Oude mensen hebben een bleke huid, ervaren vaak misselijkheid bij het eten van vlees, vis

Naarmate we ouder worden, ervaren we verschillende veranderingen in onze gezondheid en fysiologie. Onder deze veranderingen melden veel oude mensen een bleke huid en ervaren ze vaak misselijkheid bij het eten van vlees en vis. Deze combinatie van symptomen kan angst veroorzaken en hun kwaliteit van leven beïnvloeden. Hieronder staan ​​veel voorkomende oorzaken en informatie over diagnose en behandeling voor deze aandoening.

Veroorzaken van bleke huid, vaak misselijkheid bij het eten van vlees, vis bij ouderen

1. Bloedarmoede: een gemeenschappelijke oorzaak van een bleke huid

Bloedarmoede is een tekort aan rode bloedcellen of hemoglobine in het bloed. Hemoglobine is het eiwit dat verantwoordelijk is voor het dragen van zuurstof in het hele lichaam. Zonder voldoende zuurstof in de weefsels kan het lichaam symptomen vertonen zoals bleke huid, vermoeidheid en duizeligheid.

Naarmate we ouder worden, neemt het vermogen van het lichaam om rode bloedcellen te produceren af, wat kan leiden tot bloedarmoede. Het meest voorkomende type bloedarmoede bij ouderen is bloedarmoede door ijzertekort, maar bloedarmoede kan ook worden veroorzaakt door vitamine B12-deficiëntie of foliumzuurgebrek, chronische ziekten of bloedverlies.

Mensen met bloedarmoede ijzertekort kunnen het moeilijker hebben om vlees te verteren of te tolereren. Vlees is een van de primaire bronnen van heemijzer, die gemakkelijk door het lichaam wordt geabsorbeerd. Als een oudere persoon niet genoeg ijzer krijgt, kunnen ze problemen hebben met het verteren of tolereren van vlees, wat leidt tot misselijkheid. Deze kans kan verder worden verergerd als ze gastro -intestinale omstandigheden hebben die de opname van voedingsstoffen verstoren.

Diagnose van bloedarmoede

Diagnose van bloedarmoede wordt uitgevoerd met bloedtesten om te meten:

• Hemoglobine niveaus
• Telling van rode bloedcellen
• Serum ferritine (voor het kennen van ijzerniveaus)
• Vitamine B12- en foliumzuurspiegels

Een volledig bloedtelling helpt het aantal en de grootte van rode bloedcellen te bepalen, wat aangeeft of bloedarmoede aanwezig is.

Behandeling van bloedarmoede

De behandeling hangt af van het type en de oorzaak van bloedarmoede:

• IJzer-deficiëntie bloedarmoede: orale ijzersupplementen of intraveneus ijzer (in ernstige gevallen) kan helpen de ijzerniveaus te herstellen. Dieetveranderingen, zoals toenemende inname van ijzerrijke voedingsmiddelen (rood vlees, bladgroenten, bonen), worden ook aanbevolen.
• Vitamine B12 Deficiëntie: B12 -injecties of B12 -supplementen worden meestal gebruikt om een ​​B12 -tekort te behandelen, en dieetveranderingen (verhoogde inname van vlees, zuivelproducten en versterkte granen) worden ook voorgesteld.
• Chronische ziektegerelateerde bloedarmoede: de behandeling van de onderliggende chronische ziekten, zoals het beheer van nierziekte of chronische ontsteking, kan de symptomen van de bloedarmoede verbeteren.

2. Digestieve problemen: onvermogen om vlees en vis te verdragen

Naarmate we ouder worden, ondergaat het spijsverteringssysteem veranderingen die kunnen beïnvloeden hoe bepaalde voedingsmiddelen, met name vlees en vissen, worden verwerkt. Deze spijsverteringsproblemen kunnen leiden tot misselijkheid, opgeblazen gevoel en ongemak bij het eten van deze voedingsmiddelen.

