Het krijgen van een diagnose van schildklierziekte is een proces dat een aantal verschillende soorten onderzoeken omvat, waaronder klinische evaluatie, bloedonderzoek, beeldvormende tests, biopsieën en andere tests. Laten we eens kijken naar de verschillende componenten van het schildklierdiagnoseproces.
Klinische evaluatie
Een belangrijk basiselement bij de detectie en diagnose van schildklieraandoeningen is klinische evaluatie. Een klinische evaluatie van uw schildklier moet worden uitgevoerd door een zorgverlener, een huisarts of een endocrinoloog.
Als onderdeel van een grondige klinische evaluatie zal uw zorgverlener doorgaans de volgende beoordelingen uitvoeren:
- Voel (ook bekend als “palperen”) uw nek voor vergroting, knobbels of onregelmatigheden in de vorm van uw schildklier.
- Luister naar uw schildklier met een stethoscoop om afwijkingen in de bloedstroom te detecteren.
- Test je reflexen. Een hyperrespons is vaak aanwezig bij een overactieve schildklier en een afgestompte reflexrespons kan optreden bij hypothyreoïdie.
- Controleer uw hartslag, hartritme en bloeddruk. Een lagere hartslag en/of bloeddruk kan in verband worden gebracht met een traag werkende schildklier, en een verhoogde hartslag en/of bloeddruk kan optreden als gevolg van hyperthyreoïdie.
- Meet uw gewicht en bespreek eventuele wijzigingen. Onverwachte gewichtstoename gaat vaak gepaard met hypothyreoïdie, terwijl gewichtsverlies kan optreden als gevolg van hyperthyreoïdie.
- Lichaamstemperatuur meten. Een lage lichaamstemperatuur kan optreden als gevolg van een traag werkende schildklier en een licht verhoogde temperatuur kan optreden als gevolg van hyperthyreoïdie.
- Onderzoek uw gezicht op symptomen die verband houden met de schildklier, waaronder verlies van de buitenste wenkbrauwen, wallen in de ogen en ongewone huiduitslag.
- Onderzoek uw ogen, op zoek naar klassieke schildkliersymptomen, waaronder uitpuilende ogen, een prominente blik en droge ogen.
- Let op de algemene kwantiteit en kwaliteit van je haar. Veranderingen in de textuur van het haar, evenals haaruitval en haarbreuk, worden geassocieerd met zowel hyperthyreoïdie als hypothyreoïdie.
- Onderzoek je huid. Een droge, ruwe huid kan een teken zijn van hypothyreoïdie en een ongewoon gladde huid kan een teken zijn van hyperthyreoïdie.
- Onderzoek je nagels en handen. Droge, broze nagels kunnen het gevolg zijn van een traag werkende schildklier.
Bloedtesten
Wanneer uw zorgverlener vermoedt dat u een schildklieraandoening heeft, zullen zij waarschijnlijk bloedonderzoeken laten uitvoeren om uw schildklierhormoonspiegels te meten.
Voordat u bloedonderzoek laat doen, wilt u weten wat uw opties zijn met betrekking tot het tijdstip van testen en of u moet vasten en/of medicijnen moet nemen voorafgaand aan het testen.
Veel voorkomende schildklierbloedonderzoeken omvatten het volgende:
- Schildklierstimulerend hormoon (TSH)-test
- Totaal T4/totaal thyroxine
- Gratis T4/gratis thyroxine
- Totaal T3/totaal triiodothyronine
- Gratis T3/gratis trijoodthyronine
- Omgekeerde T3
- Thyroglobuline/schildklierbindend globuline (TBG)
- Schildklierperoxidase-antilichamen (TPOAb)/antithyroid-peroxidase-antilichamen
- Thyroglobuline-antilichamen/antithyroglobuline-antilichamen
- Schildklierreceptorantilichamen (TRAb)
- Schildklierstimulerende immunoglobulinen (TSI)
Deze tests kunnen schildklierhormonen in hun verschillende vormen meten, evenals eiwitten meten die uw productie van schildklierhormoon kunnen verhogen of verlagen. Uw zorgverlener zal naar de combinatie van resultaten kijken om het type en de oorzaak van uw schildklieraandoening te bepalen.
Uw resultaten interpreteren
Schildkliertestresultaten omvatten veel verschillende parameters, en sommige van uw niveaus kunnen worden verhoogd, terwijl andere worden verlaagd. Het patroon van deze resultaten helpt uw zorgverlener uw schildklieraandoening te begrijpen.
Normale bereiken kunnen per laboratorium verschillen, dus houd daar rekening mee als u naar uw resultaten kijkt.
Voorbeelden van testresultaten en hun betekenis bij schildklieraandoeningen:
- Verhoogde antilichaamniveaus kunnen wijzen op een onderliggende auto-immuunziekte van de schildklier. Verschillende antilichamen kunnen wijzen op hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie, knobbeltjes of struma. Bij de ziekte van Hashimoto kunt u hoge TPO-antistoffen hebben en bij de ziekte van Graves kunt u hoge TSI-antistoffen hebben.
- De meer controversiële omgekeerde T3-test detecteert overproductie van een inactieve vorm van het T3-hormoon en kan door sommige integrale zorgverleners worden gebruikt.
Uw zorgteam kan u helpen begrijpen wat uw resultaten betekenen in relatie tot uw unieke situatie.
