Hoe bacteriële vaginose wordt behandeld

Bacteriële vaginose (BV) is een veel voorkomende vaginale infectie die jeuk, vaginale afscheiding en een karakteristieke “visachtige” geur veroorzaakt. De meeste gevallen zijn ongecompliceerd en kunnen worden behandeld met antibiotica op recept, oraal ingenomen of met actuele crèmes of gels. Van BV-infecties is bekend dat ze vaak terugkeren, meestal binnen drie tot twaalf maanden, waarvoor aanvullende of alternatieve vormen van therapie nodig zijn.

Behandeling kan ook tijdens de zwangerschap worden voorgeschreven om het risico op complicaties zoals een laag geboortegewicht en het voortijdig breken van de vliezen te verminderen.

recepten

Een antibiotische behandeling van bacteriële vaginose wordt aanbevolen voor alle vrouwen met symptomen. Dit helpt niet alleen om de infectie uit te roeien, het vermindert ook de kans van een vrouw op het krijgen van een seksueel overdraagbare aandoening zoals gonorroe, chlamydia en trichomoniasis.BB

Voorkeursmedicijnen

Er zijn drie voorkeursbehandelingen met antibiotica die worden aanbevolen door de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) voor de behandeling van BV:BB

• Metronidazol 500 milligram oraal (via de mond) tweemaal daags gedurende zeven dagen
• Metronidazol 0,75 procent gel, eenmaal daags aangebracht gedurende vijf dagen met een intravaginale wegwerpapplicator van 5,0 gram

• Clindamycine 2,0 procent crème, eenmaal voor het slapengaan gedurende zeven dagen aangebracht met een intravaginale applicator

Alternatieve medicijnen

Bepaalde behandelingen zijn gereserveerd voor tweedelijnstherapie als de symptomen terugkeren of als een persoon een bekende resistentie heeft tegen een voorkeursantibioticum. Alternatieve therapieën omvatten:BB

• Clindamycine 300 milligram tweemaal daags oraal gedurende zeven dagen
• Clindamycine 100 milligram zetpillen aangebracht voor het slapengaan gedurende drie dagen
• Tindamax (tinidazol) 2,0 gram eenmaal daags oraal ingenomen gedurende twee dagen
• Tindamax (tinidazol) 1,0 gram eenmaal daags oraal ingenomen gedurende vijf dagen

Correct gebruik op recept

Welke behandeling u ook voorgeschreven krijgt, u moet de kuur afmaken, zelfs als uw symptomen verdwijnen. Als u dit niet doet, kan het risico op antibioticaresistentie toenemen.

Om blootstelling aan bacteriën en andere schadelijke microben te voorkomen, dient u tijdens de behandeling af te zien van seks of condooms te gebruiken.BHoewel BV niet wordt beschouwd als een seksueel overdraagbare infectie, kunnen mogelijk schadelijke micro-organismen zich op de mannelijke penis bevinden, vooral onder de voorhuid.

Zelfs een vrouwelijke sekspartner vormt een risico vanwege huid-op-genitaal of genitaal-genitaal contact. Ondanks deze risico’s is de behandeling van een seksuele partner meestal niet nodig.

Huismiddeltjes

Een van de grootste frustraties bij de behandeling van bacteriële vaginose is de hoge mate van herhaling. Sommige onderzoeken hebben gesuggereerd dat het percentage wel 50 procent kan zijn; anderen geloven dat het veel groter is. En dit vormt een probleem, aangezien herhaald gebruik van antibiotica het risico op resistentie tegen geneesmiddelen kan vergroten.

Hiertoe is een aantal huismiddeltjes onderzocht bij vrouwen met terugkerende BV-symptomen. De belangrijkste hiervan zijn boorzuur en waterstofperoxide, die beide relatief goedkoop zijn en gemakkelijk zonder recept verkrijgbaar zijn bij de drogist.

Dit is wat we weten:

• Boorzuur wordt al meer dan 100 jaar gebruikt om schimmelinfecties (vaginale candidiasis) te behandelen. Een onderzoek uit 2015 onderzocht het gebruik ervan als vaginale zetpil bij vrouwen met BV en ontdekte dat na 10 dagen de snelheid van infectieklaring vergelijkbaar was met die van antibiotica.

• Waterstofperoxide, geleverd in een intravaginale oplossing van 3 procent, wordt ook al generaties lang gebruikt om BV te behandelen. Onderzoek in 2011 van de John Hopkins University toonde echter aan dat de behandeling de specifieke “slechte” bacteriën die gepaard gaan met een BV-infectie niet kon onderdrukken, waardoor de waarde ervan bij vrouwen met terugkerende symptomen werd ondermijnd.

