Wat is chronische traumatische encefalopathie?

Chronische traumatische encefalopathie (CTE) is een progressieve neurodegeneratieve (“zenuwuitstervende”) hersenziekte die wordt veroorzaakt door herhaald hoofdtrauma (hersenschudding). CTE wordt het meest gezien bij atleten in contactsporten zoals voetbal en ijshockey. Militaire soldaten kunnen ook CTE ontwikkelen, vooral degenen die meerdere hoofdletsels hebben gehad door ontploffingstrauma.

Helaas is er momenteel geen behandeling voor CTE. Preventie is daarom van groot belang.

CTE-symptomen

Er zijn symptomen die zeer suggestief zijn voor CTE, waaronder de volgende:BB

• Geheugenstoornis
• Aandacht en concentratieverlies
• Verminderd vermogen om beslissingen te nemen
• Slecht beoordelingsvermogen en impulscontrole
• Apathie, prikkelbaarheid en hopeloosheid
• Agressie
• Depressie en zelfmoord

Daarnaast zijn er enkele fysieke tekenen van CTE die aanwezig kunnen zijn, waaronder:BB

• Moeite met evenwicht en lopen
• Vertraagde, onduidelijke spraak
• Parkinsonisme (tremor, stijfheid en langzame bewegingen)
• Chronische hoofdpijn

Een kleine subgroep van patiënten met CTE heeft chronische traumatische encefalomyelopathie (CTEM). Deze aandoening bootst de symptomen van de ziekte van Lou Gehrig (ALS) na, met spierzwakte en -verspilling, moeite met slikken en hyperactieve reflexen.

Later, in de loop van CTE, krijgen patiënten te maken met dementie.BIn plaats van de ziekte van Alzheimer lijken de symptomen van chronische traumatische encefalopathie meer op de gedragsvariant van frontotemporale dementie (bvFTD).

Typische bvFTD-gedragssymptomen, zoals apathie en ontremming, worden echter vaak niet gezien bij CTE-patiënten.BB

Oorzaken

Een voorgeschiedenis van herhaald hersentrauma is noodzakelijk voor de ontwikkeling van CTE. Zelfs licht traumatisch hersenletsel (mTBI’s) of minder licht hoofdletsel kan bijdragen aan de ontwikkeling van deze degeneratieve hersenziekte.BB

Naast atleten die zich bezighouden met contactsporten zoals voetbal, voetbal, boksen en hockey (professioneel of anderszins), zijn er ook andere groepen mensen die risico lopen om CTE te ontwikkelen, zoals militair personeel, slachtoffers van huiselijk geweld en mensen met een epileptische aandoening.

Het is onduidelijk waarom sommige personen met herhaalde hoofdtrauma’s CTE ontwikkelen en anderen niet. Experts onderzoeken of er bepaalde genen, leeftijd of leefgewoonten (bijvoorbeeld middelenmisbruik) in het spel zijn.

Geslacht kan ook een rol spelen. Vrouwen lijken langer te herstellen van een hersenschudding dan mannen, maar het is niet bekend of dit leidt tot een ander risico op het ontwikkelen van CTE. De meeste hersenen met CTE die zijn onderzocht, waren mannen, omdat ze afkomstig waren van individuen in de door mannen gedomineerde gebieden van professionele sporten en strijdbare militaire dienst.

Ten slotte is het belangrijk om post-concussief syndroom (PCS) te onderscheiden van CTE.BPCS treedt bij sommige mensen op na een hersenschudding en veroorzaakt symptomen zoals misselijkheid, hoofdpijn en verwardheid. Maar CTE is meer dan alleen een langdurige periode van het postconcussieve syndroom – het treedt jaren later op, in tegenstelling tot PCS, dat meestal heel kort na het hoofdletsel optreedt.

Diagnose

Hoewel verschillende emotionele, cognitieve en fysieke symptomen (bijvoorbeeld depressie, woede, concentratieverlies en verstoord evenwicht) tijdens het leven aanwijzingen kunnen geven voor deze onderliggende ziekte, evenals sommige beeldvormende tests, kan een officiële CTE-diagnose alleen worden gemaakt na het uitvoeren van een autopsie.

Beeldvormingstests

Hoewel het publieke bewustzijn van CTE snel is gegroeid, ontwikkelt de wetenschap langzamer tests die specifiek zijn voor het probleem. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kan andere ziekten helpen uitsluiten en kan abnormale verspilling van de amygdala aantonen, wat CTE als diagnose zou kunnen suggereren.

Andere, meer experimentele technieken zoals functionele MRI, positron emissie tomografie (PET) en diffusie tensor beeldvorming worden ook onderzocht.

Bevindingen autopsie

Er zijn verschillende hersenbevindingen van CTE bij autopsie. Met name is er accumulatie in verschillende delen van de hersenen van bepaalde eiwitten, zoals tau en TDP-43.BDit verschilt van de ziekte van Alzheimer, die bèta-amyloïde plaques vertoont, die in de meeste gevallen van CTE niet aanwezig zijn.

Naast specifieke eiwitaccumulatie is er bij CTE een verminderd hersengewicht en dunner worden van het corpus callosum, dat de twee hersenhelften met elkaar verbindt. Er is ook frequente atrofie van de frontale kwabben bij CTE. De frontale kwabben controleren uw vermogen om goede beslissingen te nemen en te plannen, en ook om herinneringen op te halen.

Andere aangetaste delen van de hersenen zijn de borstlichamen, de hippocampus en de mediale temporale kwab, die betrokken zijn bij het geheugen, evenals de substantia nigra, die betrokken is bij beweging.

preventie

Er is geen behandeling beschikbaar voor CTE als het eenmaal is ontwikkeld. Zoals meestal het geval is, is preventie het beste medicijn.BB

De noodzaak van een veilige cultuur in de sport en de rest van het leven wordt steeds meer benadrukt.

Sportcultuur

Het is belangrijk om atleten aan te moedigen om te melden wanneer ze last hebben van de gevolgen van een hoofdletsel en om de richtlijnen te volgen om weer te gaan spelen na zo’n blessure.BB

Bovendien moeten coaches hun spelers de juiste technieken voor persoonlijke bescherming aanleren en moeten ze zich inspannen om volledig contact tijdens trainingen en oefeningen te beperken. Nekversterkende oefeningen moeten ook in de oefeningen worden opgenomen om hoofdletsel te minimaliseren, vooral bij jongere spelers.

Scheidsrechters spelen ook een rol bij het voorkomen van hoofdletsel en de daaropvolgende ontwikkeling van CTE. Ze moeten zich aan alle spelregels houden om een ​​zo veilig mogelijke speelomgeving te creëren.

Beschermende uitrusting

Het dragen van beschermende uitrusting, zoals een goed gevoerde helm en gebitsbeschermer, kan beschermen tegen traumatisch hoofdletsel.

Dat gezegd hebbende, mogen deze beschermende maatregelen spelers geen vals gevoel van veiligheid geven. Meedoen aan roekeloos en/of gewelddadig spel is nooit gerechtvaardigd. Met andere woorden, het is goed om hard te spelen, maar het is nog belangrijker om op veilig te spelen.

Als u of een geliefde een hoofdletsel heeft gehad, bagatelliseer het dan niet. Vraag advies en zorg aan uw teamarts of persoonlijke zorgverlener. Hoewel liefde voor een sport immens groot kan zijn, staat het belang van iemands gezondheid voorop.