Naarmate uw kind opgroeit en verschillende ontwikkelingsfasen doormaakt, kan het helpen om te weten wat sommige van die fasen zijn en wat ze op de lange termijn echt betekenen voor uw tween en zijn of haar puberteit. De definitie van identiteitsverwerving is geen moeilijk concept om te begrijpen. Het verwijst eenvoudigweg naar het hebben van iemands ware zelfgevoel. Het is een sleutelelement van de persoonlijkheidsontwikkeling en een proces dat begint in de kindertijd, met name in de tussen- en tienerjaren, en eindigt in de volwassenheid.
Met de tips en voorbeelden die volgen, krijgt u een beter begrip van het bereiken van identiteit en hoe u uw kinderen of jongeren in uw leven kunt ondersteunen terwijl ze op weg zijn naar dit transformatieproces.
Wat psychologen zeggen over identiteitsverwezenlijking
Psychologen zijn van mening dat identiteitsverwerving alleen kan plaatsvinden nadat een persoon actief een breed scala aan beschikbare opties heeft onderzocht. Met andere woorden, een persoon moet een identiteitscrisis (of identiteitsmoratorium) ondergaan om identiteitsverwezenlijking te bereiken. Een persoon die bijvoorbeeld een identiteit heeft bereikt met betrekking tot beroep, zou eerst verschillende loopbaanroutes hebben uitgeprobeerd via stages, online onderzoek en informatieve interviews voordat hij de beste fit vond.
Wanneer jongeren een identiteitsmoratorium of een soort actieve identiteitscrisis hebben, passen ze een aantal dingen aan, zoals religie, politieke overtuigingen of levensstijlen, op maat. Ze verkennen gewoon een verscheidenheid aan levenspaden en filosofieën zonder zich te binden aan een doel of levensstijl. Je tween houdt misschien de ene dag van rapmuziek en de volgende week luistert hij of zij misschien naar folk of klassieke rock. Of je kind kan zich maandenlang als een hippie kleden en dan ineens preppy of grunge worden.
Het is onwaarschijnlijk dat kinderen, tweens en tieners de status van identiteitsverwezenlijking hebben bereikt. Ze hebben meer kans om onzeker te zijn over hun identiteit (identiteitsdiffusie), om voortijdig een “identiteit” te hebben aangenomen (identiteitsafscherming) of om actief op zoek te zijn naar een zelfgevoel (identiteitsmoratorium). Ze ervaren deze identiteitsstatussen echter niet noodzakelijk in volgorde.
Volwassenen kunnen het stadium van identiteitsverwerving bereiken door een bepaalde roeping, waarden, idealen en levensstijl te kiezen. Het ervaren van identiteitsverwezenlijking geeft een individu een gevoel van uniekheid en helpt hem zwakke en sterke punten te schetsen en standpunten in te nemen over kwesties.
Sommige ouders zullen het idee hebben dat hun kinderen een levensstijl ontwikkelen die schijnbaar in tegenspraak is met die van hen, maar het is belangrijk om kinderen hun eigen identiteit te laten ontwikkelen. In sommige gevallen kunnen kinderen de politieke overtuigingen, religies en carrières van hun ouders direct ter discussie stellen, om vervolgens als volwassenen weer bij hen terug te komen.
Zelfs als een kind uiteindelijk besluit een heel andere levensstijl te gaan leiden dan zijn ouders, is het belangrijk dat hij dat mag doen, zolang zijn nieuwe manier van leven zichzelf of anderen niet in gevaar brengt.
Oorsprong
Identiteitsverwerving is een van de vier identiteitsstatussen die zijn geïdentificeerd door de Canadese ontwikkelingspsycholoog James Marcia. Hij begon in de jaren zestig met het publiceren van werk over deze identiteitsstatussen. Andere psychologen hebben zijn werk in de loop van de tijd verfijnd. Marcia concludeerde in wezen dat adolescenten niet verward zijn, maar twee sleutelprocessen ervaren bij het vormen van hun identiteit: crisis en toewijding. Identiteitsverwerving is toewijding.
Theoreticus Erik Erikson schreef ook uitgebreid over identiteitscrises en Marcia gebruikte zijn werk om zijn eigen conclusies te trekken over identiteit in de adolescentie. Marcia’s boek “Ego Identity: A Handbook for Psychosocial Research” omvat zijn werk over identiteitstheorie.
Discussion about this post