Wat gebeurt er fysiek met je lichaam direct na de dood?

Het is moeilijk om te generaliseren hoe mensen zullen reageren op het onderwerp dood, omdat ieder van ons anders is. Maar over het algemeen voelen mensen zich ongemakkelijk bij de gedachte aan hun eigen sterfelijkheid.

Wat vaak ten grondslag ligt aan dit onbehagen is het eigenlijke stervensproces (en de angst voor een langdurige of pijnlijke dood) in plaats van de staat van dood zijn. Weinig mensen lijken zich af te vragen wat er eigenlijk met het lichaam gebeurt als het sterft.

Hier is een tijdlijn van de veranderingen die het lichaam onmiddellijk na de dood ondergaat. Dit artikel leidt u door de processen vanaf het moment dat een persoon overlijdt tot en met de verschillende stadia na het overlijden.

Op het moment van overlijden

We denken vaak aan het moment van overlijden als het moment waarop de hartslag en ademhaling stoppen. We leren echter dat de dood niet onmiddellijk is. Van onze hersenen wordt nu gedacht dat ze ongeveer 10 minuten na onze dood blijven “werken”, wat betekent dat onze hersenen zich op de een of andere manier bewust kunnen zijn van onze dood.

In de ziekenhuisomgeving zijn er een paar criteria die artsen gebruiken om de dood aan te geven. Deze omvatten de afwezigheid van een puls, de afwezigheid van ademhaling, de afwezigheid van reflexen en de afwezigheid van pupilcontractie bij fel licht.

In een noodsituatie zoeken paramedici naar de vijf tekenen van onomkeerbare dood om te bepalen wanneer reanimatie of revival niet mogelijk is.

Per definitie is de dood ofwel wanneer de bloedsomloop- en ademhalingsfuncties onomkeerbaar stoppen, ofwel hersendood, wanneer de hele hersenen, inclusief de hersenstam, niet meer functioneren. De bepaling moet worden gedaan volgens geaccepteerde medische normen

Om uur 1

Op het moment van overlijden ontspannen alle spieren in het lichaam, een toestand genaamd primaire slapheid. Oogleden verliezen hun spanning, de pupillen worden groter, de kaak kan openvallen en de gewrichten en ledematen van het lichaam zijn flexibel.

Met het verlies van spanning in de spieren zal de huid gaan hangen, waardoor prominente gewrichten en botten in het lichaam, zoals de kaak of heupen, kunnen worden uitgesproken. Als spieren ontspannen, sluitspieren loslaten en urine en ontlasting laten passeren.

Binnen enkele minuten na het stoppen van het hart, een proces genaamd bleekheid zorgt ervoor dat het lichaam bleek wordt omdat het bloed uit de kleinere aderen in de huid wegstroomt. Dit proces is mogelijk beter zichtbaar bij mensen met een lichte huid dan bij een donkere huid.

Het menselijk hart klopt meer dan 2,5 miljard keer tijdens de gemiddelde menselijke levensduur en circuleert ongeveer 5,6 liter (6 liter) bloed door de bloedsomloop.

Tegelijkertijd begint het lichaam af te koelen van zijn normale temperatuur van 98,6 F (37 C) tot het de luchttemperatuur eromheen bereikt. Bekend als algor mortis of de “doodkoude”, lichaamstemperatuur daalt met een enigszins constante snelheid van 1,5 graden F per uur.

De verwachte daling van de lichaamstemperatuur tijdens algor mortis kan forensische wetenschappers helpen het tijdstip van overlijden te schatten, ervan uitgaande dat het lichaam niet volledig is afgekoeld of is blootgesteld aan extreme omgevingstemperaturen.

Op uren 2 tot 6

Omdat het hart niet langer bloed pompt, begint de zwaartekracht het naar de delen van het lichaam te trekken die zich het dichtst bij de grond bevinden (pooling), een proces dat livor mortis.

Als het lichaam enkele uren ongestoord blijft, kunnen de delen van het lichaam die zich het dichtst bij de grond bevinden een roodpaarse verkleuring ontwikkelen die lijkt op een blauwe plek veroorzaakt door ophoping van bloed. Balsemers noemen dit soms de ‘postmortale vlek’.

Vanaf ongeveer het derde uur na de dood zorgen chemische veranderingen in de lichaamscellen ervoor dat alle spieren verstijven, ook wel bekend als Rigor mortis. Bij rigor mortis zijn de eerste aangetaste spieren de oogleden, kaak en nek.

In de komende uren zal de rigor mortis zich uitbreiden naar het gezicht en naar beneden door de borst, buik, armen en benen totdat het uiteindelijk de vingers en tenen bereikt.

Interessant is dat de oude gewoonte om munten op de oogleden van de overledene te plaatsen misschien voortkwam uit de wens om de ogen dicht te houden, aangezien rigor mortis hen het snelst treft. Het is ook niet ongebruikelijk dat zuigelingen en jonge kinderen die sterven geen rigor mortis vertonen, mogelijk vanwege hun kleinere spiermassa.

Op uren 7 tot 12

Maximale spierstijfheid door het hele lichaam treedt op na ongeveer 12 uur als gevolg van rigor mortis, hoewel dit wordt beïnvloed door de leeftijd, fysieke conditie, geslacht, de luchttemperatuur en andere factoren van de persoon.

Op dit punt zijn de ledematen van de overledene moeilijk te verplaatsen of te manipuleren. De knieën en ellebogen zullen licht gebogen zijn en vingers of tenen kunnen ongewoon scheef lijken.

Vanaf uur 12 en daarna

Na het bereiken van een staat van maximale rigor mortis, zullen de spieren beginnen los te laten als gevolg van voortdurende chemische veranderingen in de cellen en inwendig weefselverval. Het proces, bekend als secundaire slapheidvindt plaats over een periode van één tot drie dagen en wordt beïnvloed door externe omstandigheden zoals temperatuur. Kou vertraagt ​​het proces.

Tijdens secundaire slapheid begint de huid te krimpen, waardoor de illusie ontstaat dat haar en nagels groeien. Rigor mortis verdwijnt dan in de tegenovergestelde richting – van de vingers en tenen naar het gezicht – gedurende een periode van maximaal 48 uur.

Zodra de secundaire slapheid volledig is, zullen alle spieren van het lichaam weer ontspannen zijn.

Overzicht

De dood wordt uitgesproken wanneer er sprake is van hersendood of als alle pogingen om een ​​persoon te reanimeren zijn mislukt. Vanaf het moment van overlijden zullen fysieke veranderingen plaatsvinden:

• Binnen een uur: Primaire slapheid (relaxatie van spieren) zal vrijwel onmiddellijk optreden, gevolgd door pallor mortis (verbleken van de huid).

• Om twee tot zes uur: Rigor mortis (verstijving van spieren) begint.

• Om zeven tot twaalf uur: Rigor mortis is voltooid.

• Vanaf 12 uur: Secundaire slapheid begint en wordt binnen één tot drie dagen voltooid.

Sommige mensen willen niet nadenken over de veranderingen in het lichaam na de dood, terwijl anderen dat wel willen weten. Iedereen is anders en het is een zeer persoonlijke beslissing.

Voor degenen die het willen weten, we leren echter dat de lichamelijke veranderingen die leiden tot de dood, en na de dood, niet zomaar een willekeurige ontbinding zijn. Ons lichaam is eigenlijk ontworpen om op een bepaald moment op een geprogrammeerde manier uit te schakelen en te sterven.