Soorten orgaandonatie en gerelateerde kosten

De kosten

De beslissing om orgaandonor te worden kan één of meerdere levens redden, afhankelijk van het type orgaandonatie en de gezondheid van de donor.

Er zijn geen medische kosten verbonden aan het zijn van een orgaandonor van welk type dan ook; verzekering of de instantie die verantwoordelijk is voor het herstel van de organen zal de kosten van het herstel van de organen betalen. Levende orgaandonoren kunnen financiële gevolgen hebben buiten de medische kosten als ze tijdens hun herstel geen ziekte- of invaliditeitsuitkering krijgen, maar ze worden op geen enkele manier als donor in rekening gebracht. Kortom, er zijn geen kosten verbonden aan het zijn van een orgaandonor. Alle kosten worden betaald door de verzekeringsmaatschappij van de persoon aan wie u doneert als u een levende donor bent, of door de orgaanverkrijgingsorganisatie die organen terugkrijgt van een overleden donor.​

Orgaandonatie na hartdood (DCD)

Orgaandonatie na hartdood (DCD), ook wel donatie na circulatoire dood genoemd, is het type donatie dat in de beginjaren van orgaandonatie werd gebruikt. Voordat de criteria voor hersendood werden vastgesteld, waren DCD en levende donatie de enige opties.

Dit type donatie vindt plaats wanneer een patiënt een ziekte heeft waarvan hij of zij niet kan herstellen, en de patiënt wordt in leven gehouden door kunstmatige middelen, waaronder ventilatoren en ondersteunende medicijnen. De patiënt is niet hersendood, maar heeft geen hoop op herstel.

Zodra de familie de beslissing heeft genomen om kunstmatige ondersteuning in te trekken, wordt de optie om organen te doneren na hartdood voorgesteld door vertegenwoordigers van de lokale organisatie voor orgaanverkrijging als de patiënt voldoet aan leeftijd en medische criteria. De beslissing om de steun in te trekken wordt onafhankelijk van de beslissing om te doneren genomen. Op die manier heeft de familie, als de donatie niet doorgaat, toch de juiste beslissing genomen voor hun naaste, zonder dat de mogelijkheid van donatie een rol speelt.

Toestemming voor donatie op uw rijbewijs of een ander donorregister is geen toestemming voor het DCD-proces. Die toestemming is specifiek voor donatie na hersendood, een andere vorm van donatie. Voor een DCD-donatie moeten de wettelijke nabestaanden instemmen met het proces.

Als de familie interesse heeft in donatie en de beslissing heeft genomen om de ondersteuning in te trekken, zal dat proces plaatsvinden in de operatiekamer in plaats van in de ziekenhuiskamer. De tijd vanaf het instemmen van de familie met het proces tot het verwijderen van ondersteuning is doorgaans niet minder dan 8 uur, vanwege de bloedonderzoeken en andere regelingen die moeten worden getroffen.

Eenmaal in de OK, als het hart van de patiënt stopt binnen de vastgestelde tijd voor donatie, wacht het team vervolgens enkele minuten om ervoor te zorgen dat het hart niet functioneert. Op dit moment zal een arts van het ziekenhuis, niet het orgaanherstelteam, de patiënt dood verklaren. Dan begint de operatie om de organen voor donatie aan te schaffen. Er zit minstens 2 minuten tussen de hartslagen die bloed laten circuleren en het maken van de chirurgische incisie.​

Hoewel donatie na hartdood het aantal beschikbare organen voor transplantatie verhoogt, kunnen bij dit type donatie in de meeste gevallen geen andere organen dan de lever en de nieren worden aangeschaft. Dit komt omdat het hart, de longen, de pancreas en de darm het niet kunnen verdragen zonder bloedstroom te zijn, zelfs niet tijdens de korte tijd tussen de hartstilstand en de chirurgische ingreep.

Er zijn altijd uitzonderingen en in sommige gevallen kunnen longen en andere organen worden aangeschaft, maar dat is eerder uitzondering dan regel.

Orgaandonatie na hersendood

Orgaandonatie na hersendood is het type orgaandonatie waarmee de meeste mensen bekend zijn. De meest voorkomende vorm van donatie, donatie na hersendood, is de vorm van donatie die gedekt wordt als je ja zegt tegen orgaandonatie voor een donorregistratie of bij het bureau van motorvoertuigen.

Een patiënt komt in aanmerking voor deze vorm van donatie wanneer hij hersendood wordt verklaard, een medische aandoening die inhoudt dat de hersenen geen doorbloeding meer krijgen en onherstelbaar beschadigd zijn. Op het moment dat de arts vaststelt dat er sprake is van hersendood, is de patiënt wettelijk dood. In feite wordt de overlijdensakte afgegeven op het moment van de hersendoodverklaring op het moment van overlijden, in plaats van wanneer het hart later tijdens de operatie stopt met kloppen.

Als de donor naar de operatiekamer wordt gebracht, klopt haar hart nog steeds en wordt de ademhaling ondersteund door een ventilator. Terwijl het lichaam blijft functioneren met behulp van machines en medicijnen, functioneren de hersenen niet langer op een zinvolle manier en vindt de operatie plaats om de organen te herstellen. De ondersteunende apparaten worden halverwege de hersteloperatie verwijderd, waarna de ademhaling en hartactiviteit stoppen.

Donatie na hersendood maakt het mogelijk om veel verschillende organen te transplanteren, waaronder hart, longen, nieren, pancreas, lever en dunne darm.

Levensgerelateerde orgaandonatie

Deze vorm van orgaandonatie, waarbij een familielid of vriend een orgaan kan doneren aan een dierbare, wordt steeds populairder. Bij de overgrote meerderheid van deze orgaandonaties gaat het om niertransplantaties, aangezien het menselijk lichaam normaal kan functioneren met één gezonde nier. Familieleden kunnen ideale nierdonoren zijn omdat de sterke genetische match tussen ontvanger en donor de levensduur van het getransplanteerde orgaan kan verbeteren.

Ontvangers van levende donororganen hebben doorgaans uitstekende resultaten, niet alleen vanwege de genetische match, maar ook omdat ze niet jaren wachten op een orgaan, waarbij ontvangers vaak een achteruitgang in hun gezondheid ervaren.

Altruïstische levende orgaandonatie

Altruïstische donatie is in de meeste opzichten hetzelfde als levende gerelateerde orgaandonatie, behalve dat de donor en de ontvanger geen familie zijn en ook geen vrienden. Een altruïstische donor is een persoon die besluit een orgaan, meestal een nier, te doneren aan een volslagen vreemde zonder enige verwachting van compensatie of beloning.

Hoewel een altruïstische donor op een bepaald moment de ontvanger van zijn of haar orgaan kan ontmoeten, moeten beide partijen instemmen met de ontmoeting, anders blijven de partijen anoniem.