Symptomen van een hartaanval hebben ondanks normale ECG en bloedwaarden

Een hartaanval, ook wel myocardinfarct genoemd, treedt op wanneer de bloedtoevoer naar een deel van het hart wordt geblokkeerd, waardoor schade aan de hartspier ontstaat. Deze aandoening wordt meestal gediagnosticeerd door een combinatie van symptomen, resultaten van een elektrocardiogram (EKG) en bloedonderzoek om cardiale enzymen te meten.

Wanneer een patiënt pijn op de borst ervaart, is de eerste diagnostische test die wordt uitgevoerd meestal een ECG. Een ECG is een niet-invasieve test die de elektrische activiteit van het hart meet. Het kan abnormale hartritmes, tekenen van een eerdere hartaanval of veranderingen in de structuur of functie van het hart detecteren die kunnen wijzen op een huidige hartaanval.

Als een ECG abnormaal is en een hartaanval suggereert, worden bloedonderzoeken uitgevoerd om de niveaus van hartenzymen te meten. Cardiale enzymen zijn eiwitten die vrijkomen door de hartspier wanneer deze beschadigd is. De meest voorkomende cardiale enzymen die worden gemeten zijn troponine en creatinekinase.

Als de ECG- en bloedtesten beide positief zijn voor een hartaanval, wordt de patiënt meestal behandeld met medicijnen en kan in sommige gevallen een ingreep nodig zijn, zoals angioplastiek of een bypass-operatie. Er zijn echter enkele gevallen waarin het ECG en de bloedtesten normaal zijn, maar de patiënt nog steeds symptomen van een hartaanval ervaart.

Een mogelijke verklaring voor dit scenario is dat de patiënt een variant van angina pectoris ervaart die Prinzmetal-angina wordt genoemd. Dit type angina pectoris wordt veroorzaakt door een spasme van de kransslagaders, wat pijn op de borst en andere symptomen kan veroorzaken die lijken op symptomen van een hartaanval. De spasme kan van voorbijgaande aard zijn, wat betekent dat tegen de tijd dat de patiënt in het ziekenhuis aankomt, het ECG en de bloedtesten normaal zijn.

Een andere mogelijke verklaring is dat het ECG en de bloedtesten niet gevoelig genoeg zijn om een ​​hartaanval op te sporen. In sommige gevallen kan de schade aan de hartspier klein of gelokaliseerd zijn en kunnen de ECG- en bloedtesten deze mogelijk niet detecteren. Dit kan voorkomen bij patiënten met diabetes of chronische nierziekte, omdat deze aandoeningen de nauwkeurigheid van de tests kunnen beïnvloeden.

Tot slot is het ook mogelijk dat de patiënt symptomen van een hartaanval ervaart, maar dat de oorzaak niet met het hart te maken heeft. Longembolie (een bloedstolsel in de longen) kan bijvoorbeeld pijn op de borst en kortademigheid veroorzaken die kunnen worden aangezien voor een hartaanval. Andere aandoeningen, zoals gastro-oesofageale refluxziekte of angst, kunnen ook pijn op de borst veroorzaken die lijkt op een hartaanval.

Concluderend, hoewel een ECG en bloedonderzoek belangrijke diagnostische hulpmiddelen zijn voor een hartaanval, zijn er situaties waarin ze de aandoening mogelijk niet kunnen detecteren, zelfs niet wanneer een patiënt symptomen ervaart. Daarom moet u medische hulp inroepen als u tekenen of symptomen van een hartaanval ervaart, zoals pijn op de borst, kortademigheid of misselijkheid, zelfs als de diagnostische tests weer normaal zijn. Uw zorgverlener kan u helpen de oorzaak van uw symptomen vast te stellen en de juiste behandeling te bieden.