Identiteitsafscherming is een psychologische term die een van de belangrijkste stappen beschrijft die jongeren doormaken in het proces van het vinden van een zelfgevoel. In dit stadium kunnen adolescenten andere eigenschappen en kwaliteiten overnemen van vrienden en familieleden, maar ze zijn er nog niet op uitgekeken.
Wanneer vindt identiteitsafscherming plaats?
Identiteitsafscherming vindt plaats wanneer mensen denken te weten wie ze zijn, maar ze hebben hun opties nog niet eens onderzocht. Misschien groeiden ze op in een christelijk gezin, gingen ze naar christelijke scholen en associeerden ze zich voornamelijk met anderen in het geloof. Ze kunnen zich identificeren als een christen zonder ooit hun geloofssysteem in twijfel te trekken. Daarna verlaten ze het huis en ontmoeten ze meer diverse groepen mensen of bestuderen ze wereldreligies op school en besluiten ze hun religieuze overtuigingen opnieuw te evalueren.
Identiteitsafscherming bootst identiteitsverwezenlijking na, die optreedt wanneer een persoon zijn waarden, overtuigingen, loopbaaninteresses, seksuele geaardheid, politieke voorkeuren en meer heeft onderzocht om een identiteit te bereiken die uniek aanvoelt. Identiteitsafscherming is echter niet echt een echte identiteit. Het is alsof je een masker draagt.
Een persoon ondergaat vaak een identiteitscrisis om een echt zelfgevoel te bereiken, vergelijkbaar met een identiteitsmoratorium dat een verkenning van een zelfgevoel is zonder de verplichting. Mensen in identiteitsafscherming hebben zich te snel gecommitteerd aan een identiteit voordat ze de tijd nemen om hun keuzes zelf te verkennen. Vaak hebben ze gewoon de eigenschappen en kwaliteiten van een ouder, naast familielid of gerespecteerde vriend overgenomen.
Het is belangrijk dat ouders hun kinderen aanmoedigen om hun eigen identiteit aan te nemen, ook als de uiteindelijk gevormde identiteit niet helemaal overeenkomt met die van hen. Kinderen zijn niet bedoeld om kopieën van hun ouders te zijn, maar om hun eigen mensen te zijn.
Individuen die het meest waarschijnlijk identiteitsafscherming zullen ervaren
Van alle stappen bij het vinden van een identiteit, zijn tweens het meest waarschijnlijk in identiteitsafscherming.Een tween kan bijvoorbeeld verkondigen dat ze politiek conservatief zijn (hun politieke identiteit), ook al hebben ze niet actief andere opties onderzocht. Ze hebben zichzelf gewoon als rechts beschouwd omdat dat de politieke identiteit van hun ouders is.
Als ze echter in hun late tween en tienerjaren komen, beginnen ze hun politieke overtuigingen in twijfel te trekken en andere benaderingen uit te proberen. Door deze verkenning (identiteitsmoratorium) zullen ze uiteindelijk politieke identiteitsverwerving bereiken, die al dan niet conservatief van aard kan zijn, wat zal leiden tot identiteitsverwezenlijking.
Oorsprong van de term
Identiteitsverwerving is een van de vier identiteitsstatussen die zijn geïdentificeerd door de Canadese ontwikkelingspsycholoog James Marcia. Hij betwistte het idee dat adolescenten identiteitsverwarring ervaren. In plaats daarvan zei hij dat ze identiteiten vormden door twee processen te ondergaan: identiteitscrisis en commitment.
Marcia publiceerde zijn werken over identiteitsstatussen voor het eerst in de jaren zestig. Zijn werk is te vinden in het boek Ego Identity: A Handbook for Psychosocial Research. Sindsdien bouwen psychologen voort op zijn onderzoek.
Marcia kwam tot zijn conclusies over identiteitsvorming door het werk te raadplegen van theoreticus Erik Erikson, die ook uitgebreid schreef over identiteitscrises. Omdat het vinden van iemands identiteit een cruciaal onderdeel is van persoonlijkheidsontwikkeling, heeft hun onderzoek naar identiteitsvorming een blijvende erfenis achtergelaten op het gebied van ontwikkelingspsychologie.
Discussion about this post