Betekenis van dijbeenlengte tijdens de zwangerschap

Vroeg in de zwangerschap worden bepaalde echografische bevindingen, zoals de aanwezigheid van een dooierzak en de verhouding tussen kruin en staart, gebruikt om de gezondheid van een zwangerschap, de zwangerschapsduur en de mogelijkheid van zwangerschapsverlies te helpen bepalen. Na het eerste trimester heeft het embryo zich ontwikkeld tot een foetus en worden nieuwe markers gebruikt om de zwangerschapsduur in te schatten en de gezondheid van de baby te beoordelen.

Dijbeenlengte meting

Een van de markeringen die worden gebruikt voor het beoordelen van de groei en gezondheid van de foetus is de lengte van het dijbeen van de baby, het lange bot in de dij. Gemeten vanaf het stompe uiteinde van het bot tot de schacht, wordt de lengte van het dijbeen doorgaans gemeten in millimeters.

Een korte bevinding van de dijbeenlengte op echografie kan erop wijzen dat verder onderzoek nodig is om bepaalde aandoeningen uit te sluiten. Maar deze meting heeft veel beperkingen, van menselijke fouten tot verouderde ultrasone apparatuur tot normale variatie. De lengte van het dijbeen is slechts een van de vele variabelen die moeten worden gebruikt om de gezondheid van een baby te bepalen.

Mogelijke problemen met korte dijbeenlengte

Wanneer de lengte van het dijbeen onder het vijfde percentiel ligt, kunnen ouders worden geïnformeerd over een aantal mogelijke atypische zwangerschapsuitkomsten. Een korte dijbeenlengte die op echografie in het tweede of derde trimester wordt vastgesteld, geeft aanleiding tot bezorgdheid over bepaalde aandoeningen bij de foetus of de zwangerschap.

dwerggroei

Foetussen met een kortere dan verwachte femurlengte blijken een hoger risico te lopen op skeletdysplasie, ook wel bekend als dwerggroei. Dit is iets anders dan een kleine gestalte, wat een lengte is die drie of meer standaarddeviaties onder het gemiddelde voor leeftijd ligt, maar die proportioneel is.

Er zijn meer dan 200 aandoeningen die kunnen worden gecategoriseerd als skeletdysplasie. Ze worden allemaal gekenmerkt door een onevenredig skelet als gevolg van kraakbeen- en botgroeiafwijkingen.

Placenta-insufficiëntie

Sommige onderzoeken hebben bezorgdheid geuit over de toereikendheid van de placenta om foetussen met een korte femurlengte een adequate voedingsomgeving te bieden. Daarom is een korte dijbeenlengte gekoppeld aan nadelige zwangerschapsuitkomsten, zoals foetussen die klein zijn voor de zwangerschapsduur, baby’s met een laag geboortegewicht en vroeggeboorte.

Aneuploïdieën

Een dijbeenlengte die korter is dan verwacht, kan ook een zachte marker zijn voor bepaalde genetische aandoeningen, zoals trisomie 21 (syndroom van Down), trisomie 13 (syndroom van Patau) en trisomie 18 (syndroom van Edward).Zachte markers zijn indicatoren die op echo’s worden gevonden en die op zichzelf geen afwijkingen zijn, maar kenmerken die vaker voorkomen bij foetussen met chromosomale trisomieën.

Vergeleken met markers op hoog niveau, zoals de nekplooi, wordt de lengte van het dijbeen beschouwd als een marker op laag niveau voor het syndroom van Down. De aanwezigheid van een van deze markers kan eenvoudigweg aangeven dat er meer prenataal onderzoek nodig is.

Het kan beangstigend zijn om te horen dat uw baby een korte dijbeenlengte heeft, of een ander punt van zorg. In de meeste gevallen is het resultaat echter nog steeds een gezonde, voldragen baby. Als uw arts constateert dat uw baby een korter dijbeen heeft dan verwacht, kunnen verdere tests u en uw zorgverlener helpen begrijpen wat deze meting betekent en hoe u uw baby het beste kunt verzorgen tijdens de zwangerschap, bij de geboorte en daarna.