Als ouder kan het ongelooflijk verontrustend zijn om te zien hoe uw kind bang wordt. Of het nu is om ze te zien huilen als je afscheid neemt van de opvang, of ze troost als ze wakker worden na een nachtmerrie, het is normaal dat je er alles aan wilt doen om de angsten van je baby te sussen.
Nieuwe angsten zullen ongetwijfeld de kop opsteken als je baby opgroeit tot een peuter. Enge dingen horen bij het leven en er bang voor zijn is een natuurlijk onderdeel van de ontwikkeling van uw kind. Maar hier is het goede nieuws: de meeste kinderangsten verschijnen volgens een relatief voorspelbaar schema, wat betekent dat je jezelf van tevoren kunt voorbereiden en weet wat je kunt verwachten.
Bovendien zullen de meeste angsten na verloop van tijd vanzelf verdwijnen. Dit is vooral het geval als u uw kind geruststelling en de copingvaardigheden helpt te bieden die het nodig heeft om zijn nieuwe angsten te overwinnen.
Baby’s eerste angsten
Wanneer je baby wordt geboren, zijn hun grootste angsten relatief eenvoudig: ze willen niet worden neergezet, alleen gelaten of opgeschrikt worden door harde geluiden.
“Pasgeborenen hebben dit ingebouwde reactiemechanisme voor ‘je zet me neer’ of ‘ik val’ of ‘dat is een eng hard geluid dat me deed schrikken’, legt Wanjiku Njoroge uit, medisch directeur van de Young Child Clinic en programmadirecteur van de Adolescent Psychiatry Fellowship in het Children’s Hospital van Philadelphia. “Deze zijn ontwikkelingsgeschikt.”
Vervolgens komen vreemdelingenangst en verlatingsangst. Deze twee voor de ontwikkeling geschikte angsten verschijnen meestal voor het eerst wanneer uw baby de leeftijd van zes tot acht maanden nadert.
“Als baby’s eenmaal mobiel zijn en ze beseffen dat dingen nog steeds bestaan als ze uit het zicht zijn, denken ze ‘waar ga je heen? Ik wil dat je terugkomt?'”, legt Lauren Knickerbocker uit, kinder- en jeugdpsycholoog bij de Child Study Centrum in het Hassenfeld Children’s Hospital aan de NYU Langone.
Deze angsten kunnen rond de leeftijd van één piek bereiken, zegt ze, en ze kunnen behoorlijk intens zijn. Het kan zijn dat uw baby eerder in orde was in de opvang, maar nu kan gillen en proberen zich aan u vast te klampen, waardoor u zich echt angstig, verdrietig of verdrietig kunt voelen. Hoe uitdagend deze verlatingsangst ook kan zijn, het is ook volkomen normaal.
Hoe u het gemakkelijker kunt maken?
Het kan moeilijk zijn om je baby op deze leeftijd te troosten, omdat hij nog geen woorden heeft om uit te leggen hoe hij zich voelt. Je kunt ook moeite hebben om te weten wat je moet zeggen of hoe je op hun tranen moet reageren. Er zijn echter nog steeds dingen die u kunt doen om uw baby te helpen verlatingsangst te overwinnen:
-
Besluip ze niet. Stel in plaats daarvan een afscheidsroutine in die altijd op dezelfde manier verloopt. Geef ze bijvoorbeeld een knuffel en zeg dan dat je snel terug zult zijn.
-
Speel kiekeboe. Dit helpt hen te leren dat zelfs als je uit het zicht bent, je terugkomt.
-
Stel routines in. Dit kan uw kind helpen te leren wat het kan verwachten tijdens het afscheid.
-
Maak een schone pauze. Met andere woorden, kijk niet naar ze om als je ze bij de crèche achterlaat of geef ze een extra knuffel als je ze hoort huilen. Als je het afscheid vandaag verlengt, wordt het morgen erger.
