Symptomen, oorzaken en wanneer u hulp moet zoeken
Moeite met ademhalen is een algemene term die wordt gebruikt om de fysiologische effecten te beschrijven van het niet normaal kunnen ademen. Het kan voelen alsof u worstelt om lucht te krijgen en u kunt zich zorgen en moe voelen. Het kan tijdelijk worden veroorzaakt door inspanning of angst of als gevolg van een ernstiger medisch probleem.
Hoewel moeizame ademhaling vaak door elkaar wordt gebruikt met dyspnoe (kortademigheid), beschrijft de laatste het gevoel van kortademigheid of verstikking. U kunt zowel moeizame ademhaling als dyspnoe tegelijkertijd hebben of ze afzonderlijk ervaren.
Een moeizame ademhaling wordt gekenmerkt door fysieke kenmerken, zoals grommen en het gebruik van hulpspieren om te ademen. Soms hoort u moeizame ademhaling, wat wordt aangeduid als meer ademen of hard werken om te ademen.
Symptomen
Moeite met ademhalen is geen officiële medische term, maar kan worden gekenmerkt door verschillende symptomen:
-
Hyperpneu: Een ander woord voor moeizame, abnormale ademhaling, hyperpneu kan optreden met of zonder kortademigheid.
-
Tachypneu: dit is een snelle, oppervlakkige ademhaling met een verhoogde ademhalingsfrequentie.
-
Stridor: Dit zeer kenmerkende, hoge geluid wordt veroorzaakt wanneer de bovenste luchtwegen worden belemmerd.
-
Intercostale intrekkingen: dit is een symptoom van ademnood. Visueel kun je zien dat de huid bij elke ademhaling tussen de ribben in en uit trekt – hoe meer uitgesproken, hoe ernstiger de ademnood.
-
Nasale opflakkering: dit is een ander teken van ademhalingsmoeilijkheden waarbij de neusgaten zich bij elke ademhaling verwijden en verspreiden. Het kan een teken zijn van ademnood bij kinderen.BB
-
Grommen: kan worden gehoord bij het uitademen (uitademen) wanneer een persoon hard werkt om te ademen. BB
Andere moeizame ademhalingssymptomen kunnen zijn: piepende ademhaling, cyanose (blauwe huid rond de mond, neus of vingertoppen), hijgen of moeite met plat liggen.
Accessoire Spieren
Het gebruik van hulpspieren om te ademen is een teken van moeizame ademhaling.BHulpspieren helpen bij het ademen, maar zijn niet de primaire ademhalingsspieren. Andere spieren dan het middenrif en de intercostale spieren, zoals de sternocleidomastoïde, spinale en nekspieren, zijn hulpspieren bij het ademen.
Oorzaken
Een moeizame ademhaling kan om vele redenen optreden, variërend van angst tot een medisch noodgeval. Het kan gewoon gebeuren omdat u zich tijdens het sporten zo overbelast hebt dat u naar adem hapt. Het kan een enkele, korte episode zijn, of kan aanhouden.
Een moeizame ademhaling kan ook het gevolg zijn van een acute of chronische ademhalingsaandoening of een niet-respiratoire aandoening. Angststoornissen, met name paniekstoornis en posttraumatische stressstoornis (PTSS), kunnen ook moeizame ademhalingssymptomen veroorzaken die zich op dezelfde manier voordoen.
Voorbeelden van acute en chronische aandoeningen die ademhalingsmoeilijkheden kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
-
anafylaxie
-
Koolstofmonoxidevergiftiging
-
Verstikking of verstikking
-
Borst- of nekletsel
-
Kruis
-
Endocarditis
-
Hartaanval
-
Grote hoogtes
-
Bijna verdrinken
-
Pericardiale effusie
-
Borstvliesuitstroming
-
Longontsteking
-
pneumothorax
-
Longtrombose
-
Sepsis
-
Ernstige bloedarmoede
-
Kinkhoest
-
Amyotrofische laterale sclerose (ALS)
-
Astma
-
Congestief hartfalen
-
COPD
-
Coronaire hartziekte
-
Taaislijmziekte
-
Guillain-Barre-syndroom
-
longkanker
-
Myasthenia gravis
-
Longoedeem
-
Pulmonale sarcoïdose
-
Stabiele angina
-
Tuberculose
-
Ventriculair falen
Wanneer 911 bellen?
Bel 911 voor medische noodhulp als u last krijgt van ademhalingsproblemen die niets te maken hebben met lichaamsbeweging en die niet binnen een paar minuten verdwijnen.
Bijkomende tekenen dat moeizame ademhaling een medisch noodgeval is, zijn onder meer:
- onvermogen om te praten
- Naar lucht happend
- piepende ademhaling
- kwijlen
- Duizeligheid of flauwvallen
- Overmatig zweten
- Klamme huid
- Blauw worden (cyanose)
Diagnose
Een medische professional zal proberen de oorzaak van moeizame ademhaling vast te stellen door middel van verschillende diagnostische tests. Deze kunnen zijn:
-
Lichamelijk onderzoek: tijdens een lichamelijk onderzoek zal een medische professional naar uw longen luisteren, uw ademhalingen per minuut tellen, uw hartslag controleren en op zoek gaan naar zichtbare fysieke symptomen zoals intrekkingen of cyanose.
