalkanker te krijgen als Aziatisch-Amerikaanse mannen.
• het hebben van een niet-ingedaalde testikel (cryptorchidisme): Dit is een aandoening waarbij een of beide testikels niet van de buik in het scrotum afdalen.
• Familiegeschiedenis: Als u een familiegeschiedenis van zaadbalkanker heeft, is uw risico op zaadbalkanker groter.

Zaadbalkanker is een zeldzame, maar zeer goed behandelbare vorm van kanker. Er zijn verschillende behandelmogelijkheden:

• Chirurgie: De chirurg verwijdert de kankergezwel door een snee in de lies. In meer gevorderde gevallen kunnen ze ook enkele lymfeklieren in de buik verwijderen.
• straling therapie: Deze behandelingsoptie gebruikt straling om de kankercellen te beschadigen en te vernietigen.
• Chemotherapie: Dit omvat het gebruik van medicijnen om de kankercellen te doden of hun groei te stoppen.

Vroege opsporing en behandeling is belangrijk voor het succes van elke kankerbehandeling, en hetzelfde geldt voor zaadbalkanker. Als zaadbalkanker wordt ontdekt voordat het zich buiten de zaadbal verspreidt, is het genezingspercentage zo hoog als 99%. Zelfs als het zich uitbreidt naar de lymfeklieren en naar andere delen van het lichaam, ligt het genezingspercentage op lange termijn bij behandeling tussen 80% en 90%.

Vroege opsporing is erg belangrijk. Maandelijks zelfonderzoek van de testikels is een manier om dit te doen. Een zelfonderzoek van de testikels wordt uitgevoerd na een warm bad of douche, wanneer de huid op het scrotum ontspannen is. Na het zoeken naar eventuele veranderingen in uiterlijk, onderzoekt u zorgvuldig elke testikel door deze tussen uw vingers en duimen te rollen om te controleren op eventuele knobbels of veranderingen in de grootte van de testikels.

Epididymitis

De bijbal is een lange buis die verantwoordelijk is voor het verzamelen, opslaan en transporteren van zaadcellen die in de testikels worden geproduceerd. De bijbal verbindt de testikels met de zaadleider (de buizen die sperma dragen).

Epididymitis treedt op wanneer deze buizen ontstoken of geïnfecteerd raken. Dit kan het gevolg zijn van een urineweginfectie of van een seksueel overdraagbare aandoening. Soms kan epididymitis optreden zonder een infectie. Ongeacht de oorzaak zijn er enkele veelvoorkomende symptomen van epididymitis, waaronder:

• Scrotale pijn.
• Scrotale zwelling.
• Koorts (in ernstige gevallen).
• Een verzameling pus of abces (in ernstige gevallen).

Zoek medische hulp. Antibiotica zijn de belangrijkste vorm van behandeling. Uw beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan ook rust, ijs (om de zwelling te verminderen), een scrotumsupporter en ontstekingsremmende medicijnen (zoals ibuprofen) voorstellen. Het gebruik van condooms tijdens seks kan seksueel overdraagbare aandoeningen helpen voorkomen, wat kan leiden tot epididymitis. Indien onbehandeld, kan epididymitis littekenweefsel produceren, dat kan voorkomen dat sperma de testikels verlaat. Dit kan vruchtbaarheidsproblemen veroorzaken, vooral als beide testikels erbij betrokken zijn.

hypogonadisme

De testikels zijn verantwoordelijk voor het maken van testosteron. Testosteron is nodig om mannelijke fysieke kenmerken te ontwikkelen en te behouden, waaronder:

• Spiermassa en kracht.
• Vetverdeling.
• Botmassa.
• Sperma productie.
• Seksdrift.
• Gezichts- en lichaamshaar.

Hypogonadisme betekent dat de testikels (gonaden) niet genoeg testosteron produceren. Er zijn twee soorten hypogonadisme:

• Primair hypogonadisme: Dit gebeurt vanwege een probleem met de testikels zelf.
• Secundair hypogonadisme: De hersenen sturen normaal gesproken chemische berichten naar de testikels en vertellen hen dat ze testosteron moeten maken. Als deze wordt verstoord, leidt dit tot secundair hypogonadisme.

Hypogonadisme kan op elk moment optreden. Wanneer het optreedt tussen de geboorte en het begin van de puberteit, vindt de puberteit niet plaats. Dit betekent dat de stem niet dieper wordt, er geen baard of schaamhaar is en de testikels en penis niet in omvang toenemen.

