Overzicht
Wat is hiv?
HIV, een afkorting voor humaan immunodeficiëntievirus, is een seksueel overdraagbare aandoening (SOA). Dit virus valt het immuunsysteem van een persoon aan, dat infecties bestrijdt. Na verloop van tijd beschadigt het virus het immuunsysteem voldoende om het erg moeilijk te maken om ziektes te bestrijden.
Een persoon met hiv kan, vaak na vele jaren, het verworven immuundeficiëntiesyndroom (AIDS) krijgen. Niet iedereen met hiv krijgt aids.
Hoe krijg je hiv?
HIV is een seksueel overdraagbare infectie. De meest voorkomende manier voor iemand om het te krijgen, is door een seksuele activiteit waarbij je lichaamsvloeistoffen uitwisselt. Deze activiteit omvat vaginale, orale en anale seks. U kunt het virus echter op andere manieren oplopen, waaronder:
- Het delen van naalden met een besmette persoon om drugs te nemen.
- Overgaan tussen een moeder en haar ongeboren kind.
- Zelden, van een bloedtransfusie (alle bloeddonaties worden getest op HIV).
Er bestaat veel verkeerde informatie over hoe je hiv kunt krijgen. U kunt geen hiv oplopen door:
- Lucht of water.
- Drinkende fonteinen.
- Bestek, borden of drinkglazen.
- Toiletten.
- Aanraken, zoals handen schudden, knuffelen of sociaal zoenen met gesloten mond.
- Huisdieren of insecten, zoals muggen en teken.
Wie krijgt hiv?
Iedereen kan hiv krijgen. U kunt dit willekeurige virus krijgen als u deelneemt aan risicovol gedrag, zoals onbeschermde seks of het delen van naalden voor drugsgebruik.
De meest voorkomende manier waarop mensen hiv krijgen, is door seksueel contact van man op man. Maar heteroseksuele seks veroorzaakt ongeveer een op de vier hiv-infecties.
Hoe kom ik erachter of ik hiv heb?
De enige manier om zeker te weten of je hiv hebt, is door middel van een test.
Sommige mensen hebben twee tot vier weken na infectie met hiv griepachtige symptomen. Deze fase wordt acute HIV-infectie genoemd.
Is er een remedie voor hiv?
Onderzoekers hebben geen remedie gevonden. Als je hiv hebt, heb je het voor het leven. Maar u kunt hiv met succes onder controle krijgen met de juiste behandeling door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.
Kan hiv worden voorkomen?
De enige zekere manier om hiv te voorkomen is om je te onthouden van seks (geen seks te hebben) en nooit naalden te delen. Als u seksueel actief bent, kan het gebruik van condooms de overdracht van hiv en andere soa’s voorkomen.
Testdetails
Wie moet zich laten testen op hiv?
Ongeveer een op de zeven Amerikanen die hiv hebben, weet niet dat ze dat hebben. De Amerikaanse Centers for Disease Control (CDC) beveelt aan dat iedereen tussen 13 en 65 jaar zich minstens één keer laat testen. Als u tot een groep met een hoger risico behoort, moet u overwegen om vaker te testen.
Zelfs als u negatief hebt getest, moet u zich laten testen als u een van deze vragen over uw activiteit sinds die test met ‘ja’ kunt beantwoorden. Heb jij:
- Seks gehad met een andere man (als je een man bent)?
- anale of vaginale seks gehad met iemand die hiv-positief is?
- Meer dan één sekspartner gehad?
- Geïnjecteerde drugs met een gedeelde naald?
- Weer een soa-diagnose gekregen?
- Seks gehad met iemand die ja kon antwoorden op een van deze vragen?
Als u denkt dat u in de afgelopen 72 uur aan hiv is blootgesteld, neem dan contact op met uw zorgverlener. U kunt mogelijk profylaxe na blootstelling (PEP) krijgen – dat wil zeggen medicatie. Een PEP kan hiv voorkomen als het op de juiste manier wordt toegediend. Hoe eerder u ermee begint, hoe beter, hoewel het niet 100% effectief is.
Welke soorten tests diagnosticeren hiv?
Om hiv te diagnosticeren, kunnen zorgverleners een van de volgende drie tests bestellen:
- Nucleïnezuur (NAT)-test: De NAT-test zoekt naar het virus in uw bloed. Het is een grondige laboratoriumtest, maar kan kostbaar zijn. Het kan enkele dagen duren voordat de resultaten worden ontvangen.
