Overzicht
Wat is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een zwangerschap die buiten de baarmoeder plaatsvindt. Dit gebeurt wanneer een bevruchte eicel implanteert in een structuur die de groei niet kan ondersteunen. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gebeurt vaak in de eileider (een paar structuren die de eierstokken en de baarmoeder verbinden). In zeldzame gevallen kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap optreden op een eierstok of in de buikholte.
Dit is een levensbedreigende aandoening. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is geen zwangerschap die kan worden voldragen (tot de geboorte) en kan gevaarlijk zijn voor de moeder als ze niet meteen wordt behandeld.
Waar vindt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap plaats?
Het wordt als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap beschouwd wanneer de bevruchte eicel zich buiten uw baarmoeder implanteert. Het is de bedoeling dat het ei door de eileiders stroomt en zich in de wand van je baarmoeder nestelt, waar het zich kan beginnen te ontwikkelen. Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap implanteert het ei zich onderweg in een van de structuren. De meest voorkomende plaats waar dit kan gebeuren, is in de eileiders. De meerderheid van de buitenbaarmoederlijke zwangerschappen vindt hier plaats – een buitenbaarmoederlijke zwangerschap genoemd. Een bevruchte eicel kan zich ook in andere organen in uw buikholte implanteren. Dit is een zeldzamere vorm van buitenbaarmoederlijke zwangerschap dan een die in een eileider plaatsvindt.
Hoe ernstig is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een medisch noodgeval. De baarmoeder is bij uitstek geschikt om een groeiende foetus vast te houden. Het is een orgaan dat zich kan uitrekken en uitzetten als de foetus groeit. Je eileiders zijn niet zo flexibel. Ze kunnen barsten als de bevruchte eicel zich ontwikkelt. Wanneer dit gebeurt, kunt u grote hoeveelheden inwendige bloedingen krijgen. Dit is levensbedreigend. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap moet meteen worden behandeld om letsel aan de eileider, andere organen in de buikholte, inwendige bloedingen en overlijden te voorkomen.
Kan mijn zwangerschap doorgaan na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
Helaas is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap dodelijk voor de foetus. Buiten de baarmoeder kan het niet overleven. Een snelle behandeling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is belangrijk om het leven van de moeder te beschermen. Als het ei zich in de eileider heeft geïmplanteerd en de buis barst, kan er sprake zijn van ernstige inwendige bloedingen. Dit kan leiden tot moedersterfte.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
In de meeste gevallen wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap veroorzaakt door aandoeningen die de beweging van het ei door de eileider naar de baarmoeder vertragen of blokkeren.
Hoe weet ik of ik risico loop op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
Er zijn verschillende risicofactoren die uw kans op het ontwikkelen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kunnen vergroten. Een risicofactor is een eigenschap of gedrag dat uw kans op het ontwikkelen van een ziekte of aandoening vergroot. U loopt mogelijk een hoger risico op het ontwikkelen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap als u:
- Een eerdere buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
- Een voorgeschiedenis van pelvic inflammatory disease (PID), een infectie die littekenweefsel kan veroorzaken in uw eileiders, baarmoeder, eierstokken en baarmoederhals.
- Chirurgie aan uw eileiders (inclusief afbinden van de eileiders, ook wel het vastbinden van uw eileiders genoemd) of aan de andere organen van uw bekkengebied.
- Een geschiedenis van onvruchtbaarheid.
- Behandeling voor onvruchtbaarheid met in-vitrofertilisatie (IVF).
-
Endometriose.
-
Seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s).
- Een spiraaltje (IUD), een vorm van anticonceptie, op zijn plaats op het moment van conceptie.
- Een geschiedenis van roken.
Uw risico kan ook toenemen naarmate u ouder wordt. Vrouwen ouder dan 35 lopen meer risico dan jongere vrouwen.
Veel vrouwen die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ervaren, hebben geen van de bovenstaande risicofactoren.
Wat zijn de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
De vroege symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kunnen erg lijken op typische zwangerschapssymptomen. U kunt echter tijdens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap aanvullende symptomen ervaren, waaronder:
- Vaginale bloeding.
- Pijn in je onderbuik, bekken en onderrug.
- Duizeligheid of zwakte.
Als de eileider scheurt, kunnen de pijn en het bloeden ernstig genoeg zijn om extra symptomen te veroorzaken. Deze kunnen zijn:
- Flauwvallen.
-
Lage bloeddruk (hypotensie).
- Schouder pijn.
- Rectale druk.
Wanneer een buis barst, kunt u scherpe pijn in de onderbuik voelen. Dit is een medisch noodgeval en u moet onmiddellijk contact opnemen met uw zorgverlener of naar de eerste hulp gaan.
Als u zich realiseert dat u zwanger bent en een spiraaltje (spiraaltje voor anticonceptie) heeft, of als u in het verleden een afbinding van de eileiders heeft gehad (waarbij uw eileiders zijn vastgebonden door een operatie of op het moment van een keizersnede), neem dan contact op met uw zorgverlener meteen. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap komt vaker voor in deze situaties.
