Richtlijnen voor het voorschrijven van antibiotica

Antibiotica worden vaak onnodig voorgeschreven voor verkoudheid, griep, hoesten en bronchitis, en virale keelpijn, enz.

Overmatig gebruik is een groot probleem

Dit overmatig gebruik van antibiotica kan leiden tot ongewenste bijwerkingen, waaronder diarree en allergische reacties. Misschien nog belangrijker is dat het overmatig gebruik van antibiotica ertoe leidt dat meer bacteriën het vermogen krijgen om antibiotica te weerstaan. Deze antibioticaresistente bacteriën zijn moeilijker te behandelen, hebben vaak sterkere antibiotica nodig en kunnen levensbedreigende infecties veroorzaken.

U kunt het probleem van antibioticaresistente bacteriën helpen voorkomen door ervoor te zorgen dat uw kind alleen een antibioticum neemt wanneer hij het nodig heeft en het vervolgens volgens voorschrift inneemt. Het begrijpen van de nieuwste richtlijnen voor de behandeling van antibiotica voor oorinfecties en sinusinfecties, waaronder opties om uw kind zonder antibiotica te observeren, kan ook helpen het overmatig gebruik van antibiotica te verminderen.

Antibiotica voor oorinfecties

Oorontstekingen zijn de meest voorkomende aandoening waarvoor antibiotica worden voorgeschreven bij kinderen.

Richtlijnen die in 2004 werden vrijgegeven, hebben geholpen om sommige van die voorschriften te verminderen, omdat ze een “observatieoptie” aanraadden voor sommige kinderen met oorinfecties. Deze kinderen die zonder behandeling met een antibioticum veilig twee tot drie dagen konden worden geobserveerd, waren onder meer degenen die ten minste 2 jaar oud waren en milde symptomen hadden.

In een bijgewerkte richtlijn van de AAP is deze “observatieoptie” nu uitgebreid tot baby’s vanaf 6 maanden oud. Houd er rekening mee dat observatie zonder antibiotica nog steeds alleen een goede optie is voor die kinderen met:

• Oorontsteking in slechts één oor (unilateraal) of kinderen die minstens 2 jaar oud zijn met milde symptomen en een oorontsteking in beide oren (bilateraal)
• een oorontsteking zonder gehoorgang (otorroe)
• Milde symptomen, inclusief degenen die slechts milde oorpijn hebben, een temperatuur van minder dan 102,2 graden F (39 graden C)
• De beschikbaarheid van een vervolgbehandelingsplan als de symptomen van een kind binnen 2 tot 3 dagen verergeren of niet beter worden
• Ouders die akkoord gaan met een plan om te observeren zonder antibioticabehandeling

Voor kinderen met een oorontsteking die geen goede kandidaat zijn voor observatie, vooral die met ernstige symptomen, wordt nog steeds een recept voor antibiotica aanbevolen.

Welke antibiotica?

Als uw kind de afgelopen 30 dagen geen antibiotica heeft gebruikt en hij niet allergisch is, krijgt hij waarschijnlijk een hoge dosis amoxicilline voorgeschreven. Andere opties zijn onder meer een hoge dosis amoxicilline-clavulanaat (Augmentin XR), cefdinir (Omnicef), cefpodoxime (Vantin), cefuroxim (Ceftin) of één tot drie dagen ceftriaxon (Rocephin) shots.

De nieuwste richtlijnen hebben ook nieuwere alternatieve behandelplannen toegevoegd voor wanneer eerstelijnsbehandelingen hebben gefaald, waaronder injecties met ceftriaxon en 3 dagen clindamycine, al dan niet met een cefalosporine-antibioticum van de derde generatie (cefdinir, cefuroxim, cefpodoxime, enz.). Een combinatie van clindamycine en een cefalosporine-antibioticum van de derde generatie is ook een goede optie voor deze kinderen.

Antibiotica voor sinusinfecties

Hoewel antibiotica al lang worden aanbevolen voor de behandeling van sinusitis bij kinderen, worden ze ook vaak misbruikt wanneer kinderen ongecompliceerde virale bovenste luchtweginfecties hebben. Behandelingsrichtlijnen die in 2001 uitkwamen, hielpen dit overmatig gebruik van antibiotica te minimaliseren door klinische criteria te bieden voor het diagnosticeren van sinusitis. Om een ​​infectie goed te behandelen, moet je deze immers eerst goed diagnosticeren. Als uw kind een loopneus heeft die wordt veroorzaakt door verkoudheid, heeft hij geen sinusitis en heeft hij geen recept voor antibiotica nodig.

