Mensen betalen voor knuffels – soms via Zoom

Dit verhaal maakt deel uit van een serie die de groeiende gezondheidstrends onderzoekt die zijn gevormd door de COVID-19-pandemie. Zullen deze trends blijven of verdwijnen in het postpandemische tijdperk?

Naast COVID-19 is er ook een epidemie van eenzaamheid. Een rapport van de universiteit van Harvard suggereerde dat de virale pandemie de eenzaamheid heeft vergroot die al velen in de Verenigde Staten trof. Op dit moment zou 36% van alle Amerikanen, van wie 61% jongvolwassenen zijn, “ernstige eenzaamheid” kunnen voelen.

Eenzaamheid is, schreven de onderzoekers, “een boosdoener in een hele reeks problemen, waaronder depressie, angst, middelenmisbruik, hartaandoeningen en huiselijk geweld – problemen die tijdens de pandemie allemaal lijken toe te nemen.”

Hoewel eenzaamheid niet nieuw is, lijkt het in omvang te zijn gegroeid. Maar een heel menselijke oplossing wint terrein: knuffeltherapie aangeboden door professionele knuffelaars die zijn getraind in platonische aanraking. Tijdens de pandemie hebben sommige knuffelaars hun diensten toegankelijker gemaakt door virtuele sessies aan te bieden.

Yosef, wiens achternaam is weggelaten vanwege privacy, heeft knuffeltherapie gezocht bij Cuddle Up To Me in Portland, Oregon. Als hij zich down voelt, neemt hij meestal een mentale checklist door om te zien hoe hij zijn humeur kan verbeteren: ‘Heb ik gegeten? Heb ik geslapen? Heb ik water gedronken? Heb ik de afgelopen dagen een mens aangeraakt?”

Als het antwoord op de laatste nee is, zegt hij tegen zichzelf: “Ok, ga een knuffel zoeken.” Soms is knuffeltherapie zijn manier om aan die behoefte te voldoen.

Hoewel Josef in het verleden moeite had om zich op zijn gemak te voelen bij fysieke aanraking, is hij na een half dozijn sessies opgewarmd tot het bijwonen van groepsknuffels.

Maar kan interpersoonlijke aanraking voor iedereen therapeutisch zijn? Anik Debrot, PhD, een psychotherapeut en een professor aan de Universiteit van Lausanne in Zwitserland, vertelt Verywell dat het huidige onderzoek ja zegt – met voorwaarden.

“Er is veel bewijs dat een verband aantoont tussen aanraking en welzijn”, zegt ze, eraan toevoegend dat fysieke aanraking stress en bloeddruk kan verlagen en positieve emoties kan bevorderen, maar het zou meestal van een bekende moeten komen.

Wat is knuffeltherapie precies?

Naast het behandelen van eenzaamheid, bieden compassievolle aanraking en sociale nabijheid verschillende voordelen voor het welzijn. Therapieën met aanraking kunnen mensen ook helpen om gezonde en respectvolle aanraking in hun leven te integreren, vooral als ze een voorgeschiedenis van trauma hebben.

Debrot zegt dat mensen soms niet de intieme aanraking krijgen waarnaar ze verlangen in relaties of de aanraking komt in de vorm van misbruik. Knuffeltherapie kan slachtoffers van huiselijk geweld soms helpen om aanraking op een gezonde en respectvolle manier weer in hun leven te integreren, voegt ze eraan toe.

Keeley, een gecertificeerde knuffelbeer uit Chicago, beoefent al zes jaar knuffeltherapie en heeft met honderden cliënten gewerkt om hen te helpen aan hun therapeutische en sociale behoeften te voldoen.

In een TikTok deelde ze hoe een typische knuffelsessie eruit zou zien. Voordat ze gingen knuffelen of aanraken, zouden zowel zij als haar cliënt praten over hoe ze zich voelen en wat hun grenzen zijn. Daarna kunnen ze een comfortabele plek kiezen om te knuffelen, of het nu op een bank is, in bed een film kijkt of liggend terwijl ze naar muziek luisteren. Ze kunnen praten of zwijgen zolang het aansluit bij de behoefte van de cliënt.

Keeley’s thuisbasis voor knuffeltherapie, Cuddlist, werd in 2015 opgericht om de praktijk in veel staten te centraliseren. In plaats van knuffeltherapeuten alleen te laten werken, wilde Cuddlist institutionele ondersteuning bieden met een screeningsprocedure en betrouwbare training om knuffeltherapie veilig en comfortabel te maken voor zowel cliënten als beoefenaars.

Naast fysiek comfort, vertelt Keeley aan Verywell, kan knuffelen sociale en emotionele steun bieden. “Empathisch luisteren en onvoorwaardelijke positieve waardering” kan voor sommige mensen “buitengewoon therapeutisch” zijn, zegt ze.

Elke knuffelsessie is anders, maar de gesprekken kunnen soms uitlopen op een sessie die lijkt op een sit-down therapiesessie.

Voor Josef is knuffeltherapie een brug tussen gesprekstherapie en regelmatig contact met familie en vrienden. Hij ziet het als een professionele relatie waarbij knuffelaars hun grenzen bewaken, maar toch fysiek voor verbinding zorgen.