Diagnose en tests
Hoe wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gediagnosticeerd?
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt meestal gediagnosticeerd tijdens een afspraak in het kantoor van uw zorgverlener. Uw leverancier zal verschillende tests uitvoeren om eerst een zwangerschap te bevestigen en vervolgens op zoek te gaan naar de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Deze testen omvatten:
- Een urinetest: Deze test omvat ofwel urineren op een teststrip (meestal in de vorm van een stokje) of urineren in een beker in het kantoor van uw leverancier en vervolgens een teststrip laten dopen in het urinemonster.
- Een bloedtest: Uw leverancier kan uw bloed testen om te zien hoeveel van het hormoon humaan choriongonadotrofine (hCG) u in uw lichaam heeft. Dit hormoon wordt aangemaakt tijdens de zwangerschap. U kunt dit ook uw serum-bèta-hCG-niveau horen.
- Een echografisch onderzoek: Een beeldvormende test, een echografie maakt gebruik van geluidsgolven om een beeld te creëren van de interne structuren van uw lichaam. Echografie wordt vaak gebruikt tijdens de zwangerschap. Uw leverancier zal deze test gebruiken om te zien waar de bevruchte eicel is geïmplanteerd.
Zodra uw leverancier de zwangerschap heeft bevestigd en heeft vastgesteld waar de bevruchte eicel is geïmplanteerd, wordt een behandelplan opgesteld. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een noodgeval en de behandeling van deze aandoening is erg belangrijk.
Als uw eileider scheurt, moet u naar de eerste hulp gaan en onmiddellijk worden behandeld. In die gevallen is er geen tijd om te wachten op een afspraak.
Hoe vroeg in een zwangerschap wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ontdekt?
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt meestal heel vroeg in de zwangerschap ontdekt. De meeste gevallen worden gevonden in het eerste trimester (de eerste drie maanden). Het wordt meestal ontdekt in de achtste week van de zwangerschap.
Beheer en behandeling
Hoe wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap behandeld?
Er zijn verschillende manieren waarop een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan worden behandeld. In sommige gevallen kan uw leverancier voorstellen om een medicijn genaamd methotrexaat te gebruiken om de groei van de zwangerschap te stoppen. Hiermee eindigt je zwangerschap. Methotrexaat wordt via een injectie toegediend door uw zorgverlener. Deze optie is minder ingrijpend dan een operatie, maar er zijn wel vervolgafspraken met uw leverancier nodig waar uw hCG-niveaus worden gecontroleerd.
In ernstige gevallen wordt vaak een operatie gebruikt. Uw zorgverlener zal willen opereren wanneer uw eileider is gescheurd of als u het risico loopt te scheuren. Dit is een spoedoperatie en een levensreddende behandeling. De procedure wordt meestal laparoscopisch uitgevoerd (via verschillende kleine incisies in plaats van één grotere snede). De chirurg kan de hele eileider verwijderen met het ei er nog in of indien mogelijk het ei uit de buis verwijderen.
preventie
Kan ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap voorkomen?
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan niet worden voorkomen. Maar u kunt proberen uw risicofactoren te verminderen door goede leefgewoonten te volgen. Deze kunnen bestaan uit niet roken, het handhaven van een gezond gewicht en gezond dieet en het voorkomen van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s). Praat met uw zorgverlener over eventuele risicofactoren die u heeft voordat u probeert zwanger te worden.
Vooruitzichten / Prognose
Kan ik na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap weer zwanger worden?
De meeste vrouwen die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad, kunnen in de toekomst een succesvolle zwangerschap krijgen. Er is een hoger risico op toekomstige buitenbaarmoederlijke zwangerschappen nadat u er een heeft gehad. Het is belangrijk om met uw zorgverlener te praten over de oorzaken van uw buitenbaarmoederlijke zwangerschap en welke risicofactoren u mogelijk heeft die een toekomstige buitenbaarmoederlijke zwangerschap kunnen veroorzaken.
Hoe lang moet ik wachten voordat ik weer zwanger word na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
U moet met uw zorgverlener praten over toekomstige zwangerschappen na behandeling voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hoewel zwangerschap snel na de behandeling kan plaatsvinden, is het vaak het beste om ongeveer drie maanden te wachten. Dit geeft uw eileider de tijd om te genezen en vermindert het risico op een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Kan ik nog bevallen als mijn eileider is verwijderd?
In de meeste gevallen kunt u nog steeds een baby krijgen als een van uw eileiders is verwijderd. Je hebt een paar eileiders en er kunnen nog steeds eieren door je resterende buis gaan. Er zijn ook geassisteerde vruchtbaarheidsprocedures waarbij het ei uit de eierstok wordt gehaald, buiten het lichaam wordt bevrucht en in de baarmoeder wordt geplaatst voor implantatie. Dit wordt in-vitrofertilisatie (IVF) genoemd.
Voer een open gesprek over uw gedachten over toekomstige zwangerschappen met uw zorgverlener. Samen kunt u een plan opstellen en manieren bespreken om eventuele risicofactoren te verminderen.
Discussion about this post