Die richtlijn is onlangs bijgewerkt en bevat nu, net als de richtlijnen voor oorontsteking, een observatieoptie voor geselecteerde kinderen. Het begint nog steeds met een aanbeveling om sinusitis correct te diagnosticeren, inclusief die om te worden gediagnosticeerd met acute sinusitis, een kind heeft ofwel aanhoudende symptomen (een loopneus en/of hoest overdag gedurende meer dan 10 dagen zonder verbetering), verergering van de symptomen nadat ze was begonnen te verbeteren, of ernstige symptomen gedurende ten minste 3 dagen.

Voor die kinderen met aanhoudende symptomen, in plaats van meteen antibiotica voor te schrijven, kan een andere optie zijn om het kind nog 3 dagen zonder antibiotica te bekijken om te zien of hij beter wordt. Als hij niet beter wordt, erger wordt, en voor die kinderen bij wie aanvankelijk de diagnose sinusitis en ernstige symptomen wordt gesteld of die al erger worden, wordt nog steeds een recept voor antibiotica aanbevolen.

Aanbevolen antibiotica voor sinusinfecties in de nieuwste AAP-richtlijnen zijn onder meer:

• Hooggedoseerde amoxicilline (eerstelijnsbehandeling)
• Standaarddosis amoxicilline (kinderen ouder dan 2 jaar die niet in de kinderopvang zitten)
• Hoge dosis augmentin (recent gebruik van antibiotica)
• 1-3 dagelijkse injecties met ceftriaxon (zal de initiële dosis antibiotica niet oraal innemen of verdragen) gevolgd door een 10-daagse kuur met een van deze orale antibiotica zodra ze beter worden

Net als oorinfecties kunnen kinderen met sinusitis ook worden behandeld met cefdinir, cefuroxim of cefpodoxime. En als er na 3 dagen (72 uur) geen verbetering is, moet het antibioticum van uw kind mogelijk worden vervangen door een van de andere antibiotica, vooral als hij is begonnen met amoxicilline.

Antibiotica voor keelpijn

Dit is een makkelijke. Kinderen hebben zelden antibiotica nodig als ze een zere keel hebben, tenzij ze een groep A-streptokokkeninfectie (streptokokken) hebben. Omdat keelpijn (faryngitis) meestal wordt veroorzaakt door virale infecties, moet een streptokokkentest worden gedaan om de diagnose te bevestigen voordat antibiotica worden voorgeschreven.

Als een kind keelontsteking heeft, kan een antibioticabehandeling het volgende omvatten:

• penicilline V
• Standaard dosis amoxicilline
• Benzathine penicilline G (een penicilline-injectie)

Kinderen met een penicilline-allergie kunnen worden behandeld met een cefalosporine van de eerste generatie, zoals cefalexine (Keflex) of cefadroxil (Duricef), clindamycine, azithromycine (Zithromax) of claritromycine (Biaxin). Ze kunnen ook een cefalosporine van de derde generatie gebruiken, zoals Cefdinir.

Antibiotica voor bronchitis

Het zal voor veel ouders als een verrassing komen dat het AAP Red Book stelt dat een “niet-specifieke hoestziekte/bronchitis bij kinderen, ongeacht de duur, geen antimicrobiële behandeling rechtvaardigt.”

Houd er rekening mee dat acute bronchitis een hoest kan veroorzaken, die productief kan zijn en tot drie weken kan aanhouden. En nogmaals, het gebruik van antibiotica wordt niet aanbevolen voor de behandeling van acute bronchitis.

Uw kind kan nog steeds een antibioticum voorgeschreven krijgen als het langdurig hoest dat 10 tot 14 dagen of langer aanhoudt en uw zorgverlener vermoedt dat het wordt veroorzaakt door een van deze bacteriën:

• Bordetella parapertussis
• Mycoplasma pneumoniae
• Chlamydophila pneumoniae

Het belangrijkste is dat, aangezien antibiotica vaak te veel worden gebruikt om bronchitis te behandelen, u moet vragen of uw kind echt een antibioticum nodig heeft als hij hoest.

