De anatomie van de cervicale wervels

Je nek, ook bekend als de cervicale wervelkolom, is een complexe reeks botten, schijven, spieren, zenuwen en ligamenten. Er zijn zeven botten, elk een halswervel genoemd, die op elkaar zijn gestapeld.

Deze halswervels zijn speciaal gevormd en geconfigureerd om maximale beweging mogelijk te maken terwijl ze uw schedel ondersteunen en uw ruggenmerg, aangrenzende bloedvaten en zenuwen beschermen.

Anatomie

De zeven halswervels kunnen in twee groepen worden verdeeld: atypische wervels en typische wervels.

Atypische wervels

De atypische wervels zijn cervicale niveau één en twee (C1 en C2). Cervicale wordt ook wel de atlas genoemd, omdat het het gewicht van je schedel ondersteunt. Cervicale twee wordt de as genoemd, omdat deze essentieel is om rotatie in de cervicale wervelkolom mogelijk te maken. Zowel de atlas als de as zijn kleine, platte wervels.

De atlas op cervicaal niveau één is een platte, ringvormige wervel. Het heeft geen wervellichaam. Het vlakke gedeelte op het bovenste oppervlak ondersteunt je schedel. De meeste flexie en extensie die optreden tijdens hoofdknikken vindt plaats bij de articulatie tussen uw schedel en de atlas.

Cervicaal niveau twee wordt de as genoemd en heeft een groot benig uitsteeksel dat de holten of odontoïde proces wordt genoemd. Dit benige odontoïde proces gaat omhoog door de ringachtige atlaswervels en vormt het atlantoaxiale gewricht. Dit is waar ongeveer 50% tot 60% van de cervicale rotatie plaatsvindt. Kleine ligamenten hechten het odontoid-proces aan de atlas.

Typische cervicale wervels

Cervicaal niveau drie tot en met zes worden als typische halswervels beschouwd en zijn qua vorm en functie vergelijkbaar. Elke wervel heeft een wervellichaam, boog en facetgewricht (één aan elke kant van de wervel).

Het wervellichaam is het grote cilindrische bot naar de voorkant van de wervel. Het ondersteunt de belasting van de schedel en de wervels erboven. De tussenwervelschijf hecht zich aan het wervellichaam.

De boog van elke wervel bestaat uit twee steeltjes en twee laminae. De steeltjes komen voort uit het wervellichaam en wikkelen zich rond de rug naar de laminae.

De laminae aan elke kant van de wervel hechten aan de achterkant om het processus spinosus te vormen. De boog vormt de botring die uw ruggenmerg beschermt. Het transversale proces, een klein benig uitsteeksel aan elke kant van de wervel, heeft een gat erin dat de oplopende wervelslagaders herbergt.

De facetgewrichten van elke halswervel vormen een scharnierpunt voor het bot erboven en eronder. Deze gewrichten zijn net als andere gewrichten in het lichaam, omdat ze zijn bekleed met glad kraakbeen en pijnvrij glijden en glijden tussen twee botten mogelijk maken.

De zevende halswervel is iets anders dan de cervicale niveaus drie tot en met zes. Dit bot heeft een groter oppervlak op zijn lichaam om zich te hechten aan de borstwervel eronder en vormt de cervicothoracale overgang.

Er is geen gat in de dwarsuitsteeksels van deze wervel voor de wervelslagader zoals in de wervels erboven. Cervicale zeven heeft ook het grootste processus spinosus in de cervicale wervelkolom; het is de bult die je gemakkelijk kunt zien en voelen als je je nek naar voren buigt.

Er moet een lichte voorwaartse buiging in uw nek zijn wanneer de zeven halswervels op elkaar worden gestapeld. Deze curve wordt lordose genoemd. Verlies van de lordose kan duiden op spinale spierspasmen of problemen met de schijven tussen elke halswervel.

Functie

De belangrijkste functie van de halswervels is het beschermen van uw ruggenmerg. De zeven op elkaar gestapelde botten vormen een benige tunnel waar je ruggenmerg doorheen kan.

De articulatie van twee botten creëert een klein gaatje, een foramen genaamd, waardoor uw perifere spinale zenuwen reizen. Deze zenuwen gaan door je schouder en naar beneden naar je arm en hand.

De halswervels werken ook om maximale beweging mogelijk te maken. De gewrichten van de wervel zorgen voor flexie, extensie en zijwaarts buigen.

De speciale vorm van de eerste en tweede halswervel ondersteunt het gewicht van uw schedel en zorgt voor een aanzienlijke rotatie in uw bovenste cervicale wervelkolom. Hierdoor kun je je hoofd vrijelijk in veel verschillende richtingen bewegen.

