Wat is blootstellingstherapie?

Exposure therapie is een vorm van gedragstherapie. Het is ontworpen om iemand te helpen angst of angst te overwinnen die verband houdt met een specifieke activiteit of situatie. Blootstellingstherapie doorbreekt de cyclus van vermijding waarin veel mensen zich bevinden.

In dit artikel wordt uitgelegd wat exposure-therapie inhoudt, evenals de soorten aandoeningen die ermee worden behandeld.

Definitie

Blootstellingstherapie houdt in dat je wordt blootgesteld aan het object of de situatie die angst of angst oproept. Dit wordt herhaaldelijk gedaan, meestal geleidelijk en gedurende een bepaalde periode, totdat het leed veroorzaakt door het object of de situatie aanzienlijk is afgenomen.

Het doel van exposuretherapie is het verminderen van angst en het verminderen van vermijding. Dit gebeurt door te leren dat angst, angst en vermijding niet helpen bij het verminderen van angst, en door te erkennen dat de gevreesde uitkomsten onnauwkeurig zijn.

Blootstellingstherapie omvat verschillende soorten blootstellingen:

• Blootstelling in het echte leven (in vivo): Dit houdt in dat u in het echte leven wordt blootgesteld aan een gevreesd object, situatie of activiteit. Iemand met een hoogtevrees kan bijvoorbeeld worden blootgesteld aan een situatie zoals op een brug staan ​​of naar de top van een hoog gebouw gaan.

• Verbeelde (imaginaire) blootstelling: dit is een levendige voorstelling van het gevreesde object, de gevreesde situatie of activiteit. Een patiënt die wordt behandeld voor een posttraumatische stressstoornis kan bijvoorbeeld worden gevraagd om de gebeurtenissen die hun trauma hebben veroorzaakt in hun verbeelding te visualiseren.

• Virtual reality (VR of in virtuo) blootstelling: Virtual reality-technologie kan worden gebruikt wanneer blootstelling in vivo niet praktisch is. In-vivo-blootstelling werd historisch gezien als beter beschouwd dan VR, maar een review uit 2019 van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken vond geen bewijs dat VR-blootstelling significant minder effectief was dan in-vivo-blootstelling bij de behandeling van fobieën.

• Interoceptieve blootstelling: dit houdt in dat fysieke sensaties worden opgewekt die onschadelijk zijn, maar toch gevreesd. Blootstellingstherapie voor paniekstoornis omvat bijvoorbeeld het opwekken van sensaties die gepaard gaan met paniekaanvallen, zoals hyperventilatie of het verhogen van de hartslag door te rennen. Het is bedoeld om het idee te ontkrachten dat fysieke sensaties kunnen leiden tot schadelijke gebeurtenissen zoals een hartaanval of zich in het openbaar in verlegenheid brengen.

Behandelde aandoeningen

Blootstellingstherapie kan worden gebruikt om de volgende aandoeningen te behandelen:

• Specifieke fobie: dit is de intense angst voor of angst voor specifieke soorten objecten of situaties, zoals vliegen of spinnen. Blootstellingstherapie is de belangrijkste behandeling voor specifieke fobieën.

• Gegeneraliseerde angststoornis (GAD): GAS is een veelvoorkomende psychische aandoening die wordt gekenmerkt door overmatige, chronische zorgen die het vermogen van een persoon om normaal te functioneren verstoort. Blootstelling voorstellen, zoals het voorstellen van het worstcasescenario dat verband houdt met hun zorgen, komt vaker voor bij de behandeling van GAS dan blootstelling in het echte leven.

• Sociale angststoornis (SAD): SAD is ook bekend als sociale fobie. Het is een soort angststoornis waarbij mensen bang zijn en het oordeel van anderen vermijden. Blootstellingstherapie voor SAD omvat gewoonlijk blootstelling in het echte leven, bijvoorbeeld door deel te nemen aan sociale situaties die normaal gesproken zouden worden vermeden.

• Paniekstoornis: Dit wordt gekenmerkt door onverwachte en terugkerende episodes van intense angst die gepaard gaan met fysieke symptomen, vaak zonder waarschuwing of duidelijke trigger.

• Posttraumatische stressstoornis (PTSS): PTSS is een psychische aandoening waarbij je moeite hebt om te herstellen lang nadat je een diep angstaanjagende gebeurtenis hebt meegemaakt of er getuige van bent geweest. PTSS wordt vaak behandeld met langdurige blootstelling (PE) -therapie, die zowel ingebeelde als echte blootstellingen omvat.

• Obsessieve-compulsieve stoornis (OCS): OCS wordt beschouwd als een chronische (langdurige) psychische aandoening. Het wordt gekenmerkt door obsessieve, verontrustende gedachten en dwangmatig ritueel gedrag. Een gespecialiseerde vorm van blootstellingstherapie, bekend als blootstellings- en responspreventietherapie (ERP of Ex/RP), kan helpen bij de behandeling van OCS.

Werkwijze

Blootstellingstherapieën voor elke aandoening hebben de neiging om vergelijkbare vormen aan te nemen, hoewel het type blootstelling zal verschillen afhankelijk van de bron van de angst of angst.

