Sadfishing: vist uw kind op sympathie of vraagt ​​​​het om hulp?

Als je bent zoals de meeste ouders, leer je net hoe je de emotionele behoeften van je tiener in het echte leven kunt ontcijferen, laat staan ​​online. Maar aangezien sociale media een groter deel van het leven van uw kind gaan uitmaken, is het de moeite waard om u bewust te zijn van een nieuwe term – sadfishing – en hoe dit uw tween of tiener kan beïnvloeden. Dit is wat u moet weten.

Wat is sadfishing?

Journalist Rebecca Reid bedacht de term sadfishing in 2019 in een situatie waarbij Kendall Jenner betrokken was. Dit is wat er gebeurde: Jenner postte op Instagram over acne; en aanvankelijk kreeg het model veel sympathie van de online gemeenschap. Toen realiseerden mensen zich dat haar berichten eigenlijk deel uitmaakten van een reclamecampagne voor het acnemedicijn Proactiv.

Reid bestempelde het gedrag van Jenner als bedroefd. Of het waar was of niet, Reid beschuldigde Jenner ervan overdreven beweringen online te doen met als enig doel aandacht, likes, volgers of sympathie te krijgen.

Toen de term eenmaal wijdverbreid was, begonnen mensen anderen te beschuldigen van sadfishing toen ze een kwetsbare post maakten die niet authentiek leek. Het probleem is dat niet elke emotionele post online een poging is om sympathie of aandacht te krijgen, en het is onmogelijk om het doel van iemands post te kennen zonder hen rechtstreeks te vragen. Sommige mensen, vooral tweens en tieners, posten zelfs met oprechte bedoelingen over zeer reële emotionele problemen. De kijkers kunnen hen echter nog steeds beschuldigen van sadfishing.

Volgens psychotherapeut Amy Morin, LCSW en auteur van de bestverkochte boeken “13 Things Mentally Strong People Do not Do” en “13 Things Mentally Strong Parents Do not Do”, leren tieners net hoe ze zichzelf kunnen uiten en kunnen gebruik sociale media op manieren die volwassenen nooit zouden overwegen.

Er is niets mis met een jongvolwassene die over hun ontberingen in een advertentie schrijft, of alleen maar om het bewustzijn over een probleem te vergroten. Dat gezegd hebbende, is het moeilijk in te schatten hoe hun volgers hun kwetsbaarheden zullen interpreteren. Soms zullen ze steun en positieve interacties krijgen, maar andere keren kunnen ze negatieve reacties en beschuldigingen krijgen die hun situatie zelfs erger kunnen maken. Deze

Vist uw kind naar medeleven of vraagt ​​het om hulp?

Voor ouders is het probleem te weten hoe ze kunnen bepalen wanneer hun kinderen authentiek zijn en te maken hebben met een zeer reëel probleem met de geestelijke gezondheid en wanneer ze gewoon aandachtzoekend gedrag vertonen. Sociale media kunnen het moeilijk maken om de context te bepalen en non-verbale signalen te lezen. In feite is er geen manier om zeker te weten of uw kind emotioneel lijdt of alleen aandacht zoekt zonder met hem te praten over wat er aan de hand is. En zelfs dan kan het verstandig zijn om een ​​professional in de geestelijke gezondheidszorg erbij te betrekken.

“Sadfishing kan een teken zijn dat een tiener meer aandacht verlangt”, zegt Morin. “Het kan zijn dat ze geen positieve aandacht van hun leeftijdsgenoten hebben. Of ze hebben pijn en weten niet goed hoe ze hun behoeften effectief kunnen communiceren. Het kan ook hun poging zijn om de loyaliteit van anderen te testen, zodat ze kunnen zien wie om hen geeft op basis van hoe andere mensen antwoorden.”

Dat gezegd hebbende, zijn er enkele waarschuwingssignalen dat uw tiener in nood verkeert en onmiddellijke hulp nodig heeft van een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Bijvoorbeeld, uitspraken doen als ‘Iedereen zou beter af zijn zonder mij’, ‘Het leven is zo zinloos’ of ‘Ik heb niets om voor te leven of naar uit te kijken’, kunnen tekenen zijn dat een tiener zelfmoord overweegt.

De meeste tieners en tweens die zelfmoord overwegen, kunnen ook andere waarschuwingssignalen vertonen, zoals een diepere depressie, gevoelens van hopeloosheid, in beslag genomen zijn door de dood en zich waardeloos of gevangen voelen.

Een ander teken dat er mogelijk een dieperliggend probleem in het spel is, is als uw tween of tiener doorgaans niets emotioneels of dramatische dingen online plaatst en dit plotseling begint te doen. Als dat gebeurt in het leven van uw jongere, kan dit een teken zijn dat ze ondersteuning van een professional nodig hebben.

“Ouders moeten zeker op hun hoede zijn voor praten over zelfbeschadiging of zelfmoord, evenals middelengebruik”, zegt Morin. “Kinderen die zich hopeloos of hulpeloos lijken te voelen, worstelen mogelijk met een depressie.”

Praten met uw kind over hun online gedrag

Als het gaat om de emotionele posts van uw tiener op sociale media, is het belangrijk om met uw kinderen te praten over wat ze denken en voelen. Vraag ze hoe het met ze gaat en waarom ze besloten om online over hun gevoelens te posten, en luister dan echt naar hun reactie zonder ze te veroordelen of dingen op te lossen. Je kunt ook ondersteunende uitspraken doen als: “Ik begrijp wat je doormaakt”, of “Dat klinkt heel moeilijk.”

