Degeneratieve scoliose is een aandoening van de wervelkolom die zich doorgaans ontwikkelt bij personen ouder dan 50 jaar. In tegenstelling tot adolescente scoliose, die vaak het gevolg is van onbekende oorzaken, wordt degeneratieve scoliose voornamelijk veroorzaakt door slijtage van de wervelkolom in de loop van de tijd. Dit artikel biedt informatie over de oorzaken, symptomen en behandelingsopties voor degeneratieve scoliose.
Wat veroorzaakt degeneratieve scoliose?
Degeneratieve scoliose wordt meestal veroorzaakt door de geleidelijke achteruitgang van de structuur van de wervelkolom, met name de tussenwervelschijven en facetgewrichten. Omdat deze onderdelen van de wervelkolom met de leeftijd verzwakken, kunnen ze de uitlijning van de wervelkolom niet langer ondersteunen, wat leidt tot een zijwaartse kromming. Factoren die bijdragen aan deze degeneratie zijn onder andere:
1. Artrose:
De meest voorkomende oorzaak van degeneratieve scoliose is artrose.
Artrose treedt op wanneer het kraakbeen dat de gewrichten beschermt, begint af te breken. Dit kraakbeen is een glad, rubberachtig weefsel dat de uiteinden van botten bedekt, waardoor ze met minimale wrijving over elkaar kunnen glijden. Verschillende factoren dragen bij aan de achteruitgang ervan. Veroudering speelt een belangrijke rol, omdat kraakbeen van nature dunner en minder veerkrachtig wordt in de loop van de tijd. Het vermogen van het lichaam om kraakbeen te repareren en te regenereren neemt ook af met de leeftijd. Bovendien kan herhaalde belasting van de gewrichten door dagelijkse activiteiten, zoals lopen of tillen, slijtage van het kraakbeen veroorzaken, wat leidt tot afbraak. Chronische ontsteking in de gewrichten is een andere bijdragende factor, omdat ontstekingsmoleculen kraakbeencellen en omliggende weefsels kunnen beschadigen. Genetische aanleg speelt ook een rol, waarbij sommige personen eigenschappen erven waardoor hun kraakbeen vatbaarder is voor degeneratie. Gewrichtsblessures, zoals breuken of gescheurde banden, kunnen het risico op artrose op latere leeftijd verder vergroten.
2. Degeneratie van de tussenwervelschijf:
Degeneratie van de tussenwervelschijven is een geleidelijke achteruitgang van de tussenwervelschijven, die de kussens tussen de wervels vormen. Deze schijven verliezen vocht en elasticiteit, voornamelijk door veroudering. Naarmate mensen ouder worden, neemt het watergehalte in de schijven af, waardoor ze minder goed schokken kunnen absorberen en vatbaarder zijn voor instorting. De verminderde bloedtoevoer naar de schijven, die met de leeftijd verergert, beperkt de aanvoer van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen, wat leidt tot verdere degeneratie. Mechanische stress door repetitieve activiteiten of zwaar tillen kan dit proces versnellen, waardoor de schijven hun elasticiteit en hoogte verliezen. Genetische factoren kunnen sommige personen ook vatbaar maken voor vroege degeneratie van de schijf, omdat bepaalde genetische variaties de schijven kwetsbaarder kunnen maken. Bovendien is roken in verband gebracht met degeneratie van de schijf, omdat het de zuurstoftoevoer naar de schijven vermindert, waardoor hun vermogen om te genezen en te regenereren wordt aangetast.
3. Osteoporose:
Osteoporose is een aandoening die gekenmerkt wordt door verzwakte botten en kan leiden tot wervelfracturen, wat verder bijdraagt aan de ontwikkeling van scoliose.