Knuffelen met vrienden of familie kan daarentegen leiden tot angst of hij te veel druk op hen uitoefent of niet aan hun behoeften voldoet, voegt hij eraan toe.

“Een geruststellende aanraking hebben terwijl ik deze emoties verwerk, is echt nuttig”, zegt Josef. “Ik heb het gevoel dat knuffeltherapie een leemte in mijn genezing opvulde die conventionele therapie of knuffelvrienden niet konden.”

Hoe gebruikt knuffeltherapie aanraking als een behandeling?

Onderzoek toont aan dat oxytocine, een ‘liefdeshormoon’ dat gekoppeld is aan warme gevoelens van verbondenheid met anderen, alleen vrijkomt via fysieke aanraking wanneer het als welkom of positief wordt ervaren. Oxytocine kan mensen ook helpen stress te weerstaan, emotionele empathie te vergroten en de communicatie tussen individuen te verbeteren.

Is interpersoonlijke aanraking nuttig als het van een vreemde komt? Hoe blijven professionele knuffelaars veilig en respecteren ze de grenzen van hun klanten?

Keeley zegt dat knuffeltherapeuten altijd de tijd nemen om hun cliënten te leren kennen. Voordat ze elkaar persoonlijk ontmoette, regelde ze een consultatiesessie van 30 minuten via Zoom om de compatibiliteit te beoordelen. Aan het begin van de eerste persoonlijke sessie praten ze en bevestigen ze opnieuw grenzen en behoeften, wat positieve gevoelens tijdens de knuffelsessie zou kunnen bevorderen.

Maar knuffeltherapie “gaat niet alleen over het fysieke contact”, zegt ze, eraan toevoegend dat knuffelaars ook met cliënten werken aan het stellen van grenzen, praten over toestemming en hen helpen erachter te komen “hoe ze op een gezonde manier contact kunnen maken met hun lichaam”.

Het bedrijf van Keeley heeft ook veiligheidsaanbevelingen en middelen voor worstcasescenario’s. Knuffelaars kunnen bijvoorbeeld een belmaatje hebben, cliënten door een screeningproces laten onderzoeken en ID’s verzamelen. Knuffelaars worden ook getraind om rode vlaggen op te merken tijdens de consultatiesessies.

“Het belangrijkste dat beoefenaars kunnen doen om zichzelf te beschermen, is oefenen en heel, heel goed worden in duidelijke, directe communicatie en stevige maar medelevende grenzen stellen”, zegt ze.

Hoe zijn knuffelaars online gegaan tijdens de pandemie?

Tijdens de pandemie was het niet eenvoudig om knuffeltherapie te vertalen naar een online setting. “Er is creativiteit en vindingrijkheid voor nodig”, zegt Keeley. “Maar we kunnen ons lichaam zelfs via een virtuele omgeving misleiden om oxytocine te produceren.”

Door sessies via Zoom uit te voeren, draaide Keeley zich om naar het gebruik van oefeningen zoals ‘het spel met de handen wakker maken’, waarin zij en haar cliënt het gevoel van aanraking verkennen door elk een willekeurig huishoudelijk voorwerp vast te houden. “Dit kan veel echt coole dingen in onze perceptie en onze verbinding met ons lichaam opwekken”, zegt ze.

Een andere virtuele techniek is ‘spiegelaanraking’, waarbij de cliënt de lijn van de knuffeltherapeut volgt om zichzelf zachtjes aan te raken, alsof hij het gezicht tot een kom vormt. “Wanneer een cliënt dit ziet gebeuren en ze ook de actie voelen, zullen hun hersenen die verbindingen maken en oxytocine produceren”, legt Keeley uit.

Keeley voegt eraan toe dat ze in het begin gefrustreerd was door de virtuele sessies, maar dat ze nieuwe technieken kon gebruiken en toch mooie momenten kon delen met klanten. Het stelde haar ook in staat haar sessies uit te breiden tot mensen die elders wonen tegen een lagere prijs (verlaagd van $ 200 naar $ 100 per bezoek). Hoewel ze weer persoonlijke sessies begon aan te bieden, heeft ze haar virtuele afspraken voor externe klanten behouden.

Wordt knuffeltherapie mainstream?

Keeley zegt dat ze hoopt dat knuffeltherapie in de toekomst breder in de samenleving wordt geïntegreerd door speciale studio’s in wellnesscentra of bedrijfsomgevingen te hebben.

Hoewel mensen misschien op hun hoede zijn voor knuffeltherapie, voegt Keeley eraan toe, verschilt het niet veel van andere vormen van gezondheidszorg. “Massagetherapeuten raken ook mensen aan en ze hebben vaak thuispraktijken”, zegt ze.

Knuffeltherapie kan ook worden gestigmatiseerd omdat mensen het soms kunnen verwarren met sekswerk, voegt Keeley eraan toe. Het stigma rond sekswerk zelf kan mensen er ook van weerhouden knuffels op te zoeken of onveilige praktijken en omgevingen te kweken, zelfs als therapeutisch knuffelen niet romantisch of seksueel is bedoeld.

“Toegang hebben tot een plek met standaard gelijkheid, praktijk, procedures en verantwoording is uniek en waardevol”, zegt ze.