:max_bytes(150000):strip_icc()/Mothercuttingcantalopeforkids-d6d700fc86554d2c955bd349eb60e26c.jpg)
:max_bytes(150000):strip_icc()/GettyImages-86431634-5d97240a3bc14506a3972d91a777b00f.jpg)
:max_bytes(150000):strip_icc()/childsleeping-fe4da797803e4282bbf345a5c4c842bc.jpg)
:max_bytes(150000):strip_icc()/GettyImages-493216523-f2d7a72f009f48c3b55e0910fe2b8d5a.jpg)
In dit artikel leert u over het proces van diagnose en behandeling hypofyse tumoren. Een hypofyse-kliertumor is een groep abnormale cellen die uit de hand loopt in de hypofyse.
P.ituitary tumor diagnose
Hypofysetumoren worden vaak niet gediagnosticeerd omdat hun symptomen lijken op die van andere ziekten. En sommige hypofysetumoren worden gevonden vanwege medische tests voor andere ziekten.
Om een hypofysetumor te diagnosticeren, zal uw arts waarschijnlijk een gedetailleerde geschiedenis afleggen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. De dokter kan bestellen:
- Bloed- en urinetests. Deze tests kunnen bepalen of u een overproductie of een tekort aan hormonen heeft.
- Hersenbeeldvorming. Een CT-scan of MRI-scan van uw hersenen kan uw arts helpen de locatie en grootte van een hypofysetumor te beoordelen.
- Visie testen.Deze test kan bepalen of een hypofysetumor uw zicht of perifeer zicht heeft aangetast.
Bovendien kan uw arts u doorverwijzen naar een endocrinoloog voor uitgebreidere tests.
Hypofysetumorbehandeling
Veel hypofysetumoren hebben geen behandeling nodig. Als de tumoren moeten worden behandeld, hangt de behandeling af van het type tumor, de grootte en hoever het in uw hersenen is gegroeid. Uw leeftijd en algehele gezondheid zijn ook factoren.
Bij de behandeling is een team van medische experts betrokken, waaronder mogelijk een hersenchirurg (neurochirurg), endocriene systeemspecialist (endocrinoloog) en een radiotherapeut-oncoloog. Artsen gebruiken over het algemeen chirurgie, bestralingstherapie en medicijnen, alleen of in combinatie, om een hypofysetumor te behandelen en de hormoonproductie op een normaal niveau te brengen.
Operatie om hypofysetumor te behandelen
Chirurgische verwijdering van een hypofysetumor is meestal nodig als de tumor op de oogzenuwen drukt of als de tumor bepaalde hormonen teveel aanmaakt. Het succes van een operatie hangt af van het tumortype, de locatie, de grootte en of de tumor de omliggende weefsels is binnengedrongen. De twee belangrijkste chirurgische technieken voor de behandeling van hypofysetumoren zijn:
- Endoscopische transnasale transsfenoïdale benadering. Met deze techniek kan uw arts de tumor via uw neus en sinussen verwijderen zonder een uitwendige incisie. Geen enkel ander deel van uw hersenen is aangetast en er is geen zichtbaar litteken. Grote tumoren kunnen op deze manier moeilijk te verwijderen zijn, vooral als een tumor nabijgelegen zenuwen of hersenweefsel is binnengedrongen.
- Transcraniële benadering (craniotomie). De tumor wordt via een incisie in je hoofdhuid via het bovenste deel van je schedel verwijderd. Met deze procedure is het gemakkelijker om grote of meer gecompliceerde tumoren te bereiken.
Stralingstherapie om hypofysetumor te behandelen
Stralingstherapie maakt gebruik van hoogenergetische stralingsbronnen om tumoren te vernietigen. Deze therapie kan worden gebruikt na een operatie of alleen als een operatie geen optie is. Stralingstherapie kan nuttig zijn als een tumor aanhoudt of terugkeert na een operatie en tekenen en symptomen veroorzaakt die medicijnen niet verlichten. Methoden voor bestralingstherapie zijn onder meer:
- Stereotactische radiochirurgie. Deze methode wordt vaak geleverd als een enkele hoge dosis en focust zonder incisie stralingsbundels op de tumor. Deze methode levert met behulp van speciale hersenbeeldvormende technieken stralingsbundels ter grootte en vorm van de tumor in de tumor. Minimale straling komt in contact met gezond weefsel rondom de tumor, waardoor het risico op beschadiging van normaal weefsel afneemt.