Probeer te vermijden wat ze ervaren te minimaliseren en onthoud je van uitspraken als: “Kom er maar overheen” of “Dat klinkt niet zo slecht.” Dat soort uitspraken zijn kwetsend en kunnen ervoor zorgen dat uw kind stopt met praten en stopt met praten, zegt Kristin Rinehart, LISW, LCSW, TTS. Rinehart is de directeur van Behavioural Health bij Muskingum Valley Health Centers en eigenaar van Changing Minds LLC.

Herinner hen eraan om goed na te denken over welke informatie ze online zetten, want niet iedereen zal reageren zoals ze hadden gehoopt en ze zouden zich slechter kunnen voelen na het posten, zegt Morin. Je zou ook moeten overwegen om je tween of tiener in contact te brengen met een deskundige op het gebied van geestelijke gezondheid, zodat ze hulp kunnen krijgen bij de problemen waarmee ze worden geconfronteerd en om gezondere manieren te leren om met sterke emoties om te gaan.

“Ouders zouden continue gesprekken moeten voeren over sociale media en berichten over trieste berichten”, stelt Morin voor. “Ouders kunnen de mogelijke gevolgen bespreken, zowel positieve als negatieve, en praten over hoe ze hulp kunnen krijgen en alternatieve manieren om met leeftijdsgenoten om te gaan.”

De risico’s van sadfishing

Een van de grootste risico’s bij het maken van emotionele berichten op sociale media is het risico om cyberpesten te worden, vooral wanneer de berichten van uw tiener authentiek zijn. Bijvoorbeeld, belachelijk gemaakt worden of uitgescholden worden omdat ze zich depressief of angstig voelen, kan ervoor zorgen dat een toch al kwetsbare tween of tiener verder wegzakt in een depressie, meer angst ervaart, of begint te geloven dat ze er echt niet toe doen.

Bovendien kan het feit dat ze worden beschuldigd van bedroefdheid terwijl ze eerlijk zijn over hun gevoelens, er ook toe leiden dat ze aannemen dat niemand ze serieus neemt en dat het niemand iets kan schelen wat ze doormaken. Dit soort gevoelens kunnen verwoestend zijn voor een jongere. Volgens één onderzoek zijn beschuldigingen van sadfishing zelfs nog meer schadelijk voor reeds kwetsbare tieners en tweens met psychische problemen wanneer ze niet de ondersteuning krijgen die ze online nodig hebben.

Uit het onderzoek bleek ook dat tweens en tieners die emotionele berichten plaatsen, het risico lopen te worden aangevallen door online roofdieren. Mensen die zich online op jongeren richten, zoeken naar kwetsbare berichten en proberen verbanden te leggen met de tween of tiener.

Ze gebruiken de gedeelde informatie als een manier om verbinding te maken en vertrouwen op te bouwen en zoeken later naar manieren om deze te exploiteren. Zodra een verbinding tot stand is gebracht, wordt de chat meestal verplaatst naar een privébericht waar ze persoonlijke informatie proberen te verzamelen of zelfs om afbeeldingen vragen.

Hoe Sadfishing te voorkomen?

Als het gaat om online risico’s, denken de meeste ouders dat de beste reactie is om hun smartphones af te nemen of hen te verbieden sociale media-accounts te hebben. Maar die acties leren uw kinderen niet hoe ze door de online wereld moeten navigeren en kunnen ze afsnijden van hun leeftijdsgenoten. In plaats daarvan is het belangrijk dat ouders hun kinderen leren hoe ze sociale media op een verantwoorde manier kunnen gebruiken. Dit houdt onder meer in dat ze leren hoe ze digitale etiquette moeten hebben, hun digitale voetafdruk moeten overwegen en hun sociale media-accounts regelmatig moeten opschonen.

Het is ook belangrijk voor ouders om met hun kinderen te praten, niet alleen over hoe ze hun gevoelens kunnen identificeren, maar ook over waar ze hulp en hulp kunnen vinden als ze het moeilijk hebben. Praat met uw kinderen over waar en wanneer ze online berichten moeten plaatsen, zelfs emotionele berichten. Verwijs ze naar online steungroepen en andere veilige ruimtes waar ze authentiek kunnen zijn en met anderen kunnen praten over wat ze ervaren.

“Een tiener kan baat hebben bij het schrijven in een dagboek of het hebben van een eigen online ruimte om te schrijven”, zegt Morin. “Of misschien kan een kleine groep vrienden hun gevoelens delen zonder het openbaar te maken.”

En als ze toevallig een emotionele post op hun sociale media-account plaatsen, praat dan met hen over de situatie. Ontdek hoe ze zich voelen en help ze de steun te vinden die ze nodig hebben.

Hoewel het bijhouden van de vele manieren waarop jongeren sociale media gebruiken soms overweldigend kunnen zijn, is het een belangrijk onderdeel van het ouderschap. Sociale media, smartphones en andere technologieën zijn immers een ingewikkeld onderdeel van het leven van tieners. Zorg ervoor dat u op de hoogte blijft van wat uw kinderen online doen, en gebruik hun berichten en online ervaringen als leermogelijkheden.

Weersta ook de drang om ze te verbieden sociale media te gebruiken om ‘ze veilig te houden’. Uiteindelijk bewijs je ze een slechte dienst omdat ze moeten weten hoe ze op volwassen leeftijd sociale media moeten gebruiken. Grijp in plaats daarvan deze kansen om hen te leren grenzen te stellen en sociale media op een verantwoorde en doelgerichte manier te gebruiken.