- Antigeen/antilichaamtest: Deze test zoekt naar antilichamen en antigenen tegen HIV in uw bloed. Je immuunsysteem maakt antistoffen aan als het in contact komt met virussen, zoals hiv. Antigenen zijn echter lichaamsvreemde stoffen die je immuunsysteem activeren. HIV heeft een bepaald antigeen dat deze test kan vinden. Deze snelle test maakt gebruik van een druppel bloed uit een vingerprik en geeft de uitslag in ongeveer 30 minuten.
- HIV-antilichaamtest: Deze test is vergelijkbaar met de antigeen/antilichaamtest, maar er wordt alleen naar het antilichaam gezocht. Net als de antigeen/antilichaamtest levert deze test resultaten op in ongeveer 30 minuten. Het maakt gebruik van een druppel bloed uit een vingerprik of een uitstrijkje van speeksel.
Sommige staten staan thuistesten toe. Er zijn twee soorten thuistesten:
- Snelle zelftest: De enige snelle zelftest die beschikbaar is in de Verenigde Staten, maakt gebruik van een speekselmonster om te controleren op infectie. Nadat u uw kit hebt ontvangen, veegt u uw tandvlees af en gebruikt u de testkit om resultaten te krijgen.
- Mail-in zelftest: Deze test maakt gebruik van een bloedmonster van een eenvoudige vingerprik. Alle benodigdheden zitten in de kit om u te helpen het monster te nemen, te verpakken en naar het laboratorium te sturen. Een zorgverlener vertelt u de resultaten.
Als uw resultaten negatief zijn, kunt u gerust zeggen dat u geen hiv heeft als u de afgelopen drie maanden geen blootstelling heeft gehad. Als uw test positief is, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw zorgverlener voor een vervolgbezoek.
Hoe snel na blootstelling aan hiv kunnen tests aantonen dat ik het virus heb?
Het tijdsbestek tussen blootstelling aan hiv en wanneer uit een test blijkt dat u het virus heeft, verschilt van persoon tot persoon en per type test:
- Nucleïnezuurtest (NAT): De NAT-test kan hiv-infectie het vroegst detecteren. Het kan 10 tot 33 dagen na blootstelling bepalen of u een HIV-infectie heeft.
- Antigeen/antilichaamtest: De antigeen/antilichaamtest kan infectie 18 tot 45 dagen na blootstelling detecteren wanneer deze door een laboratorium wordt uitgevoerd met bloed uit een ader. Als het monster afkomstig is van een vingerprik, is het venster 18 tot 90 dagen na blootstelling.
- Antilichaamtest: Antilichaamtesten (de meeste thuistests en snelle tests) kunnen infectie 23 tot 90 dagen na blootstelling detecteren.
Als uw eerste test negatief is, krijgt u een tweede test nadat de tijdsperiode is verstreken. De tweede test kan uw negatieve resultaat bevestigen voor het geval u werd getest voordat de infectie actief was in uw lichaam.
Onthoud dat profylaxe na blootstelling (PEP) infectie kan helpen voorkomen, maar u moet ermee beginnen binnen 72 uur na een mogelijke infectie. Praat met uw zorgverlener over het starten van PEP.
Resultaten en follow-up
Hoe lang duurt het om resultaten te krijgen?
De snelheid van de resultaten is afhankelijk van het testtype. De NAT-test kan enkele dagen duren om resultaten te krijgen. Snelle tests, zoals antigeen/antilichaam- en antilichaamtests, kunnen in slechts 20 minuten resultaten opleveren.
Wat gebeurt er als de test positief is?
Als u een positief resultaat krijgt, wilt u samen met uw zorgverlener werken aan een behandelplan. Uw zorgverlener zal bepalen hoe ver HIV is gevorderd en medicijnen aanbevelen om u te helpen het te beheersen.
U zult ook met uw seksuele partner over uw diagnose willen praten. Als u en uw partner onbeschermde seks hebben gehad, kunt u het virus op hen hebben overgedragen. Ze moeten zich ook laten testen.
Wat moet ik doen als mijn test negatief is?
Als uw testresultaat negatief is, zult u waarschijnlijk opgelucht ademhalen. Maar laat je hoede niet zakken. Het is belangrijk om jezelf in de toekomst te beschermen. Overleg met uw zorgverlener of PrEP (pre-expositie profylaxe) geschikt voor u is. De PrEP-dagpil kan de kans op hiv door seksueel contact met 99% verminderen. Voor IV-drugsgebruikers verlaagt het het risico met 74%. PrEP is erg belangrijk als je hiv-negatief bent en een stabiele monogame relatie met hiv-positieve partner hebt.
