Kinderen, contactsporten en hersenschade

Kinderen die contactsporten spelen, lopen het risico op herhaald hoofdtrauma en hersenschudding.

Studies suggereren dat jaarlijks ongeveer 130.000 kinderen onder de 18 jaar sportgerelateerd hoofdtrauma krijgen.BDe meeste kinderen bij wie een hersenschudding is vastgesteld, herstellen; Onderzoek wijst echter uit dat herhaalde hersenschuddingen tijdens de kindertijd en adolescentie permanente veranderingen in de werking van de hersenen kunnen veroorzaken.BB

Dit komt omdat de hersenen zich tijdens de kindertijd actief ontwikkelen. Hersenletsel kost energie en tijd weg van leer- en ontwikkelingsprocessen. Die tijd en energie worden in plaats daarvan besteed aan het proberen zoveel mogelijk van het hersenletsel te genezen.

Hoofdtrauma tijdens het sporten gebeurt meestal door een klap op het hoofd van een andere speler, de grond of een voorwerp. Door de klap slaan de hersenen tegen de voor- en achterkant van de schedel. Deze beweging verscheurt zenuwcellen en kan bloedingen in of rond de hersenen veroorzakenB.

Een hersenschudding is een licht traumatisch hersenletsel dat al dan niet kan leiden tot kort bewustzijnsverlies. Er kan schade aan de hersenen zijn, zelfs als het bewustzijnsverlies niet optreedt, dus dat zou niet het enige teken moeten zijn om naar te zoeken.

Als een kind een van de volgende symptomen heeft na een sportgerelateerd hoofdtrauma, moet het onmiddellijk op de eerste hulp worden gezien:

• Verwarring of desoriëntatie
• Moeite met spreken, onduidelijke woorden
• Moeite om evenwicht te bewaren of te lopen
• Ernstige hoofdpijn of hoofdpijn die geleidelijk erger wordt
• Verlies van bewustzijn
• Niet meer reageren (niet wakker worden)

Permanente hersenveranderingen

De hersenen ontwikkelen zich nog tijdens de kindertijd en vaardigheden zoals taal, kritisch denken en probleemoplossing zijn nog niet volledig ontwikkeld.

Elke keer dat er een hoofdtrauma is, moeten de hersenen de schade herstellen; als zenuwcellen zouden worden gescheurd, moeten nieuwe wegen voor het communiceren van informatie in de hersenen worden gevonden en geleerd. Zwelling kan leiden tot een verminderde bloedtoevoer naar de hersenkwabben die verantwoordelijk zijn voor belangrijke vaardigheden. Zenuwcelbeschadiging dwingt de hersenen om de manier waarop impulsen en informatie worden verzonden en ontvangen, om te leiden. In de hersenen van een zich ontwikkelend kind kan dit afbreuk doen aan het algehele leervermogen.

Volgens onderzoek is het gevaarlijk als het hoofdtrauma en de hersenschudding plaatsvinden op hetzelfde moment dat essentiële leer- en denkvaardigheden zich ontwikkelen. Als de hersenen van het kind leren om problemen op te lossen of kritisch te denken en dit proces wordt onderbroken, dan kunnen deze vaardigheden zich niet ontwikkelen zoals zou moeten. Het hoofdtrauma verstoort het normale leerproces.BB

Het is vooral schadelijk als hersenletsel keer op keer optreedt. Elke keer dat het brein getraumatiseerd is, moet het herstellen, en als het geen tijd heeft gehad om volledig te genezen sinds de laatste hersenschudding, vertraagt ​​of stopt dit het proces.

Aanbevelingen voor hoofdtrauma bij kinderen

Artsen die hoofdtrauma en traumatisch hersenletsel bij kinderen behandelen, adviseren nu dat het kind bij een klap op het hoofd en een hersenschudding door een hoofdtrauma:

1. Stop onmiddellijk met oefenen of spelen
2. Laat u volledig beoordelen door een arts voordat u weer gaat oefenen of spelen
3. Zorg voor voldoende rust om de hersenen volledig te laten herstellen. Als een van de hierboven vermelde tekenen van een hersenschudding aanwezig was, kan de hersteltijd enkele weken duren.

Deze beperkingen zijn moeilijk te volgen voor kinderen, vooral als ze actief zijn in de sport. Een paar weken aan de zijlijn kan een heel seizoen veranderen.

Het is echter belangrijk om te onthouden dat herhaald hoofdtrauma op lange termijn neurologische gevolgen kan hebben en het hele leven van een kind kan beïnvloeden. Deze omvatten verminderd leren, denken en redeneren die het schoolsucces ondermijnen, evenals het potentieel verhoogde risico op de ziekte van Parkinson, de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie later in het leven .