Wat ouders moeten weten over het gebruik van heroïne bij tieners

Heroïne is een groeiend probleem onder volwassenen. Volgens de Nationale Enquête naar Drugsgebruik en Gezondheid (NSDUH) neemt het heroïnegebruik sinds 2007 toe. In 2016 meldden 948.000 mensen het afgelopen jaar heroïne te hebben gebruikt. De grootste stijging in het gebruik deed zich voor bij 18- tot 25-jarigen. Bij tieners is het heroïnegebruik afgenomen. Minder dan 1% van de tieners in de achtste, tiende en twaalfde klas meldde recent gebruik.

De effecten van heroïne zijn ernstig. Hoewel het gebruik van heroïne onder jongeren minder is dan dat van andere illegale drugs, moeten ouders zich hiervan bewust zijn vanwege de toename van het gebruik door jongvolwassenen.

Wat is heroïne?

Heroïne wordt ook wel door de jargontermen “smack”, “skunk”, “junk”, “H”, “horse”, “skag”, “brown sugar” en “white horse” genoemd. Het is een verslavend opioïde medicijn dat afkomstig is van morfine, een medicijn dat is afgeleid van Aziatische papaverzaaddozen. Het is meestal in de vorm van een zwarte teerachtige substantie (die aanleiding geeft tot de naam “black tar heroïne”) of een bruin of wit poeder.

Heroïne wordt soms gemengd met andere stoffen, zoals cocaïne of alcohol (ook wel een “speedball” genoemd). Deze combinaties verhogen het risico op overdosering.

fentanyl

In heroïne zijn sporen van fentanyl gevonden. Fentanyl is een synthetisch opioïde dat 50 tot 100 keer krachtiger is dan morfine. De aanwezigheid van fentanyl in heroïne maakt overdosering waarschijnlijker. Helaas is het niet altijd mogelijk om te weten of het medicijn is vermengd met fentanyl.

Hoe heroïne wordt gebruikt

Heroïne kan worden geïnjecteerd, gerookt en gesnoven voor een high. Meestal wordt het gemengd met water en met een naald in een ader geïnjecteerd. Omdat het rechtstreeks in de bloedbaan terechtkomt wanneer het wordt geïnjecteerd, of in de hersenen wanneer het wordt gesnoven, zijn de effecten van heroïne vrijwel onmiddellijk voelbaar.

Omdat er opioïde receptoren zijn in de hersenen, het ruggenmerg, de longen en de darmen, kan heroïnegebruik resulteren in een groot aantal fysieke sensaties in het lichaam. Deze receptorlocaties maken het heroïnegebruik ook zo gevaarlijk.

Mu-opioïde receptoren zijn van nature aanwezig in het lichaam. Ze werken door zich te binden aan natuurlijke pijnstillers die endogene endorfines en enkefalines worden genoemd. Geneesmiddelen die op deze receptoren inwerken, zoals heroïne en andere opioïden, kunnen verslaving, slaperigheid en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken.

Enkele van de fysieke effecten van heroïne zijn:

Gevoelens van euforie
Slaperigheid en lethargie
Droge mond
Warme, rode huid
Misselijkheid en overgeven
jeuk
In en uit bewustzijn bewegen

Regelmatig heroïnegebruik heeft invloed op het functioneren van de hersenen. Het medicijn is zeer verslavend. Wanneer een persoon regelmatig heroïne gebruikt, neemt hun tolerantie voor het medicijn toe en zijn ze afhankelijk van het medicijn om ontwenning te voorkomen.

Tekenen van heroïnegebruik

Wanneer iemand heroïne gebruikt, zijn er veelbetekenende signalen om op te letten. Een van de meest voor de hand liggende zijn “spoorsporen” – vlekken op de huid waar de naald erin is gegaan. Tieners die heroïne gebruiken, kunnen de hele tijd lange mouwen gaan dragen om deze sporen te verdoezelen, zelfs als het warm is. Andere tekenen van heroïnegebruik kunnen zijn:

Langzaam denken en bewegen
Extreme slaperigheid
Heel blij voelen
Zeer kleine pupillen

Deze tekenen duiden erop dat u actief door het medicijn wordt beïnvloed. Andere tekenen kunnen wijzen op ontwenning, zoals:

Pijn in botten en spieren
Rillingen
braken
Slapeloosheid
Ongerustheid
jeuk

Tekenen van een overdosis

Heroïne kan de ademhalingsfrequentie van een persoon verminderen. Soms kan het ertoe leiden dat een persoon volledig stopt met ademen. Overdoseringen van heroïne gebeuren omdat mensen de sterkte van het medicijn pas kunnen bepalen als ze het hebben ingenomen. Het kan ook gebeuren omdat, naarmate de tolerantie van een persoon toeneemt, ze hun dosis moeten verhogen om dezelfde high te bereiken.

Bel direct 112 als u de volgende signalen opmerkt:

Langzame ademhaling
Kan niet wakker worden
Langzame of gestopte hartslag
Blauwe lippen en vingernagels
Klamme huid
Niet in staat om te spreken
Schudden

Risicofactoren voor heroïnegebruik

Heroïne is niet alleen een probleem in stedelijke gemeenschappen, het is ook een toenemend probleem in voorstedelijke en landelijke gemeenschappen. Het maakt niet uit wie je bent of waar je woont, als je slechts één keer heroïne gebruikt, loop je het risico op heroïneverslaving. Onderzoekers hebben ook opgemerkt dat er een aantal dingen zijn waardoor mensen een groter risico lopen op heroïneverslaving.

