De nieuwe bloedverdunners

Als je tv kijkt, is de kans groot dat je commercials hebt gezien voor nieuwe anticoagulantia (bloedverdunners) genaamd Pradaxa, Eliquis, Xarelto en Savaysa. De commercials beweren dat deze medicijnen gemakkelijker te nemen zijn, veiliger zijn en net zo effectief (zo niet effectiever) dan Coumadin (warfarine).

Hoewel deze beweringen niet onredelijk zijn, vertellen ze niet het hele verhaal.

De problemen met Coumadin

Voor mensen die langer dan een paar dagen met anticoagulantia moeten worden behandeld (bijvoorbeeld mensen met atriale fibrillatie, diepe veneuze trombose of longembolie), was Coumadin tot voor kort de enige echte optie.BB

En dit leverde vaak een probleem op, omdat het veilig en effectief gebruiken van Coumadin een echte uitdaging kan zijn. Mensen die Coumadin gebruiken, hebben waarschijnlijk regelmatig bloedonderzoek nodig om de stollingsstatus (de “dunheid” van het bloed) te meten, en herhaalde dosisaanpassingen zijn vaak nodig om hun stollingsstatus binnen het juiste bereik te houden.BVeranderingen in hun gezondheidstoestand, het nemen van vrij verkrijgbare medicijnen, het drinken van een paar drankjes en zelfs een verandering in hun dieet, kunnen hun bloed “te dun” maken (wat het risico op ernstige bloedingen kan vergroten), of niet ” dun genoeg” (wat het risico op bloedstolsels kan verhogen). In het beste geval is het nemen van Coumadin nogal een ongemak.

Hoe de NOAC’s werken

Anticoagulantia werken door remming van de stollingsfactoren (ook wel stollingsfactoren genoemd) in het bloed.BStollingsfactoren zijn een reeks eiwitten die samenwerken met bloedplaatjes om bloedstolsels te produceren.

Coumadin werkt door remming van vitamine K, de vitamine die nodig is voor de synthese van verschillende belangrijke stollingsfactoren. In feite is het geven van vitamine K een effectieve manier om het effect van Coumadin snel om te keren.BB

De NOAC’s werken door specifieke stollingsfactoren direct te remmen. Pradaxa (dabigatran) remt direct trombine, ook wel stollingsfactor IIa genoemd.BB

De andere beschikbare NOAC’s – Xarelto (rivaroxaban), Eliquis (apixaban) en Savaysa (edoxaban) – werken door een andere stollingsfactor, factor Xa, te remmen.

Wat maakt de NOAC’s “beter” dan Coumadin?

De NOAC’s als klasse hebben één groot voordeel ten opzichte van Coumadin. Ze produceren namelijk een stabiel antistollingseffect bij standaarddoseringen, zodat er meestal geen bloedonderzoek of dosisaanpassingen nodig zijn.BEn er zijn geen dieetbeperkingen verbonden aan het nemen van NOAC’s. Dus het nemen van NOAC’s is meestal veel minder storend voor iemands leven dan het nemen van Coumadin.

Bovendien suggereren klinische onderzoeken dat de NOAC’s even effectief zijn als Coumadin bij het voorkomen van bloedstolsels. En het risico op ernstige bloedingscomplicaties lijkt bij NOACS niet hoger te zijn dan bij Coumadin (en mogelijk zelfs lager).BB

Wat zijn de nadelen van NOAC’s?

Tijdens hun vroege jaren in de klinische geneeskunde was misschien het belangrijkste nadeel van NOAC’s dat er, in tegenstelling tot Coumadin, geen tegengif beschikbaar was om hun anticoagulerende effecten snel om te keren.BDus als er zich een ernstige bloeding voordeed met deze medicijnen, was de kans op een slecht resultaat groter dan met Coumadin.

In 2015 keurde de FDA echter het nieuwe medicijn Praxbind (idarucizumab) goed, dat de effecten van Pradaxa kan omkeren.BMeer recentelijk werd AndexXa (andexanet alfa) goedgekeurd als een reversal agent voor de factor Xa-remmende NOAC-medicijnen. Verwacht wordt dat de recente beschikbaarheid van deze middelen het risico op blijvende schade of overlijden veroorzaakt door overmatig bloeden met NOAC-medicijnen zal verminderen.

Pradaxa en Eliquis vereisen een dosering van tweemaal daags, in tegenstelling tot Xarelto en Savaysa (en Coumadin) die slechts eenmaal per dag hoeven te worden ingenomen.

De NOAC’s zijn aanzienlijk duurder dan Coumadin, en de kosten kunnen onbetaalbaar zijn voor mensen van wie de verzekering ze niet dekt.

De NOAC’s zijn voor sommige toepassingen niet goedgekeurd, bijvoorbeeld bij mensen met kunstmatige hartkleppen of die zwanger zijn.BB

Deze geneesmiddelen worden voornamelijk uitgescheiden door de nieren en moeten met grote voorzichtigheid of helemaal niet worden gebruikt bij patiënten met een nierziekte.BB

Ten slotte, aangezien NOAC’s inderdaad nieuwere geneesmiddelen zijn, is het mogelijk dat aanvullende, momenteel niet-geïdentificeerde bijwerkingen duidelijk worden. (Dit is een risico dat men natuurlijk neemt bij elk relatief nieuw medicijn.)

Wanneer moeten NOAC’s worden gebruikt?

Eerlijk gezegd is dit een vraag waar medische experts nog steeds mee bezig zijn. Maar vanwege de bekende nadelen van Coumadin, neigen de meeste deskundigen vrij sterk naar het aanbevelen van de nieuwere anticoagulantia als de eerste keuze bij veel mensen die chronische orale anticoagulantia nodig hebben.BB

De NOAC-medicijnen bieden een levensvatbaar alternatief voor Coumadin voor mensen die chronische antistollingstherapie nodig hebben. Voor velen zijn NOAC’s best een aantrekkelijke optie.

Mensen zullen waarschijnlijk merken dat hun arts een van de nieuwe medicijnen aanbeveelt als ze voor de eerste keer met antistolling worden gestart, als ze moeite hebben gehad om een ​​stabiele dosis Coumadin aan te houden, of als (na te hebben geluisterd naar de mogelijke risico’s en voordelen van alle keuzes) spreken ze zelf een duidelijke voorkeur uit voor de nieuwere medicijnen. Aan de andere kant, mensen die Coumadin met succes hebben gebruikt – met stabiele bloedtesten bij een stabiele dosering – gedurende een paar maanden of langer, kunnen waarschijnlijk beter bij Coumadin blijven, net als degenen wiens verzekering deze dure nieuwe medicijnen nog niet dekt .