Peuter angsten
Naarmate uw kind zijn tweede verjaardag nadert, kunnen ze nieuwe angsten ontwikkelen die uit het niets lijken te komen. Ze kunnen bijvoorbeeld doodsbang worden om het gras buiten aan te raken of te schreeuwen bij het zien van de stofzuiger.
Ze kunnen bang worden voor honden, water, het donker, insecten of zelfs een barst in hun bord. Deze angsten – hoe vreemd ze ook zijn – zijn ook volkomen geschikt voor de ontwikkeling.
Waar komen deze angsten vandaan?
“Vanuit een ontwikkelingsperspectief verkent je baby nu zijn wereld met deze toegenomen onafhankelijkheid en autonomie”, legt Njoroge uit. “Dus hun wereld is nu veel groter dan het was toen ze niet konden omdraaien.” Als gevolg hiervan kan het eng zijn wanneer ze voor de allereerste keer iets gloednieuws tegenkomen, zelfs als dat gloednieuwe ding zo simpel is als een kikker die in het gras springt.
Bovendien, zegt Knickerbocker, “naarmate kinderen zich cognitief ontwikkelen, beginnen ze dingen in categorieën in te delen, zodat ze dingen als potentieel riskant of gevaarlijk kunnen gaan beschouwen.” Peuters zijn ook in staat om dingen voor een langere periode te onthouden, wat betekent dat als iets hen bang maakt – zoals een blaffende hond op weg naar school of een reis naar de dokter die eindigt in een injectie – ze zich veel meer zullen herinneren het.
Wanneer uw peuter de kleuterleeftijd begint te naderen, kunnen ze nieuwe angsten voor het onbekende ontwikkelen. Dit komt omdat ze een actieve verbeeldingskracht beginnen te ontwikkelen. Het verklaart waarom het donker bijvoorbeeld veel enger kan worden dan het vroeger voor hen was. Plots kunnen ze zich door de duisternis zorgen maken over wat zich ’s nachts buiten het zicht verbergt.
“Sommige kinderen hebben verschillende ideeën over wat er in het donker gebeurt”, legt Njoroge uit. Daarom worden sommige kinderen bang voor monsters die zich onder het bed verstoppen of voor spinnen in de hoeken en gaten van hun kamer.
Hoe nieuwe angsten te verzachten?
De kans is groot dat uw kind zijn nieuwe angsten zal ontgroeien zodra het deze beter begint te begrijpen. Maar als ouder kun je dit proces ook vergemakkelijken door hen te helpen begrijpen wat hen bang maakt en door hen te helpen de tools te ontwikkelen om hun angsten te overwinnen.
Zoek uit wat er mis is
Dit klinkt eenvoudig, maar als uw kind erg jong is, heeft het misschien niet de taalvaardigheid om volledig te verwoorden wat er mis is. Dus misschien moet je detective spelen om te bepalen wat hun angst veroorzaakt.
Naarmate uw kind ouder wordt, kunt u hem ook vragen wat hem bang maakt. Probeer ze specifiek te maken. Als uw kind bijvoorbeeld bang is om ’s nachts in de auto te rijden, probeer dan uit te zoeken waar het precies bang voor is. Zijn ze nerveus om te verdwalen of een ongeluk te krijgen? Of zijn ze bang omdat ze hun ouders niet kunnen zien als hun autostoeltje naar achteren is gericht?
Bevestig hun angsten
Zelfs als hun angsten dwaas of irrationeel lijken, probeer hun emoties te begrijpen en te valideren. Lach, grijns, plaag of verwerp hun angst niet, want dat kan een averechts effect hebben, waardoor hun angst erger wordt.
“In plaats van te zeggen ‘dat is niet eng’ of ‘je bent in orde’, willen we valideren. Zeg dingen als ‘ik zie dat dat heel moeilijk voor je is’ of ‘ik weet dat het heel eng lijkt als de hond blaft'” zegt Knickerbocker. “Werk met ze samen en geef ze het gevoel dat je in hun hoek zit.”