Een andere belangrijke functie van uw halswervels is het beschermen van bloedvaten die uw hersenen van bloedsomloop voorzien. Er is een klein gaatje aan elke kant van de halswervels en door dit gaatje loopt de vertebrale basilaire slagader. De benige halswervels beschermen dit vitale bloedvat.

De halswervels vormen ook een aanhechtingspunt voor veel spieren in je schouders en romp.

Bijbehorende voorwaarden

De halswervels beschermen uw ruggenmerg en bloedvaten en zorgen voor behoorlijk wat beweging. Maar ze zijn ook onderhevig aan mogelijke verwondingen die pijn of verlies van mobiliteit in uw nek kunnen veroorzaken. Problemen die kunnen optreden met nekwervels en nekpijn kunnen veroorzaken, kunnen zijn:

• Cervicale wervelfractuur
• Degeneratieve schijfziekte
• Cervicale stenose
• hernia
• cervicale artritis

Elk van deze aandoeningen kan pijn in uw nek, schouder of armen veroorzaken. U kunt ook last krijgen van gespannen spieren rond uw nek en schouders of bewegingsverlies in een of meer bewegingen in uw nek.

Cervicale stenose kan een ernstige aandoening veroorzaken die cervicale myelopathie wordt genoemd, waarbij uw halswervel op uw ruggenmerg drukt. Dit kan pijn, tintelingen in uw armen of benen of evenwichtsverlies veroorzaken tijdens het lopen.

Dit wordt als een medisch noodgeval beschouwd en snelle decompressie van uw ruggenmerg via een operatie wordt meestal aanbevolen. Evenzo wordt een breuk van een halswervel als gevaarlijk beschouwd, omdat dit kan leiden tot letsel aan uw ruggenmerg.

Als u nekpijn heeft of moeite heeft met het bewegen van uw hoofd, ga dan onmiddellijk naar uw arts. Zij kunnen u onderzoeken en uw aandoening diagnosticeren. Dan kunt u beginnen met het terugkrijgen van normale pijnvrije mobiliteit.

Revalidatie

Als u nekpijn heeft, pijn in de arm die uit uw nek komt, of verlies van cervicale beweging, kunt u er baat bij hebben om met een fysiotherapeut te werken om pijnvrije mobiliteit terug te krijgen. Meestal reageren nekaandoeningen goed op conservatieve behandelingen, waardoor u snel kunt terugkeren naar uw vorige niveau van pijnvrije functie.

Verschillende behandelingen voor uw nek kunnen zijn:

• Oefening: Oefeningen zoals cervicale rotatie, zijwaarts buigen of terugtrekken kunnen worden uitgevoerd om het algehele bewegingsbereik in uw nek te verbeteren.

• Houdingsinstructie: Een voorwaartse hoofdhouding kan uw nek meer belasten en belasten, wat kan leiden tot pijn of beperkte mobiliteit.

• Warmte: Warmte wordt vaak gebruikt voor nekpijn om spierspasmen te verminderen en de bloedsomloop naar de nekspieren te verbeteren.

• Cervicale tractie: Tractie kan worden gebruikt om pijn en druk tussen cervicale gewrichten en tussenwervelschijven te verminderen.

• Massage: Massage wordt gebruikt om de bloedstroom te verhogen en pijn in de spieren rond uw cervicale wervelkolom te verminderen.

• Elektrische stimulatie: Elektrische stimulatie, vaak in de vorm van transcutane elektrische neuromusculaire stimulatie (TENS), kan worden gebruikt om pijn te verminderen en de lokale bloedstroom te vergroten.

De meeste episodes van nekpijn of cervicale radiculopathie verdwijnen binnen een paar weken. Als uw pijn aanhoudt, bezoek dan uw arts. Mogelijk hebt u meer invasieve behandelingen nodig, zoals spinale injecties of een operatie.

Als uw nekpijn is ontstaan ​​als gevolg van een trauma, moet u onmiddellijk medische hulp zoeken. Er kan een röntgenfoto worden gemaakt om de botintegriteit te beoordelen, en een MRI-test (magnetic resonance imaging) kan de status van het zachte weefsel rond uw nek controleren.

Als er een trauma is opgetreden, kan het zijn dat u uw nek moet immobiliseren met een halskraag terwijl de dingen genezen. Eenmaal genezen, kunt u baat hebben bij de bovenstaande behandelingen om de normale mobiliteit van uw cervicale wervelkolom terug te krijgen.