Overzicht
Wat is pleurale effusie?
Pleurale effusie, ook wel ‘water op de longen’ genoemd, is de opeenhoping van overtollig vocht tussen de lagen van het borstvlies buiten de longen. De pleura zijn dunne membranen die de longen en de binnenkant van de borstholte bekleden en dienen om te smeren en de ademhaling te vergemakkelijken. Normaal gesproken is er een kleine hoeveelheid vocht in het borstvlies aanwezig.
Is pleurale effusie ernstig?
De ernst van de aandoening hangt af van de primaire oorzaak van pleurale effusie, of de ademhaling wordt beïnvloed en of deze effectief kan worden behandeld. Oorzaken van pleurale effusie die effectief kunnen worden behandeld of gecontroleerd, zijn onder meer een infectie door een virus, longontsteking of hartfalen. Twee factoren waarmee rekening moet worden gehouden, zijn de behandeling van bijbehorende mechanische problemen en de behandeling van de onderliggende oorzaak van de pleurale effusie.
Symptomen en oorzaken
Wat zijn de symptomen van pleurale effusie?
Sommige patiënten met pleurale effusie hebben geen symptomen, waarbij de aandoening wordt ontdekt op een thoraxfoto die om een andere reden wordt uitgevoerd. De patiënt kan niet-gerelateerde symptomen hebben als gevolg van de ziekte of aandoening die de effusie heeft veroorzaakt. Symptomen van pleurale effusie zijn onder meer:
- pijn op de borst
- Droge, niet-productieve hoest
-
Dyspnoe (kortademigheid of moeilijke, moeizame ademhaling)
-
Orthopneu (het onvermogen om gemakkelijk te ademen tenzij de persoon rechtop zit of rechtop staat)
Wat veroorzaakt pleurale effusie?
Pleurale effusies komen zeer vaak voor, met ongeveer 100.000 gevallen die elk jaar in de Verenigde Staten worden gediagnosticeerd, volgens het National Cancer Institute.
Afhankelijk van de oorzaak kan het overtollige vocht eiwitarm (transudatief) of eiwitrijk (exsudatief) zijn. Deze twee categorieën helpen artsen de oorzaak van de pleurale effusie te bepalen.
De meest voorkomende oorzaken van transudatieve (waterige vloeistof) pleurale effusies zijn onder meer:
- Hartfalen
- Longembolie
- Cirrose
- Post openhartoperatie
Exudatieve (eiwitrijke vloeistof) pleurale effusies worden meestal veroorzaakt door:
- Longontsteking
- Kanker
- Longembolie
- Nierziekte
- ontstekingsziekte
Andere, minder vaak voorkomende oorzaken van pleurale effusie zijn:
- Tuberculose
- Auto immuunziekte
- Bloeding (door borsttrauma)
- Chylothorax (door trauma)
- Zeldzame borst- en buikinfecties
-
Asbest pleurale effusie (door blootstelling aan asbest)
- Meig’s syndroom (vanwege een goedaardige ovariumtumor)
- Ovarieel hyperstimulatiesyndroom
Bepaalde medicijnen, abdominale chirurgie en bestralingstherapie kunnen ook pleurale effusies veroorzaken. Pleurale effusie kan optreden bij verschillende soorten kanker, waaronder longkanker, borstkanker en lymfoom. In sommige gevallen kan de vloeistof zelf kwaadaardig (kankerachtig) zijn of een direct gevolg zijn van chemotherapie.
Diagnose en tests
Hoe wordt pleurale effusie gediagnosticeerd?
