Hoewel er zoveel energie wordt gestoken in het voorkomen van tienerzwangerschappen, is er weinig steun voor vrouwen van 18 jaar en jonger die een miskraam krijgen.
De ongevoeligheid die volwassenen ervaren rond een miskraam kan exponentieel erger zijn voor tieners, die vaak te horen krijgen: “Dit is een zegen”, of “Dit is goed uitgepakt”, of zelfs: “Je hebt geluk gehad” – dat zijn allemaal vreselijke dingen te zeggen tegen iemand die net niet alleen een potentieel pijnlijke fysieke ervaring heeft gehad, maar ook een emotioneel verlies.
In plaats daarvan moeten tieners tijdens een miskraam met respect en mededogen worden behandeld. Dit is een emotioneel, mentaal en fysiek uitdagende periode in ieders leven, en dat met de gecompliceerde ervaring van zwangerschapsverlies maakt die uitdagingen alleen maar groter.
Risicofactoren voor miskraam voor tieners
Tieners lopen een nog groter risico op een miskraam en zwangerschapscomplicaties dan de gemiddelde volwassen vrouw. Met zoveel tieners die pas veel later in de zwangerschap weten dat ze zwanger zijn, of geen prenatale zorg zoeken om de zwangerschap geheim te houden, worden hun risicofactoren een nog grotere bedreiging. Dergelijke risicofactoren zijn onder meer:
- Leeftijd, vooral voor tieners van 15 jaar en jonger
- Obesitas, een groeiend probleem bij kinderen van alle leeftijden
- Ondergewicht hebben
- Seksueel overdraagbare infecties
- Middelenmisbruik, inclusief alcohol- en tabaksgebruik
- Gebrek aan prenatale zorg
Adolescenten en oudere tieners lopen ook een groter risico op pre-eclampsie, een aandoening die zich meestal in het tweede of derde trimester ontwikkelt en doodgeboorte kan veroorzaken.
Miskraambehandeling voor tieners
Over het algemeen is de behandeling van een miskraam niet anders voor tieners dan voor volwassen vrouwen. Het is echter de moeite waard om enkele speciale omstandigheden te overwegen die van invloed zijn op tieners:
-
Onervarenheid: een zwangerschap tijdens de tienerjaren is vaak de eerste van een vrouw en veel tieners hebben zelfs nog nooit een gynaecologisch onderzoek gehad. Sterker nog, ze zijn misschien nog nooit in een ziekenhuis behandeld. Tieners zullen vaak angstig en bang zijn voor procedures en examens die ze mogelijk als onderdeel van hun zorg moeten ondergaan.
-
Toestemmingsproblemen: behalve in geval van nood, hebben de meeste staten de toestemming van een ouder nodig om een tiener te laten behandelen voor een miskraam. Vaak is dit de eerste keer dat een ouder verneemt over de zwangerschap van haar dochter, wat enorme stress toevoegt aan een toch al moeilijke situatie.
-
Vermijden van behandeling: Er zijn gevallen geweest van tieners die medische behandeling vermeden tijdens een miskraam vanwege angst om in de problemen te komen met ouders, evenals angst voor oordeel door vrienden, familie en medische professionals. Een tiener die in haar eentje een verlies moet verwerken, zal de waarschuwingssignalen van complicaties, zoals infectie, overmatig bloeden of vastzittende placenta, niet leren, en kan haar gezondheid in gevaar brengen.
-
Rechten van partners: Afhankelijk van de lokale wetgeving, het ziekenhuisbeleid en de voorkeur van de ouders, mag de significante andere van een tiener niet aanwezig zijn tijdens een miskraam. Dit kan moeilijk zijn voor zowel de tiener als haar partner, wiens rouwproces kan worden beïnvloed.
-
Juridische problemen: in sommige gevallen wordt de emotionele moeilijkheid van een miskraam ook verergerd door juridische problemen. Afhankelijk van de leeftijd van een tiener op het moment van een zwangerschapsverlies, kan een maatschappelijk werker in het ziekenhuis worden verplicht om de zaak aan de sociale diensten te melden als wettelijke verkrachting.
Problemen met het herstellen van een miskraam voor tieners
Zoals iedereen na een zwangerschapsverlies, hebben tieners te maken met fysieke en emotionele herstelproblemen. Als tiener kunnen er extra moeilijkheden zijn om ermee om te gaan.
-
Schuldgevoel: tieners voelen zich waarschijnlijk schuldig omdat ze in de eerste plaats zwanger zijn geworden, en voelen zich ook schuldig over hun verlies. Deze gevoelens kunnen gecompliceerd worden door schuldgevoelens als een tiener zich opgelucht voelt dat haar zwangerschap is geëindigd zonder een baby om voor te zorgen.
-
Gebrek aan steun: tieners kunnen voor elke zwangerschap te maken krijgen met woede van hun ouders en oordeel van hun leeftijdsgenoten – evenals familie. Gebrek aan sociale steun kan bijdragen aan gevoelens van verdriet en kan bijdragen aan de ontwikkeling van depressie.
-
Ongevoelige opmerkingen: Zoals hierboven vermeld, voelen veel mensen zich volkomen op hun gemak om ongepaste opmerkingen te maken aan tieners na een miskraam. Alleen omdat een tiener misschien niet van plan was zwanger te worden, wil nog niet zeggen dat ze geen band met haar baby voelde, ongeacht de geschiktheid van de timing van deze zwangerschap. Door haar ‘geluk’ te noemen of haar verlies te bagatelliseren, krijgt een tiener het gevoel dat haar pijn onbelangrijk of onwelkom is. Dit gebrek aan gevoeligheid kan het rouwproces erg moeilijk maken.
-
Eerste ervaring met de dood: voor sommige tieners kan een miskraam hun eerste ervaring met ‘dood’ zijn, en de copingvaardigheden zijn misschien nog niet voldoende. Een tiener kan zich in deze situatie erg geïsoleerd voelen.
-
Verlies van kinderjaren: Zelfs de meest volwassen tiener zal ongetwijfeld veranderen door de ervaring van zwangerschap en het daaropvolgende verlies. Omgaan met gevoelens van verdriet kan nog moeilijker zijn als een tiener ook wordt geconfronteerd met het verlies van de kindertijd van haar leven.
Discussion about this post