Omgaan met botkanker

Mensen gaan op verschillende manieren om met het leed en de onzekerheid van kanker. Een strategie die vaak helpt, is om genoeg over kanker te leren om vragen te kunnen stellen over de behandeling ervan en over wat de toekomst kan brengen. Een andere manier is om een ​​dag tegelijk te nemen en ervoor te zorgen dat je met vrienden en familie praat.

Omgaan met botkanker omvat het aanpassen aan de diagnose, de behandeling doorstaan, het leven zin geven en daarna wennen aan het ‘nieuwe normaal’.

Emotioneel

Weet ten eerste dat je niet alles in één keer hoeft te regelen. Het kan even duren om elk probleem op te lossen zodra het zich voordoet, en dat is zowel normaal als noodzakelijk.

De American Cancer Society heeft uitgebreide bronnen over veel verschillende vormen van kanker, waaronder botkankers, en is een goede plek om te beginnen bij het lezen van uw diagnose.

Maar omgaan met de diagnose houdt meer in dan leren over botkanker. Vraag om hulp wanneer je het nodig hebt. Praten met professionele counselors, geestelijken en kankerondersteunende groepen kan ook nuttig zijn. U kunt uw zorgverlener vragen naar steungroepen in uw regio of online wat onderzoek doen.

Fysiek

Uw behandeling voor botkanker kan een operatie, chemotherapie, bestraling of een combinatie van deze therapieën omvatten. Elke behandeling gaat gepaard met zijn eigen reeks bijwerkingen, en daarom kunnen verschillende copingvaardigheden en -strategieën nodig zijn op verschillende momenten in uw kankerreis.

Omgaan met chirurgie en aangetaste ledematen

Chirurgie is heel gebruikelijk bij de behandeling van botkanker. Elk type operatie kan risico’s en bijwerkingen hebben, dus aarzel niet om uw zorgverlener te vragen wat u kunt verwachten. En als u onderweg problemen ondervindt, laat dit dan zeker weten aan uw zorgverleners. Zorgverleners die mensen met botkanker behandelen, kunnen u vaak helpen met de specifieke problemen die zich kunnen voordoen. Meestal is dit een orthopedisch chirurg – een chirurg die gespecialiseerd is in spieren en botten – en iemand die meer ervaring heeft of gespecialiseerd is in het behandelen van bottumoren.

Het komt vaak voor dat botkanker de benen of armen aantast. Tegenwoordig hebben veel mensen die geopereerd zijn aan botkanker procedures die bekend staan ​​als ‘limb salvage’-procedures.

Chirurgie voor het bewaren van ledematen kan complex zijn en kan de plaatsing van een kunstmatig onderdeel omvatten dat volledig in het lichaam wordt geplaatst (een endoprothese). Dergelijke apparaten kunnen de functie van het ledemaat behouden, maar er zijn nadelen zoals het risico op infectie en de eventuele noodzaak van een revisieoperatie.BB

Minder vaak kan amputatie nodig zijn, wat kan resulteren in de behoefte aan een specifieke reeks copingvaardigheden vanwege het verlies van een ledemaat. Het verlies van een ledemaat kan een uitdaging zijn, en sommige mensen kunnen daarna hopeloosheid of verdriet voelen. De perceptie van het eigen lichaamsbeeld kan worden beïnvloed.BB

Het kan zijn dat het verwerken van de gevoelens rondom het hebben van een amputatie net zo belangrijk is als wennen aan de praktische dingen en het “nieuwe normaal” in het leven na een amputatie en/of prothese.

Of u nu een operatie of amputatie van ledematen ondergaat, voor patiënten met botkanker gaat de kankerreis na de operatie verder.

Zowel passieve als actieve bewegingsoefeningen zijn belangrijk voor het behouden van een optimale ledemaatfunctie, en hard werken om beter te worden kan een belangrijk onderdeel zijn van coping.BB

Omgaan met straling

Bestraling kan worden gebruikt als onderdeel van het proces om ervoor te zorgen dat er geen kanker overblijft na de operatie. Het kan ook worden gebruikt als de bottumor bijzonder moeilijk te verwijderen is of als het moeilijk is om de hele tumor operatief te verwijderen.BB

De symptomen van bestraling kunnen variëren, afhankelijk van welk deel van het lichaam therapie krijgt. De meeste bijwerkingen worden beter nadat de behandeling is beëindigd, maar sommige kunnen langer aanhouden. Communiceer altijd met uw kankerzorgteam over wat u kunt verwachten als gevolg van de behandeling.

Omgaan met chemotherapie

Chemotherapie kan worden gebruikt vóór de operatie, na de operatie of zowel ervoor als erna. BDe behandeling heeft bijwerkingen, waarvan er vele verdwijnen wanneer de therapie is voltooid.

