Verstuiking: symptomen en behandeling

Verstuiking
Andere namen	Gescheurde ligament
Een verstuikte enkel met blauwe plekken en zwelling
Specialiteit	Sportgeneeskunde, fysische geneeskunde en revalidatie, orthopedie, huisartsgeneeskunde, spoedeisende geneeskunde
Symptomen	Pijn, zwelling, blauwe plekken, gewrichtsinstabiliteit, beperkt bewegingsbereik van het beschadigde gewricht
Looptijd	Milde gevallen – enkele dagen tot zes weken Ernstige gevallen – enkele weken tot maanden
Oorzaken	Trauma, sportblessures, overmatig gebruik, gevaren voor het milieu
Risicofactoren	Omgevingsfactoren, leeftijd, slechte training of sportuitrusting
Diagnostische methode	Lichamelijk onderzoek, gezamenlijke röntgenfoto
Differentiële diagnose	Stam, breuk
Preventie	Regelmatig strekken en conditioneren, braken van gewrichten tijdens het sporten
Behandeling	Rust, ijs, compressie, hoogte, NSAID’s
Medicatie	Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s)
Prognose	Milde verwondingen lossen vanzelf goed op. Ernstige verwondingen vereisen waarschijnlijk een operatie en fysiotherapie.

EEN verstuiking, ook wel bekend als een gescheurde ligament, is het uitrekken of scheuren van ligamenten in een gewricht, vaak veroorzaakt door een blessure die het gewricht abrupt buiten zijn functionele bewegingsbereik dwingt. Ligamenten zijn taaie, inelastische vezels gemaakt van collageen die twee of meer botten verbinden om een ​​gewricht te vormen en die belangrijk zijn voor de stabiliteit en proprioceptie van de gewrichten, wat het lichaamsgevoel is van de positie en beweging van de ledematen. Verstuikingen kunnen bij elk gewricht voorkomen, maar komen meestal voor in de enkel, knie of pols. Een gelijkwaardige verwonding aan een spier of pees staat bekend als een stam.

De meeste verstuikingen zijn mild en veroorzaken lichte zwellingen en blauwe plekken die kunnen worden verholpen met conservatieve behandeling, meestal samengevat als RIJST: rust, ijs, compressie, elevatie. Ernstige verstuikingen omvatten echter volledige scheuren, breuken of breuken, wat vaak leidt tot gewrichtsinstabiliteit, ernstige pijn en verminderd functioneel vermogen. Deze verstuikingen vereisen chirurgische fixatie, langdurige immobilisatie en fysiotherapie.

Tekenen en symptomen

• Pijn
• Zwelling
• Kneuzingen
• Gezamenlijke instabiliteit
• Moeilijkheden met draaggewicht
• Verminderd functioneel vermogen of bewegingsbereik van het geblesseerde gewricht
• Een ligamentbreuk kan een krakend of knallend geluid veroorzaken op het moment van letsel

Het kennen van de tekenen en symptomen van een verstuiking kan nuttig zijn om het letsel te onderscheiden van een verrekking of breuk. Spanningen die typisch aanwezig zijn met pijn, krampen, spierspasmen en spierzwakte, en breuken die typisch aanwezig zijn met gevoelige botten, vooral bij het dragen van gewicht.

Oorzaken

Acute verstuikingen treden meestal op wanneer het gewricht abrupt buiten zijn functionele bewegingsbereik wordt gedwongen, vaak in het kader van trauma of sportblessures. Chronische verstuikingen worden veroorzaakt door repetitieve bewegingen die tot overmatig gebruik leiden.

Mechanisme

Ligamenten zijn collageenvezels die botten met elkaar verbinden en passieve stabilisatie van een gewricht bieden. Deze vezels zijn terug te vinden in verschillende organisatiepatronen (parallel, schuin, spiraalvormig, enz.), Afhankelijk van de functie van het betreffende gewricht. Ligamenten kunnen extra-capsulair zijn (gelegen buiten het gewrichtskapsel), capsulair (voortzetting van het gewrichtskapsel) of intra-articulair (gelegen in een gewrichtskapsel). De locatie heeft belangrijke implicaties voor genezing, aangezien de bloedstroom naar intra-articulaire ligamenten verminderd is in vergelijking met extra-capsulaire of capsulaire ligamenten.

Collageenvezels hebben een elastische zone van ongeveer 4% waar vezels zich uitstrekken met verhoogde belasting op het gewricht. Het overschrijden van deze elastische limiet veroorzaakt echter een breuk van de vezels, wat leidt tot verstuiking. Het is belangrijk om te erkennen dat ligamenten zich aanpassen aan training door het dwarsdoorsnedegebied van vezels te vergroten. Wanneer een ligament geïmmobiliseerd is, blijkt het ligament snel te verzwakken. Normale dagelijkse activiteit is belangrijk voor het behoud van ongeveer 80-90% van de mechanische eigenschappen van een ligament.

