Spondylitis ankylopoetica: symptomen en behandeling

Spondylitis ankylopoetica (Engels: ankylosing spondylitis) is een ontstekingsziekte die er na verloop van tijd voor zorgt dat sommige kleine botten in de wervelkolom (wervels) samensmelten. Deze versmelting maakt de wervelkolom minder flexibel en kan resulteren in een voorovergebogen houding. Als de ribben aangetast zijn, kan het moeilijk zijn om diep te ademen.

Spondylitis ankylopoetica treft mannen vaker dan vrouwen. Tekenen en symptomen beginnen doorgaans in de vroege volwassenheid. Ontsteking kan ook in andere delen van het lichaam voorkomen, meestal in de ogen.

Er is geen remedie voor spondylitis ankylopoetica, maar de behandeling kan uw symptomen verminderen en mogelijk de progressie van de ziekte vertragen.

Symptomen van spondylitis ankylopoetica

Vroege tekenen en symptomen van spondylitis ankylopoetica kunnen pijn en stijfheid in de onderrug en heupen omvatten, vooral ‘s ochtends en na perioden van inactiviteit. Nekpijn en vermoeidheid komen ook vaak voor. Na verloop van tijd kunnen de symptomen met onregelmatige tussenpozen verergeren, verbeteren of stoppen.

De meest getroffen gebieden zijn:

Het gewricht tussen de basis van de wervelkolom en het bekken
De wervels in de onderrug
De plaatsen waar pezen en ligamenten zich hechten aan botten, voornamelijk in uw wervelkolom, maar soms ook langs de achterkant van uw hiel
Het kraakbeen tussen borstbeen en ribben
Heup- en schoudergewrichten

Wanneer moet u een arts raadplegen?

Ga naar een arts als u lage rug- of bilpijn heeft die langzaam opkomt, ‘s ochtends erger wordt of u in de tweede helft van de nacht uit uw slaap haalt – vooral als deze pijn verbetert bij inspanning en verergert bij rust. Raadpleeg onmiddellijk een oogarts als u pijnlijke rode ogen, ernstige lichtgevoeligheid of wazig zien krijgt.

Oorzaken van spondylitis ankylopoetica

Spondylitis ankylopoetica heeft geen bekende specifieke oorzaak, hoewel genetische factoren een rol lijken te spelen. In het bijzonder lopen mensen met een gen genaamd HLA-B27 een sterk verhoogd risico op het ontwikkelen van spondylitis ankylopoetica. Slechts enkele mensen met dit gen ontwikkelen deze ziekte echter.

Risicofactoren

Jouw geslacht. Mannen hebben meer kans op het ontwikkelen van spondylitis ankylopoetica dan vrouwen.
Je leeftijd. De ziekte begint meestal in de late adolescentie of vroege volwassenheid.
Je erfelijkheid. De meeste mensen met spondylitis ankylopoetica hebben het HLA-B27-gen. Maar veel mensen met dit gen ontwikkelen nooit spondylitis ankylopoetica.

Complicaties van spondylitis ankylopoetica

Bij ernstige spondylitis ankylopoetica wordt nieuw bot gevormd als onderdeel van de poging van het lichaam om te genezen. Dit nieuwe bot overbrugt geleidelijk de opening tussen de wervels en laat uiteindelijk delen van de wervels samensmelten. Die delen van de wervelkolom worden stijf en inflexibel. Fusion kan ook de ribbenkast verstijven, waardoor uw longcapaciteit en -functie worden beperkt.

Andere complicaties kunnen zijn:

Oogontsteking (uveitis). Uveïtis, een van de meest voorkomende complicaties van spondylitis ankylopoetica, kan snel optredende oogpijn, gevoeligheid voor licht en wazig zien veroorzaken. Ga onmiddellijk naar een arts als u deze symptomen krijgt.
Compressiefracturen. De botten van sommige mensen zijn dun tijdens de vroege stadia van spondylitis ankylopoetica. Verzwakte wervels kunnen afbrokkelen, waardoor uw gebogen houding ernstiger wordt. Wervelfracturen kunnen het ruggenmerg en de zenuwen die door de wervelkolom lopen onder druk zetten en mogelijk beschadigen.
Hart problemen. Spondylitis ankylopoetica kan problemen veroorzaken met de aorta – de grootste slagader in uw lichaam. De ontstoken aorta kan zo groot worden dat deze de vorm van de aortaklep in het hart vervormt, waardoor de functie ervan wordt aangetast.

Diagnose van spondylitis ankylopoetica

Tijdens het lichamelijk onderzoek kan de arts u vragen om in verschillende richtingen te buigen om het bewegingsbereik van uw wervelkolom te testen. De arts kan proberen uw pijn te reproduceren door op specifieke delen van uw bekken te drukken of door uw benen in een bepaalde positie te bewegen. Ook kan de arts u vragen diep adem te halen om te zien of u problemen heeft met het uitzetten van uw borstkas.

Beeldvormende tests

Met röntgenfoto’s kan de arts veranderingen in uw gewrichten en botten controleren, hoewel de zichtbare tekenen van spondylitis ankylopoetica in het begin van deze ziekte misschien niet duidelijk zichtbaar zijn.

