Laat u screenen om dikkedarmkanker te voorkomen
Een poliep is een weefselmassa die zich aan de binnenwand van een hol orgaan ontwikkelt. Poliepen kunnen op veel lichaamslocaties voorkomen, waaronder de neus, oren, keel of baarmoeder.
De meest voorkomende poliep is een colonpoliep, ook wel colonpoliep of colorectale poliep genoemd. Naar schatting heeft 15 tot 40% van de volwassenen darmpoliepen, die vaker voorkomen bij oudere volwassenen en mannen.
Dikkedarmpoliepen zijn de voorlopers van colorectale kanker, de tweede belangrijkste doodsoorzaak door kanker in de Verenigde Staten. Omdat het risico dat een bepaalde poliep kwaadaardig wordt, toeneemt met de grootte, is regelmatige screening en vroege verwijdering belangrijk.
De American Cancer Society schatte dat in 2021 bij 104.270 personen colorectale kanker zou worden vastgesteld en dat 45.230 personen aan de ziekte zouden overlijden.
Anatomie en soorten colonpoliepen
De dikke darm is het grootste deel van de dikke darm, dat zich uitstrekt van het einde van de dunne darm tot aan het rectum. Het heeft vier secties:
- De stijgende dikke darm, beginnend met een zakachtige structuur genaamd de blindedarm, bevindt zich rechtsonder in de buik en buigt links onder de lever.
- De transversale dikke darm strekt zich van rechts naar links uit over de buik.
- De dalende dikke darm zakt naar het bekken, waar het onder de dunne darm buigt.
- De sigmoïde colon is de laatste S-vormige sectie, die aansluit op het rectum.
Dikkedarmpoliepen zijn abnormale gezwellen die zich in elk deel van de binnenwand van de dikke darm kunnen ontwikkelen, maar ze worden meestal aangetroffen in het rectum en aan de linkerkant van de dikke darm. De meeste poliepen zijn goedaardig, maar na verloop van tijd kunnen sommige poliepen kanker worden.
Dikke darmpoliepen zijn ofwel plat (zittend) of hebben een stengel (gesteeld). Er zijn vijf soorten colonpoliepen, waarvan de meest voorkomende adenomateuze is. Het adenomateuze type is goed voor 70% van alle colonpoliepen. Bijna alle kwaadaardige poliepen beginnen als adenomateuze, maar het proces om te evolueren naar kanker duurt meestal vele jaren.
Symptomen van dikke darmpoliepen
Voor de meeste mensen veroorzaken dikke darmpoliepen geen symptomen, daarom wordt screening aanbevolen. Als er echter symptomen optreden, kunnen deze het volgende omvatten:
- Bloeding uit het rectum na een stoelgang, zichtbaar als bloed op uw toiletpapier of ondergoed
- Bloed in uw ontlasting, waardoor de ontlasting rode strepen kan krijgen of er zwart uit kan zien
- Constipatie of diarree die langer dan een week aanhoudt
- Onverklaarbaar gewichtsverlies
- Vermoeidheid, omdat bloedingen van colonpoliepen bloedarmoede kunnen veroorzaken
- Buikpijn (zeldzaam)
Andere gezondheidsproblemen kunnen deze symptomen ook veroorzaken. Als u echter een bloeding uit uw rectum of bloed in uw ontlasting heeft, moet u onmiddellijk contact opnemen met uw zorgverlener.
Oorzaken
Risicofactoren voor het ontwikkelen van colonpoliepen zijn leeftijd, levensstijl en persoonlijke en familiale gezondheidsgeschiedenis:
- ouder dan 45
- Overgewicht hebben
- Overmatig alcohol consumeren
- Roken
- Het eten van vet en bewerkt voedsel en overmatig rood vlees
- Niet sporten
- Persoonlijke of familiegeschiedenis van colonpoliepen of colorectale kanker
- Persoonlijke voorgeschiedenis van inflammatoire darmaandoeningen, zoals colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn
Twee genetische afwijkingen verhogen het risico op colonpoliepen en colorectale kanker significant: Lynch-syndroom en klassieke familiale adenomateuze polyposis.
