Koorts is een veel voorkomend symptoom van veel ziekten en infecties. Koorts is een reactie van het lichaam om infecties te bestrijden en de reactie van het immuunsysteem te versterken. Soms ervaart een persoon echter koortsachtige symptomen, zoals koude rillingen, zweten en een gevoel van onwel zijn, maar heeft hij een lage temperatuur. Dit kan verwarrend en zorgwekkend zijn voor het individu, maar ook voor zorgverleners die proberen de oorzaak van de symptomen te achterhalen. In dit artikel zullen we meer te weten komen over de oorzaken van koorts bij een lage temperatuur, hoe het wordt gediagnosticeerd en behandeld.
Oorzaken van koorts maar lage temperatuur
Er zijn verschillende redenen waarom een persoon koortsachtige symptomen met een lage temperatuur kan ervaren. Deze oorzaken zijn onder meer:
Hypothermie
Onderkoeling is een aandoening waarbij de lichaamstemperatuur daalt tot onder het normale bereik van 97,7-99,5 graden F (36,5-37,5 graden C). Onderkoeling veroorzaakt symptomen die lijken op koorts, zoals rillen en het koud hebben, maar de lichaamstemperatuur is lager dan normaal. Onderkoeling treedt op als gevolg van blootstelling aan koude temperaturen, onderdompeling in koud water en bepaalde medische aandoeningen zoals hypothyreoïdie, diabetes en sepsis.

Onderkoeling is een medisch noodgeval. De diagnose hypothermie wordt meestal gesteld op basis van de symptomen en het lichamelijk onderzoek van de persoon. Tekenen van onderkoeling kunnen bestaan uit rillen, verwardheid, slaperigheid, onduidelijke spraak, langzame ademhaling, zwakke pols en een verlaging van de lichaamstemperatuur.
Behandeling van onderkoeling wordt uitgevoerd door het lichaam op te warmen. Dit kan op verschillende manieren, afhankelijk van de ernst van de onderkoeling en de beschikbare middelen.
Hormonale disbalans
Hormonale onbalans veroorzaakt een verscheidenheid aan symptomen, waaronder koortsachtige symptomen met een lage temperatuur. Bijnierinsufficiëntie, een aandoening waarbij de bijnieren niet genoeg hormonen produceren, kan bijvoorbeeld symptomen veroorzaken zoals vermoeidheid, zwakte en lichte koorts. Een ander voorbeeld is hypopituïtarisme, een aandoening waarbij de hypofyse niet genoeg hormonen produceert, wat lichte koorts, vermoeidheid en spierzwakte kan veroorzaken.

Hormonale onbalans wordt gediagnosticeerd door een combinatie van medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests. Enkele veel voorkomende laboratoriumtests die worden gebruikt om hormonale onevenwichtigheden te diagnosticeren, zijn onder meer bloedtesten, urinetesten en beeldvormingstests.
Behandeling voor hormonale onbalans hangt af van de onderliggende oorzaak. Als de hormonale onbalans te wijten is aan een onderliggende medische aandoening, zoals schildklierdisfunctie, zal behandeling van de onderliggende aandoening de hormonale balans herstellen. In sommige gevallen wordt hormoonvervangende therapie gebruikt om deficiënte hormonen aan te vullen. Hormoonvervangingstherapie kan op verschillende manieren worden toegediend, waaronder pillen, pleisters, crèmes en injecties.
Naast medische behandeling kunnen veranderingen in levensstijl ook nuttig zijn bij het herstellen van de hormonale balans. Deze veranderingen omvatten een gezond dieet, regelmatige lichaamsbeweging, stressverminderingstechnieken en voldoende slaap. Het is belangrijk om met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg samen te werken om een geschikt behandelplan voor hormonale onbalans te ontwikkelen.
Virale infectie
Sommige virale infecties, zoals knokkelkoorts en chikungunya, kunnen een koortsachtige ziekte met lage temperatuur veroorzaken. In deze gevallen kan de lichaamstemperatuur lager zijn dan normaal doordat het virus het vermogen van het lichaam om de temperatuur te reguleren aantast.
Virale infectie wordt gediagnosticeerd door een combinatie van medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests. Enkele veel voorkomende laboratoriumtests die worden gebruikt om virale infecties te diagnosticeren, zijn onder meer bloedtesten, urinetesten en beeldvormingstests. Een bloedtest kan bijvoorbeeld de aanwezigheid van specifieke antilichamen detecteren die het lichaam produceert om een bepaald virus te bestrijden.
De behandeling van virale infecties varieert afhankelijk van het virus en de ernst van de ziekte. In sommige gevallen worden antivirale medicijnen voorgeschreven om de ernst en duur van de ziekte te helpen verminderen. Veel virale infecties hebben echter geen specifieke behandelingen en worden beheerd met ondersteunende zorg. Deze zorg omvat rust, hydratatie en vrij verkrijgbare medicijnen om symptomen zoals koorts, pijn en congestie te beheersen.
Medicijnen
Sommige medicijnen, zoals antihistaminica en antipsychotica, kunnen het vermogen van het lichaam om de temperatuur te reguleren verstoren, wat leidt tot een koortsachtige ziekte met lage temperatuur.
Chronisch vermoeidheidssyndroom
Chronisch vermoeidheidssyndroom is een complexe aandoening die wordt gekenmerkt door extreme vermoeidheid die ten minste zes maanden aanhoudt en niet wordt verlicht door rust. Naast vermoeidheid kunnen mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom andere symptomen ervaren, waaronder lichte koorts, spierpijn en hoofdpijn.
Er is geen enkele test om de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom te bevestigen. Symptomen kunnen vergelijkbaar zijn met symptomen van veel andere gezondheidsproblemen, waaronder slaapstoornissen of andere medische problemen.
Er is geen remedie voor chronisch vermoeidheidssyndroom. De behandeling richt zich op symptoombestrijding. De meest ernstige symptomen moeten als eerste worden aangepakt. Sommige problemen die verband houden met het chronisch vermoeidheidssyndroom kunnen met bepaalde medicijnen worden verholpen.
Discussion about this post