Ook als je PrEP slikt, is het toch slim om veiliger te vrijen. Gebruik altijd een condoom om het risico op hiv en andere soa’s te verkleinen.
aanvullende details
Zijn hiv-testen vertrouwelijk?
Als u positief test op hiv, wordt uw status onderdeel van uw persoonlijke medische dossier en wordt deze beschermd door federale privacywetten. Uw staat kan van uw zorgverlener eisen dat hij de infectie meldt aan uw gezondheidsafdeling. Staatsafdelingen sturen resultaten naar de CDC zonder uw persoonlijk identificeerbare informatie.
Sommige staten hebben wetten die vereisen dat u of uw zorgverlener uw partner op de hoogte brengt van uw hiv-positieve status. In sommige staten kunt u worden beschuldigd van een misdrijf als u uw status niet aan uw partner meldt.
U kunt kiezen voor anoniem testen. Anonieme tests koppelen de resultaten niet aan uw informatie. De staatsgezondheidsdienst verzamelt nog steeds de statistieken, maar de resultaten maken geen deel uit van uw medisch dossier.
Dekt de verzekering hiv-tests?
De Affordable Care Act vereist dat zorgverzekeraars hiv-tests kosteloos voor u dekken. Als je geen zorgverzekering hebt, kun je een gratis testsite vinden.
Welke ondersteuning is er?
Als u een hiv-diagnose krijgt, kunt u hulp zoeken. Uw zorgverlener kan steungroepen en counselors aanbevelen.
Als iemand je vertelt dat ze seropositief zijn, zeggen ze dat omdat ze je vertrouwen. De tijd direct na de diagnose kan erg zwaar zijn. Je kunt ze op veel manieren steunen:
- Wees een vriend. Hoewel ze misschien niet meteen klaar zijn om over hun diagnose te praten, moet je ze laten zien dat je om hen geeft door ze te behandelen zoals je eerder deed.
- Luister. Je vriend heeft misschien gewoon iemand nodig die naar zijn zorgen en angsten luistert. Wees er voor hen.
- Leer over de ziekte. Het referentiegedeelte van dit artikel bevat aanvullende informatie om meer te weten te komen over de aandoening.
- Moedig hen aan om een behandeling te zoeken. Je vriend realiseert zich misschien niet dat ze opties beschikbaar hebben. Dat doen ze, en ze kunnen een behandeling krijgen. Help ze het te vinden en vol te houden.
- Zoek hulp voor jezelf. Hoewel het een uitdagende tijd zal zijn voor je vriend, heb je misschien ook wat steun nodig. Praat met anderen – bijvoorbeeld een hulpverlener – over eventuele zorgen of angsten die u heeft.
Moet ik me laten testen op hiv als ik zwanger ben?
CDC beveelt aan dat alle zwangere vrouwen zich laten testen op HIV als onderdeel van routinematige prenatale zorg. HIV kan gemakkelijk worden overgedragen van een moeder op haar ongeboren kind. Als tests hiv detecteren, kunt u beginnen met antivirale medicijnen om te voorkomen dat het virus naar uw baby wordt verspreid.
Wat moet ik nog meer weten over testen op hiv?
De wereld heeft een lange weg afgelegd sinds de aids-epidemie eind jaren tachtig toesloeg. Onderzoekers werken onvermoeibaar om behandelingen te vinden.
Helaas begrijpen veel mensen nog steeds niet veel van hiv. Daarom bestaat er wetgeving om mensen met hiv en aids te beschermen. De American with Disabilities Act (ADA) beschermt mensen met hiv tegen discriminatie. Als u denkt dat iemand u heeft gediscrimineerd vanwege uw hiv-status, kunt u een juridisch adviseur raadplegen.
Onderzoek heeft aanzienlijke vooruitgang geboekt in termen van wat we weten over hiv. Maar er is nog meer te leren. Totdat onderzoekers een vaccin vinden, zal hiv mensen blijven besmetten. Als jij of iemand van wie je houdt mogelijk hiv-positief is, zoek dan hulp. De huidige behandelingen kunnen hiv-positieve mensen helpen een gelukkig, productief leven te leiden.
Discussion about this post