- Externe straalstraling. Deze methode levert in de loop van de tijd in kleine stapjes straling. Een reeks behandelingen, gewoonlijk vijf keer per week gedurende een periode van vier tot zes weken, wordt poliklinisch uitgevoerd. Hoewel deze therapie vaak effectief is, kan het jaren duren voordat de tumorgroei en hormoonproductie volledig onder controle zijn. Stralingstherapie kan ook de resterende normale hypofysecellen en normaal hersenweefsel beschadigen, vooral in de buurt van de hypofyse.
- Intensiteitsgemoduleerde bestralingstherapie (IMRT). Dit type bestralingstherapie maakt gebruik van een computer waarmee de arts de stralen kan vormen en de tumor vanuit veel verschillende hoeken kan omringen. Ook kan de sterkte van de bundels worden beperkt, waardoor omliggende weefsels minder straling zullen ontvangen.
- Protonenbundeltherapie. Een andere stralingsoptie, dit type gebruikt positief geladen ionen (protonen) in plaats van röntgenstraling. In tegenstelling tot röntgenstralen stoppen protonenbundels nadat ze hun energie binnen hun doelwit hebben vrijgegeven. De bundels kunnen fijn worden gecontroleerd en kunnen worden gebruikt op tumoren met minder risico voor gezonde weefsels. Dit type therapie vereist speciale apparatuur en is niet overal verkrijgbaar.
De voordelen en complicaties van deze vormen van bestralingstherapie zijn vaak niet onmiddellijk en het kan maanden of jaren duren voordat ze volledig effectief zijn. Een radiotherapeut-oncoloog zal uw toestand evalueren en de voor- en nadelen van elke optie met u bespreken.
Medicijnen om hypofysetumor te behandelen
Behandeling met medicijnen kan helpen om overmatige hormoonsecretie te blokkeren en soms bepaalde soorten hypofysetumoren doen krimpen:
- Prolactine-uitscheidende tumoren (prolactinomen). De geneesmiddelen cabergoline en bromocriptine (Parlodel, Cycloset) verminderen de prolactinesecretie en verkleinen vaak de tumorgrootte. Mogelijke bijwerkingen zijn slaperigheid, duizeligheid, misselijkheid, verstopte neus, braken, diarree of obstipatie, verwarring en depressie. Sommige mensen ontwikkelen dwangmatig gedrag, zoals gokken, tijdens het gebruik van deze medicijnen.
-
ACTH-producerende tumoren (syndroom van Cushing). Medicijnen om overmatige productie van cortisol in de bijnier te beheersen, zijn onder meer ketoconazol, mitotaan (Lysodren) en metyrapon (Metopiron). Osilodrostat (Isturisa) vermindert ook de productie van cortisol. Mogelijke bijwerkingen zijn onder meer een hartgeleidingsafwijking die kan leiden tot een ernstige onregelmatige hartslag. Mifepriston (Korlym, Mifeprex) is goedgekeurd voor mensen met het Cushing-syndroom die diabetes type 2 of glucose-intolerantie hebben. Mifepriston verlaagt de cortisolproductie niet, maar blokkeert de effecten van cortisol op uw weefsels. Bijwerkingen kunnen zijn: vermoeidheid, misselijkheid, braken, hoofdpijn, spierpijn, hoge bloeddruk, laag kaliumgehalte en zwelling.
Pasireotide (Signifor) werkt door de ACTH-productie van een hypofysetumor te verminderen. Dit medicijn wordt tweemaal daags als injectie gegeven. Het wordt aanbevolen als een hypofyse-operatie niet succesvol is of niet kan worden uitgevoerd. Bijwerkingen komen vrij vaak voor en kunnen diarree, misselijkheid, hoge bloedsuikerspiegel, hoofdpijn, buikpijn en vermoeidheid omvatten.
-
Tumoren die groeihormoon afscheiden. Er zijn twee soorten medicijnen beschikbaar voor dit soort hypofysetumoren en deze zijn vooral nuttig als een operatie niet succesvol is gebleken bij het normaliseren van de productie van groeihormoon. Eén type geneesmiddelen dat bekend staat als somatostatine-analogen, waaronder geneesmiddelen zoals octreotide (Sandostatin, Sandostatin LAR-depot) en lanreotide (Somatuline-depot), veroorzaakt een afname van de productie van groeihormoon en kan de tumor doen krimpen. Deze worden door middel van injecties gegeven, meestal om de vier weken. Een oraal preparaat van octreotide (Mycapssa) is nu beschikbaar en heeft vergelijkbare werkzaamheid en bijwerkingen als het injecteerbare preparaat.
