Empyeem Symptomen, oorzaken en behandeling

Een empyeem is een verzameling pus in de pleuraholte, het gebied tussen de vliezen langs de longen (pleura). Het komt vaak voor als een complicatie van longontsteking, maar kan optreden na een thoracentese, longoperatie, met een longabces of na een borsttrauma.

Het wordt meestal veroorzaakt door infecties met Streptoccocus- of Staphylococcus-bacteriën. Symptomen kunnen zijn koorts en koude rillingen, pijn op de borst, hoesten en/of kortademigheid.

De diagnose kan worden gesteld met een thoraxfoto of CT-scan van de borst, en een thoracentese (longtap) kan worden gedaan om het type bacterie te bepalen dat de infectie veroorzaakt. De behandeling omvat een combinatie van antibiotische therapie om de infectie te behandelen en plaatsing van een thoraxslang om de vloeistof af te voeren, hoewel een operatie nodig kan zijn om littekenweefsel en delen van het borstvlies die bij de infectie betrokken zijn, te verwijderen.

Anatomie

De pleurale ruimte of holte is een gebied in de borstholte dat ligt tussen het viscerale borstvlies (het membraan aan de buitenkant van de longen) en het pariëtale borstvlies (het membraan dat de binnenkant van de borstwand bekleedt. Gewoonlijk bevat dit gebied slechts een paar theelepels pleuravocht Bij een empyeem kan dit gebied in plaats daarvan een halve liter geïnfecteerd, pusachtig (etterend) pleuravocht bevatten (als er extra vocht in de pleurale ruimte is, wordt dit een pleurale effusie genoemd). )

Empyeem Vloeistof

De vloeistof in een empyeem wordt pus genoemd en bevat een combinatie van bacteriën, dode cellen en witte bloedcellen. De meest voorkomende bacteriën die empyeem veroorzaken zijn Streptococcus pneumoniae (de “pneumonie”-bacterie) en Staphylococcus aureus.

Wanneer een monster van pleuravocht wordt afgevoerd, is het troebele en dikke uiterlijk van een empyeem meestal vrij duidelijk in hoe het contrasteert met normaal pleuravocht dat dun en doorschijnend is.

Tekenen en symptomen

Tekenen en symptomen van een empyeem kunnen zowel worden veroorzaakt door de aanwezigheid van de infectie als door druk op de longen en borst door de toename van vocht in de pleuraholte. Veel voorkomende tekenen en symptomen zijn onder meer:

• Koorts en koude rillingen
• Nachtelijk zweten: deze kunnen erg belangrijk zijn, met doordrenkt zweet ’s nachts waarbij je van nachtkleding moet wisselen, soms meerdere keren
• Pijn op de borst, vaak scherp en erger bij inspiratie
• Kortademigheid: ademhalingsmoeilijkheden kunnen langzaam of snel optreden, afhankelijk van de grootte van de effusie en de ernst van het onderliggende proces
• Een droge hoest: een hoest kan ook productief zijn vanwege de bijbehorende longontsteking
• Hikken: Irritatie van het middenrif en de zenuwen (frenische zenuwen) in dit gebied door de ophoping van vocht kan hikken tot gevolg hebben
• Gewichtsverlies (onbedoeld gewichtsverlies gedefinieerd als een verlies van 5 procent van het lichaamsgewicht over een periode van 6 maanden of minder zonder te proberen)
• Vermoeidheid: Vermoeidheid kan soms ernstig zijn en verschilt van gewone vermoeidheid
• Een algemeen gevoel van niet goed zijn

Oorzaken

Er zijn een aantal verschillende aandoeningen die kunnen leiden tot een empyeem. Enkele hiervan zijn:

• Longontsteking (dit is de meest voorkomende oorzaak van een empyeem)
• Borsttrauma, van een val, motorvoertuigongeval of ander letsel
• Borstoperatie, zoals een operatie voor longkanker of hartaandoeningen
• Een thoracentese: Soms kan een infectie onbedoeld worden veroorzaakt wanneer een thoracentese (naald “tik” van de pleurale ruimte) wordt gedaan om een ​​ziekte te diagnosticeren of wanneer een thoraxslang wordt geplaatst om lucht af te voeren (zoals bij een pneumothorax) of vloeistof (zoals bij een borstvliesuitstroming)
• Een bronchopleurale fistel: Een bronchopleurale fistel is een fistel of kanaal dat zich kan ontwikkelen tussen de pleurale ruimte en de bronchiën tijdens longchirurgie, waardoor bacteriën van de bronchiën naar de pleurale ruimte kunnen gaan)
• Een uitbreiding van de infectie: een infectie in de buik (peritonitis) of het gebied tussen de longen (mediastinum) kan zich uitbreiden naar de pleurale ruimte
• Een longabces kan scheuren in de pleuraholte

Risicofactoren

Een empyeem komt vaker voor bij iemand met:

• suikerziekte
• Een geschiedenis van alcoholisme
• Auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis
• Een onderdrukt immuunsysteem, zoals bij chemotherapie
• Longziekten zoals COPD en chronische bronchitis
• Brandend maagzuur

Dat gezegd hebbende, hoeven deze risicofactoren niet aanwezig te zijn om een ​​empyeem te vormen.