De TSH-test
De test van het schildklierstimulerend hormoon (TSH) wordt als een belangrijke schildkliertest beschouwd. Als uw schildklierhormonen laag zijn, kan TSH soms verhoogd zijn als uw lichaam probeert te compenseren. En soms is TSH laag als uw schildklierhormonen te hoog zijn.
Bijvoorbeeld:
- Een verhoogde TSH – samen met lagere T4/vrije T4- en lagere T3/vrije T3-niveaus – wordt geassocieerd met hypothyreoïdie.
- Lage TSH-samen met hogere T4/vrije T4 en hogere T3/vrije T3-niveaus-wordt geassocieerd met hyperthyreoïdie.
Soms kan een schildklieraandoening echter gecompliceerd zijn, dus de resultaten zijn niet altijd zo eenvoudig.
Uw eigen schildklierbloedonderzoek bestellen
U weet het misschien niet, maar in de meeste staten in de VS en sommige gebieden buiten de VS kunt u uw eigen schildkliertests bestellen en betalen. Sommige mensen gebruiken deze aanpak om tests te laten doen voordat ze een zorgverlener zien.
Het kan echter goedkoper zijn om uw tests via uw zorgverlener te laten doen. Soms kan uw HMO of verzekering de tests beperken die uw arts kan aanvragen.
Beeldvormingstests
Beeldvormingstests kunnen worden gebruikt om schildkliervergroting, atrofie of knobbeltjes te identificeren bij de diagnose van uw schildklieraandoening.
Deze tests omvatten het volgende.
-
Schildklier-echografie: Schildklier-echografie kan knobbeltjes, knobbeltjes en vergroting van uw klier visualiseren. Echografie kan worden gebruikt om uw zorgverlener te helpen zien of uw schildkliernodus een met vloeistof gevulde cyste of een massa vast weefsel is.
-
Nucleaire scan/opname van radioactief jodium: deze test, ook bekend als RAI-U, kan tekenen van de ziekte van Graves identificeren, toxisch multinodulair struma of thyreoïditis. (Merk op dat het niet wordt uitgevoerd tijdens de zwangerschap.)
-
CT-scan: Een CT-scan kan een beeld opleveren dat een struma of grotere schildklierknobbeltjes laat zien.
-
MRI/magnetische resonantie beeldvorming: MRI kan helpen bij het evalueren van de grootte en vorm van uw schildklier
biopsie
Een naaldbiopsie, ook bekend als een fijne naaldaspiratie (FNA) biopsie, wordt gebruikt om verdachte schildklierknobbels en knobbeltjes te helpen evalueren. Tijdens een naaldbiopsie wordt een dunne naald rechtstreeks in de knobbel ingebracht en worden cellen teruggetrokken en in een laboratorium beoordeeld op kanker. Sommige zorgverleners gebruiken echografie tijdens het uitvoeren van een biopsie om de naaldpositie te geleiden.
Hoewel 95% van de schildklierknobbeltjes niet kanker zijn, kan FNA, samen met enkele aanvullende tests zoals de Veracyte Afirma-test, de resultaten van uw biopsie nauwkeuriger maken en u onnodige operaties besparen voor knobbeltjes die goedaardig blijken te zijn.
Andere diagnostische tests
Zorgverleners gebruiken soms andere tests en procedures om schildklierdisfunctie te identificeren. Het gebruik van deze tests wordt als controversieel beschouwd door reguliere beoefenaars, maar sommige van deze tests worden geaccepteerd en worden gebruikt door alternatieve, integratieve en holistische artsen.
Deze testen omvatten:
- Jodiumpleistertests
- Speeksel testen
- Urine testen
- Basale lichaamstemperatuur testen
De betrouwbaarheid en waarde van deze tests zijn niet vastgesteld. Als uw zorgverlener deze test aanbeveelt, moeten ze u helpen te begrijpen welke informatie het hen zal geven en hoe u zich er het beste op kunt voorbereiden.
Zelftest nekcontrole
Hoewel het niet als diagnostisch wordt beschouwd, kunt u een zelfcontrole van uw nek uitvoeren om te zoeken naar knobbels en vergroting.
Over het algemeen wordt een nekcontrole niet als betrouwbaar of nauwkeurig beschouwd in vergelijking met andere beschikbare testmethoden. Het kan een vals-negatief geven – u kunt een schildklieraandoening hebben, zelfs als uw nek volkomen normaal aanvoelt. Een zelfcontrole kan echter geen kwaad en is eenvoudig en duidelijk.
Met je vingers voel je zachtjes of er knobbels in je nek zijn als je een slokje water doorslikt.
Op basis van de resultaten van een klinisch onderzoek kunnen bloedonderzoeken belangrijke schildklieraandoeningen detecteren, waaronder hypothyreoïdie (onvoldoende schildklierhormoon) en hyperthyreoïdie (te veel schildklierhormoon). Voor knobbeltjes en struma kunnen beeldvormende tests helpen om vast te stellen of knobbeltjes kanker kunnen zijn, en FNA-biopsie wordt uitgevoerd om knobbeltjes met verdachte kenmerken te beoordelen om schildklierkanker te diagnosticeren of uit te sluiten. Met deze combinatie van testen kan een zorgverlener een juiste diagnose stellen en u behandelen.
Discussion about this post