Deze medicijnen kunnen bijwerkingen veroorzaken zoals misselijkheid, braken, diarree, buikpijn, duizeligheid, hoofdpijn en pijn op de injectieplaats. Veel van deze bijwerkingen verbeteren of verdwijnen zelfs met de tijd. Ze kunnen ook galstenen veroorzaken en diabetes mellitus verergeren.
Het tweede type medicijnen, pegvisomant (Somavert), blokkeert het effect van overmatig groeihormoon op het lichaam. Dit medicijn, toegediend via dagelijkse injecties, kan bij sommige mensen leverschade veroorzaken.
Vervanging van hypofysehormonen
Als een hypofysetumor of een operatie om deze te verwijderen de hormoonproductie verlaagt, moet u waarschijnlijk vervangende hormonen gebruiken om normale hormoonspiegels te behouden. Sommige mensen die een stralingsbehandeling ondergaan, hebben ook vervanging van het hypofysehormoon nodig.
Waakzaam wachten
In waakzaam wachten – ook bekend als observatie, afwachtende therapie of uitgestelde therapie – heeft u mogelijk regelmatige vervolgtests nodig om te bepalen of uw tumor groeit. Dit kan een optie zijn als uw tumor geen tekenen of symptomen veroorzaakt.
Veel mensen met hypofysetumoren functioneren normaal zonder behandeling als de tumor geen andere problemen veroorzaakt. Als u jonger bent, kan waakzaam wachten een optie zijn, zolang u de mogelijkheid accepteert dat uw tumor tijdens de observatieperiode verandert of groeit, en mogelijk moet worden behandeld. U en uw arts kunnen het risico op het ontwikkelen van symptomen afwegen tegen de behandeling.
Omgaan met en ondersteuning
Het is normaal dat u en uw gezin vragen hebben tijdens de diagnose en behandeling van een hypofysetumor. Dit proces kan stressvol en beangstigend zijn. Daarom is het belangrijk om zoveel mogelijk over uw ziekte te weten te komen. Hoe meer u en uw gezin over elk aspect van uw behandeling weten en begrijpen, hoe beter.
Misschien vindt u het ook nuttig om uw gevoelens met anderen in soortgelijke situaties te delen. Controleer of er in uw omgeving steungroepen beschikbaar zijn voor mensen met hypofysetumoren en hun families. Ziekenhuizen sponsoren deze groepen vaak. Uw medisch team kan u mogelijk ook helpen bij het vinden van de emotionele steun die u nodig heeft.
Voorbereiden op een afspraak met een dokter
U begint waarschijnlijk met het bezoeken van een huisarts. Als uw arts bewijs vindt van een hypofysetumor, kan uw arts u aanraden om meerdere specialisten te raadplegen, zoals een hersenchirurg (neurochirurg) of een arts die gespecialiseerd is in aandoeningen van het endocriene systeem (endocrinoloog).
Hier is wat informatie om u te helpen bij de voorbereiding op uw afspraak.
Wat je kunt doen
Vraag bij het maken van de afspraak of u van tevoren iets moet doen, zoals vasten voordat u een specifieke test krijgt. Maak een lijst van:
- Uw symptomen, inclusief alle zaken die geen verband lijken te houden met de reden voor uw benoeming
- Belangrijke persoonlijke informatie, inclusief grote spanningen of recente levensveranderingen en medische familiegeschiedenis
- Medicijnen, vitamines of supplementen die u inneemt, inclusief doses
- Vragen om te stellen uw dokter
Neem indien mogelijk een familielid of vriend mee om u te helpen de informatie die u ontvangt, te bewaren.
Voor een hypofysetumor zijn de volgende vragen die u aan uw arts kunt stellen:
- Wat veroorzaakt waarschijnlijk mijn symptomen?
- Wat zijn andere mogelijke oorzaken?
- Welke specialisten moet ik zien?
- Welke tests heb ik nodig?
- Wat is de beste manier van handelen?
- Wat zijn alternatieven voor de primaire benadering die u voorstelt?
- Ik heb deze andere gezondheidsproblemen. Hoe kan ik ze samen beheren?
- Zijn er beperkingen die ik moet volgen?
Aarzel niet om andere vragen te stellen.
Wat uw arts kan vragen
Vragen die uw arts waarschijnlijk zal stellen, zijn onder meer:
- Wanneer begonnen uw symptomen?
- Zijn de symptomen continu of incidenteel geweest?
- Hoe ernstig zijn uw symptomen?
- Wat lijkt uw symptomen te verbeteren?
- Wat lijkt uw symptomen te verergeren?
- Heeft u om welke reden dan ook in het verleden een eerdere afbeelding van uw hoofd gehad?
Discussion about this post