Risicofactoren

• Vermoeidheid en overmatig gebruik
• Contact sporten met hoge intensiteit
• Omgevingsfactoren
• Slechte conditionering of apparatuur
• Leeftijd en genetische aanleg voor ligamentische verwondingen
• Gebrek aan strekken of “opwarmen”, wat, indien correct uitgevoerd, de bloedstroom en gewrichtsflexibiliteit verhoogt

Verstuiking van de pols door een val tijdens het schaatsen

Diagnose

Verstuikingen kunnen vaak klinisch worden gediagnosticeerd op basis van de tekenen en symptomen van de patiënt, het letselmechanisme en lichamelijk onderzoek. Er kunnen echter röntgenfoto’s worden gemaakt om fracturen te helpen identificeren, vooral in gevallen van gevoeligheid of botpijn op de gewonde plek. In sommige gevallen, vooral als het genezingsproces aanhoudt of als er een ernstiger letsel wordt vermoed, wordt magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) uitgevoerd om naar het omliggende zachte weefsel en ligamenten te kijken.

Classificatie

1. Eerstegraads verstuiking (mild) – Er is lichte rek en structurele schade aan het ligament, wat leidt tot lichte zwelling en blauwe plekken. Patiënten presenteren zich doorgaans zonder gewrichtsinstabiliteit of verminderd bewegingsbereik van het gewricht.
2. Tweedegraads verstuiking (matig) – Er is een gedeeltelijke scheuring van het aangetaste ligament. Patiënten ervaren doorgaans matige zwelling, gevoeligheid en enige instabiliteit van het gewricht. Het kan moeilijk zijn om het aangetaste gewricht te belasten.
3. Derde graads verstuiking (ernstig) – Er is een volledige breuk of scheur van het ligament, waarbij soms een stuk bot wordt afgescheurd. Patiënten ervaren doorgaans ernstige gewrichtsinstabiliteit, pijn, blauwe plekken, zwelling en onvermogen om het gewricht te belasten.

Driedimensionale animatie die een verstuiking illustreert

Gewrichten betrokken

Hoewel elk gewricht een verstuiking kan ervaren, zijn enkele van de meest voorkomende verwondingen de volgende:

• Enkel – Verstuikingen komen het meest voor bij de enkel en kunnen langer duren om te genezen dan botbreuken in de enkel. De meeste verstuikte enkels komen meestal voor in de laterale banden aan de buitenkant van de enkel. Veelvoorkomende oorzaken zijn onder meer lopen op oneffen oppervlakken of tijdens contactsporten. Zie verstuikte enkel of hoge enkelverstuiking voor meer details.
  • Inversie enkelverstuiking – letsel dat optreedt wanneer de enkel naar binnen rolt
  • Eversion enkelverstuiking – letsel dat optreedt wanneer de enkel naar buiten rolt
• Tenen
  • Turfteen (metatarsofalangeale gewrichtsverstuiking) – geforceerde hyperextensie van de grote teen naar boven, vooral tijdens sporten (het starten van een sprint op een hard oppervlak)
• Knie – Verstuikingen komen vaak voor bij de knie, vooral na intensief draaien op een geplant been tijdens contactsporten (Amerikaans voetbal, voetbal, basketbal, polsstokhoogspringen, softbal, honkbal en sommige vechtsporten).
  • Voorste kruisband (ACL) letsel
  • Achterste kruisband (PCL) letsel
  • Mediaal collateraal ligament (MCL) letsel
  • Lateraal collateraal ligament (LCL) letsel
  • Superieure tibiofibulaire gewrichtsverstuiking – meestal veroorzaakt door een draaiende verwonding aan het gewricht dat het scheenbeen (scheenbeen) en kuitbeen verbindt
  • Patellaire dislocatie
• Vingers en polsen – Polsverstuikingen komen vaak voor, vooral tijdens een val op een uitgestrekte hand.
  • Gamekeeper’s thumb (Skiër’s thumb) – krachtig grijpen dat leidt tot een verwonding van het ulnaire collaterale ligament (UCL) aan het metacarpofalangeale (MCP) gewricht van de duim, historisch gezien gevonden bij Schotse jachtopzieners
• Wervelkolom
  • Nekverstuiking bij de halswervels
  • Whiplash (traumatisch cervicale wervelkolomsyndroom) – geforceerde hyperextensie en flexie van de nek, klassiek aangetroffen bij auto-ongelukken van achteren
  • Rugverstuiking – Rugverstuiking is een van de meest voorkomende medische klachten, vaak veroorzaakt door slechte tilmechanica en zwakke kernspieren.