Oude mensen hebben vaak een verminderde productie van maagzuur, wat de spijsvertering van eiwitrijk voedsel zoals vlees en vis kan aantasten. De maag heeft een zure omgeving nodig om eiwitten af ​​te breken, en zonder voldoende maagzuur zullen eiwitten niet volledig worden verteerd, wat ongemak en misselijkheid veroorzaakt. Bovendien hebben oudere volwassenen vaak een langzamere maaglediging, wat betekent dat voedsel langer in de maag blijft en na de maaltijd bijdraagt ​​aan misselijkheid.

Bovendien kunnen aandoeningen zoals gastritis (ontsteking van de maagvoering), maagzweren of niet -gediagnosticeerde galstenen misselijkheid verergeren na het consumeren van vet voedsel zoals vlees en vis.

A) Verminderde maagzuurproductie (HY8XPOCHL8XORHY8XDR8XIA)

Maagzuur (zoutzuur) speelt een cruciale rol bij het afbreken van eiwitten in de maag. Dit zuur activeert pepsine – een enzym dat het proces van het verteren van eiwitten begint – en helpt schadelijke bacteriën te doden die met voedsel kunnen binnenkomen. Naarmate mensen ouder worden, neemt de productie van maagzuur meestal af. Deze aandoening staat bekend als hypochloorhydria.

Wanneer maagzuur laag is, kan de maag moeite hebben om de eiwitten in vlees en vis af te breken. Onbereidte eiwitten kunnen ongemak en misselijkheid veroorzaken omdat ze langere periodes in de maag blijven. Bovendien kunnen onverteerde eiwitten fermenteren of interageren met bacteriën in de maag, wat leidt tot buik in een opgeblazen gevoel en mogelijk verdere irritatie van de maagvoering, die misselijkheid verergert.

Een arts kan tests gebruiken zoals de Heidelberg -test, die de pH van de maag meet, of een maag -pH -test uitvoeren om zuurniveaus te beoordelen.

Behandeling: Antacides of protonpompremmers (PPI's), die de zure productie verminderen, worden in het algemeen gebruikt voor de behandeling van zure reflux, maar kunnen voorzichtig worden voorgeschreven om maagzuurniveaus in evenwicht te brengen. Als alternatief kunnen spijsverteringsenzymsupplementen helpen bij de digestie van eiwitten.

b) Gastritis (ontsteking van de maagvoering)

Gastritis is een ontsteking van de maagvoering, vaak veroorzaakt door bacteriële infecties (zoals Helicobacter pylori), chronisch gebruik van pijnstillers, overmatig alcoholgebruik of stress. De maagvoering wordt geïrriteerd, waardoor het gevoeliger wordt voor bepaalde voedingsmiddelen, vooral eiwitrijk voedsel zoals vlees en vis, die een aanzienlijke spijsvertering in de maag vereisen.

De irritatie veroorzaakt door gastritis leidt tot een toename van maagafscheidingen, die maag ongemak, pijn en misselijkheid kunnen veroorzaken. Vlees en vis, die veel eiwitten hebben, duren langer om te verteren en kunnen de ontsteking verergeren. De onverteerde eiwitten kunnen ook de productie van overtollig maagzuur veroorzaken, misselijkheid en ongemak verergeren.

Diagnose: gastritis kan worden gediagnosticeerd via een gastroscopie, waarbij een camera wordt gebruikt om te zoeken naar ontsteking of zweren in de maag. Bloedtests kunnen ook Helicobacter pylori -infectie detecteren.

