Deze darmaandoening vereist dringende evaluatie en behandeling
Darminvaginatie is een ernstige aandoening die optreedt wanneer een deel van de darmen in zichzelf beweegt (vergelijkbaar met hoe een telescoop werkt) en een verstopping veroorzaakt. Het komt vaker voor bij zuigelingen en kinderen dan bij volwassenen. Darminvaginatie kan levensbedreigend zijn en vereist onmiddellijke behandeling. Symptomen van darminvaginatie kunnen zijn: buikpijn, geleiachtige, bloederige ontlasting, braken, diarree en koorts. De buikpijn komt en gaat elke 15 tot 20 minuten, en baby’s en baby’s met darminvaginatie die deze pijn ervaren, zullen huilen en hun knieën naar hun borst trekken.BIntussusceptie kan op elk punt in het spijsverteringskanaal voorkomen, maar wordt meestal gevonden op de kruising tussen de dunne en de dikke darm.
Anatomie en functie van het spijsverteringsstelsel
De dunne darm is een buisachtige structuur die de maag en de dikke darm met elkaar verbindt. De dikke darm, die ook buisvormig is, is via de ileocecale klep verbonden met de dunne darm. Nadat voedsel is gekauwd, ingeslikt en door de maag is gegaan, komt het in de dunne darm waar de meeste vitamines en mineralen worden opgenomen. Het voedsel wordt door het spijsverteringsstelsel verplaatst door de spiersamentrekkingen in de wanden van het spijsverteringskanaal die peristaltiek worden genoemd. Vervolgens gaat het gedeeltelijk verteerde voedsel door de ileocecale klep en in de dikke darm, waar het verder wordt afgebroken en water wordt geabsorbeerd. Ten slotte verlaat het afvalmateriaal het lichaam via de anus als stoelgang. Een darminvaginatie kan de beweging van ontlasting door de darm blokkeren, wat kan leiden tot ernstige complicaties, zoals een gaatje in de darm (een perforatie).
Intussusceptie symptomen
Darminvaginatie komt vaker voor bij zuigelingen en kinderen en komt zelden voor bij volwassenen. De symptomen kunnen vergelijkbaar zijn, maar kunnen een grotere uitdaging zijn om te identificeren bij zuigelingen en kinderen die hun verzorgers niet kunnen vertellen wat er aan de hand is. Bij volwassenen kan darminvaginatie optreden samen met andere aandoeningen en kan daarom moeilijk te diagnosticeren zijn.
Symptomen van darminvaginatie zijn onder meer:BB
- Abdominale knobbel
- Buikpijn die elke 15 tot 20 minuten komt en gaat
- Diarree
- Koorts
- lethargie
-
Ontlasting die bloed en slijm bevat en eruit kan zien als gelei
- braken
Niet elk symptoom zal optreden in elk geval van darminvaginatie. De buikpijn zal komen en gaan, maar zal intenser en frequenter worden naarmate de aandoening vordert. Sommige kinderen, vooral degenen die ouder zijn, hebben mogelijk alleen pijn en geen andere symptomen. Baby’s mogen echter niet huilen of andere signalen geven dat ze pijn hebben. Baby’s die wel buikpijn hebben, kunnen reageren door te huilen en hun knieën op te trekken naar hun borst.
Bij volwassenen is darminvaginatie zeldzaam en het meest voorkomende symptoom is de intermitterende buikpijn, gevolgd door misselijkheid en braken. Omdat het een uitdaging is om bij volwassenen een diagnose te stellen, kunnen sommige mensen geruime tijd nodig hebben voordat ze een arts raadplegen.
Wanneer darminvaginatie niet wordt behandeld, kan dit leiden tot verlies van bloedtoevoer naar dat deel van de darm.BZonder bloedstroom kan het weefsel in de darm beginnen af te sterven, wat eerst leidt tot een gat in de darmwand en vervolgens tot een ernstige infectie die peritonitis wordt genoemd. Peritonitis kan zwelling en pijn in de buik, koorts, lethargie of lusteloosheid, abnormale ademhaling en een zwakke of snel kloppende pols veroorzaken. Peritonitis is een medisch noodgeval en vereist onmiddellijke behandeling.
Oorzaken
Er zijn een paar verschillende redenen waarom darminvaginatie kan optreden, maar meestal is er geen aanwijsbare oorzaak. Een mogelijke oorzaak van darminvaginatie bij kinderen is een virus. Er zijn virussen gevonden in de ontlasting van kinderen die een darminvaginatie hebben gehad. Bovendien lijkt deze aandoening seizoensvariaties te volgen zoals virussen dat doen. Dat wil zeggen, het gebeurt vaker in de tijd van het jaar waarin virussen vaker van persoon tot persoon worden verspreid.
Een andere mogelijke oorzaak van darminvaginatie is een poliep, tumor of abnormale groei in de dunne darm. De normale samentrekkingen van de darm worden peristaltiek genoemd. Ze zorgen ervoor dat de darm op een golfachtige manier beweegt. Een deel van de darm kan tijdens het bewegen “vastgrijpen” aan deze abnormale groei (die een leidend punt wordt genoemd). Wat er vervolgens gebeurt, is dat een stuk darm vastzit aan die abnormale groei en wanneer de golfbeweging optreedt, kan de darm over zichzelf heen schuiven.
