Bij multipel myeloom wordt een witte bloedcel die bekend staat als de plasmacel kankerachtig. In tegenstelling tot borstkanker of longkanker, die solide tumoren vormen, is multipel myeloom een bloedkanker die het beenmerg verpakt met deze abnormale plasmacellen.
De diagnose hangt af van beenmergonderzoeken en markers die kunnen worden gedetecteerd in het bloed en soms in de urine, naast eventuele tekenen en symptomen. Beeldvorming van de botten kan ook vlekken detecteren die duiden op multipel myeloom.
Zelfcontroles/Thuistesten
Thuiscontroles en thuistesten spelen momenteel geen rol bij de diagnose van multipel myeloom.BBotpijn is een veel voorkomende bevinding bij multipel myeloom, maar er is niets dat lijkt op een zelfonderzoek van borst- of zaadbalkanker dat u thuis kunt doen. Dat gezegd hebbende, aanhoudende vermoeidheid en pijn waarvan wordt aangenomen dat ze van iets anders zijn, maar niet reageren op de behandeling, vooral bij een oudere persoon, mogen niet worden genegeerd.
Vroege tekenen en symptomen van multipel myeloom kunnen gemakkelijk worden verward met andere aandoeningen.
In ongeveer een derde van de gevallen wordt multipel myeloom gedetecteerd via routinematige bloedscreening wanneer een persoon wordt beoordeeld op een niet-gerelateerd probleem. Bij nog eens een derde wordt multipel myeloom gediagnosticeerd nadat het een zogenaamde pathologische fractuur veroorzaakt, waarbij vaak de wervels van de onderrug betrokken zijn.
Labs en tests
De diagnose van multipel myeloom hangt af van een groot aantal verschillende tests, waaronder bloedonderzoek, beenmergonderzoek en beeldvorming van de botten.
Plasmacellen maken deel uit van het immuunsysteem en hun belangrijkste taak is het maken van grote hoeveelheden antistoffen om infecties te helpen bestrijden. Bij multipel myeloom is er een kwaadaardige “kloon” van plasmacellen, met veel kopieën van dezelfde plasmacel die allemaal een identiek eiwit produceren (een monoklonaal eiwit of M-eiwit), wat abnormaal is. Dit M-eiwit is nuttig bij de diagnose van multipel myeloom, maar niet alle gevallen van multipel myeloom scheiden M-eiwit uit, en niet al het M-eiwit is afkomstig van multipel myeloom.
Bloedtesten
Net als baarmoederhalskanker en darmkanker kunnen er bij myeloom precancereuze aandoeningen zijn die leiden tot volwaardige maligniteit. Abnormale plasmacelaandoeningen variëren van precancereuze aandoeningen zoals MGUS (monoklonale gammopathie van onbepaalde betekenis), tot kankerachtige maar niet-actieve (of zogenaamd smeulend multipel myeloom) tot het symptomatische/actieve multipel myeloom dat behandeling vereist .
Laboratoriumtests om in eerste instantie op multipel myeloom te screenen, omvatten een volledig bloedbeeld, samen met een telling van de specifieke, verschillende soorten bloedcellen en onderzoek van een bloedmonster of een uitstrijkje onder de microscoop.BTests van uw bloedchemie zullen calcium en andere stoffen en markers meten die kunnen helpen bij het evalueren van uw risico (creatinine, albumine, lactaatdehydrogenase, bèta-2-microglobuline en C-reactief proteïne).
De opwerking voor verdenking op myeloom omvat ook bloedonderzoeken die informatie geven over de soorten en hoeveelheden van de verschillende antilichamen die u in uw bloed heeft. In sommige gevallen zoeken deze tests naar kleine stukjes van een heel antilichaam of lichte ketens van immunoglobuline. De officiële namen van deze antilichaam-eiwit-trackingtests zijn als volgt:
- Serumvrije monoklonale lichte keten (FLC) analyse
- Serumproteïne-elektroforese (SPEP) met immunofixatie en kwantificering van immunoglobulinen.