Als hypogonadisme optreedt als volwassene, kan dit de volgende symptomen veroorzaken:

• Verminderde zin in seks.
• Verlaagd energieniveau.
• Problemen met het krijgen van een erectie.
• Problemen met het krijgen van kinderen.
• Depressieve bui.
• Verminderde groei van baard en lichaamshaar.
• Een vermindering van de grootte of stevigheid van de testikels.
• Verminderde spiermassa en een toename van lichaamsvet.
• Vergroot mannelijk borstweefsel.
• Geestelijke en emotionele symptomen vergelijkbaar met vrouwen met de menopauze, zoals opvliegers, stemmingswisselingen, prikkelbaarheid, depressie en vermoeidheid.

Beide soorten hypogonadisme kunnen door verschillende factoren worden veroorzaakt. Primair hypogonadisme kan worden veroorzaakt door:

• Klinefelter-syndroom: Mannen hebben één X-chromosoom en één Y-chromosoom. Het Y-chromosoom bevat het genetische materiaal dat het mannelijke geslacht en gerelateerde mannelijke kenmerken bepaalt. Mannen met het syndroom van Klinefelter hebben een extra X-chromosoom. Dit resulteert in een abnormale ontwikkeling van de testikels en een lagere productie van testosteron.
• Niet-ingedaalde testikels: Deze aandoening wordt cryptorchisme genoemd. Het gebeurt wanneer de testikels niet voor de geboorte van de buik in het scrotum afdalen. Een niet-ingedaalde zaadbal ontwikkelt zich niet normaal en dus zijn er problemen met de productie van testosteron en sperma.
• Bof orchitis: Sommige jongens en mannen die de bof krijgen, krijgen een pijnlijke zwelling van de testikels die bof-orchitis wordt genoemd. Deze aandoening beschadigt de testikels en vermindert zowel de productie van sperma als testosteron.
• Testiculaire verwondingen: Trauma kan het vermogen van de testikel om zowel testosteron als sperma te maken, beschadigen.
• Kankerbehandeling: Chemotherapie of bestralingstherapie kan zowel de testosteron- als de spermaproductie beïnvloeden. Soms is dit tijdelijk, maar het kan ook permanent zijn. Veel mannen kiezen ervoor om hun sperma te bewaren voordat ze met chemotherapie of bestralingstherapie beginnen.
• Chronische leverziekte of chronische nierziekte: Chronische, ernstige ziekten kunnen het vermogen van de testikel om testosteron aan te maken verminderen.

Enkele oorzaken van secundair hypogonadisme zijn:

• Hypofyse-aandoeningen: Hoofdletsel of hypofysetumoren beïnvloeden de productie van testosteron.
• Kallman-syndroom: Dit is een genetische aandoening waarbij de hypothalamus geen berichten naar de testikels stuurt om testosteron te maken.
• medicijnen: Bepaalde medicijnen zoals chronische steroïden die voor verschillende gezondheidsproblemen worden gebruikt, kunnen een laag testosteron veroorzaken.
• Verdovende middelen: Anabole steroïden en opiaten kunnen de aanmaak van testosteron verlagen.
• Levensbedreigende ziekten: Elke ernstige ziekte zoals een hartaanval, hoofdletsel of groot trauma kan leiden tot lagere testosteronniveaus.
• Ontstekingsziekten: Bepaalde ontstekingsziekten zoals sarcoïdose, histiocytose en tuberculose kunnen de hypothalamus en hypofyse aantasten en zo de testosteronproductie beïnvloeden.
• meningitis: Meningitis kan een negatieve invloed hebben op de hypofyse en de testosteronniveaus verlagen.
• obesitas: Mannen met overgewicht en obesitas hebben een lager testosterongehalte dan mannen die dat niet zijn.

De belangrijkste enkele test voor de diagnose van hypogonadisme is de testosteronspiegel. Dit is een bloedonderzoek dat vroeg in de ochtend wordt gedaan. Meestal is voorafgaand aan de behandeling een bevestigend bloedonderzoek vereist.

Testosteronvervangingstherapie is de meest voorkomende behandeling voor hypogonadisme. Er zijn verschillende vormen van testosteronvervangingstherapie, waaronder:

• Transdermale pleister.
• Topische gel.
• Implanteerbare korrels.
• Injecties.
• Neusspray.
• Buccale tabletten.

Er zijn risico’s en voordelen aan het vervangen van testosteron. Uw zorgverlener zal deze met u bespreken voordat u met de behandeling begint.