Diagnose

Om een ​​empyeem te diagnosticeren, nemen artsen eerst een zorgvuldige geschiedenis en voeren ze een lichamelijk onderzoek uit.Een geschiedenis kan helpen bepalen of er risicofactoren zijn, en een lichamelijk onderzoek kan verminderde ademgeluiden aan het licht brengen.

In beeld brengen

Een thoraxfoto of CT-scan van de borst kan helpen bij het stellen van de diagnose, hoewel soms ook een echografisch onderzoek kan worden gedaan.

Thoracentese

Hoewel beeldvormend onderzoek de diagnose kan suggereren, is een monster van de vloeistof in de pleurale ruimte nodig om de diagnose te bevestigen en, indien aanwezig, om de juiste behandeling te selecteren.

Bij een thoracentese wordt een lange dunne naald door de borstwand en in de pleuraholte ingebracht. Er wordt een monster van de vloeistof genomen en meestal wordt de overtollige vloeistof afgevoerd. Als er een aanzienlijke hoeveelheid vloeistof aanwezig is, kan het aftappen van de vloeistof de symptomen vaak sterk verminderen.

De verkregen vloeistof wordt vervolgens naar het laboratorium gestuurd voor analyse. Een kweek wordt gedaan als wordt vermoed dat een infectie de specifieke betrokken bacteriën isoleert en om de beste keuze voor antibiotica te bepalen om de infectie te behandelen.

Behandelingsopties

De behandeling van een empyeem omvat zowel het verwijderen van de vloeistof als het behandelen van het onderliggende proces.

Vloeistofverwijdering

De vloeistof wordt verwijderd via een thoracentese, meestal tijdens het diagnosticeren van het empyeem. Soms is dit vrij eenvoudig, vooral als het empyeem niet lang aanwezig is geweest. Er kan dan een thoraxslang worden geplaatst om de vloeistof verder af te voeren.

Wanneer een empyeem al enige tijd aanwezig is, kan het gelokaliseerd worden. Dit gebeurt wanneer littekenweefsel zich vormt en de vloeistof in afzonderlijke holtes scheidt. Dit maakt het afvoeren van de vloeistof veel moeilijker, en soms zijn er meerdere pogingen tot thoracentese nodig om de vloeistof uit de verschillende ‘compartimenten’ te verwijderen.

De infectie behandelen

Artsen zullen meestal beginnen met antibiotica zodra een monster de mogelijkheid van een infectie suggereert. Sommige mensen vragen zich af waarom deze niet meteen worden gegeven, maar de start van antibiotica wordt vaak uitgesteld om het laboratorium de beste kans te geven om te bepalen welke bacteriën de infectie precies veroorzaken. (Als antibiotica worden gestart vóór de thoracentese, kan het moeilijk zijn om te bepalen welke bacteriën verantwoordelijk zijn voor de infectie.) Nadat u met antibiotica bent begonnen, zal het laboratorium verdere tests doen om te controleren voor welke antibiotica de bacteriën het meest gevoelig zijn – en de antibiotica die u krijgt, kunnen na een paar dagen worden gewijzigd.

Behandeling van het onderliggende probleem

Het proces dat het empyeem in de eerste plaats heeft veroorzaakt, moet ook worden aangepakt. Dit kan het draineren van een longabces, reparatie van een bronchopleurale fistel en meer omvatten.

Complicaties/operatie

Bij een empyeem, vooral een die al een tijdje aanwezig is, kan littekenweefsel ontstaan. Het kan nodig zijn dat een chirurg een deel van het littekenweefsel en delen van het borstvlies verwijdert om de infectie te verhelpen. Dit kan worden gedaan door middel van een thoracotomie (open longchirurgie) of thoracoscopische chirurgie (minimaal invasieve longchirurgie), waarbij video-geassisteerde thoracoscopische ontharing voor veel mensen een effectieve en minder ingrijpende optie is.

Een onderzoek uit 2018 suggereert dat video-geassisteerde thoracoscopische chirurgie significant effectiever kan zijn dan thoracoscopie voor degenen die een empyeem ontwikkelen na een longoperatie. Bovendien hebben recente studies aangetoond dat niet-chirurgische methoden vaak even effectief zijn als chirurgische methoden voor de behandeling van empyeem.

Andere complicaties kunnen sepsis zijn – een overweldigende infectie door het hele lichaam, en littekens en verdikking van de pleurale membranen.

Prognose

De prognose van een empyeem hangt grotendeels af van de onderliggende oorzaak. De incidentie van empyeem is de afgelopen jaren toegenomen, evenals de meest voorkomende soorten bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de aandoening.

Een empyeem is een term die wordt gebruikt om de aanwezigheid van geïnfecteerde pleuravocht rond de longen te beschrijven. De meest voorkomende oorzaak is longontsteking, maar andere aandoeningen, evenals chirurgie en trauma, kunnen verantwoordelijk zijn. De behandeling bestaat uit het nemen van een monster van de vloeistof om naar het laboratorium te sturen en het verwijderen van overtollig vocht, wat kan leiden tot kortademigheid en andere symptomen. Antibiotica worden dan gegeven om de infectie te behandelen.

Uitspraak: em-pie-ee-ma

Ook wel genoemd: pylothorax, pleurale infectie, purulente pleuritis, empyema thoracis

Voorbeelden: Jerry kreeg een empyeem na zijn longkankeroperatie en zijn arts voerde een procedure uit om de geïnfecteerde vloeistof te verwijderen.