Ook zijn er voor veel van de chemogerelateerde bijwerkingen, zoals misselijkheid, effectieve behandelingen die kunnen worden gebruikt om ze aan te pakken, dus als u bijwerkingen heeft, praat dan met uw kankerzorgteam zodat zij weten wat u ervaart en kunnen helpen.

Omgaan met gerichte medicijnen

Dit zijn nieuwere therapieën die soms helpen wanneer traditionele therapieën dat niet doen. BEr zijn bijwerkingen, maar deze zijn meestal afhankelijk van welke medicijnen worden gebruikt.

Uw zorgteam zal u laten weten waar u op moet letten, afhankelijk van het gebruikte middel en uw persoonlijke gezondheidsgeschiedenis.

sociaal

Vrienden en familie kunnen zeer behulpzaam zijn, en hoewel ze uw gedachten en gevoelens niet altijd begrijpen zoals u dat wilt, helpt het vaak om met iemand anders over uw hoop en vrees te praten.

Behandeling vereist enige tijd weg van uw normale leven, of dat nu school, universiteit of werk is. Hoewel er enige bezorgdheid kan bestaan ​​over het “niet aan de hele wereld vertellen” dat u kanker heeft, is het belangrijk om het in ieder geval aan degenen te vertellen die het moeten weten, en het is waarschijnlijk dat de meeste mensen zeer begripvol en ondersteunend zullen zijn, en misschien zelfs aanbieden om te helpen op welke manier dan ook.

praktisch

Overleven

Iedereen die ooit kanker heeft gehad, zal zich op een gegeven moment zorgen maken dat het terugkomt, en voor sommige mensen kan het buitengewoon moeilijk zijn om zich geen zorgen te maken dat kanker terugkomt. Het kan helpen om te weten dat u er alles aan doet om die mogelijkheid aan te pakken.

U zult uw kankerzorgverlener nog jaren zien, lang nadat u bent behandeld. Denk eraan om naar alle vervolgbezoeken te gaan. U zult onderzoeken, bloedonderzoeken, scans, röntgenfoto’s en mogelijk enkele andere tests ondergaan om te zien of kanker is teruggekomen. Hoe langer je kankervrij bent, hoe minder vaak je vervolgbezoeken en tests nodig hebt.

Niemand zou ooit om de diagnose kanker vragen, maar veel mensen met kanker zeggen dat het hun leven op een positieve manier heeft veranderd, of dat ze vandaag niet dezelfde persoon zouden zijn zonder die ervaring te hebben meegemaakt.

Dit houdt in dat je fysiek voor jezelf zorgt, maar ook probeert te voorkomen dat je je al te veel zorgen maakt. Het National Cancer Institute heeft een hele webhub gewijd aan overleven, omgaan met kanker en veel van de problemen die zich onderweg kunnen voordoen.

Er is ook een pagina van de American Cancer Society die specifiek gaat over het leven als een overlevende van osteosarcoom.

mantelzorg

Zowel osteosarcoom als Ewing-sarcoom kunnen voorkomen bij relatief jonge personen die afhankelijk zijn van hulp van ouders en anderen. De meeste osteosarcomen ontwikkelen zich tijdens de adolescentie, wat een zeer complexe en delicate periode is in iemands leven. Evenzo ligt de piek voor Ewing-sarcoom tussen 10 en 20 jaar.BB

Met andere woorden, ouders fungeren als cruciale zorgverleners voor veel patiënten met botkanker. En net als elke belangrijke gebeurtenis die een familielid treft, kunnen botkanker en de behandeling ervan een diepgaand effect hebben op het hele gezin.

De American Cancer Society heeft middelen ontwikkeld voor zorgverleners en voor de zorg voor kinderen met kanker. Er zijn ook middelen voor kankerzorg in het algemeen. Hulpbronnen voor mantelzorgers benadrukken vaak het belang van ‘zorg voor de mantelzorger’ en wijzen erop dat hopeloosheid, schuldgevoelens, verwarring, twijfel, woede en hulpeloosheid een tol kunnen eisen van zowel de persoon met kanker als de mantelzorger.

Het National Cancer Institute heeft ook uitstekende bronnen over deze onderwerpen – niet alleen over het omgaan met kanker en de problemen die gepaard gaan met overleven, maar ook middelen voor mantelzorgers.

Soms komen mensen, na het lezen van dergelijk materiaal over mantelzorg, te weten dat ze al vele jaren ‘verzorgers’ zijn – het is alleen dat ze zichzelf niet noodzakelijk met die term noemen of zich als zodanig identificeren.