opioïden

Wat zijn opioïden?

Opioïden zijn chemicaliën – natuurlijk of synthetisch – die een interactie aangaan met zenuwcellen om pijn te verminderen. Een klasse van geneesmiddelen, opioïden omvatten:

• codeïne
• fentanyl
• Heroïne
• Hydrocodon
• Morfine
• Oxycodon

Opioïden, die doorgaans worden voorgeschreven, kunnen verslavend worden omdat ze niet alleen doffe pijn veroorzaken, maar ook euforie veroorzaken bij de gebruiker. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg hebben hun voorschrijfpraktijken aangepast om de lengte en sterkte van opioïden die aan patiënten worden voorgeschreven te verminderen.

Volwassenen zijn niet de enigen die worden getroffen door stoornissen in het gebruik van opioïden. Er worden meer kinderen geboren met het neonatale onthoudingssyndroom (NAS) omdat hun moeders tijdens de zwangerschap opioïden hebben misbruikt. Omdat injectie een veel voorkomende toedieningsmethode is voor misbruik van opioïden, nemen hiv en hepatitis C ook toe.

Wat is de opioïde-epidemie en hoe is deze begonnen?

De opioïde-epidemie is een landelijk patroon van misbruik van opioïden op recept. Volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services hebben 12,5 miljoen mensen in 2015 opioïden op recept misbruikt.

De opioïde-epidemie begon in de jaren negentig toen beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg opioïden in grotere hoeveelheden begonnen voor te schrijven. In het recente verleden werd duidelijk dat er veel negatieve gevolgen waren verbonden aan langdurig, hooggedoseerd gebruik van opioïden. Daarom zijn de voorschrijfpraktijken verschoven naar kortere voorschriften en kleinere doses.

Wat zijn de criteria voor het diagnosticeren van een stoornis in het gebruik van opioïden?

Wanneer een stoornis in het gebruik van opioïden wordt gediagnosticeerd, worden verschillende factoren in overweging genomen. Deze factoren zijn onder meer:

• Stoppen wanneer het gebruik van de opioïde stopt
• Gebruik van steeds meer opioïden
• Pogingen om het gebruik te verminderen of te beheersen zijn niet succesvol
• Verlangen naar een opioïde
• Voortgezet gebruik van een opioïde ondanks persoonlijke, sociale of werkproblemen

Wat zijn de bijwerkingen van opioïdengebruik?

• Slaperigheid
• Verwardheid
• Misselijkheid
• Constipatie
• Ademhalingsdepressie (moeite met ademhalen)
• Euforie

Wat is het verschil tussen acute pijn en chronische pijn?

Acute pijn begint plotseling en wordt veroorzaakt door een specifieke reden. Het kan het gevolg zijn van een operatie of verwonding en uw lichaam geneest meestal binnen een paar maanden. Chronische pijn is aan de gang en de oorzaak van de pijn kan minder duidelijk of zelfs onbekend zijn. Dit soort pijn komt van een ziekte, aandoening, verwonding of andere langdurige medische reden. Chronische pijn zal voor een langere periode aanhouden.

Hoe wordt de stoornis van opioïdenmisbruik behandeld?

Een opioïdenmisbruikstoornis kan worden behandeld door psychologische begeleiding en medisch ondersteunde therapieën. Counseling omvat het veranderen van het ongezonde gedrag van de persoon met betrekking tot misbruik van opioïden en het veranderen van de manier waarop ze denken over het gebruik van opioïden. Medicatie ondersteunde behandeling complimenten counseling. Drie medicijnen komen meestal naar voren wanneer medicamenteuze behandeling wordt besproken. Methadon, buprenorfine/naloxon en naltrexon kunnen worden gebruikt om ontwenningsverschijnselen en onbedwingbare trek te verminderen.

• methadon: Deze opioïde-agonist – een medicijn dat de receptoren volledig activeert – werkt om ontwenningsverschijnselen te elimineren. Methadon vermindert hunkeren naar door dezelfde opioïde receptoren in de hersenen te beïnvloeden als drugs zoals heroïne, morfine en opioïde pijnstillers. Methadon werkt langzaam, waardoor de patiënt de effecten voor een langere tijd kan voelen.
• Buprenorfine: Buprenorfine is een voorgeschreven medicijn dat kan worden gebruikt om pijn te behandelen en wordt soms gebruikt in een combinatieproduct met naloxon als onderdeel van een medicamenteus behandelprogramma voor opioïdengebruiksstoornissen. Buprenorfine is een opioïde-agonist met een hoge affiniteit (een sterke binding met de cel) voor de opioïdereceptor, maar een lage intrinsieke activiteit (minder vermogen om cellulaire veranderingen aan te brengen). Het wordt geassocieerd met minder opioïd-geïnduceerde hyperalgesie (hogere gevoeligheid voor pijn) en minder ademhalingsdepressie (moeite met ademhalen) dan andere langwerkende opioïden. Dit medicijn veroorzaakt enkele gevoelens van euforie, maar deze hebben de neiging om te stabiliseren (afvlakken) naarmate de dosis wordt verhoogd.
• Naltrexon: Dit medicijn is een opioïde-antagonist – een medicijn dat opioïden stopt door zich aan de receptoren te hechten en activering te voorkomen. Waar methadon en buprenorfine de gebruiker nog steeds enige mate van euforie laten voelen, laat naltrexon geen euforische euforie toe. Omdat dit medicijn niet de belonende euforie van andere opioïden veroorzaakt, blijven patiënten het niet altijd voor een lange tijd gebruiken. De FDA keurde echter een langdurige injecteerbare versie van de medicatie (Vivitrol®) goed die weken aanhoudt. Deze optie kan mensen helpen die geen gemakkelijke toegang tot gezondheidszorg hebben of mensen die problemen hebben met het regelmatig innemen van hun medicijnen.