Antibiotica voor huidinfecties

Hoewel huiduitslag en andere huidaandoeningen vaak voorkomen bij kinderen, hebben de meeste gelukkig geen behandeling met antibiotica nodig. Sommige echter wel, en met de toename van resistente bacteriën is het belangrijk dat uw kind met een huidinfectie het juiste antibioticum krijgt voorgeschreven.

Infecties van huid en weke delen kunnen zijn:

• Cellulitis Zonder Purulente (Pus) Drainages: weinig zorgen voor MRSA, dus een regulier anti-stafylokok en/of anti-strep antibioticum kan worden gebruikt, zoals cephalexine of cefadroxil.

• Cellulitis met etterende (Pus) drainage: antibiotica die MRSA behandelen, waaronder clindamycine, TMP-SMX (Bactrim), tetracycline (kinderen die minstens 8 jaar oud zijn) of linezolid.

• Abces: antibiotica die MRSA behandelen, waaronder clindamycine, trimethoprim-sulfamethoxazol (Bactrim), tetracycline (kinderen die minstens 8 jaar oud zijn) of linezolid.

• Impetigo: mupirocine 2% actuele zalf of een oraal antibioticum voor uitgebreide gevallen (cefalexine of cefadroxil).

Een eenvoudig abces kan zonder antibiotica worden behandeld als het kan worden geleegd, niet erger wordt en het kind milde symptomen heeft. Een ernstiger abces kan ziekenhuisopname, chirurgische drainage en IV-antibiotica vereisen.

Bactrim, dat vaak wordt gebruikt voor de behandeling van MRSA, behandelt niet de bèta-hemolytische streptokokkenbacteriën, die ook sommige huidinfecties kunnen veroorzaken. Daarom is het belangrijk dat uw zorgverlener Bactrim niet voorschrijft als zij niet vermoedt dat uw kind MRSA heeft.

Antibiotica voor diarree

Ouders verwachten meestal geen antibioticarecept als hun kinderen diarree hebben. Naast het feit dat diarree vaak wordt veroorzaakt door virale infecties, parasieten en voedselvergiftiging, enz., zelfs als het wordt veroorzaakt door bacteriën, heb je niet per se antibiotica nodig.

In sommige situaties kunnen antibiotica uw kind met diarree zelfs verergeren.

• Salmonellose: Diarree veroorzaakt door de Salmonella-bacterie gaat meestal vanzelf over. Antibiotica kunnen ervoor zorgen dat uw kind voor een langere periode besmettelijk is.

• Shigellose: Diarree veroorzaakt door de Shigella-bacterie kan vanzelf verdwijnen, maar in ernstige gevallen kan behandeling met antibiotica nodig zijn. Aanbevolen antibiotica voor Shigella-infecties zijn azitromycine en ceftriaxon als resistentie tegen meer routinematige antibiotica, zoals amoxicilline en trimethoprim-sulfamethoxazol, wordt vermoed.

• E. Coli-infecties: Diarree veroorzaakt door E. coli verdwijnt meestal vanzelf. Als ze met antibiotica worden behandeld, kunnen sommige, zoals shigatoxineproducerende E. coli (STEC), uw kind risico geven op HUS (hemolytisch-uremisch syndroom – een mogelijk levensbedreigende aandoening die bloedarmoede en nierfalen omvat).

• Campylobacteriose: Diarree veroorzaakt door de Campylobacter-bacterie behoeft alleen behandeling met azithromycine als een kind ernstige symptomen heeft.

• Clostridium Difficile: Mensen die antibiotica gebruiken, lopen risico op een C. diff-infectie, die diarree veroorzaakt, en moeten meestal worden behandeld met een antibioticum zoals metronidazol.

Aangezien antibiotica meestal niet nodig zijn voor de meeste infecties die diarree veroorzaken, en in feite zelf diarree kunnen veroorzaken, zoals bij andere infecties, moet u uw zorgverlener vragen of uw kind ze echt nodig heeft. Antibiotica zijn niet altijd de oplossing als uw kind ziek is of als u naar de zorgverlener gaat.