Wat zijn hoornvlieszweren?

Een hoornvlieszweer is een erosie of open zweer op het oppervlak van het hoornvlies. Het hoornvlies is het transparante gebied aan de voorkant van het oog dat dient als een venster waardoor we kunnen kijken. Het breekt ook licht en biedt bescherming aan andere delen van het oog. Als het hoornvlies ontstoken raakt door een infectie of een verwonding, kan er een zweer ontstaan.

Een hoornvlieszweer is een ernstige aandoening die snel moet worden behandeld om blijvende problemen met het gezichtsvermogen te voorkomen. Hoewel er goede medicijnen beschikbaar zijn voor de behandeling, kunnen hoornvlieszweren ernstig verlies van gezichtsvermogen en zelfs blindheid veroorzaken.

Hoornvlieszweer Symptomen

Symptomen van een hoornvlieszweer zijn meestal duidelijk, vooral als de zweer diep is. Omdat het hoornvlies erg gevoelig is, hebben hoornvlieszweren de neiging om hevige pijn te veroorzaken. Het gezichtsvermogen is soms verminderd en het oog kan tranen en rood zijn. Het kan ook pijn doen om naar felle lichten te kijken.

Als u een van de volgende symptomen heeft, moet u onmiddellijk door een oogarts worden gecontroleerd:

• Roodheid
• Pijn
• scheuren
• Afvoer
• Witte vlek op het hoornvlies
• Wazig zicht
• jeuk
• Licht gevoeligheid

Oorzaken

Hoornvlieszweren worden meestal veroorzaakt door ziektekiemen. Hoewel het menselijk oog goed wordt beschermd door het ooglid en overvloedige tranen, kunnen ziektekiemen en bacteriën mogelijk het hoornvlies binnendringen via kleine schaafwonden als het beschadigd is.

Over het algemeen geldt dat hoe dieper de hoornvlieszweer, hoe ernstiger de aandoening wordt. Een zeer diepe zweer kan littekens op het hoornvlies veroorzaken, waardoor het licht niet in het oog kan komen.

Veelvoorkomende oorzaken van hoornvlieszweren zijn onder meer:

• bacteriën
• virussen
• Blessure
• Ernstige allergische ziekte
• schimmels
• Amoeben
• Onvoldoende sluiting van het ooglid

Risicofactoren van hoornvlieszweren zijn onder meer:

• Dragers van contactlenzen
• Mensen met koortsblaasjes, waterpokken of gordelroos
• Mensen die steroïde oogdruppels gebruiken
• Mensen met het droge-ogen-syndroom
• Mensen met ooglidaandoeningen die een goede werking van het ooglid belemmeren
• Mensen die hun hoornvlies verwonden of verbranden

Diagnose

Vroege diagnose is belangrijk bij de behandeling van hoornvlieszweren. Uw zorgverlener zal vragen stellen om de oorzaak van de maagzweer vast te stellen.

Uw ogen moeten dan worden onderzocht onder een speciale biomicroscoop, een spleetlamp. Met het spleetlamponderzoek kan uw arts de schade aan uw hoornvlies zien en bepalen of u een hoornvlieszweer heeft. Een speciale kleurstof, fluoresceïne genaamd, wordt in uw oog geplaatst om het gebied te verlichten en de diagnose te vergemakkelijken.

Als het niet duidelijk is wat de exacte oorzaak is, kan uw arts een klein stukje weefsel of een kweekje van de zweer nemen om te weten hoe deze op de juiste manier wordt behandeld. Na het verdoven van uw oog met speciale oogdruppels, kunnen cellen voorzichtig van het hoornvliesoppervlak worden geschraapt zodat ze kunnen worden getest.

Behandeling

De behandeling van hoornvlieszweren moet agressief zijn, omdat sommige zweren leiden tot verlies van gezichtsvermogen en blindheid. De behandeling omvat meestal antibiotica en antivirale of antischimmelmedicijnen.

Steroïde oogdruppels kunnen ook worden gegeven om ontstekingen te verminderen. Sommige zorgverleners schrijven lokale oogdruppels voor die meerdere keren per dag moeten worden gebruikt totdat de zweer volledig is genezen. In ernstige gevallen worden patiënten opgenomen in het ziekenhuis zodat de juiste behandeling wordt gegeven.

Bepaalde supplementen, zoals vitamine C, kunnen worden voorgeschreven om littekens op het hoornvlies te verminderen. Als een zweer niet normaal geneest met een typische behandeling, wordt gedurende zeven tot tien dagen een vruchtwatermembraan op het hoornvlies geplaatst.

Als een ernstige infectie blijvende littekens veroorzaakt, kan een hoornvliestransplantatie nodig zijn om het gezichtsvermogen te herstellen. In dergelijke gevallen kan blindheid of totaal verlies van het oog optreden als de behandeling wordt uitgesteld.