Behandeling: Behandeling omvat meestal antibiotica als Helicobacter Pylori aanwezig is, of PPI's- en H2 -blokkers om maagzuur te verminderen. Bovendien kunnen dieetveranderingen om kruidige, vette en zuur voedsel te voorkomen, de symptomen helpen beheersen.

c) maagzweren

Peptische zweren zijn open zweren die zich ontwikkelen bij de voering van de maag of de twaalfvingerige darm (het eerste deel van de dunne darm). Deze zweren worden vaak veroorzaakt door een infectie met Helicobacter Pylori-bacteriën of het langdurige gebruik van niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's). Deze zweren kunnen worden verergerd door de zure aard van voedsel, vooral eiwitrijk voedsel zoals vlees en vissen, die de productie van maagzuur tijdens de spijsvertering verhogen.

Wanneer vlees of vis wordt geconsumeerd, scheidt de maag meer zuur uit om te helpen bij de spijsvertering. Dit overtollige zuur kan de zweer irriteren, wat leidt tot pijn en misselijkheid. Bovendien wordt de beschermende voering van de maag zwakker rond de zweer en kan onverteerd voedsel verder ongemak veroorzaken, waardoor misselijkheid wordt geactiveerd.

Diagnose: diagnose wordt meestal bevestigd met een endoscopie, waardoor de arts de zweren direct kan onderzoeken. Een bloedtest of ureum -ademtest kan de aanwezigheid van Helicobacter Pylori bevestigen.

Behandeling: een combinatie van PPI's of H2 -blokkers en antibiotica wordt vaak gebruikt om maagzuur te verminderen als de zweer wordt veroorzaakt door Helicobacter Pylori. In sommige gevallen zijn levensstijlveranderingen (vermijden van NSAID's, alcohol en roken) nodig.

d) galstenen

De galblaas slaat gal op, die helpt vetten af ​​te breken in het spijsverteringssysteem. Galstenen zijn geharde afzettingen van gal die de galwegen kunnen blokkeren, waardoor gal niet de darmen bereikt. Wanneer vetrijk voedsel, zoals vlees en vissen, worden geconsumeerd, stimuleren ze de galblaas om gal af te geven om de spijsvertering te helpen. Als de galstenen de galwegen blokkeren, kan de gal niet correct worden vrijgegeven, wat leidt tot ongemak en misselijkheid.

Diagnose: een echografie wordt meestal gebruikt om galstenen te diagnosticeren door de galblaas visueel te onderzoeken. Bloedtests kunnen tekenen van infectie of leverdisfunctie vertonen.

Behandeling: medicijnen worden vaak gebruikt om de stenen op te lossen. In meer ernstige gevallen is de verwijderingsoperatie van galblaas (CHOL8XECYS8XTEC8XTOM8XY) noodzakelijk. Als alleen milde symptomen aanwezig zijn, kunnen dieetveranderingen om vet voedsel te beperken, de frequentie van de symptomen helpen verminderen.

e) Vertraagde maaglediging (G8XASTR8XOPA8XRES8XIS)

Gastroparese is een aandoening waarbij de maag voedsel langzamer in de dunne darm leegmaakt dan normaal, vaak als gevolg van schade aan de nervus vagus (die maagspiercontracties regelt). Deze aandoening is vooral gebruikelijk bij oudere volwassenen, vooral die met diabetes of zenuwschade.

Wanneer de maag langzaam leegmaakt, blijft voedsel, vooral eiwitrijke voedingsmiddelen zoals vlees en vis, gedurende een langere periode in de maag. Dit kan leiden tot een gevoel van volheid, buikbloemen en ongemak. Het onverteerde voedsel kan ertoe leiden dat de maag opstrijdt, wat leidt tot misselijkheid. Na verloop van tijd kan de vertraagde lediging ook leiden tot bacteriële overgroei in de maag, wat verder bijdraagt ​​aan misselijkheid.

Diagnose: maagledigingstudies (zoals een ademtest of een nucleaire geneeskundescan) kunnen meten hoe lang het duurt voordat voedsel door de maag bewegen.

Behandeling: Behandeling kan prokinetische medicijnen omvatten die maagmotiliteit, voedingsaanpassingen stimuleren (zoals het eten van kleinere, frequentere maaltijden die gemakkelijker te verteren zijn), en het beheren van onderliggende aandoeningen zoals diabetes.