Osteoporose, een aandoening die wordt gekenmerkt door verzwakte botten die vatbaarder zijn voor breuken, treedt op wanneer de aanmaak van nieuw bot niet gelijke tred kan houden met de verwijdering van oud bot. Veroudering is een belangrijke factor in de ontwikkeling van osteoporose, aangezien de botdichtheid op natuurlijke wijze afneemt met de leeftijd. Na ongeveer de leeftijd van 30 jaar begint de botmassa af te nemen, wat leidt tot minder dichte en brozere botten. Hormonale veranderingen, vooral bij vrouwen tijdens de menopauze, versnellen het botverlies aanzienlijk door een daling van de oestrogeenspiegels. Bij mannen kunnen lagere testosteronspiegels bijdragen aan botverdunning. Dieettekorten, met name een gebrek aan calcium en vitamine D, spelen ook een cruciale rol, aangezien deze voedingsstoffen essentieel zijn voor de vorming en het onderhoud van botten. Een sedentaire levensstijl verhoogt het risico op osteoporose verder, aangezien gewichtdragende oefeningen helpen botten te versterken en een gebrek aan fysieke activiteit kan leiden tot botverlies. Bovendien kunnen roken en overmatig alcoholgebruik het vermogen van het lichaam om botmassa op te bouwen en te behouden, verstoren. Genetische factoren beïnvloeden ook de botdichtheid en de snelheid van botverlies, waardoor sommige personen vatbaarder zijn voor osteoporose.
4. Genetische factoren:
Sommige mensen zijn genetisch gepredisponeerd voor het ontwikkelen van degeneratieve scoliose vanwege erfelijke eigenschappen die de structuur van de wervelkolom of het vermogen van het lichaam om beschadigd weefsel te herstellen, beïnvloeden.
Symptomen en complicaties
De symptomen van degeneratieve scoliose kunnen sterk variëren, afhankelijk van de ernst van de kromming en de mate van spinale degeneratie. Veelvoorkomende symptomen zijn:
- Rugpijn: Het meest voorkomende symptoom, rugpijn, kan variëren van mild ongemak tot ernstige, slopende pijn. De pijn wordt vaak veroorzaakt door de compressie van zenuwen of de spanning op de spieren en ligamenten van de wervelkolom.
- Onevenwichtigheid: Als de wervelkolom kromt, kan dit een merkbare onevenwichtigheid veroorzaken, wat leidt tot problemen met staan of lopen. Sommige personen kunnen het gevoel hebben dat ze naar één kant leunen.
- Beknelling van de zenuw: De kromming van de wervelkolom kan nabijgelegen zenuwen beknellen, wat resulteert in symptomen zoals gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in de benen.
- Verminderde longfunctie: In ernstige gevallen kan de kromming van de wervelkolom de longcapaciteit beperken, wat tot ademhalingsmoeilijkheden leidt.
Complicaties van onbehandelde degeneratieve scoliose kunnen chronische pijn, invaliditeit en een verminderde kwaliteit van leven omvatten. In sommige gevallen kan de kromming verergeren, wat leidt tot verdere complicaties.
Diagnose en behandelingsopties
Diagnostiseren van degeneratieve scoliose wordt meestal uitgevoerd met een combinatie van medische geschiedenisevaluatie, lichamelijk onderzoek en beeldvormende tests zoals röntgenfoto's, MRI of CT-scans. Deze tests helpen de mate van kromming van de wervelkolom te beoordelen en eventuele onderliggende problemen te identificeren die bijdragen aan de aandoening.
Behandeling van degeneratieve scoliose is gericht op het verlichten van symptomen, het verbeteren van de wervelkolomfunctie en het voorkomen van verdere kromming. Behandelingsopties omvatten:
- Conservatieve behandeling: Voor milde tot matige gevallen zijn conservatieve behandelingen vaak de eerste verdedigingslinie. Deze kunnen het volgende omvatten:
- Fysiotherapie: Het versterken van de spieren die de wervelkolom ondersteunen, kan helpen pijn te verminderen en de houding en het evenwicht te verbeteren.
- Pijnbestrijding: Medicijnen zoals niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's), spierverslappers of corticosteroïdinjecties kunnen helpen bij het bestrijden van pijn en ontsteking.
- Een brace: In sommige gevallen kan het dragen van een brace helpen de wervelkolom te stabiliseren en verdere kromming te voorkomen. Dit komt echter vaker voor bij jongere mensen met scoliose.
