Er zijn gemengde meningen over het effect van wifi-blootstelling op de menselijke gezondheid. Hoewel sommige onderzoeken aantonen dat wifi nadelige gezondheidseffecten heeft, zijn er rapporten die beweren dat de radiofrequentiesignalen van draadloze netwerken te laag zijn om schade aan de menselijke systemen te veroorzaken.
Wat is wifi?
WiFi, ook wel WLAN genoemd, is een draadloos netwerk waarbij ten minste één antenne is aangesloten op internet en draadloze communicatieapparatuur, zoals laptops, computers, mobiele telefoons, enz. Het WiFi-netwerk maakt gebruik van gepulste elektromagnetische frequenties (EMF’s).
De kunstmatige EMV van een WiFi-systeem is over het algemeen gepolariseerd, wat potentieel gevaarlijker is dan een niet-gepolariseerde EMF, omdat het relatief grotere krachten uitoefent op elektrisch geladen chemische groepen.
De intensiteit van elektromagnetische pulsen, specifieke intensiteiten en blootstellingsduur zijn belangrijke overwegingen bij het bepalen of wifi veilig is.
Is wifi gevaarlijk voor het menselijk lichaam?
Er zijn veel wetenschappelijke studies die de nadelige effecten van wifi op het menselijk lichaam aantonen. Wi-Fi veroorzaakt oxidatieve stress door de productie van vrije radicalen te verhogen.
Verhoogde oxidatieve stress veroorzaakt oxidatieve schade aan cellulaire macromoleculen, zoals eiwitten, lipiden en DNA.
Sommige onderzoeken naar de effecten van 2,45 GHz wifi-signalen op de gezondheid van mens en dier hebben aangetoond dat de radiofrequente elektromagnetische straling die door wifi-apparaten wordt uitgezonden, het aantal zaadcellen, de beweeglijkheid en de DNA-integriteit kan beïnvloeden.
Andere veranderingen in het mannelijke voortplantingssysteem zijn onder meer degeneratieve schade, lagere testosteronniveaus, verhoogde celdood en DNA-schade, die voornamelijk worden veroorzaakt door verhoogde temperatuur en oxidatieve stressniveaus in de teelballen.
Met betrekking tot vrouwelijke reproductieve veranderingen is aangetoond dat blootstelling aan wifi de productie en secretie van oestrogeen en progesteron vermindert, wat leidt tot verminderde reproductieve werkzaamheid en verminderde vruchtbaarheid. WiFi kan ook chromosomale mutaties veroorzaken, wat een van de oorzaken is van spontane abortus.
Dierstudies naar de wifi-effecten op hersenactiviteit hebben aangetoond dat blootstelling aan zowel stress als wifi-straling de ontwikkeling van angstachtig gedrag veroorzaakt; het ruimtelijk leervermogen en het geheugen blijven echter onaangetast.
De biochemische veranderingen die in de hersenen van dieren worden waargenomen, omvatten verhoogde oxidatieve stress in de hersenschors en verhoogde activiteit van acetylcholinesterase.
Van buitensporige wifi-blootstelling is bekend dat het geassocieerd is met verstoord leer- en geheugenverlies, slaapgebrek en vermoeidheid als gevolg van verminderde melatonine-uitscheiding en verhoogde noradrenaline-uitscheiding ’s nachts.
Het gebruik van elk apparaat met scherm wordt echter ook geassocieerd met deze wijzigingen. Hersenactiviteit geregistreerd door elektro-encefalografie heeft gemengde resultaten opgeleverd met wifi. Tegenstrijdige onderzoeken toonden neuropsychiatrische veranderingen of geen effect bij wifi-gebruik.
Interessant is dat een recente studie heeft aangetoond dat langdurige blootstelling aan wifi-straling de cognitieve functies van muizen met Alzheimer-achtige verminderde cognitie kan verbeteren.
Bij jonge kinderen ontdekten onderzoekers dat de radiofrequente elektromagnetische straling die wordt uitgezonden door mobiele telefoons en draadloze telefoons geen emotionele of gedragsproblemen veroorzaakt.