Lynch-syndroom
Lynch-syndroom, ook bekend als erfelijke niet-polyposis colorectale kanker (HNPCC), is een van de meest voorkomende erfelijke kankersyndromen. Maar liefst één op de 300 mensen kan drager zijn van een veranderd gen dat verband houdt met het Lynch-syndroom.
Naar schatting wordt 3% tot 5% van alle gevallen van colorectale kanker veroorzaakt door het Lynch-syndroom. Personen met deze aandoening lopen ook een groter risico om andere vormen van kanker te ontwikkelen en hebben een grotere kans om op jonge leeftijd te worden gediagnosticeerd.
Klassieke familiale adenomateuze polyposis
Klassieke familiale adenomateuze polyposis (FAP of klassieke FAP) wordt veroorzaakt door een mutatie in het gen adenomateuze polyposis coli (APC). Personen met deze aandoening hebben een verhoogd levenslange risico op het ontwikkelen van colorectale kanker of andere vormen van kanker van het spijsverteringskanaal.
FAP wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon meer dan 100 adenomateuze colonpoliepen ontwikkelt. De gemiddelde leeftijd waarop poliepen zich ontwikkelen bij mensen met FAP is halverwege de tienerjaren, waarbij de meeste mensen met de aandoening op 35-jarige leeftijd meerdere dikke darmpoliepen ontwikkelen.
Geschat wordt dat één op de 7.000 tot één op de 22.000 mensen FAP heeft, waarbij minder dan 1% van alle colorectale kanker veroorzaakt wordt door de aandoening. Hoewel FAP van generatie op generatie wordt doorgegeven in een familie, heeft ongeveer 30% van de mensen met FAP geen familiegeschiedenis van de aandoening.
Diagnose
Het American College of Gastroenterology beveelt momenteel aan dat volwassenen van 45 tot 75 jaar worden gescreend op darmkanker. Hiermee worden eerdere richtlijnen bijgewerkt, waarin werd aanbevolen om met screening te beginnen op de leeftijd van 50 jaar. De beslissing om na de leeftijd van 75 jaar te worden gescreend, moet op individuele basis worden genomen in overleg met uw zorgverlener.
Mensen met een verhoogd risico moeten hun zorgverleners raadplegen over wanneer ze met screening moeten beginnen, welke test ze moeten gebruiken en de frequentie van screening. Verhoogd risico omvat:
- Een persoonlijke of familiegeschiedenis van colonpoliepen of colorectale kanker
- Een persoonlijke geschiedenis van inflammatoire darmaandoeningen
- Familiale genetische afwijkingen (Lynch-syndroom en familiale adenomateuze polyposis)
- Symptomen hebben die kunnen wijzen op poliepen of colorectale kanker, zoals rectale bloeding
Er kunnen verschillende screeningtests worden gebruikt om poliepen of colorectale kanker te vinden, waaronder ontlastingstests, flexibele sigmoïdoscopie, colonoscopie en virtuele colonoscopie.
Ontlasting testen
Deze omvatten een van de volgende:
-
Fecale immunochemische test (FIT) gebruikt antilichamen om bloed in de ontlasting te detecteren. Frequentie: eenmaal per jaar.
-
FIT-DNA-test (ook wel de ontlasting-DNA-test genoemd) combineert de FIT met een test die veranderd DNA in de ontlasting detecteert. Voor deze test verzamel je een hele stoelgang en stuur je deze naar een laboratorium, waar het wordt gecontroleerd op kankercellen. Frequentie: elk jaar of elke drie jaar.
-
Op Guaiac gebaseerde fecale occult bloedtest (gFOBT) gebruikt de chemische guaiac om bloed in de ontlasting te detecteren. U krijgt een testkit om thuis een kleine hoeveelheid ontlasting op te vangen. U brengt de testkit terug naar de zorgverlener of een laboratorium, waar de ontlastingsmonsters worden getest op bloed. Frequentie: eenmaal per jaar.
Het American College of Gastroenterology beveelt colonoscopie en FIT aan als de primaire screeningsinstrumenten voor colorectale kanker.
