Staphylococcus (stafylokok) infectie wordt veroorzaakt wanneer bacteriën genaamd Staphyloccocus het lichaam binnenkomen, meestal via een huidsnee of wond. Staphyloccocus aureus is het meest voorkomende type om mensen te infecteren, hoewel er meer dan 30 andere zijn. Hoewel stafylokok normaal gesproken zonder gevolgen in de neus of op de huid van sommige gezonde personen leeft, kunnen infecties abcessen, cellulitis of andere huidproblemen veroorzaken en kunnen ze minder vaak de bloedbaan of andere organen infecteren (bijv. Hart, long of bot) .
In de meeste gevallen kunnen antibiotica met succes stafylokokbesmettingen behandelen. Sommige gevallen kunnen echter resistent en zelfs levensbedreigend zijn.
Symptomen van stafylokokbesmetting
De symptomen van een stafylokokbesmetting zijn afhankelijk van het type infectie dat het veroorzaakt. Stafylokok wordt meestal geassocieerd met huidinfecties, zoals abcessen, folliculitis, steenpuist, karbonkel, impetigo en cellulitis, om er maar een paar te noemen.
Symptomen zoals zwelling, warmte, roodheid en pijn of pijn in of rond het geïnfecteerde gebied komen vaak voor. Soms is er koorts en kan de geïnfecteerde huid pus afvoeren.
Als de stafylokokbacteriën in de bloedbaan terechtkomen, kan sepsis ontstaan, wat zeer ernstig en mogelijk dodelijk is.
Andere ernstige stafylokokbesmettingen (waarvan de symptomen uniek zijn voor het aangetaste weefsel of orgaan) zijn onder meer:
-
Osteomyelitis (infectie van het bot)
-
Longontsteking (infectie van de long)
-
Endocarditis (infectie van de hartklep)
-
Meningitis (infectie van de vliezen die de hersenen en het ruggenmerg bedekken)
- Epiduraal abces (infectie van de epidurale ruimte)
-
Septische artritis (infectie van een gewricht)
- Prothetische gewrichtsinfecties (infectie van een kunstgewricht)
Stafylokok kan ook veroorzaken:
- Toxisch shocksyndroom (TSS)
- Scalded skin-syndroom
- Voedselvergiftiging
- Mastitis
- Katheter-geassocieerde urineweginfectie
Wanneer moet u onmiddellijk medische hulp inroepen?
Hoewel de symptomen van een stafylokokbesmetting zeer variabel zijn (op basis van het aangetaste orgaan), rechtvaardigen deze symptomen onmiddellijke medische aandacht:
- Ernstige hoofdpijn, nekstijfheid en koorts
- Pijnlijke uitslag of uitslag geassocieerd met koorts
- Snelle hartslag en/of ademhalingsfrequentie
- Pijn op de borst of moeite met ademhalen
- Ernstig of aanhoudend braken of diarree en/of tekenen van uitdroging
- Zwelling of pijn rond een apparaat, zoals een intraveneuze lijn, pacemaker of vervangend gewricht
Oorzaken
Er leven veel verschillende soorten stafylokok op het menselijk lichaam (dit wordt kolonisatie genoemd). Staphylococcos aureus koloniseert bijvoorbeeld de neuzen van ongeveer 30% van de gezonde mensen en de huid van ongeveer 20% van de mensen.
Naast het leven van mensen, kan stafylokok ook leven van objecten, zoals deurknoppen of sportuitrusting. Een persoon kan gekoloniseerd raken met stafylokok door simpelweg de huid aan te raken van iemand die gekoloniseerd is of door een besmet voorwerp (bijvoorbeeld een handdoek of scheermes) aan te raken of te delen.
Dat gezegd hebbende, kolonisatie is niet hetzelfde als een infectie. Gekoloniseerd worden met stafylokok veroorzaakt geen symptomen. Aan de andere kant, wanneer stafylokok het lichaam binnenkomt en een infectie veroorzaakt, treden er symptomen op. De bacteriën vinden meestal hun weg via een breuk in de huid (bijvoorbeeld een kleine snee door het scheren of een wond door een trauma).
Hoewel iedereen een stafylokokbesmetting kan krijgen, zijn er factoren die het risico van een persoon verhogen.
Enkele van deze risicofactoren zijn:
- Heel jong of heel oud zijn
- Een chronische huid- of longziekte hebben
- Een open wond hebben
- Een medicijn gebruiken dat uw immuunsysteem verzwakt (bijv. corticosteroïden)
- Gebruik van geïnjecteerde medicijnen, zoals opioïden
- In het ziekenhuis opgenomen zijn of in een instelling voor langdurige zorg wonen, zoals een verpleeghuis
- Diabetes mellitus of HIV hebben
- Het hebben van een getransplanteerd orgaan of een geïmplanteerd medisch hulpmiddel (bijv. kunstmatige hartklep, pacemaker of gewricht)
- Dialyse ondergaan
- Langdurige intravasculaire toegang hebben (bijvoorbeeld een chemotherapiepoort hebben)
Diagnose
Diagnose van een stafylokokbesmetting vereist een medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en vaak tests, zoals een bacteriecultuur of verschillende bloedonderzoeken.BB
Geschiedenis en lichamelijk onderzoek
De anamnese en het lichamelijk onderzoek worden afgestemd op uw unieke symptomen. Voor een mogelijke huidinfectie zal uw zorgverlener bijvoorbeeld de aangetaste huid inspecteren op warmte, roodheid, gevoeligheid en drainage. Ze zullen ook informeren naar symptomen die kunnen wijzen op een ernstiger infectie (bijv. koorts of pijn in het lichaam), evenals mogelijke blootstelling aan en risicofactoren voor stafylokok.