Het is echter bekend dat een hoger niveau van blootstelling aan straling van basisstations voor mobiele telefoons geassocieerd is met een gedrags- en emotioneel probleem bij jonge kinderen.
Ondanks verschillende vroege onderzoeken naar schadelijke effecten van wifi-blootstelling, is het te vroeg om conclusies te trekken over gezondheidsrisico’s. De signaalintensiteiten die in de meeste onderzoeken worden gebruikt, zijn aanzienlijk hoger dan de werkelijke blootstellingsniveaus.
Volgens de onderzoeken zijn de radiofrequentiesignalen die worden gegenereerd door draadloze basisstations en andere lokale draadloze netwerken lager dan de internationale normen. Daarom is er meer consistent bewijs nodig om de effecten van wifi-blootstelling op het menselijk lichaam effectief te evalueren.
Hoe kan wifi ons lichaam beschadigen?
Aangenomen wordt dat een aanzienlijk deel van de Wi-Fi-effecten wordt veroorzaakt door calciumoverbelasting, die voornamelijk optreedt als gevolg van de overactivering van spanningsafhankelijke calciumkanalen (VGCC’s).
De aanwezigheid van spanningssensoren met 20 positieve ladingen maakt ze het meest gevoelige doelwit van EMV’s. De secundaire oorzaak van calciumaccumulatie is door oxidatieve stress geïnduceerde verhoogde activering van de TRPV1-receptor.
Mechanistisch gezien zijn VGCC-afhankelijke verhogingen van het intracellulaire calciumniveau de primaire mediator van de meeste WiFi-effecten.
Het verhoogde calciumgehalte kan de productie van stikstofmonoxide (NO) veroorzaken, dat vervolgens cytochroomoxidase in de mitochondriën kan remmen, waardoor de ATP-synthese en de productie van superoxide worden verminderd.
Bovendien kan stikstofmonoxide de enzymen remmen die betrokken zijn bij de synthese van steroïde hormonen, wat leidt tot een verminderde productie van oestrogeen, progesteron en testosteron.
Het superoxide dat tijdens het proces wordt gegenereerd, kan ook reageren met stikstofmonoxide om peroxynitriet te produceren, dat kan worden afgebroken om zeer reactieve vrije radicalen te produceren. Naast het veroorzaken van oxidatieve schade, kunnen deze reactieve vrije radicalen de activiteit van NFkB verhogen, wat leidt tot een verhoogde ontsteking.
Een ander effect van calciumoverbelasting is de inductie van heat shock-eiwitniveaus. De inductie, die mogelijk optreedt als gevolg van overmatige door calcium geïnduceerde eiwitmisvouwing, is misschien het afweermechanisme van het lichaam om de homeostase te handhaven.
Referentie
- Pall ML. 2018. Wi-Fi is een belangrijke bedreiging voor de menselijke gezondheid. Milieuonderzoek. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0013935118300355
- Zentai N. 2015. Geen effecten van acute blootstelling aan Wi-Fi-elektromagnetische velden op spontane EEG-activiteit en psychomotorische waakzaamheid bij gezonde menselijke vrijwilligers. Stralingsonderzoek. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26600173
- Jaffar FHF. 2019. Nadelige effecten van wifi-straling op het mannelijke voortplantingssysteem: een systematische review. Het Tohoku-tijdschrift voor experimentele geneeskunde. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31353326
- Othman H. 2017. Effecten van herhaalde beperkingsstress en wifi-signaalblootstelling op gedrag en oxidatieve stress bij ratten. Metabole hersenziekte. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28451780
- Guxens M. 2019. Radiofrequente elektromagnetische velden, schermtijd en emotionele en gedragsproblemen bij 5-jarige kinderen. Internationaal tijdschrift voor hygiëne en milieugezondheid. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30314943
- Banaceur S. 2013. Blootstelling van het hele lichaam aan 2,4 GHz WIFI-signalen: effecten op cognitieve stoornissen bij volwassen drievoudige transgene muismodellen van de ziekte van Alzheimer (3xTg-AD). Gedrags hersenonderzoek. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23195115
.
Discussion about this post