Overzicht van de soorten insuline

Aanvullende insuline – een gefabriceerde versie van het hormoon dat van nature door cellen in de pancreas wordt geproduceerd om de glucose (suiker) in het bloed te reguleren – is van vitaal belang voor het beheersen van type 1 diabetes (diabetes mellitus). Het is ook een behandeling voor zwangerschapsdiabetes, een tijdelijke vorm van de ziekte die zich tijdens de zwangerschap kan ontwikkelen. Insuline kan ook nodig zijn om diabetes type 2 onder controle te houden bij mensen voor wie veranderingen in levensstijl en orale medicatie niet voldoende zijn om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden.

Volgens de American Diabetes Association (ADA) worden er in de Verenigde Staten meer dan 20 soorten insuline verkocht. Voor zorgverleners betekent dit dat er veel mogelijkheden zijn om de behandeling af te stemmen op de specifieke behoeften van de patiënt. Het betekent ook dat het vooruitzicht om insuline te nemen overweldigend kan zijn – en zelfs eng, omdat insuline rechtstreeks in het lichaam moet worden geïnjecteerd. Als u insuline voorgeschreven krijgt om diabetes te behandelen, kan dit helpen om de belangrijke rol die het hormoon speelt in uw gezondheid te begrijpen, evenals enkele fundamentele verschillen tussen soorten insuline.

Het belang van insuline

Insuline wordt geproduceerd door specifieke cellen in de pancreas die bètacellen worden genoemd. Het is zijn taak om het lichaam te helpen de glucose die is afgeleid van koolhydraten in de voeding te gebruiken of op te slaan. Glucose is nodig voor elke lichaamsfunctie; het circuleert in de bloedbaan en wordt door cellen opgenomen voor energie.

Wanneer het lichaam geen insuline aanmaakt (zoals in het geval van type 1-diabetes) of wanneer het resistent wordt tegen het juiste gebruik van insuline (zoals gebeurt bij zwangerschaps- en type 2-diabetes), kunnen cellen niet langer toegang krijgen tot de energie die ze nodig hebben en glucose hoopt zich op in het bloed, wat kan leiden tot een aantal ernstige en zelfs levensbedreigende gevolgen.

De alvleesklier maakt op twee verschillende manieren insuline aan:

• Basale insuline (ook wel achtergrondinsuline genoemd) reguleert de glucosespiegels tussen de maaltijden en wordt 24 uur per dag afgegeven, ongeacht of iemand eet of niet.

• Bolusinsuline wordt door de alvleesklier afgegeven als directe reactie op de inname van voedsel om de onmiddellijk daarop volgende stijging van de bloedglucose onder controle te houden.

Soorten vervangende insuline

De verschillende soorten aanvullende insuline zijn ontworpen om zowel bolus- als basale insuline te vervangen, ze zijn in feite gedifferentieerd op basis van drie kenmerken:

• Aanvang: hoeveel tijd verstrijkt tussen het moment waarop de insuline wordt geïnjecteerd en het moment waarop het de bloedsuikerspiegel begint te beïnvloeden; tijd tussen uw injectie en het moment waarop de insuline uw bloedsuikerspiegel begint te verlagen.

• Duur: Hoe lang insuline blijft werken nadat het in werking is getreden.

• Piek: Het punt waarop insuline op maximale capaciteit werkt.

De ADA somt vijf soorten aanvullende insuline op: snelwerkend, kortwerkend (soms aangeduid als regulier), middellangwerkend, langwerkend en ultralangwerkend.

Snelle en kortwerkende insulines

Beide typen worden gebruikt ter vervanging van de natuurlijke bolusinsuline die door de alvleesklier wordt geproduceerd. Omdat ze snel beginnen te werken, worden ze vlak voor maaltijden of snacks gebruikt om de onmiddellijke stijging van de glucosespiegels die door het eten ontstaat, te compenseren.

Intermediair werkende insuline

Er is slechts één type middellangwerkende insuline op de markt: de neutrale protamine Hagedorn (NPH). De duur van NPH kan aanzienlijk variëren, dus het is niet ongebruikelijk dat mensen die het gebruiken ook een dosis gewone of snelwerkende insuline nemen om maaltijden te dekken.NPH ziet er ook anders uit dan andere soorten insuline. In tegenstelling tot de heldere vloeistof die kenmerkend is voor kort- en snelwerkende insulines, heeft NPH een troebele consistentie die wordt veroorzaakt door insulinekristallen in de oplossing.

Langwerkende en ultralangwerkende insuline

Middellange, langwerkende en ultralangwerkende insulines worden gebruikt om basale insuline te vervangen met als doel de bloedglucosewaarden dag en nacht constant te houden. Ze beginnen ongeveer twee uur na de injectie te werken en worden langzaam vrijgegeven, met een piek vier tot acht uur na de injectie en gedurende ten minste 24 uur.

Binnen elk type insuline, zoals hier beschreven, kan er meer dan één merk zijn.