Symptomen en behandeling van epigastrische hernia

Wat is een epigastrische hernia?

Epigastrische hernia’s zijn knobbels of uitstulpingen die voorkomen in het bovenste deel van de buikwand – in een gebied dat bekend staat als de overbuikheid, dat zich boven de navel en net onder het borstbeen bevindt.

Epigastrische hernia’s kunnen vanaf de geboorte aanwezig zijn. Epigastrische hernia’s kunnen in grootte variëren en het is mogelijk om meer dan één epigastrische hernia tegelijk te hebben.

Meestal is een epigastrische hernia klein, waarbij alleen de bekleding van de buik door het omringende weefsel breekt. Grotere hernia’s kunnen er echter voor zorgen dat vetweefsel of een deel van de maag doordringt.

Voor veel mensen veroorzaken kleine hernia’s geen problemen, verschijnen ze mogelijk alleen op bepaalde tijden en zijn ze mogelijk niet merkbaar tijdens het liggen. Veel mensen weten niet dat ze een epigastrische hernia hebben.

Oorzaken en risicofactoren

Een epigastrische hernia is meestal vanaf de geboorte aanwezig. Epigastrische hernia ontstaat als gevolg van een zwakte in de buikwandspieren of onvolledige sluiting van buikweefsel tijdens de ontwikkeling.

Enkele factoren die epigastrische hernia’s kunnen veroorzaken of verergeren zijn:

• zwaarlijvigheid
• zwangerschap
• hoesten
• zwaar tillen
• fysieke arbeid
• intensieve training of sport

Symptomen van epigastrische hernia

Mensen met epigastrische hernia’s ervaren vaak geen symptomen. Sommige mensen gaan door de kindertijd en adolescentie, niet wetende dat ze een epigastrische hernia hebben. Veel kinderen ervaren echter al op jonge leeftijd symptomen.

Symptomen bij zowel volwassenen als kinderen zijn onder meer:

• pijn
• een buik die kan worden gezien en gevoeld

Bepaalde handelingen, zoals persen, huilen of ontlasting, kunnen deze symptomen veroorzaken of verergeren.

De symptomen van sommige epigastrische hernia’s komen en gaan, wat bekend staat als een reduceerbare hernia.

Diagnose van epigastrische hernia

Epigastrische hernia’s worden gediagnosticeerd op basis van een lichamelijk onderzoek. De arts zal een medische geschiedenis, familiegeschiedenis en een lijst met symptomen controleren. De arts zal op de buik drukken en kan die persoon vragen om in verschillende posities te gaan zitten, liggen of staan.

Beeldvormingstechnieken, zoals een CT-scan of abdominale echografie, kunnen ook worden gebruikt om te controleren op complicaties of andere aandoeningen.

Een arts kan een epigastrische hernia diagnosticeren als een opgesloten hernia, wat betekent dat deze vastzit in de “uit” -positie. Hoewel het geen noodgeval is, vereist dit probleem wel medische aandacht.

Als een hernia geen adequate bloedtoevoer heeft, heeft deze een spoedbehandeling nodig om weefselbeschadiging te voorkomen. Deze aandoening wordt een beknelde hernia genoemd.

Epigastrische hernia’s genezen niet vanzelf, en mensen met een epigastrische hernia wordt geadviseerd een operatie te overwegen.

Het herstellen van de hernia verlicht de symptomen en vermindert het risico op complicaties, zoals weefselbeschadiging of een vergrote hernia.

Voor de operatie

Voorafgaand aan de operatie vindt er een intakegesprek plaats. Testen omvatten:

• bloedtesten
• een cardiogram
• een thoraxfoto

Om eventuele risicofactoren te verminderen, kan de arts die persoon vragen om overtollig gewicht te verliezen of te stoppen met roken voor de operatie.

Een epigastrische hernia-operatie kan zowel intramuraal als poliklinisch worden uitgevoerd.

Als er medische redenen zijn om een ​​operatie uit te voeren, kan de patiënt de dag voor de operatie worden opgenomen, of de nacht na de operatie in het ziekenhuis blijven, of beide. In de meeste gevallen wordt de patiënt echter op de dag van de operatie opgenomen en mag hij die avond naar huis.

Tijdens de operatie

Chirurgische reparatie kan worden uitgevoerd onder algemene verdoving of plaatselijke verdoving, afhankelijk van het advies van de chirurg.