-
Bloedonderzoek: Bloedonderzoek, zoals een arterieel bloedgas, kan meten hoeveel zuurstof u in uw bloed heeft, en een volledig bloedbeeld (CBC) kan controleren op bloedarmoede.
-
Beeldvormende onderzoeken: er kan een thoraxfoto, computertomografie (CT) scan of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) worden uitgevoerd. Een medische professional zal de beelden onderzoeken om te zoeken naar moeizame ademhalingsoorzaken zoals longontsteking, vocht in de longen, een hartprobleem of een verstopping.
-
Longfunctietests: deze tests meten hoe goed uw longen werken door de longstroom, longgrootte, longvolume en gassen zoals zuurstof en stikstofmonoxide in uw bloed te beoordelen. Voorbeelden van longfunctietesten zijn spirometrie, longdiffusiecapaciteit of gefractioneerde uitgeademde stikstofmonoxidetests.
-
Elektrocardiogram: ook bekend als een ECG of ECG, het is een niet-invasieve test die hartaandoeningen en problemen beoordeelt.
De soorten tests die uw zorgverlener zal doen, zijn afhankelijk van hun voorlopige bevindingen en wat zij vermoeden dat de oorzaak van moeizame ademhaling is. Er kan bijvoorbeeld een elektrocardiogram, echocardiogram en cardiale stresstest worden aangevraagd als hartfalen of een hartaandoening wordt vermoed.
Ter vergelijking: een zorgverlener kan longfunctietests, een looptest van zes minuten en arteriële bloedgassen bestellen als een diagnose van chronische obstructieve longziekte (COPD) wordt vermoed. Daarom zullen de soorten tests die worden uitgevoerd om de oorzaak van moeizame ademhaling te diagnosticeren voor elke individuele patiënt verschillen.
Behandeling
Een moeizame ademhaling kan om vele redenen voorkomen, waarvan de behandeling kan variëren op basis van de onderliggende oorzaak. Een moeizame ademhaling kan ook onmiddellijk medisch ingrijpen vereisen, zelfs als de onderliggende oorzaak nog niet bekend is. Voorbeelden van primaire medische behandelingen zijn:
-
Kortwerkende bèta-agonisten (bijv. albuterol): Deze zorgen voor een snelle verlichting van kortademigheid en piepende ademhaling door de gladde spieren van de longen te ontspannen. Ze worden gewoonlijk toegediend via een inhalator of vernevelaar.
-
Epinefrine-injectie: Dit wordt in een noodgeval gebruikt om anafylaxie (een ernstige allergische reactie) te behandelen. Het vermindert de zwelling van de luchtwegen, stimuleert het hart en verhoogt de bloeddruk.
-
Hooggedoseerde corticosteroïden: deze medicijnen verminderen snel ontstekingen, die kunnen optreden bij aandoeningen zoals astma of COPD, waardoor de luchtwegen opzwellen. Ze kunnen ook helpen de slijmafscheiding te verminderen.
-
Zuurstoftherapie: Het kan worden toegediend via een gezichtsmasker of een neuscanule om het zuurstofgehalte in het bloed te helpen verhogen.
-
Intubatie met mechanische ventilatie: dit is een procedure waarbij een buis in de luchtweg wordt geplaatst en een ventilator helpt bij het ademen. Het wordt gedaan wanneer een patiënt niet zelf kan ademen of zijn luchtweg open kan houden.
-
Anxiolytische medicijnen: Anti-angst medicijnen worden gebruikt om angstgerelateerde stoornissen en bijbehorende symptomen te helpen behandelen.BB
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van behandelingen voor moeizame ademhaling. Vanwege het brede scala aan aandoeningen die ademhalingsmoeilijkheden kunnen veroorzaken, zal de behandeling voor elk individu verschillen.
Een moeizame ademhaling wordt zelden als ‘normaal’ beschouwd. Het is essentieel om medische hulp in te roepen als ademhalingsmoeilijkheden zonder duidelijke reden optreden. Als u het aan een bestaande medische aandoening zou kunnen toeschrijven, moet een episode toch aan uw medisch team worden gemeld, zodat eventuele behandelingen, indien nodig, kunnen worden aangepast.
Hoewel moeizame ademhaling kan optreden bij extreme fysieke activiteit, moet er worden gekeken of dit optreedt bij lichte of matige fysieke activiteit. Als de moeizame ademhaling niet verdwijnt nadat de fysieke activiteit is gestopt en u heeft gerust, moet dit ook worden onderzocht.
Het is essentieel om spoedeisende hulp te zoeken als moeizame ademhaling zich spontaan ontwikkelt zonder fysieke oorzaak en niet binnen een paar minuten verdwijnt.
Discussion about this post