Hoe culturen worden gebruikt om een ​​groot aantal aandoeningen te diagnosticeren

Een kweek is een methode die wordt gebruikt om de organismen te identificeren waarvan wordt vermoed dat ze een infectie veroorzaken. Culturen worden gebruikt om infectieuze microben te identificeren uit urine, ontlasting, genitaal kanaal, keel en huidmonsters. In de dermatologie wordt een kweektest gebruikt om te bepalen of uitslag wordt veroorzaakt door een infectie en welk organisme daarvoor verantwoordelijk is.

Wat is een cultuur?

Een kweektest identificeert de oorzaak van de infectie en stelt de arts in staat om een ​​nauwkeurigere diagnose te stellen en dienovereenkomstig medicatie voor te schrijven. Een cultuur bestaat uit:

• Een container. Veel voorkomende containers zijn petrischalen en reageerbuizen.

• Cultuur medium. Dit is de “goo” waarin de organismen groeien. Er zijn meer dan 100 verschillende soorten kweekmedia die zijn ontworpen om de optimale omgeving te bieden voor een bepaald organisme om te groeien, van zout, tot suiker, tot mineralen, tot agar, een geleermiddel gebruikt om vaste culturen te maken.

• Een voorbeeld. Een kweek moet een weefsel- of vloeistofmonster bevatten waarvan wordt vermoed dat het geïnfecteerd is.

Wanneer een arts een kweek bestelt, moet hij of zij het type organisme dat wordt vermoed specificeren. Soms is dat eenvoudig: een bacteriekweek op een abces of een viruskweek op een genitale zweer die op herpes lijkt. Als het niet zo duidelijk is om welk type organisme het gaat, kan de arts verschillende soorten culturen bestellen, zoals een weefselkweek en een schimmelcultuur voor een ongewoon ogende uitslag.

Als de kweek het organisme identificeert, kan het organisme worden blootgesteld aan verschillende medicijnen om te zien welke het meest effectief zijn. Dit staat bekend als het bepalen van de gevoeligheid van het organisme.

Soorten culturen

Er zijn drie soorten culturen: vast, vloeibaar en cel.

• Solide cultuur. Bacteriën en schimmels groeien op een oppervlak dat bestaat uit voedingsstoffen, zouten en agar, dat is afgeleid van algen. Een enkele microbe is voldoende om een ​​hele kolonie te laten groeien die uit duizenden cellen bestaat, en dat is wat vaste culturen bijzonder nuttig maakt. Verschillende organismen zullen verschillende kleuren, vormen, maten en groeisnelheden vertonen, waardoor microbiologen een nauwkeurige diagnose kunnen stellen.

• Vloeibare cultuur. Een vloeibare cultuur wordt gekweekt in een vloeibaar mengsel van voedingsstoffen. Hoe meer organismen in de kweek aanwezig zijn, hoe sneller de vloeistof troebel wordt. Vloeibare culturen zijn niet zo nuttig als vaste culturen, omdat er vaak verschillende soorten organismen aanwezig zijn, waardoor het moeilijk is om een ​​specifieke te lokaliseren. Ze worden het meest gebruikt om parasitaire infecties te diagnosticeren.

• Cel cultuur. In een celcultuur worden menselijke en dierlijke cellen gebruikt om de celcultuur te infecteren met de aanwezige organismen. De diagnose is gebaseerd op hoe de cellen worden beïnvloed. Celcultuurtesten zijn meer betrokken dan vaste en vloeibare culturen, dus worden ze als secundaire methode gebruikt.