Een MRI maakt gebruik van radiogolven en een sterk magnetisch veld om gedetailleerdere beelden van botten en zachte weefsels te verkrijgen. MRI-scans kunnen eerder in het ziekteproces bewijs van spondylitis ankylopoetica aan het licht brengen, maar zijn veel duurder.

Laboratoriumtests

Er zijn geen specifieke laboratoriumtests om spondylitis ankylopoetica te identificeren. Bepaalde bloedtesten kunnen controleren op ontstekingsmarkers, maar ontstekingen kunnen door veel verschillende gezondheidsproblemen worden veroorzaakt.

Uw bloed kan worden getest op het HLA-B27-gen. Maar de meeste mensen die dat gen hebben, hebben geen spondylitis ankylopoetica en je kunt deze ziekte krijgen zonder dat gen te hebben.

Behandeling van spondylitis ankylopoetica

Het doel van de behandeling is het verlichten van pijn en stijfheid en het voorkomen of vertragen van complicaties en misvorming van de wervelkolom. De behandeling van spondylitis ankylopoetica is het meest succesvol voordat de ziekte onomkeerbare schade aan uw gewrichten veroorzaakt.

Medicijnen

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen – zoals naproxen (Naprosyn) en indomethacine (Indocin, Tivorbex) – zijn de medicijnen die artsen het meest gebruiken om spondylitis ankylopoetica te behandelen. Deze medicijnen kunnen ontstekingen, pijn en stijfheid verlichten. Deze medicijnen kunnen echter gastro-intestinale bloedingen veroorzaken.

Als niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen niet helpen, kan de arts voorstellen om met een biologisch medicijn te beginnen, zoals een tumornecrosefactor (tumor necrosis factor – TNF) -blokker of een interleukine-17 (IL-17) -remmer. TNF-blokkers richten zich op een celeiwit dat ontstekingen in het lichaam veroorzaakt. IL-17 speelt een rol bij de verdediging van het lichaam tegen infecties en speelt ook een rol bij ontstekingen.

TNF Blokkers helpen pijn, stijfheid en gevoelige of gezwollen gewrichten te verminderen. Deze medicijnen worden onder de huid of via een intraveneuze lijn geïnjecteerd.

De vijf TNF-blokkers die door de Food and Drug Administration (FDA) zijn goedgekeurd voor de behandeling van spondylitis ankylopoetica zijn:

Adalimumab (Humira)
Certolizumab pegol (Cimzia)
Etanercept (Enbrel)
Golimumab (Simponi)
Infliximab (Remicade)

IL-17-remmers die door de FDA zijn goedgekeurd voor de behandeling van spondylitis ankylopoetica zijn onder meer secukinumab (Cosentyx) en ixekizumab (Taltz).

TNF Blokkers en IL-17-remmers kunnen onbehandelde tuberculose reactiveren en u vatbaarder maken voor infecties.

Als u niet in staat bent om te nemen TNF Blokkers of IL-17-remmers vanwege andere gezondheidsproblemen, kan uw arts de Janus-kinaseremmer tofacitinib (Xeljanz) aanbevelen. Dit medicijn is goedgekeurd voor de behandeling van artritis psoriatica en reumatoïde artritis. Er wordt onderzoek gedaan naar de effectiviteit ervan voor mensen met spondylitis ankylopoetica.

Behandeling

Fysiotherapie is een belangrijk onderdeel van de behandeling en kan enkele voordelen bieden, van pijnverlichting tot verbeterde kracht en flexibiliteit. Een fysiotherapeut kan specifieke oefeningen voor uw behoeften ontwerpen.

Bewegingsbereik en rekoefeningen kunnen helpen de flexibiliteit van uw gewrichten te behouden en een goede houding te behouden. Een goede slaap- en loophouding en buik- en rugoefeningen kunnen u helpen uw rechtopstaande houding te behouden.

Chirurgie

De meeste mensen met spondylitis ankylopoetica hebben geen operatie nodig. Uw arts kan echter een operatie aanbevelen als u ernstige pijn of gewrichtsschade heeft, of als uw heupgewricht zo beschadigd is dat het vervangen moet worden.

Zorg thuis

Naast regelmatig naar de dokter gaan en uw medicijnen innemen zoals voorgeschreven, zijn er enkele dingen die u kunt doen om voor uzelf te zorgen:

Oefeningen doen. Lichaamsbeweging kan de pijn verlichten, de flexibiliteit behouden en uw houding verbeteren.
Pas warmte en koude toe. Warmte die wordt toegepast op stijve gewrichten en strakke spieren kan pijn en stijfheid verlichten. Probeer verwarmingskussens en warme baden en douches. IJs op ontstoken plekken kan de zwelling helpen verminderen.
Rook geen tabak. Als u tabak rookt, moet u ermee stoppen. Het roken van tabak is over het algemeen slecht voor de gezondheid, maar het veroorzaakt extra problemen voor mensen met spondylitis ankylopoetica, waaronder een verdere belemmering van de ademhaling.
Oefen een goede houding. Door te oefenen met recht voor een spiegel staan, kunt u enkele van de problemen die gepaard gaan met spondylitis ankylopoetica voorkomen.