Het humaan immunodeficiëntievirus (hiv) is een virus dat het immuunsysteem van uw lichaam aanvalt. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot het verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS). Vroege diagnose is de sleutel tot het vertragen van de ziekteprogressie.
Symptomen kunnen van persoon tot persoon verschillen, maar als u de vroege symptomen kent die zich kunnen voordoen, kunt u zo snel mogelijk de diagnose en behandeling krijgen.
Dit artikel bespreekt de verschillende stadia van hiv, hoe symptomen zich kunnen voordoen, hoe testen werkt en wat u kunt verwachten als u positief test op het virus.
Wat is acute hiv-infectie?
Er zijn drie stadia van HIV-infectie:
- Stadium 1: Acute HIV-infectie
- Stadium 2: Chronische HIV-infectie
- Stadium 3: AIDS
Acute HIV-infectie is de eerste fase van de infectie. Gewoonlijk krijgt tweederde van de hiv-patiënten binnen twee tot vier weken na infectie griepachtige symptomen. Deze symptomen kunnen enkele dagen of zelfs weken aanhouden. Sommige mensen kunnen echter helemaal geen symptomen ervaren.
In dit stadium is er een grote hoeveelheid hiv in uw bloed, de zogenaamde viral load. Studies hebben ongelooflijk hoge virale ladingen opgemerkt tijdens de acute fase, wat betekent dat je op dit moment besmettelijker bent.
Wanneer treden symptomen op?
Sommige mensen hebben binnen twee tot vier weken na infectie griepachtige symptomen, maar anderen voelen zich misschien pas later ziek of krijgen helemaal geen symptomen.
Raadpleeg een zorgverlener als u symptomen van hiv heeft en denkt dat u mogelijk aan hiv bent blootgesteld. Getest worden op hiv is de enige manier om het zeker te weten.
In de Verenigde Staten wordt hiv voornamelijk verspreid door anale of vaginale seks of het delen van naalden of spuiten met een hiv-positieve partner. Anale seks is het gedrag met het hoogste risico.
Je kunt hiv voorkomen door elke keer dat je seks hebt correct condooms te gebruiken; pre-exposure profylaxe, een preventiemethode waarbij de hiv-negatieve partner dagelijks hiv-medicatie inneemt om hiv te voorkomen; en behandeling als preventie, een methode waarbij de hiv-positieve partner dagelijks hiv-medicatie slikt om een niet-detecteerbare viral load te bereiken en te behouden.
Alleen antigeen/antilichaamtests of nucleïnezuurtests (NAT’s) kunnen een acute HIV-infectie diagnosticeren. NAT’s zoeken naar daadwerkelijk virus in het bloed en antigeen-/antilichaamtests zoeken naar HIV-antilichamen en -antigenen. Antilichamen worden door uw immuunsysteem geproduceerd wanneer u wordt blootgesteld aan virussen zoals HIV, en antigenen zijn vreemde stoffen die ervoor zorgen dat uw immuunsysteem wordt geactiveerd.
Geen enkele test kan hiv echter direct na infectie detecteren. NAT’s kunnen gewoonlijk 10 tot 33 dagen na blootstelling bepalen of u een HIV-infectie heeft, terwijl antigeen/antilichaamtesten 18 tot 45 dagen na blootstelling kunnen uitwijzen.
Vroege symptomen van hiv
De vroege symptomen van HIV kunnen zijn:
- Koorts
- Rillingen
- Uitslag
- Nacht zweet
- Spierpijn
- Keelpijn
- Vermoeidheid
- Gezwollen lymfeklieren
- Zweren of zweren in de mond
Ongeveer 13% van de mensen met hiv in de Verenigde Staten is niet op de hoogte van hun diagnose. Veel van deze mensen hebben geen symptomen. Daarom beveelt de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) aan dat mensen in de Verenigde Staten tussen 13 en 64 jaar oud, ongeacht of ze symptomen hebben, minstens één keer in hun leven op hiv worden getest.
Hoe weet u of de symptomen HIV zijn?