Bestaande verslaving aan pijnstillers
Bestaande verslaving aan andere illegale drugs of alcohol
Onverzekerd of op Medicaid
Niet-Spaanse blanke mensen
mannen
Wonen in een grootstedelijk gebied
Leeftijden 18 tot 25

Het aantal leerlingen van de twaalfde klas dat zegt dat heroïne makkelijk te verkrijgen is, neemt af. In 2019 zei 16% van de studenten dat ze gemakkelijk aan heroïne konden komen, vergeleken met 35% halverwege de jaren negentig.

complicaties

Heroïne kan onmiddellijke en langdurige complicaties veroorzaken. Hoe heroïne het lichaam beïnvloedt, hangt af van een aantal factoren, waaronder hoe het medicijn wordt ingenomen, hoeveel wordt ingenomen, wat er met het medicijn wordt gemengd en hoe snel het medicijn zich bindt aan opioïde-receptoren.

Op korte termijn is het grootste risico bij heroïnegebruik een overdosis. Opioïden veranderen de neurochemische activiteit in de hersenstam die de ademhaling en de hartslag regelt. Deze veranderingen kunnen dodelijk zijn. Onmiddellijke complicaties van heroïne kunnen zijn:

Verslaving
Vertraagde hartfunctie
Ernstig vertraagde ademhaling
Coma
Hersenschade
Dood

Volgens de National Survey Results on Drug Use 1975-2020 gelooft 81% van de 12e-klassers dat heroïne een groot risico vormt op schade door regelmatig gebruik. Minder (63%) gelooft dat het een groot risico vormt als het een of twee keer wordt gebruikt.

Op de vraag of ze heroïnegebruik goedkeurden, zei 96% van de middelbare scholieren dat ze experimenteel gebruik afkeurden.

Op de lange termijn is het grootste risico van heroïne afhankelijkheid. Heroïne activeert het beloningscentrum van de hersenen, waardoor dopamine vrijkomt. Dopamine versterkt het drugsgebruik. Na verloop van tijd neemt iemands tolerantie voor het medicijn toe en moeten ze er meer van nemen om dezelfde effecten te voelen. Wanneer iemand probeert te stoppen met het gebruik, kan hun lichaam ontwenningsverschijnselen krijgen die zo ernstig zijn dat het verkrijgen en innemen van het medicijn hun leven overneemt. Langetermijncomplicaties van heroïne zijn onder meer:

Veranderingen in de hersenen
Verminderd vermogen om beslissingen te nemen
Verminderde gedragsregulatie
Tolerantie voor het medicijn
Afhankelijkheid van het medicijn
Opname
Heroïnegebruiksstoornis, gekenmerkt door chronisch terugvallen en het zoeken naar drugs, ongeacht de gevolgen

Intrekking van heroïne

Ontwenningsverschijnselen van heroïne zijn onder meer lichaamspijn, slapeloosheid, koude rillingen, rusteloosheid, braken en diarree. Ernstige symptomen bereiken een piek binnen een dag of twee na de laatste dosis en verdwijnen gewoonlijk binnen een week. Sommige mensen ervaren echter maandenlang ontwenningsverschijnselen.

Naast overdosering en afhankelijkheid kan heroïne leiden tot de volgende gezondheidscomplicaties:

Slapeloosheid
Constipatie
longproblemen
geestesziekte
Seksuele en menstruatiestoornissen
Samengevouwen aderen
Infecties van bloedvaten en weke delen
Hepatitis B en C
hiv

Als uw tiener verslaafd is, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelingsfaciliteiten in uw regio.

Behandeling

Een overdosis opioïden wordt behandeld door het toedienen van een medicijn, Naloxon, dat de effecten van opioïden ongedaan maakt. Naloxon werkt door zich te binden aan opioïde-receptoren, waardoor wordt voorkomen dat de opioïde deze activeert. Naloxon is zeer effectief en u hoeft geen medische professional te zijn om het toe te dienen. Het gebruik van dit medicijn kan tijd winnen totdat medische hulp kan arriveren.

De stoornis in heroïnegebruik wordt behandeld met medicijnen en gedragstherapieën. Medicijnen zijn gericht op het verlichten van ontwenningsverschijnselen. Deze medicijnen werken via dezelfde opioïde-receptoren, maar ze zijn veiliger in gebruik.

Methadon: oraal ingenomen om ontwenningsverschijnselen te verminderen
Buprenorfine: oraal ingenomen, door implantatie of door injectie om ontwenningsverschijnselen te verminderen
Naltrexon: maandelijks geïnjecteerd om opioïden te blokkeren

Gedragstherapieën kunnen worden gedaan op een klinische of poliklinische basis. Cognitieve gedragstherapie leert mensen omgaan met vaardigheden en technieken om met stress om te gaan. Contingency management maakt gebruik van een op beloningen gebaseerd systeem om gezonde keuzes te versterken.

Als je vermoedt dat je tiener heroïne gebruikt, ben je misschien bang. Probeer kalm te blijven terwijl je wat speurwerk doet. Let naast de fysieke tekenen van heroïnegebruik ook op het gedrag van uw kind voor andere aanwijzingen die op drugsgebruik kunnen wijzen. Tieners die drugs gebruiken, vertonen vaak andere symptomen, zoals een verandering in vrienden, stemmingswisselingen, geheimhouding, depressie en slechte hygiëne.

Ga in gesprek met uw kind en rekruteer andere mensen om u te ondersteunen. Negeer waarschuwingssignalen niet. Zoek hulp bij de arts of de geestelijke gezondheidszorg van uw kind.