Flexibele sigmoïdoscopie
Dit is een dunne, flexibele buis die door het rectum wordt ingebracht om het laatste derde deel van de dikke darm (sigmoid colon) te onderzoeken op poliepen of kanker. Frequentie: elke vijf jaar, of elke 10 jaar.
colonoscopie
Dit is een procedure waarbij een lange, dunne, flexibele buis door het rectum en in de dikke darm wordt ingebracht. In de buis zit een camera die beelden op een scherm laat zien. Tijdens de test kan de zorgverlener de meeste poliepen en sommige kankers vinden en verwijderen.
Colonoscopie wordt ook gebruikt als vervolgtest als er iets ongewoons wordt gevonden tijdens een van de andere screeningtests. Frequentie: elke 10 jaar (voor mensen zonder een verhoogd risico op colorectale kanker).
CT-colografie (virtuele colonoscopie)
Computertomografie (CT)-colografie, ook wel virtuele colonoscopie genoemd, maakt gebruik van straling om foto’s van de hele dikke darm te maken, die op een computerscherm worden weergegeven zodat de zorgverlener deze kan analyseren. Frequentie: elke vijf jaar.
Er worden veel factoren in overweging genomen om te bepalen welke diagnostische test het beste voor u is, waaronder uw medische toestand, risicofactoren, de kans dat u de test krijgt en lokale bronnen. Praat met uw zorgverlener over uw opties en voorkeuren.
Behandeling
Hoewel virtuele colonoscopie een beeld geeft van de gehele dikke darm, is colonoscopie de enige procedure die zowel visualisatie als verwijdering van poliepen mogelijk maakt.
Het verwijderen van poliepen wordt uitgevoerd als een poliklinische procedure die een poliepectomie wordt genoemd. Er zijn verschillende technieken beschikbaar.
Koude tangen en koude strikken zijn de voorkeursmethoden voor poliepectomie voor kleinere poliepen, en hete strikken is de voorkeursmethode voor grotere poliepen. Polypectomie voor moeilijk te verwijderen poliepen kan het gebruik van speciale apparaten en geavanceerde technieken vereisen.
Mogelijke maar ongebruikelijke complicaties van een polypectomie zijn bloeding of perforatie van de dikke darm. Bloeden kan onmiddellijk of enkele dagen later optreden. Perforatie, een gat of scheur in de dikke darm, kan tijdens de procedure vaak worden gerepareerd met clips.
Als er een poliep wordt gevonden, wordt deze verwijderd en voor evaluatie naar een laboratorium gestuurd. Uw zorgverlener zal een follow-upschema aanbevelen op basis van het aantal, de grootte en het type poliepen dat u heeft, evenals uw persoonlijke risicofactoren.
Prognose
Zodra een colonpoliep volledig is verwijderd, komt deze zelden terug. Omdat echter ten minste 30% van de patiënten nieuwe poliepen ontwikkelt na verwijdering, zal een vervolgscreening worden aanbevolen.
Afhankelijk van uw persoonlijke gezondheidstoestand raden sommige zorgverleners aan om dagelijks een aspirine of andere niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) te nemen, omdat deze het risico op de vorming van nieuwe poliepen kunnen verminderen.
Het handhaven van gezonde eet-, lichaamsbeweging- en alcoholconsumptiegewoonten zal ook helpen om uw risico op het ontwikkelen van dikke darmpoliepen te verminderen.
preventie
Sommige risicofactoren, zoals leeftijd en genetica, kunnen niet worden gewijzigd. Leefstijlgewoonten die de kans op het ontwikkelen van dikkedarmpoliepen vergroten, kunnen echter worden aangepast om het risico te verminderen:
- Extra gewicht verliezen en een gezond gewicht behouden.
- Rook niet.
- Beperk alcoholgebruik.
- Vermijd vette en bewerkte voedingsmiddelen en beperk rood vlees.
- Eet dagelijks minimaal drie tot vijf porties fruit en groenten.
- Oefening, inclusief 150 minuten matige aërobe activiteit en twee sessies spierversterking per week.
Het ondergaan van een screening op colonpoliepen is geen procedure die iedereen leuk vindt. Houd er echter rekening mee dat colorectale kanker de tweede belangrijkste oorzaak is van alle sterfgevallen door kanker. Routinematige screening redt vele levens, waarvan er één van u kan zijn. De voordelen wegen zeker op tegen de nadelen.
Discussion about this post