Er zijn drie soorten hiv-tests:
- Bij een NAT wordt bloed afgenomen uit een ader. Het kan zien of u hiv heeft of hoeveel virus er in uw bloed aanwezig is. Hoewel een NAT HIV sneller kan detecteren dan andere soorten tests, is deze test erg duur en wordt deze niet routinematig gebruikt voor het screenen van individuen, tenzij ze recentelijk een blootstelling met een hoog risico hebben gehad, of een mogelijke blootstelling en vroege symptomen van een HIV-infectie hebben. Deze test duurt enkele dagen voordat de resultaten terugkomen.
- Een antigeen/antilichaamtest wordt aanbevolen voor testen die in laboratoria worden uitgevoerd en is nu gebruikelijk in de Verenigde Staten. Het houdt in dat er bloed uit een ader wordt gehaald en het duurt enkele dagen voordat de resultaten terugkomen. Er is ook een snelle antigeen/antilichaamtest beschikbaar die wordt gedaan met een vingerprik en die 30 minuten of minder duurt om resultaten te krijgen.
- HIV-antilichaamtests zoeken alleen naar antilichamen tegen HIV in uw bloed of orale vloeistof. Over het algemeen kunnen antilichaamtesten waarbij bloed uit een ader wordt gebruikt, HIV sneller na infectie detecteren dan tests die worden gedaan met bloed uit een vingerprik of met orale vloeistof. Antilichaamtesten kunnen een HIV-infectie 23 tot 90 dagen na blootstelling detecteren. De meest snelle tests en de enige momenteel goedgekeurde hiv-zelftest zijn antilichaamtesten. Het duurt 20 minuten of minder om resultaten te geven.
Houd er rekening mee dat voor elk positief resultaat (bekend als het voorlopige positieve) een tweede test nodig is om het te bevestigen. De enige test waarvoor geen tweede bevestigende test nodig is, is de NAT.
De tijd tussen wanneer een persoon mogelijk is blootgesteld aan hiv en wanneer een test zeker kan uitwijzen of ze het virus hebben, wordt de vensterperiode genoemd. De vensterperiode varieert van persoon tot persoon en hangt af van het type test dat wordt gebruikt om hiv op te sporen. Als u een hiv-test krijgt na een mogelijke hiv-blootstelling en de uitslag is negatief, dan moet u zich na de windowperiode opnieuw laten testen.
Wat te verwachten?
Als u erachter komt dat u hiv-positief bent, is het belangrijk om te onthouden dat de aandoening behandelbaar is. Antiretrovirale therapie (ART) wordt aanbevolen voor alle mensen met hiv, ongeacht hoe lang ze het virus hebben gehad of hoe gezond ze zijn. Het werkt door de hoeveelheid virus in het lichaam tot zeer lage niveaus te verlagen. Deze behandeling kan ook de voortgang van de infectie vertragen en het immuunsysteem beschermen.
Het nemen van ART-medicatie is van vitaal belang om de progressie van HIV te vertragen. Indien onbehandeld, zal HIV doorgaan naar de tweede fase. Tijdens deze fase kunnen mensen helemaal geen symptomen ervaren. Als er geen behandeling wordt gegeven, kan een persoon 10 tot 15 jaar in deze fase blijven.
Voor mensen die geen symptomen van een acute hiv-infectie hebben, duurt het gemiddeld zeven jaar om tot aids over te gaan.
Een vroege diagnose is essentieel om de progressie van HIV te vertragen. Als u tot een risicogroep behoort, is het raadzaam om u elke drie tot zes maanden te laten testen. Er zijn een aantal tests beschikbaar, waaronder opties voor thuis, om uw resultaten te krijgen.
De meeste mensen met hiv in de Verenigde Staten zullen niet overgaan tot aids, gezien de vooruitgang in behandelingsopties. Aanhankelijkheid is echter alles. Praat met uw arts over eventuele zorgen die u heeft en laat u testen als u zich zorgen maakt dat u bent blootgesteld.
Discussion about this post