Urinetesten
Omdat de eiwitmarkers die van belang zijn voor myeloom soms in de urine terechtkomen, kunnen er ook tests op uw urine worden uitgevoerd.BB
Viscositeitstesten
Met overtollig eiwit van het myeloom kan het bloed soms te dik of stroperig worden, zoals te veel bloem in het beslag. Wanneer dit gebeurt, wordt dit hyperviscositeit genoemd. Uw bloedviscositeit wordt dus ook gemeten als de M-eiwitconcentratie hoog is (hoger dan 5 g/dL) of als er symptomen zijn die wijzen op hyperviscositeit (zoals bloeding in slijmvliezen, bloedneus of bloedend tandvlees; nerveuze symptomen zoals hoofdpijn, veranderingen in het gezichtsvermogen, dubbelzien, duizeligheid, gehoorverlies).
Beenmergaspiratie en biopsie
Als u multipel myeloom heeft, zal er een overmaat aan plasmacellen in uw beenmerg zijn. De test die wordt gebruikt om het beenmerg te controleren, wordt een beenmergbiopsie en aspiratie genoemd en kan worden gedaan op het kantoor van de dokter of in het ziekenhuis. Bij een beenmergbiopsie wordt een klein stukje van het aangedane beenmerg verwijderd en onder een microscoop onderzocht. Het wordt beschouwd als een eenvoudige chirurgische ingreep, uitgevoerd met plaatselijke verdoving of soms met lichte sedatie. Het monster van uw beenmerg wordt vervolgens gebruikt voor veel verschillende tests (immunofenotypering, conventionele cytogenetica en fluorescentie in situ hybridisatie, of FISH) die informatie onthullen over uw maligniteit, de markers en, mogelijk, bruikbare informatie in termen van de behandeling.
Een beenmergonderzoek is geïndiceerd voor alle patiënten met multipel myeloom bij diagnose en voor patiënten die verdacht worden van MGUS (monoklonale gammopathie van onbepaalde betekenis) of smeulend myeloom om de diagnose van multipel myeloom uit te sluiten.
In beeld brengen
Er wordt beeldvorming gedaan om te zien of multipel myeloom uw botten kan aantasten.BAfhankelijk van de soorten beeldvormende tests die voor u beschikbaar zijn, kunnen verschillende technieken of verschillende scans worden gebruikt.
Radiografisch skeletonderzoek
Traditioneel wordt een skeletonderzoek uitgevoerd, dat bestaat uit röntgenfoto’s van de schedel, ruggengraat, armen, ribben, heupen en dijen.
PET/CT of MRI
Tegenwoordig gebruiken veel faciliteiten beeldvorming van het hele lichaam, met positronemissietomografie (PET/CT) of MRI.
Bij een PET-scan wordt een vorm van radioactieve suiker (bekend als FDG) in het bloed geïnjecteerd. Vaak groeien kankercellen in het lichaam snel en nemen ze grote hoeveelheden suiker op, waardoor een beeld ontstaat dat radioactiviteit in het lichaam laat zien in gebieden met kanker. Het beeld is niet gedetailleerd zoals een CT- of MRI-scan, maar geeft nuttige informatie over het hele lichaam. Vaak zullen PET- en CT-scans tegelijkertijd worden gecombineerd (PET/CT-scan) om gebieden met een hogere radioactiviteit op de PET-scan te kunnen vergelijken met het meer gedetailleerde uiterlijk van dat gebied op de CT-scan.
Elke beeldvormingstechniek heeft zijn eigen sterke punten en beperkingen, en afhankelijk van uw specifieke geval kan de ene de voorkeur hebben boven de andere.
Echocardiografie
Een andere beeldvormende test die bij sommige patiënten met multipel myeloom kan worden uitgevoerd, is een echocardiogram. Soms, en vaker, als patiënten met multipel myeloom steeds langer leven, leidt het teveel aan eiwit in het bloed tot een aandoening die amyloïdose. Omdat amyloïdose vaak het hart aantast, kan een echocardiogram (ECHO) worden besteld.BDeze test is in feite een echografie van de hartspier om te laten zien hoe goed het werkt. Als de hartspier is aangetast door amyloïdose, ziet deze er anders uit dan een normale hartspier.