Aanbevelingen voor zwangerschap

Een actieve BV-infectie tijdens de zwangerschap kan het risico op vroeggeboorte, een laag geboortegewicht, het voortijdig breken van de vliezen (PROM) en, minder vaak, een miskraam verhogen.

Behandeling wordt aanbevolen voor alle symptomatische zwangere vrouwen. Symptomatische zwangere vrouwen kunnen worden behandeld met een van de orale of vaginale regimes die worden aanbevolen voor niet-zwangere vrouwen.BB

Resistentie tegen antibiotica

Over het algemeen is het risico op antibioticaresistentie bij bacteriële vaginose lang niet zo dramatisch als men zou verwachten. Het is gedeeltelijk te wijten aan de soorten bacteriën die betrokken zijn bij BV (die anaëroob zijn en geen zuurstof nodig hebben) in vergelijking met die gevonden bij andere vormen van vaginitis (die aeroob zijn en zuurstof nodig hebben).

Aerobe bacteriën worden buiten het lichaam aangetroffen en worden gemakkelijker van persoon op persoon overgedragen. Deze omvatten bekende soorten als Staphylococcus aureus, Streptococcus en Escherichia coli (E. coli).

Het hangt grotendeels af van het type “slechte” bacteriën dat kan overheersen tijdens een BV-infectie. Bijvoorbeeld:

• Er wordt aangenomen dat resistentie tegen metronidazol toeneemt als reactie op een soort vaginale bacterie die bekend staat als Atopobium vaginae. Hetzelfde wordt minder vaak gezien bij clindamycine.
• Daarentegen is clindamycineresistentie een groeiend probleem geworden met betrekking tot Prevotella-bacteriestammen. Hetzelfde is niet waargenomen met metronidazol.
• Er zijn ook meldingen geweest van metronidazol-resistentie tegen een andere veel voorkomende vaginale bacterie die bekend staat als Gardnerella vaginalis.

Maar in het grotere schema wordt de dreiging nog steeds als laag beschouwd en wegen de voordelen van de behandeling ruimschoots op tegen de gevolgen.

Antibiotische therapie mag daarom nooit worden vermeden vanwege de grotendeels ongegronde kans op resistentie. Uiteindelijk kan resistentie worden voorkomen door uw medicijnen volledig en volgens voorschrift in te nemen. Als de symptomen terugkeren, moet u ze nooit negeren, maar ze liever eerder dan later laten behandelen.

Complementaire geneeskunde (CAM)

Bacteriële vaginose wordt veroorzaakt wanneer de “goede” vaginale flora, lactobacillen genaamd, is uitgeput, waardoor “slechte” bacteriën de overhand kunnen krijgen en een infectie kunnen veroorzaken. Als zodanig is gesuggereerd dat probiotica, rijk aan gezonde bacteriën zoals Lactobacillus acidophilus, nuttig kunnen zijn bij het aanvullen van de vaginale flora. De CDC zegt echter dat geen enkele studie dit ondersteunt, hoewel onderzoekers de rol van lactobacillus-formuleringen bij de behandeling van BV blijven onderzoeken.

Het is ook hoogst onwaarschijnlijk dat probiotica op zichzelf een BV-infectie kunnen behandelen. De CDC heeft het gebruik van probiotica bij de behandeling van BV al lang in twijfel getrokken, zelfs als een vorm van aanvullende therapie. Dat wil niet zeggen dat probiotica geen waarde hebben; het is eenvoudigweg dat er geen bewijs is dat probiotische bacteriën zich van de maag naar de vagina kunnen verplaatsen in hoeveelheden die als therapeutisch worden beschouwd.

Merk ook op dat commercieel verkrijgbare probiotica niet gereguleerd zijn in de Verenigde Staten of wereldwijd, dus de kwaliteit en samenstelling van dergelijke producten varieert.

Er is een soortgelijk gebrek aan bewijs dat het gebruik van andere natuurlijke remedies (zoals knoflook of tea tree olie) ondersteunt bij de behandeling van BV.

Als u besluit een aanvullende of alternatieve vorm van therapie te volgen, is het belangrijk om met uw zorgverlener te praten over de mogelijke risico’s en voordelen. Zelfbehandeling en het vermijden van standaardzorg kan leiden tot een verergering van de symptomen en de ontwikkeling van complicaties, waaronder pelvic inflammatory disease (PID) en vroeggeboorte.