Niet vermijden, overwinnen
Wanneer uw kind bang wordt, is het gemakkelijk om te overcompenseren en te proberen het object of de situatie te vermijden die de angst van uw kind heeft veroorzaakt. “Sommige ouders, in hun poging om hun kind gelukkig te houden, worden overbezorgd”, legt Njoroge uit. “Dus als hun kind niet van gras leek te houden, mijden ze het gras.”
Het probleem is dat als je dit doet, je de neiging hebt om de angst te laten groeien en op de lange termijn een groter probleem te worden.
“Het kenmerk van angst die wortel schiet, is vermijding”, legt Knickerbocker uit. “In plaats daarvan, wat je wilt doen, is nadenken over hoe je – zelfs als je de situatie een minuut verlaat om te hergroeperen – op een kleine manier kunt terugkeren. [This helps] je kind komt weg met het gevoel dat je enig succes hebt gehad met hun angst.”
Dus als je kind bijvoorbeeld bang is om in het gras te staan, mag je het oppakken en troosten. Maar ontwijk dan het gras de rest van de dag niet. Help ze in plaats daarvan langzaam – en in hun eigen tempo – opnieuw kennis te maken met het gras door op een deken te gaan zitten en een paar grassprieten met hun vingers aan te raken. Wees langzaam en geduldig, maar blijf ze opnieuw blootstellen aan het enge ding.
Probleem Samen oplossen
Een van de beste manieren waarop u uw kind kunt helpen, is door ze te helpen een plan te maken om samen door kleine aanpassingen de angst te overwinnen. Als uw kind bijvoorbeeld bang is in het donker, praat dan met hem en kijk of hij het prettig vindt om een nachtlampje te gebruiken of de deur op een kier te laten staan. Of, als je kind bang is voor de handdroger in de openbare badkamer, herinner hem er dan aan voordat hij naar de badkamer gaat en los met hem op hoe jullie samen door de ervaring kunnen komen. “Misschien is dat plan om onze oren te bedekken, of zo snel mogelijk te gaan, of ‘I’m a little teapot’ te zingen”, zegt Knickerbocker.
Het belangrijkste is dat uw kind het gevoel heeft dat hij enige controle heeft over hoe hij de situatie aanpakt. Dus zelfs als hun idee is om “monsterspray” (ook bekend als water in een spuitfles) te gebruiken om alle monsters in hun kamer in het donker kwijt te raken, of om een favoriet knuffeldier “op wacht” voor hun deur te zetten, is dat OK – zolang het hen enige troost biedt.
Leg uit hoe dingen werken
Naarmate uw kind ouder en nieuwsgieriger wordt naar de wereld, kan het nuttig zijn om uit te leggen hoe dingen werken, zodat het mysterie van het onbekende wordt verwijderd. Als uw kind bang is om door het riool te worden gezogen als het in bad gaat, leg dan uit of laat het zien waarom dat niet kan. “Verzeker ze dat ze daarvoor te groot zijn en laat ze dan experimenteren”, zegt Njoroge. “Doe dingen in het bad, zoals een speelgoedboot, en laat ze zien hoe het speelgoed niet in de afvoer past, zodat zij dat ook niet doen.”
Boeken kunnen ook een manier zijn om vanaf een veilige afstand over nieuwe en mogelijk enge dingen te leren, zoals spinnen, insecten of wolven. “Boeken lezen waarin een monster voorkomt, kan kinderen helpen om over hun angsten te praten en door middel van verhalen te leren hoe mensen ze overwinnen”, legt Knickerbocker uit.
Oefen door middel van fantasiespel
Rollenspel kan een krachtige manier zijn om uw kind op een veilige manier bloot te stellen aan wat hem bang maakt, terwijl het hem ook helpt zich voor te bereiden om het enge object of de enge gebeurtenis in het echte leven te ontmoeten. Dit kan bijvoorbeeld bijzonder effectief zijn voorafgaand aan de afspraak van een arts.