De tests die het meest worden gebruikt om pleurale effusie te diagnosticeren en te evalueren, zijn onder meer:
- Röntgenfoto van de borst
-
Computertomografie (CT) scan van de borst
- Echografie van de borst
- Thoracentese (een naald wordt tussen de ribben ingebracht om een biopsie of vloeistofmonster te verwijderen)
- Pleuravochtanalyse (een onderzoek van de vloeistof die uit de pleuraruimte is verwijderd)
Wanneer de pleurale effusie niet gediagnosticeerd is ondanks eerdere, minder invasieve tests, kan thoracoscopie worden uitgevoerd. Thoracoscopie is een minimaal invasieve techniek, ook bekend als video-assisted thoracoscopische chirurgie, of VATS, uitgevoerd onder algemene anesthesie die een visuele evaluatie van het borstvlies mogelijk maakt. Vaak wordt in deze gevallen behandeling van de effusie gecombineerd met diagnose.
Beheer en behandeling
Hoe wordt pleurale effusie behandeld?
- Behandeling van pleurale effusie is gebaseerd op de onderliggende aandoening en of de effusie ernstige ademhalingssymptomen veroorzaakt, zoals kortademigheid of ademhalingsmoeilijkheden.
- Diuretica en andere medicijnen tegen hartfalen worden gebruikt voor de behandeling van pleurale effusie veroorzaakt door congestief hartfalen of andere medische oorzaken. Een kwaadaardige effusie kan ook behandeling met chemotherapie, bestralingstherapie of een medicatie-infusie in de borstkas vereisen.
- Een pleurale effusie die ademhalingssymptomen veroorzaakt, kan worden afgevoerd met behulp van therapeutische thoracentese of via een thoraxslang (buisthoracostomie genoemd).
- Bij patiënten met pleurale effusies die oncontroleerbaar zijn of terugkeren als gevolg van een maligniteit ondanks drainage, kan af en toe een scleroserend middel (een soort geneesmiddel dat opzettelijk littekens veroorzaakt) in de pleuraholte worden gedruppeld via een thoracostomie van de buis om een fibrose (overmatig fibreus weefsel) te creëren ) van de pleura (pleurale sclerose).
- Pleurale sclerose uitgevoerd met scleroserende middelen (zoals talk, doxycycline en tetracycline) is voor 50 procent succesvol in het voorkomen van herhaling van pleurale effusies.
Chirurgie
Pleurale effusies die niet kunnen worden behandeld door drainage of pleurale sclerose, kunnen een chirurgische behandeling vereisen.
De twee soorten chirurgie omvatten:
Video-ondersteunde thoracoscopische chirurgie (VATS)
Een minimaal invasieve benadering die wordt voltooid via 1 tot 3 kleine (ongeveer ½ inch) incisies in de borst. Deze procedure, ook bekend als thoracoscopische chirurgie, is effectief bij het beheersen van pleurale effusies die moeilijk te draineren zijn of terugkeren als gevolg van maligniteit. Steriele talk of een antibioticum kan tijdens de operatie worden ingebracht om herhaling van vochtophoping te voorkomen.
Thoracotomie (ook wel traditionele, “open” thoraxchirurgie genoemd)
Een thoracotomie wordt uitgevoerd via een incisie van 6 tot 8 inch in de borstkas en wordt aanbevolen voor pleurale effusies wanneer een infectie aanwezig is. Een thoracotomie wordt uitgevoerd om al het fibreuze weefsel te verwijderen en helpt bij het evacueren van de infectie uit de pleurale ruimte. Patiënten hebben gedurende 2 dagen tot 2 weken na de operatie thoraxslangen nodig om door te gaan met het aftappen van vloeistof.
Uw chirurg zal u zorgvuldig evalueren om de veiligste behandelingsoptie te bepalen en de mogelijke risico’s en voordelen van elke behandelingsoptie bespreken.
Bronnen
Wilt u meer informatie of wilt u een afspraak maken met een specialist, neem dan contact met ons op, chat online met een verpleegkundige of bel de Miller Family Heart, Vascular & Thoracic Institute Resource & Information Nurse op 216.445.9288 of gratis op 866.289.6911. Wij helpen u graag verder.
Discussion about this post