Behandeling van verstuiking

Behandeling van verstuikingen omvat meestal het opnemen van conservatieve maatregelen om de tekenen en symptomen van verstuikingen te verminderen, een operatie om ernstige scheuren of breuken te herstellen en revalidatie om de functie van het beschadigde gewricht te herstellen. Hoewel de meeste verstuikingen kunnen worden behandeld zonder operatie, kunnen ernstige verwondingen een peestransplantatie of ligamentherstel vereisen, afhankelijk van de omstandigheden van het individu. De hoeveelheid revalidatie en de tijd die nodig is voor herstel, is afhankelijk van de ernst van de verstuiking.

Conservatieve maatregelen

Afhankelijk van het mechanisme van verwonding, gewrichtsbetrokkenheid en ernst, kunnen de meeste verstuikingen worden behandeld met conservatieve maatregelen volgens het acroniem RICE binnen de eerste 24 uur na het oplopen van een verwonding. Het is echter belangrijk om te erkennen dat behandelingen geïndividualiseerd moeten worden, afhankelijk van het specifieke letsel en de symptomen van de patiënt. Zelfzorgmedicijnen, zoals niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), kunnen pijn helpen verlichten, en lokale NSAID’s kunnen net zo effectief zijn als medicatie die via de mond wordt ingenomen.

• Beschermen: De geblesseerde plaats moet worden beschermd en geïmmobiliseerd, omdat er een verhoogd risico is op terugkerende verwondingen aan de aangetaste ligamenten.
• Rust uit: Het aangetaste gewricht moet worden geïmmobiliseerd en het draaggewicht moet worden geminimaliseerd. Het lopen moet bijvoorbeeld worden beperkt in geval van verstuikte enkels.
• Ijs: IJs moet onmiddellijk op de verstuiking worden aangebracht om zwelling en pijn te verminderen. IJs kan 3-4 keer per dag 10-15 minuten per keer worden aangebracht of totdat de zwelling afneemt en kan worden gecombineerd met een wikkel voor ondersteuning. IJs kan ook worden gebruikt om pijn te verdoven, maar mag voor dit doel slechts gedurende een korte periode (minder dan twintig minuten) worden aangebracht. Langdurige blootstelling aan ijs kan de bloedstroom naar het gewonde gebied verminderen en het genezingsproces vertragen.
• Compressie: Verbanden, verbanden of wraps moeten worden gebruikt om de verstuiking te immobiliseren en ondersteuning te bieden. Bij het inpakken van het letsel moet meer druk worden uitgeoefend op het distale uiteinde van het letsel en afnemen in de richting van het hart. Dit helpt om het bloed van de ledematen naar het hart te laten circuleren. Zorgvuldige behandeling van zwelling door koude compressietherapie is van cruciaal belang voor het genezingsproces door verdere ophoping van vocht in het verstuikte gebied te voorkomen. Compressie mag de circulatie van het ledemaat echter niet belemmeren.
• Verhoging: Door het verstuikte gewricht hoog te houden (in verhouding tot de rest van het lichaam), kan zwelling worden geminimaliseerd.

Andere niet-operatieve therapieën, waaronder de continue passieve bewegingsmachine (beweegt gewricht zonder inspanning van de patiënt) en cryocuff (type koud kompres dat op dezelfde manier wordt geactiveerd als een bloeddrukmanchet), zijn effectief geweest bij het verminderen van zwelling en het verbeteren van het bewegingsbereik.

Functionele revalidatie

De componenten van een effectief revalidatieprogramma voor alle verstuikte blessures zijn onder meer het vergroten van het bewegingsbereik van het aangetaste gewricht en progressieve spierversterkende oefeningen. Na het implementeren van conservatieve maatregelen om zwelling en pijn te verminderen, is aangetoond dat het mobiliseren van de ledemaat binnen 48-72 uur na verwonding de genezing bevordert door groeifactoren in musculoskeletale weefsels te stimuleren die verband houden met celdeling en matrixremodellering.

Langdurige immobilisatie kan de genezing van een verstuiking vertragen, aangezien dit gewoonlijk leidt tot spieratrofie en spierzwakte. Hoewel langdurige immobilisatie een negatief effect kan hebben op het herstel, suggereert een onderzoek uit 1996 dat het gebruik van bracing de genezing kan verbeteren door pijn te verlichten en het letsel te stabiliseren om verdere schade aan het ligament of opnieuw letsel te voorkomen. Bij gebruik van een beugel is het noodzakelijk om voor voldoende bloedtoevoer naar de extremiteit te zorgen. Uiteindelijk is het doel van functionele revalidatie om de patiënt terug te brengen naar de volledige dagelijkse activiteiten, terwijl het risico op opnieuw letsel wordt geminimaliseerd.