rectocele

Wat is een rectocele?

Een rectocele is een aandoening waarbij de weefselwand die het rectum van de vagina scheidt, verzwakt is, waardoor de vaginawand kan bewegen. Gewoonlijk puilt de voorwand van het rectum uit tegen de achterkant van de vagina. De grootte van de verzakking geeft vaak aan of het symptomatisch is. Als de verzakking klein is, kunnen ze asymptomatisch zijn (geen symptomen). Grotere verzakkingen kunnen echter een merkbare uitstulping door de vaginale opening veroorzaken. In ernstige gevallen wordt een operatie aanbevolen voor reparatie van de rectocele.

Wat zijn de symptomen van een rectocele?

Dit toont het rectum dat in de vagina is hernia.

Een kleine posterieure verzakking kan geen tekenen of symptomen veroorzaken. Anders kunt u het volgende opmerken:

• Een zachte uitstulping van weefsel in uw vagina die al dan niet door de vaginale opening steekt
• Moeite met stoelgang met de noodzaak om uw vingers op de uitstulping in uw vagina te drukken om de ontlasting tijdens een stoelgang naar buiten te duwen (“spalken”)
• Gevoel van rectale druk of volheid
• Een gevoel dat het rectum niet volledig geleegd is na een stoelgang
• Seksuele zorgen, zoals beschaamdheid of losheid in de toon van uw vaginale weefsel
• Veel vrouwen met posterieure prolaps ervaren ook prolaps van andere bekkenorganen, zoals de blaas, baarmoeder of dunne darm.

Wanneer een posterieure prolaps klein is, heeft u geen medische zorg nodig. Posterior prolaps komt vaak voor, zelfs bij vrouwen die geen kinderen hebben gehad. In feite weet u misschien niet eens dat u een posterieure prolaps heeft. Als u ongebruikelijke symptomen ervaart, zoals hierboven vermeld, is het een goed idee om een ​​bezoek te brengen aan uw arts.

Wat veroorzaakt rectocele?

Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan het optreden van rectocele.

• Zwangerschap en bevalling
• Chronische constipatie of overbelasting met stoelgang
• Chronische hoest of bronchitis
• Herhaaldelijk zwaar tillen
• Overgewicht of obesitas hebben

Vaginale bevallingen, vooral meerlingen en veroudering, zijn de belangrijkste risicofactoren. Langdurige bevalling en grote kinderen kunnen de bekkenbodemspieren uitrekken en verzwakken, wat leidt tot een verzwakte ondersteuning van de vagina. Dit gebeurt niet bij alle vrouwen, maar bij velen die mogelijk niet volledig herstellen van het geboorteproces. De menopauze initieert een groot aantal veranderingen in het lichaam van een vrouw, die de spiertonus van het bekkengebied kunnen beïnvloeden.

Veroudering in het algemeen verzwakt de spieren door het hele lichaam, inclusief het bekkengebied. Andere factoren, zoals zwaarlijvigheid en chronisch hoesten geassocieerd met astma, roken en aandoeningen van de luchtwegen, worden ook geassocieerd met het verzwakken van deze spieren. Chronische constipatie en naar beneden gaan om afvalstoffen te verdrijven, kunnen de bekkenspieren verzwakken.

Vrouwen zonder symptomen worden vaak gediagnosticeerd met het probleem tijdens routinematige gynaecologische onderzoeken. Symptomatische vrouwen worden meestal ook gediagnosticeerd door hun gynaecoloog. Artsen die gespecialiseerd zijn in gynaecologie kunnen het meestal diagnosticeren met een grondige medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Laboratoriumtests of beeldvormende onderzoeken zijn zelden nodig.

Deze lichamelijke onderzoeken omvatten een blaasfunctietest en een bekkenbodemkrachttest.

Bekkenbodemsterktetest: Tijdens het bekkenonderzoek test de arts de kracht van de bekkenbodem, de sluitspieren en spieren en ligamenten die de vaginale wanden, baarmoeder, rectum, urethra en blaas ondersteunen. Onregelmatigheden in deze test kunnen helpen bij het diagnosticeren van vaginale prolaps en bepalen of Kegel-oefeningen nuttig zouden zijn voor de patiënt.

Blaasfunctietest: Ook wel bekend als urodynamica, bepalen blaasfunctietests het vermogen van de blaas om urine op te slaan en te verwijderen. Dit wordt op twee manieren gemeten. Uroflowmetrie meet het volume en de kracht van de urinestraal. Cystometrogram is een procedure waarbij de blaas via een katheter met water wordt gevuld. Metingen van het volume worden genoteerd wanneer de patiënt de urgentie van urineren aangeeft.

Hoe wordt rectocele behandeld?

Als conservatieve maatregelen niet werken, kan uw arts een operatie aanbevelen om vaginale prolaps te verhelpen. Wanneer u uw chirurgiespecialist ontmoet, kunt u uw leeftijd en algemene gezondheid, wens voor toekomstige zwangerschappen, wens om de vaginale functie te behouden, de mate van verzakking en anatomische omstandigheden die van invloed zijn op beslissingen over de te volgen chirurgische procedure, bespreken. Een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder) kan bijvoorbeeld nodig zijn wanneer er sprake is van een significante verzakking.

Er zijn twee primaire benaderingen, afhankelijk van de aandoening. Veel operaties worden via de vagina uitgevoerd, een benadering die geen littekens achterlaat, terwijl laparoscopie een steeds meer gewilde methode is om verzakkingen te herstellen. Deze chirurgische procedures worden uitgevoerd door smalle buisjes die worden ingebracht door incisies van minder dan 2,5 cm lang. Van deze procedures is aangetoond dat ze littekens, bloedverlies en ziekenhuisopnames verminderen en de hersteltijden versnellen.

Een chirurgische procedure genaamd anterior colporrhaphy verstevigt de voorwanden van de vagina, terwijl posterieure colporrhaphy de achterwanden strakker maakt. Laparoscopische procedures worden gebruikt om stress-incontinentie te verlichten, hernia’s aan de bovenkant van de vagina te herstellen en om steun te creëren voor vagina’s die verzwakt zijn door een hysterectomie. In gevallen waarin ondersteunende weefsels zijn verzwakt, kan extra natuurlijk weefsel of kunstmatige materialen (mesh) worden geplaatst om de reparatie te ondersteunen.

Ziekenhuisopname is kort, meestal een dag, soms twee en zelden meer dan vier. Patiënten worden vrijgelaten met voorschriften voor pijnstillers en antibiotica om infectie te voorkomen.

Kan rectocele worden voorkomen?

In de meeste gevallen is vaginale prolaps niet te voorkomen. Als u echter risicofactoren aanpakt voordat ze problematisch worden, kan dit uw vaginale gezondheid helpen.

• Voer regelmatig Kegel-oefeningen uit. Deze oefeningen kunnen je bekkenbodemspieren versterken – vooral belangrijk nadat je een baby hebt gekregen.
• Behandel en voorkom constipatie. Drink veel vocht en eet vezelrijk voedsel, zoals fruit, groenten, bonen en volkoren granen.
• Vermijd zwaar tillen en til correct op. Gebruik bij het tillen uw benen in plaats van uw middel of rug.
• Beheers het hoesten. Krijg een behandeling voor chronische hoest of bronchitis en rook niet.
• Vermijd gewichtstoename. Praat met uw arts om uw ideale gewicht te bepalen en vraag advies over strategieën voor gewichtsverlies, als u die nodig heeft.