3. Voedselintolerantie of gevoeligheid: reactie op vlees en vis

Sommige oudere volwassenen kunnen in de loop van de tijd voedselgevoeligheden of intoleranties ontwikkelen, met name voor eiwitten die in vlees en vissen worden aangetroffen. Dit probleem kan leiden tot gastro -intestinale nood en misselijkheid.

Voedselintolerantie treedt op wanneer het lichaam niet in staat is om een ​​specifiek voedsel of component goed te verteren of te verwerken. Een persoon kan bijvoorbeeld een intolerantie ontwikkelen voor histamine, een verbinding die wordt aangetroffen bij oud vlees en vis. Deze intolerantie kan symptomen veroorzaken zoals misselijkheid, hoofdpijn en buikkrampen.

Bovendien kunnen bepaalde vleesproducten, met name verwerkt vlees, conserveermiddelen of chemicaliën bevatten die een gevoeligheid kunnen veroorzaken, waardoor misselijkheid of ongemak na consumptie kan worden veroorzaakt.

Het diagnosticeren van voedselintolerantie wordt meestal uitgevoerd met een eliminatiedieet, waarbij verdachte voedingsmiddelen (zoals vlees of vis) gedurende een bepaalde periode uit het dieet worden verwijderd en vervolgens opnieuw worden geïntroduceerd om reacties te observeren. Bloedtests kunnen soms voedselspecifieke antilichamen identificeren, maar ze zijn niet altijd betrouwbaar voor het diagnosticeren van voedselintoleranties.

De behandeling is het vermijden van voedingsmiddelen die symptomen veroorzaken. Mensen met histamine -intolerantie moeten verouderd vlees, vis en gefermenteerde voedingsmiddelen vermijden. Voor andere voedselintoleranties, zoals gevoeligheid voor conserveermiddelen, kan een dieet vrij van bewerkte voedingsmiddelen de symptomen verlichten.

4. Vitamine B12 -tekort: een verborgen oorzaak van bleke huid en misselijkheid

Vitamine B12 speelt een cruciale rol bij het handhaven van de gezondheid van rode bloedcellen en het zenuwstelsel. Een tekort aan deze vitamine kan leiden tot bloedarmoede (zoals eerder besproken), evenals neurologische symptomen en gastro -intestinale problemen.

Naarmate we ouder worden, neemt ons vermogen om vitamine B12 te absorberen af ​​als gevolg van een vermindering van de productie van maagzuur, wat nodig is voor B12 -absorptie. Een tekort aan vitamine B12 kan leiden tot symptomen zoals bleke huid, vermoeidheid, zwakte en misselijkheid.

Oudere volwassenen kunnen ook een aandoening hebben die bekend staat als atrofische gastritis, die de maagzuurniveaus vermindert en bijdraagt ​​aan malabsorptie van vitamine B12. Bovendien kan een gebrek aan vitamine B12 de productie van rode bloedcellen beïnvloeden, wat leidt tot bloedarmoede en bleke huid.

Diagnose van B12 -tekort

Een eenvoudige bloedtest die vitamine B12 -niveaus meten, kan een tekort diagnosticeren. In sommige gevallen kunnen verdere tests nodig zijn om de onderliggende oorzaak te bepalen, zoals testen op pernicieuze anemie (een auto -immuunvoorwaarde die de absorptie van vitamine B12 beïnvloedt).

Behandeling van B12 -tekort

Behandeling voor vitamine B12 -deficiëntie is vaak vitamine B12 -injecties of orale vitamine B12 -supplementen. In gevallen van pernicieuze anemie kunnen levenslange vitamine B12 -injecties vereist zijn. Dieetveranderingen, zoals het verhogen van de inname van B12-rijk voedsel zoals vlees, vis, zuivelproducten en versterkte granen, worden ook aanbevolen.