Gids voor de behandeling van een hartinfarct bij vrouwen

Myocardinfarct, of hartaanval, is een belangrijk gezondheidsprobleem dat vrouwen over de hele wereld treft. Hoewel mannen en vrouwen beide een myocardinfarct ervaren, zijn er cruciale verschillen in de manier waarop vrouwen deze aandoening ervaren, gediagnosticeerd worden en behandeld moeten worden. Dit artikel bevat de nieuwste richtlijnen en best practices voor de behandeling van een myocardinfarct bij vrouwen, met de nadruk op het begrijpen van de unieke uitdagingen en overwegingen in deze populatie.

Een myocardinfarct bij vrouwen begrijpen

Epidemiologie en risicofactoren

Vrouwen hebben de neiging om later in hun leven hartaanvallen te krijgen in vergelijking met mannen, waarbij het risico aanzienlijk toeneemt na de menopauze.
Risicofactoren voor een hartinfarct bij vrouwen zijn diabetes, hypertensie, dyslipidemie, roken, zwaarlijvigheid en een familiegeschiedenis van vroegtijdige coronaire hartziekte.
Vrouwenspecifieke risicofactoren zijn zwangerschapscomplicaties, zoals pre-eclampsie, zwangerschapsdiabetes en vroeggeboorte, evenals polycysteus ovariumsyndroom en menopauze.

Presentatie en diagnose

Vrouwen met een hartinfarct kunnen atypische symptomen vertonen, zoals kortademigheid, vermoeidheid, misselijkheid of rug- en kaakpijn, wat het diagnostisch proces kan bemoeilijken.
Elektrocardiogram (ECG), cardiale biomarkers (troponinen) en beeldvormingsonderzoeken zijn essentiële hulpmiddelen voor het diagnosticeren van een hartinfarct bij vrouwen.
Snelle herkenning en nauwkeurige diagnose zijn cruciaal voor een tijdige en passende behandeling.

Behandeling van een hartinfarct bij vrouwen

Eerste beheer

Aspirine: Dien zo snel mogelijk 162-325 mg kauwaspirine toe aan vrouwen met een verdenking op een hartinfarct, tenzij gecontra-indiceerd.
Nitroglycerine: Gebruik sublinguaal of spray nitroglycerine om pijn op de borst te verlichten, tenzij gecontra-indiceerd.
Zuurstoftherapie: geef alleen aanvullende zuurstof als de zuurstofverzadiging onder de 90% daalt of als de patiënt tekenen van ademnood vertoont.
Pijnbestrijding: Overweeg opioïden, zoals morfine, als de pijn niet wordt verlicht door nitroglycerine.

Reperfusie therapie

Primaire percutane coronaire interventie: Percutane coronaire interventie is de geprefereerde reperfusiestrategie voor vrouwen met een myocardinfarct met ST-elevatie. Het doel is om percutane coronaire interventie uit te voeren binnen 90 minuten na het eerste medische contact.
Fibrinolytische therapie: Bij vrouwen met een myocardinfarct met ST-elevatie die niet binnen 120 minuten een primaire percutane coronaire interventie kunnen ondergaan, dien fibrinolytische therapie toe binnen 30 minuten na aankomst in het ziekenhuis, tenzij gecontra-indiceerd.

Antitrombotische therapie

Dubbele plaatjesaggregatieremmende therapie: start een dubbele plaatjesaggregatieremmende therapie, inclusief aspirine en een P2Y12-remmer (zoals clopidogrel, ticagrelor of prasugrel), voor alle vrouwen met een myocardinfarct, ongeacht de reperfusiestrategie.
Antistolling: Gebruik antistollingsmiddelen, zoals ongefractioneerde heparine, heparine met een laag moleculair gewicht of bivalirudine, in combinatie met dubbele plaatjesaggregatieremmers, op basis van de gekozen reperfusiestrategie.

Secundaire preventie

Statines: schrijf een hoge intensiteit statinetherapie voor aan alle vrouwen met een hartinfarct, ongeacht hun baseline low-density lipoprotein (LDL) cholesterolgehalte.
Bètablokkers: start een bètablokkertherapie bij vrouwen met een myocardinfarct die een verminderde linkerventrikelejectiefractie (LVEF) of aanhoudende ischemie hebben.
Angiotensine-converterende enzymremmers of angiotensine-receptorblokkers: angiotensine-converterende enzymremmers of angiotensine-receptorblokkers voorschrijven aan vrouwen met een hartinfarct die LVEF, hartfalen of diabetes hebben verminderd. Overweeg voor vrouwen met een voorgeschiedenis van een hartinfarct en chronische nierziekte angiotensine-receptorblokkers als alternatief voor angiotensine-converting enzyme-remmers.
Aldosteron-antagonisten: Overweeg om aldosteron-antagonisten, zoals spironolacton of eplerenon, voor te schrijven aan vrouwen met een myocardinfarct die een verminderde LVEF en symptomen van hartfalen hebben.
Aanpassingen van levensstijl: Moedig vrouwen aan om een hart-gezonde levensstijl aan te nemen, inclusief een uitgebalanceerd dieet, regelmatige lichaamsbeweging, stoppen met roken, stressmanagement en het behouden van een gezond lichaamsgewicht.
Hartrevalidatie: Beveel een gestructureerd hartrevalidatieprogramma aan om vrouwen te helpen herstellen van een hartinfarct en om het risico op toekomstige cardiale gebeurtenissen te verminderen.

Speciale overwegingen voor vrouwen

Zwangerschap en hartinfarct

Een myocardinfarct tijdens de zwangerschap is een zeldzame maar ernstige gebeurtenis, vaak veroorzaakt door dissectie van de kransslagader, vasospasme of trombose.
De behandeling moet geïndividualiseerd zijn, waarbij de risico’s en voordelen voor zowel de moeder als de foetus tegen elkaar worden afgewogen.
Primaire percutane coronaire interventie is de geprefereerde reperfusiestrategie, maar fibrinolytische therapie kan worden overwogen als percutane coronaire interventie niet beschikbaar of haalbaar is.
Bepaalde medicijnen, zoals prasugrel en ticagrelor, moeten tijdens de zwangerschap worden vermeden vanwege het ontbreken van veiligheidsgegevens.

Hormoonvervangende therapie

Hormoonsubstitutietherapie is in verband gebracht met een verhoogd risico op een myocardinfarct en dient niet te worden gestart voor de primaire of secundaire preventie van coronaire hartziekte bij postmenopauzale vrouwen.
Voor vrouwen die al hormoonvervangingstherapie krijgen, bespreek de risico’s en voordelen en overweeg om de behandeling stop te zetten in overleg met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.

Geslachtsverschillen bij de behandeling van een hartinfarct

Vrouwen met een hartinfarct hebben minder kans op richtlijngerichte medische therapie, tijdige reperfusie en verwijzing naar hartrevalidatie dan mannen.
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten waakzaam zijn bij het herkennen en aanpakken van deze ongelijkheden om gelijke toegang tot optimale zorg voor vrouwen met een hartinfarct te garanderen.

Concluderend, de behandeling van een myocardinfarct bij vrouwen vereist een alomvattende aanpak die rekening houdt met unieke risicofactoren, presentatie en mogelijke genderverschillen. Door zich te houden aan evidence-based richtlijnen en tegemoet te komen aan de specifieke behoeften van vrouwen met een hartinfarct, kunnen zorgverleners de resultaten optimaliseren en de last van hart- en vaatziekten in deze populatie verminderen.