Een belangrijk aspect van het lichamelijk onderzoek is een evaluatie van uw vitale functies – bloeddruk, hartslag, ademhalingsfrequentie en temperatuur – aangezien afwijkingen kunnen wijzen op een of andere ernstige en/of systemische (hele-lichaams)infectie.
Cultuur en andere tests
Een bacteriecultuur wordt gebruikt om een huidinfectie veroorzaakt door stafylokokbacteriën definitief te diagnosticeren.BAndere tests die kunnen worden besteld om de ernst van de infectie te beoordelen, zijn onder meer bloedonderzoeken zoals een volledig bloedbeeld (CBC), een uitgebreid metabool panel (CMP) en een C-reactief eiwitniveau.
Beeldvormingstests om bepaalde organen te evalueren (bijvoorbeeld een echocardiogram voor endocarditis of een thoraxfoto voor longontsteking) kunnen ook worden besteld.
Behandeling
Eenmaal gediagnosticeerd met een stafylokokbesmetting, is antibiotische therapie de steunpilaar.
Antibiotica kunnen plaatselijk (op de huid), oraal (via de mond) of intraveneus (via de ader) worden toegediend.
Het specifieke antibioticum dat wordt gekozen, hangt af van twee hoofdfactoren:
- De ernst van de infectie
- Of de stafylokokbacterie resistent is tegen antibiotica?
Ernst
Milde of matige stafylokokbesmettingen kunnen over het algemeen worden behandeld met lokale of orale antibiotica.
Een actueel antibioticum zoals Bactroban (mupirocine) kan bijvoorbeeld worden overwogen om milde gevallen van impetigo en folliculitis te behandelen. Evenzo kan een oraal antibioticum, zoals Keflex (cefalexine), worden gebruikt voor de behandeling van mastitis of niet-purulente cellulitis (cellulitis zonder afvoer van pus en zonder geassocieerd abces).
Intraveneuze antibiotica, zoals vancocine (vancomycine), die rechtstreeks in de bloedbaan worden toegediend, zijn vereist voor de behandeling van ernstige stafylokokbesmettingen, zoals osteomyelitis, longontsteking en sepsis.
Weerstand
Hoewel veel stafylokokbesmettingen kunnen worden behandeld met methicilline of een soortgelijk antibioticum, zoals Keflex (cefalexine), zijn sommige stafylokokbacteriën resistent tegen methicilline. Deze bacteriën worden methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) genoemd.
Om te bepalen welke antibiotica effectief zijn tegen de stafylokok, kunnen zorgverleners een gevoeligheidstest voor antibiotica uitvoeren in een laboratoriumomgeving.
Vervolgens kunnen zorgverleners, op basis van waar de infectie is opgelopen, ervoor kiezen om de MRSA-infectie te behandelen met een bepaald oraal of intraveneus antibioticum.
In het ziekenhuis opgelopen MRSA-infecties zijn meestal ernstig en mogelijk levensbedreigend. Ze moeten worden behandeld met een intraveneus antibioticum zoals Vancocin (vancomycine) of Cubicin (daptomycine). Na ontslag uit het ziekenhuis gaan patiënten vaak naar huis met orale antibiotica of intraveneuze antibiotica die via een PICC-lijn worden toegediend.
Door de gemeenschap opgelopen MRSA-infecties zijn meestal niet zo ernstig of dodelijk. Ze kunnen vaak worden behandeld met orale antibiotica, zoals Bactrim (trimethoprim-sulfamethoxazol) of Cleocin (clindamycine).
Andere therapieën
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de behandeling van stafylokokbesmettingen aanvullende therapieën en antibiotica kan inhouden.BB
Een abces vereist bijvoorbeeld meestal incisie en drainage (waar de pus wordt verwijderd).BEvenzo omvat een geïnfecteerd gewricht (septische artritis) meestal drainage van de gewrichtsruimte, naast antibiotische therapie.
Voor een geïnfecteerd bot of prothesegewricht is chirurgisch debridement samen met antibiotica vereist.
Chirurgische decompressie, samen met antibiotica, wordt gebruikt om stafylokok epidurale abcessen te behandelen.BB
preventie
Goede hand- en persoonlijke hygiëne vormen de kern van het voorkomen van stafylokokbesmettingen. Dit betekent dat je je handen grondig wast met water en zeep, het vermijden van het delen van persoonlijke spullen met anderen en het bedekken van eventuele wonden met een verband totdat ze genezen zijn.
Voor patiënten in het ziekenhuis met MRSA-infecties helpen isolatiemaatregelen, zoals het dragen van wegwerpjassen en -handschoenen, de verspreiding van de infectie naar het personeel en andere patiënten te voorkomen. Wegwerpapparatuur, zoals wegwerpstethoscopen, wordt ook vaak gebruikt.
Een woorden van Verywell
Het komt erop neer dat Staphylococcus aureus, hoewel het meestal een onschadelijke kiem is, tot ernstige infecties kan leiden. Om proactief te zijn, moet u uw handen grondig en regelmatig wassen en onmiddellijk medische hulp inroepen voor tekenen van infectie, zoals roodheid of warmte van de huid, vochtophoping, koorts, koude rillingen, pijn in het lichaam of andere ongebruikelijke symptomen.
Discussion about this post