“Help uw kinderen om te oefenen met het geven van schoten aan hun poppen en het bespreken van wat er gaat gebeuren”, legt Knickerbocker uit. “Dit soort gesimuleerde oefeningen kunnen kinderen het gevoel geven dat ze weten hoe ze de toekomst moeten aanpakken, omdat ze het eerder met hun poppen hebben gedaan.”
Beloningen zijn oké
Probeer niet te liegen of dingen te omhullen. Als een schot pijn gaat doen, wees dan eerlijk en laat weten dat het kan prikken. Maar om ze te helpen zich voor te bereiden, is het gebruikelijk om een beloning uit te loven – zoals een speciaal ontbijt of een milkshake na afloop – in ruil voor dapperheid.
Deel je angsten niet
Sommige angsten zijn aangeleerd. Kinderen kunnen je angst voelen, dus als je je angsten deelt, kunnen ze leren om dezelfde angsten te ontwikkelen. Als je bijvoorbeeld bang bent voor vliegtuigen, denken ze misschien dat er ook iets is om bang voor te zijn met vliegtuigen.
Als je blijft wijzen op mogelijke gevaren terwijl ze spelen of hen vertelt iets niet te doen, kun je ze laten denken dat alles gevaarlijk is. Dit kan hun wereldbeeld beïnvloeden en hen van dag tot dag angstig maken.
Wanneer moet u uw kinderarts bellen?
Kinderen ontgroeien meestal de meeste van hun kinderangsten. In sommige situaties kunnen hun angsten echter slopend worden, tenzij ze hulp krijgen van een professional. Hier zijn enkele tekenen om op te letten:
-
Lichamelijke symptomen: Kinderen die aan ernstige angst lijden, klagen vaak over fysieke pijntjes en kwalen, zoals hoofdpijn of buikpijn. Soms lijken deze pijnen zelfs onlogisch. Sommige kinderen zeggen bijvoorbeeld dat hun enkel pijn doet omdat ze bang zijn.
-
Hun angsten hebben de overhand gekregen: als de angsten van uw kind de normale activiteiten of uw gezinsleven belemmeren, is dit niet normaal. Dus als uw kind nergens meer heen gaat omdat het bang is om een hond tegen te komen, of als het ’s nachts nooit zal slapen, moet u een arts raadplegen.
-
Slaapproblemen: Sommige nachtmerries zijn normaal, maar wanneer nachtmerries terugkeren en aanhouden, kan dit een teken zijn dat er iets anders aan de hand is.
-
Hun angsten nemen toe: als hun angsten in de loop van de tijd erger lijken te worden in plaats van beter, kan dit een teken zijn dat hun angsten fobieën worden.
-
Ze kunnen niet worden gekalmeerd: als uw kind uren en dagen lang nog steeds praat over wat hem bang maakte, of als zijn reactie op de enge trigger overdreven extreem lijkt, bel dan de arts van uw kind.
Omdat angsten in de kindertijd zo normaal zijn, is het belangrijk dat je voor je kind pleit als het dit soort extreme reacties ervaart. Zo kan je kinderarts je voor de hulp doorverwijzen naar een kinderpsycholoog of andere deskundige.
“Hoe eerder we angst bij kinderen aanpakken, hoe succesvoller we vaak zijn”, zegt Knickerbocker.
Het is normaal dat je baby of peuter bang is voor nieuwe dingen terwijl ze hun wereld leren kennen. Meestal zullen ze hun angsten zelf overwinnen. Als je ze echter gaandeweg valideert en geruststelt, kun je ze helpen hun angsten een beetje gemakkelijker te overwinnen. Maar onthoud dat als hun angsten de overhand beginnen te krijgen, het de moeite waard is om met een deskundige te praten, zodat uw kind wat extra hulp kan krijgen door vroegtijdig in te grijpen.
Discussion about this post