Als de verdoving effect heeft, maakt de chirurg een incisie in de hernia en brengt een laparoscoop in. Dit apparaat is een dunne buis met een lampje waarmee de chirurg naar de buikorganen en hernia kan kijken. De chirurg maakt dan nog een incisie voor chirurgische instrumenten.

De chirurg zal de herniazak (het deel van het weefsel dat naar buiten duwt) naar de juiste positie verplaatsen. De chirurg zal ook de spier van de buikwand versterken.

Als het gebied dat spierzwakte veroorzaakt klein is, kan de chirurg het hechten. Deze permanente hechtingen staan ​​​​bekend als hechtingen en ze zullen voorkomen dat de hernia opnieuw doordringt.

Grote gebieden met spierzwakte kunnen een stuk nylon gaas nodig hebben, dat op zijn plaats wordt gestikt om het gat te bedekken. Deze methode is echter mogelijk niet geschikt voor diegenen die eerder andere chirurgische implantaten hebben afgewezen.

Zodra de herniazak zich in de juiste positie bevindt en de hechtdraad of het gaas op zijn plaats zit, zal de chirurg de laparoscoop verwijderen en de chirurgische incisie sluiten.

Oplosbare hechtingen worden vaak gebruikt om de wond te sluiten. De chirurg zal de wond dan afdekken met een waterdicht verband.

Na de operatie

Na de operatie kan er nog een uitstulping aanwezig zijn. Dit probleem wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de hechtdraad die wordt gebruikt om de buikwand te sluiten, en zou na verloop van tijd moeten afnemen.

Na de operatie moet de patiënt zo snel mogelijk beginnen met het drinken van vloeistoffen. Als de patiënt vloeistoffen kan verdragen, kan hij mogelijk beginnen met een licht dieet.

Omdat constipatie en daaropvolgende inspanning postoperatieve problemen kunnen veroorzaken, is het belangrijk om voldoende vezels te eten en voldoende water te drinken.

Een arts zal aanbevelen het verband te verwijderen wanneer de wond voldoende is afgesloten, meestal binnen 5 tot 10 dagen. Op dit moment kan de patiënt een bad of douche nemen.

Hoewel de patiënt gedurende ten minste 28 dagen geen druk op de wond mag uitoefenen, moet hij lichte activiteit uitoefenen, die in de loop van de tijd geleidelijk kan toenemen.

Seksuele activiteit kan worden hervat zodra het comfortabel is om dit te doen. De patiënt dient gedurende ten minste 7 dagen autorijden te vermijden.

Een patiënt moet voorzichtig zijn wanneer:

• verplaatsen van de ene positie naar de andere positie (bijvoorbeeld van liggen naar zitten)
• niezen
• hoesten
• huilend
• ontlasting
• braken

De meeste patiënten kunnen binnen 2 tot 4 weken na de operatie weer aan het werk. Patiënten met banen die zwaar tillen of intensieve activiteiten vereisen, moeten dit echter met hun arts bespreken.

Patiënten moeten onmiddellijk medische hulp inroepen als ze een van de volgende problemen ervaren:

• aanhoudende bloeding
• koorts
• misselijkheid
• braken
• verhoogde niveaus van pijn, roodheid van de huid of zwelling rond de wond
• afscheiding uit de wond

Behandeling voor kinderen

Kinderen ondergaan meestal dezelfde operatie als volwassenen.

Artsen kunnen adviseren om de operatie voor pasgeborenen met een epigastrische hernia uit te stellen totdat ze ouder zijn en een operatie beter kunnen verdragen. Maar deze vertraging is misschien niet mogelijk in noodgevallen.

Bijzondere zorg wordt besteed om kinderen voor te bereiden op een epigastrische hernia-operatie, en meestal voert een pediatrische chirurg de procedure uit.

Prognose

De meeste patiënten herstellen gemakkelijk na een operatie voor een epigastrische hernia. Hoewel er een risico op herhaling is, is het meestal laag en wordt geschat op 1% tot 5% van de gevallen.

Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat zwangerschap het risico op herhaling van epigastrische hernia kan verhogen. Een onderzoek uit 2016 suggereert dat reparatie met een mesh de kans op herhaling bij vrouwen met een volgende zwangerschap kan vergroten.