Tijdens uw sessie kan uw therapeut u helpen een hiërarchie van exposure-angst te creëren. Dit houdt in dat u blootstellingen rangschikt van degenen die u de minste angst bezorgen tot degenen die een hoog niveau van angst of angst veroorzaken.

Therapie kan dan op verschillende manieren worden uitgevoerd. Deze omvatten:

• Gegradeerde blootstelling: dit is waar u door verschillende blootstellingsniveaus gaat, beginnend met de licht moeilijke tot de moeilijkere.

• Overstromingen: dit is waar de blootstelling begint met de moeilijkste taken.

• Systematische desensibilisatie: in dit geval wordt blootstelling gecombineerd met ontspanningsoefeningen om de blootstelling beter beheersbaar te maken.

Soorten

Afhankelijk van de aandoening die wordt behandeld, kunnen verschillende soorten exposure-therapie deel uitmaken van het behandelplan.

Therapie met langdurige blootstelling

Langdurige blootstellingstherapie wordt gebruikt om PTSS te behandelen. Bij dit type exposure-therapie wordt de patiënt gevraagd om herhaaldelijk de herinnering aan de oorzaak van het trauma op te zoeken door de gebeurtenissen in hun verbeelding te visualiseren. Tijdens de sessie wordt hen ook gevraagd deze gebeurtenissen hardop te beschrijven.

Hun verhaal van de gebeurtenissen wordt opgenomen en voor hen afgespeeld, met als doel hen te helpen de traumatische herinnering te verwerken. PTSS-patiënten wordt ook gevraagd om real-life blootstellingsoefeningen als huiswerk te gebruiken, meestal met geleidelijke blootstelling aan veilige activiteiten, objecten of plaatsen die voorheen werden vermeden.

Blootstellings- en responspreventietherapie

Blootstellings- en responspreventietherapie is bedoeld om mensen met OCS te helpen ongemakkelijke situaties het hoofd te bieden en dwanghandelingen te verminderen, die ze zouden kunnen gebruiken om angst te verlichten. Afzien van dwangmatig gedrag is een belangrijk aspect van deze behandeling. Het omvat zowel real-life als ingebeelde blootstellingen.

resultaten

Gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken hebben positieve behandelingsresultaten gevonden voor op blootstelling gebaseerde therapieën voor OCS, PTSS, angststoornissen, specifieke fobieën, paniekstoornis en sociale fobie.

Een onderzoek uit 2016 wees uit dat mensen die blootstellingstherapie kregen om specifieke fobieën te behandelen, minder symptomen hadden, niet alleen onmiddellijk na de behandeling, maar ook acht jaar later, wat suggereert dat blootstellingstherapie voordelen op de lange termijn heeft.

Het is ook aangetoond dat het effectief is bij het verminderen van symptomen en andere problemen die mensen met PTSS kunnen ervaren, zoals woede, schuldgevoelens, negatieve gezondheidspercepties en depressie.

Waarschuwingen en nadelen

Hoewel is aangetoond dat het een effectieve behandeling is, kan exposure-therapie een uitdaging zijn. Het vereist dat de patiënt openstaat om in een zeer stressvolle situatie terecht te komen, en het kan enige tijd duren voordat de resultaten zichtbaar zijn.

Geschat wordt dat tussen de 13% en 27% van de patiënten zal stoppen met het bijwonen van blootstellingstherapie. Voortijdig beëindigen van de behandeling maakt het waarschijnlijker dat de symptomen na verloop van tijd terugkeren.

Ook de omstandigheden in exposuretherapie weerspiegelen niet altijd de werkelijkheid. Iemand met PTSS kan bijvoorbeeld de herinnering aan de gebeurtenissen die tot hun trauma hebben geleid tijdens hun therapiesessie wel aan, maar kan de situatie misschien niet aan als deze zich in de werkelijkheid voordoet.

Ondanks deze beperkingen en uitdagingen is blootstellingstherapie het overwegen waard als behandelingsoptie voor de hierboven genoemde aandoeningen, aangezien onderzoek de effectiviteit ervan ondersteunt.

Een van de uitdagingen waarmee exposure-therapie wordt geconfronteerd, is dat deze niet voldoende beschikbaar is. Veel therapeuten hebben geen formele opleiding in exposure-therapie en kunnen deze daarom niet uitoefenen.

Overzicht

Blootstellingstherapie is een vorm van gedragstherapie die wordt gebruikt voor de behandeling van angststoornissen, fobieën, OCS, PTSS en paniekstoornissen. De persoon wordt herhaaldelijk blootgesteld aan prikkels die gewoonlijk hun angst of angst oproepen, om deze na verloop van tijd te verminderen. De belichting kan in het echte leven worden gedaan, door het zich voor te stellen of via virtual reality.

Als u een angst of aandoening heeft die van invloed is op uw leven, kan exposure-therapie u misschien helpen deze te behandelen. Hoewel het vooruitzicht om te worden blootgesteld aan de bron van uw angst of bezorgdheid stressvol kan zijn, kan uw therapeut u door het proces leiden en al uw vragen beantwoorden.