Behandeling door middel van medicijnen alleen is meestal niet voldoende. Gedrags- en psychologische begeleiding zijn meestal geïntegreerd in de therapie.

Hoe wordt een opioïdenmisbruikstoornis behandeld tijdens de zwangerschap?

De behandeling van een stoornis in het gebruik van opioïden tijdens de zwangerschap kan moeilijk zijn. Net zoals voedingsstoffen die door de moeder worden opgenomen de groei van een foetus beïnvloeden, kan drugsgebruik de zwangerschap beïnvloeden. Neonatale onthoudingssyndroom (NAS) kan optreden wanneer een zwangere vrouw opioïden misbruikt tijdens de zwangerschap. Als gevolg hiervan wordt de baby geboren met NAS. Enkele symptomen van NAS zijn:

• Foetale groeibeperking
• Placenta abruptie
• Voortijdige bevalling
• Foetale convulsies
• foetale dood
• Onbehandelde maternale infecties zoals HIV
• Ondervoeding

Net als bij de hierboven genoemde medicamenteuze behandeling van stoornissen in het gebruik van opioïden, kunnen zwangere vrouwen worden behandeld met medicijnen zoals methadon, buprenorfine en naltrexon om de afhankelijkheid van de foetus van opioïden te verminderen. Het gebruik van deze medicijnen kan de impact van het opioïde op de foetus verminderen. Volgens het National Institute on Drug Abuse kan met name buprenorfine 10 procent minder NAS veroorzaken. Het gebruik van deze medicijnen kan de opioïde niveaus bij de foetus stabiliseren, de neonatale resultaten verbeteren en zijn gekoppeld aan een hoger gewicht en een hogere zwangerschapsduur.

Ondanks het gebruik van deze medicijnen voor behandeling tijdens de zwangerschap, kan NAS nog steeds voorkomen. De effecten kunnen echter afnemen wanneer de behandeling wordt voortgezet.

Hoeveel kosten deze behandelingen?

De kosten van de behandeling kunnen variëren, afhankelijk van de regio, het type behandeling dat nodig is, de frequentie van de behandeling en vele andere factoren. Het Amerikaanse ministerie van Defensie schat dat behandeling met methadon met counseling ongeveer $ 126 per week en $ 6.552 per jaar kan kosten. Behandeling met buprenorfine kost naar schatting ongeveer $ 115 per week en $ 5.980 per jaar. Behandeling met naltrexon kost naar schatting ongeveer $1.176 per maand en $14.112 per jaar.

Hoe worden overdoses behandeld?

Een overdosis treedt op wanneer te veel van een stof wordt ingenomen, wat schadelijk is voor het lichaam. Wanneer te veel voorgeschreven opioïden worden ingenomen, kan de ademhaling vertragen en stoppen. Overdoses kunnen niet-fataal zijn of de dood tot gevolg hebben. Onmiddellijke actie is nodig om iemand te helpen die een overdosis ervaart. Naloxon (algemeen bekend onder de merknaam Narcan®) is een medicijn dat de overdosis onmiddellijk behandelt. Naloxon kan de effecten van een overdosis opioïden ongedaan maken als het snel aan de persoon wordt gegeven. Medische hulp is nog steeds nodig nadat Naloxon is toegediend.

De kans op een overdosis neemt toe wanneer opioïden worden gebruikt in combinatie met andere geneesmiddelen. Benzodiazepinen – kalmerende middelen die vaak worden gebruikt om angst of slapeloosheid te behandelen – werken als een depressivum voor het centrale zenuwstelsel. Ze verhogen het risico op overlijden door een overdosis aanzienlijk wanneer ze worden ingenomen met een opioïde op recept.

Raakt iedereen die een opioïd krijgt voorgeschreven verslaafd?

Nee, niet iedereen die een opioïd op recept gebruikt, wordt verslaafd. Wanneer de voorgeschreven instructies worden gevolgd, wordt de kans om verslaafd te raken kleiner. Opioïden zijn nuttig voor de behandeling van acute pijn bij kortdurend gebruik. Wanneer een voorgeschreven medicijn echter wordt gebruikt buiten de instructies of voor chronische pijn, neemt het risico op het ontwikkelen van een opioïdengebruiksstoornis toe.

Wat wordt er gedaan om de opioïde-epidemie te stoppen?

Nieuwe regels voor het voorschrijven van opioïde medicijnen zijn in december 2018 uitgevaardigd door de Ohio State Medical Board. Deze regels beschrijven het belang van het voorschrijven van lagere doseringen voor kortere perioden wanneer een opioïde het juiste medicijn is. Indien mogelijk moeten andere medicijnen worden onderzocht. De regeling gaat in op voorlichting aan patiënten over de voorgeschreven opioïden, het risico op verslaving en documentatie van die gesprekken door zorgverleners. Daarnaast zijn er vereisten voor aanvullende beoordeling op het niveau van 50, 80 en 120 MED (morfine-equivalente dagelijkse dosis).

Misbruik-afschrikkende opioïden zijn een vorm van de drugs met ingebouwde veiligheidsmaatregelen. Deze medicijnen zijn ontwikkeld om misbruik te voorkomen. Sommige hebben een zeer harde buitenkant waardoor ze moeilijk te pletten zijn, terwijl andere naltrexon in de capsules hebben geïntegreerd, zodat als het wordt fijngemaakt en oraal wordt ingenomen of geïnjecteerd, het extra medicijn de effecten van het opioïde zal stoppen. Maar zelfs medicijnen die misbruik afschrikken, zijn niet bestand tegen misbruik. De vastberadenheid van een gebruiker kan deze veiligheidsmaatregelen overwinnen.