Differentiële diagnoses
Het is belangrijk om multipel myeloom te onderscheiden van goedaardige oorzaken met dezelfde bevindingen, en van andere plasmacelmaligniteiten, om de prognose en het behandelplan te formuleren.
Wanneer bot- of rugpijn en vermoeidheid meer dan twee tot vier weken aanhouden bij een oudere persoon, ondanks de behandeling van die pijn, zou dit moeten leiden tot verdere evaluatie van multipel myeloom, evenals van verschillende andere aandoeningen.
Lage rugpijn komt echter zeer vaak voor in de algemene bevolking, zodat de overgrote meerderheid van de mensen met lage rugpijn geen multipel myeloom heeft.
Onder de aandoeningen die aanhoudende botpijn en vermoeidheid kunnen veroorzaken, zijn vitamine D-tekort, hyperparathyreoïdie, een auto-immuunziekte genaamd polymyalgia rheumatica en botmetastase van een andere kankersoort.
Een van de belangrijkste aandoeningen die mogelijk actief myeloom lijken te zijn, maar dat niet zijn:BB
- MGUS (monoklonale gammopathie van onbepaalde betekenis)
- Botbetrokkenheid van een andere kankersoort bij een persoon met MGUS
- Smeulend multipel myeloom
- Solitair plasmacytoom (slechts één geïsoleerd gebied van myeloom, niet meerdere)
-
Waldenström macroglobulinemie
- AL (amyloïde lichte keten) amyloïdose niet te wijten aan multipel myeloom
-
POEMS-syndroom (ook bekend als osteosclerotisch myeloom: polyneuropathie, organomegalie, endocrinopathie, monoklonaal eiwit, huidveranderingen)
Bijgewerkte diagnostische criteria
In 2014 werd het herziene International Staging System (R-ISS) voor myeloom geïntroduceerd, met updates inclusief specifieke biomarkers naast de gevestigde markers van eindorgaanschade.BVroeger moest een persoon, om behandeld te worden, de zogenaamde CRAB-symptomen van myeloom hebben: CRAB (hypercalciëmie, nierinsufficiëntie, bloedarmoede of nieuwe botlaesies).
CRAB-symptomen kwalificeren nog steeds als actief multipel myeloom, maar als CRAB-symptomen tegenwoordig niet aanwezig zijn, kunt u nog steeds worden beschouwd als een hoog genoeg risico om behandeling voor actief multipel myeloom te krijgen.
De internationale myeloomgroep van experts voegde biomarkers toe die geassocieerd zijn met “bijna onvermijdelijke ontwikkeling” van CRAB-kenmerken werden toegevoegd aan de criteria (beenmergplasmacellen (BMPC’s) groter dan of gelijk aan 60%; betrokken/niet-betrokken serumvrije lichte ketenverhouding groter dan of gelijk tot 100; diagnostische beeldvorming die osteolytische botafbraak laat zien met meer dan één focale laesie, waarbij elke laesie groter is dan 5 mm).
De diagnostische criteria voor smeulend multipel myeloom zijn: een serum M-eiwitgehalte van 3 g per dl (30 g per l) of 10% tot 60% plasmacellen in het beenmerg, en geen verwante orgaan- of weefselbeschadiging (geen eindorgaan schade, waaronder botlaesies) of symptomen.
Een woord van Verywell
De diagnose multipel myeloom is levensveranderend. Voor nu is het de sleutel om je beter te voelen en de weg vooruit te vinden. Hoewel multipel myeloom niet de meest voorkomende bloedkanker is, lopen er duizenden in uw voetsporen terwijl u dit leest.
Naast de verwachte toekomstige vooruitgang in de diagnose van myeloom, kunt u er ook op vertrouwen dat, als u vandaag de dag wordt gediagnosticeerd, de behandelingsopties die u en uw zorgverleners tot uw beschikking hebben, veel beter zijn dan die die zelfs 5 of 10 jaar geleden beschikbaar waren . Er zijn niet alleen agressieve opties waarmee jongere, fittere patiënten de ziekte kunnen bestrijden met alles wat ze hebben, maar ook zeer effectieve regimes met een lagere toxiciteit die erop gericht zijn het leven te verlengen zonder al te veel opoffering voor de kwaliteit van leven.
Discussion about this post