- Chirurgische ingreep: Chirurgie kan worden overwogen voor personen met ernstige kromming, aanzienlijke pijn of neurologische symptomen. Chirurgische opties omvatten:
- Spinale fusie: Dit is een chirurgische procedure die wordt gebruikt om ernstige gevallen van degeneratieve scoliose te behandelen door twee of meer wervels in de wervelkolom permanent met elkaar te verbinden. Het primaire doel van spinale fusie is om de wervelkolom te stabiliseren, verdere kromming te voorkomen en pijn te verlichten. Tijdens de procedure verwijdert een chirurg de tussenwervelschijf tussen de aangetaste wervels en gebruikt vervolgens bottransplantaten, metalen staven, schroeven of platen om de wervels aan elkaar te bevestigen. Na verloop van tijd stimuleren de bottransplantaten de groei van nieuw bot, dat permanent aan de gefuseerde wervels wordt bevestigd. Door beweging tussen de gefuseerde segmenten te elimineren, vermindert spinale fusie pijn veroorzaakt door instabiliteit of abnormale beweging in de wervelkolom. De procedure kan echter resulteren in verminderde flexibiliteit in het gefuseerde deel van de wervelkolom en het herstel kan enkele maanden duren omdat de botten genezen en aan elkaar vastgroeien. Ondanks deze beperkingen is spinale fusie vaak effectief in het bieden van langdurige pijnverlichting en het voorkomen van verdere spinale misvorming bij patiënten met degeneratieve scoliose.
- Decompressiechirurgie: Als zenuwcompressie aanzienlijke pijn of neurologische symptomen veroorzaakt, kan decompressiechirurgie worden uitgevoerd om de druk op de zenuwen te verlichten. Bij degeneratieve scoliose kan de abnormale kromming van de wervelkolom leiden tot vernauwing van het wervelkanaal of compressie van zenuwwortels, wat resulteert in symptomen zoals pijn, gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in de benen. Decompressiechirurgie omvat het verwijderen van botuitsteeksels, verdikte ligamenten of delen van de wervels die op de zenuwen drukken. Dit proces helpt het wervelkanaal te verbreden of meer ruimte te creëren rond de gecomprimeerde zenuwwortels, waardoor de zenuwgerelateerde symptomen worden verminderd of geëlimineerd. Decompressiechirurgie kan alleen of in combinatie met spinale fusie worden uitgevoerd, afhankelijk van de ernst van de scoliose en de specifieke symptomen. Hoewel decompressiechirurgie aanzienlijke verlichting van zenuwpijn kan bieden en de mobiliteit kan verbeteren, kan het de onderliggende spinale instabiliteit niet aanpakken, daarom wordt het vaak gecombineerd met spinale fusie voor een uitgebreidere behandeling. Het herstel van decompressiechirurgie varieert, maar patiënten ervaren doorgaans relatief snel na de procedure een verbetering van hun symptomen.
Voorkomen van degeneratieve scoliose
Hoewel degeneratieve scoliose niet altijd kan worden voorkomen, kunnen bepaalde veranderingen in de levensstijl helpen het risico op spinale degeneratie te verminderen en de algehele gezondheid van de wervelkolom te behouden:
- Regelmatig bewegen: Regelmatig bewegen, met name oefeningen die de romp- en rugspieren versterken, kan de wervelkolom ondersteunen en het risico op degeneratie verminderen.
- Gezond dieet: Een dieet rijk aan calcium en vitamine D kan helpen de botdichtheid te behouden en het risico op osteoporose te verminderen.
- Bewustzijn van uw houding: een goede houding tijdens het zitten, staan en tillen kan de belasting van de wervelkolom verminderen en degeneratie helpen voorkomen.
Samenvatting
Degeneratieve scoliose is een aandoening die veel ouderen treft en leidt tot pijn, onevenwichtigheid en andere complicaties. Vroege diagnose en passende behandeling kunnen helpen bij het beheersen van symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Door de oorzaken, symptomen en behandelingsopties voor degeneratieve scoliose te begrijpen, kunnen personen proactieve stappen ondernemen om hun wervelkolomgezondheid te behouden en het risico op deze aandoening te verminderen.
Discussion about this post