Bij kinderen is de oorzaak van darminvaginatie vaak onbekend in tot 90% van de gevallen. Bij sommige kinderen kan de oorzaak echter een Meckel-divertikel zijn. Dit is een uitstulping in de wand van de dunne darm. Het divertikel van een Meckel is bij de geboorte aanwezig (aangeboren). Het is de meest voorkomende aangeboren afwijking van het spijsverteringskanaal en komt voor bij maximaal 2% van de mensen. Het divertikel wordt het anker waar een stuk darm zich aan vastgrijpt en begint te telescoperen.
Bij volwassenen kan darminvaginatie het gevolg zijn van een abnormale groei (zoals een poliep of een tumor). Het kan ook optreden als gevolg van littekenweefsel (verklevingen) in de darm, zoals dat ontstaat na een buikoperatie. Zelden (in 0,1-0,3% van de gevallen) kan darminvaginatie optreden na een maagbypass of een andere operatie voor gewichtsverlies. Hoewel ook zeldzaam, is een darminvaginatie met een geleidingspunt ook waargenomen bij volwassenen met de ziekte van Crohn.
Diagnose
Intussusceptie kan worden vermoed wanneer een baby of kind buikpijn en/of andere symptomen heeft. Om een diagnose te stellen, zal een arts de buik palperen, met speciale aandacht voor hoe het kind reageert en om te zien of de buik gezwollen of gevoelig is. Een arts kan mogelijk ook de locatie van de darminvaginatie voelen.
Een diagnose van darminvaginatie is een medisch noodgeval, en als de patiënt nog niet op de afdeling spoedeisende hulp is, is de volgende stap om daar meteen zorg te zoeken. Een gewone röntgenfoto van de buik zal een blokkade laten zien, maar geen darminvaginatie, en is daarom van beperkt nut bij de diagnose. De aanwezigheid van een blokkade die op een röntgenfoto te zien is, kan echter meer diagnostische aanwijzingen bieden. Een abdominale echografie is nuttiger bij het identificeren van een darminvaginatie, vooral bij kinderen. Bij volwassenen is een abdominale echografie minder nuttig en daarom kan een computertomografie (CT) scan worden gebruikt om een diagnose te stellen (of uit te sluiten).BB
Voor kinderen kan een kinderchirurg worden geraadpleegd om de beste zorg te verlenen. Voor volwassenen en kinderen die ernstig ziek lijken, kan een operatie aan de darmen meteen worden uitgevoerd.
Behandeling
Er zijn een paar manieren waarop een darminvaginatie kan worden behandeld. Er zijn twee soorten klysma’s die kunnen helpen bij het omkeren van de darminvaginatie.BDeze behandelingen werken in veel gevallen, maar moeten in een klein aantal gevallen worden herhaald.
Lucht klysma. Een luchtklysma is hoe het klinkt: er wordt lucht in de darmen gebracht. Dit wordt gedaan door een buis door de anus en in het rectum te leiden. Lucht wordt door de buis en in de darmen verplaatst. Daarna worden er enkele röntgenfoto’s gemaakt. De lucht helpt de locatie van de darminvaginatie zichtbaar te maken op de röntgenfilms. De lucht dient ook als behandeling, omdat het helpt om het telescopische deel van de darm te duwen en te verplaatsen zodat het niet langer op zichzelf vouwt.
Barium klysma. Tijdens dit type klysma wordt barium ingebracht via een buis die door de anus en in het rectum is ingebracht. Er worden dan röntgenfoto’s gemaakt en de barium helpt bij het visualiseren van het deel van de darm dat is uitgeschoven. Het barium dient ook als een behandeling omdat het helpt het telescopische deel van de darm terug op zijn plaats te duwen.
Chirurgie. Voor degenen die mogelijk een verstopping hebben, waarbij ontlasting niet door de darm kan, kan een operatie meteen worden uitgevoerd. Een operatie kan ook worden uitgevoerd als de darminvaginatie niet reageert op de andere, minder invasieve behandelingen zoals lucht- of bariumklysma’s, of als er een perforatie (gat in de darm) is. Tijdens de operatie moet mogelijk een deel van de darm worden verwijderd en vervolgens worden de twee uiteinden van de darm opnieuw verbonden (een resectie). Chirurgie kan laparoscopisch worden uitgevoerd, met een paar kleine incisies, of open, wat een grotere incisie is. Na de operatie moet u enkele dagen in het ziekenhuis blijven, totdat de darm na de operatie weer wakker wordt en de patiënt weer normaal kan eten.
Prognose
Er bestaat een risico dat de intussusceptie kort na de behandeling terugkeert. Het recidiefpercentage werd geschat op ergens tussen de 8% en 13% in een gepubliceerde review van 69 onderzoeken naar darminvaginatie bij kinderen.BB
Darminvaginatie komt vaker voor bij baby’s en kinderen en is zeldzamer en moeilijker te diagnosticeren en te behandelen bij volwassenen. Kinderen die intermitterende pijn hebben, aangetoond door te huilen en de benen naar de maag te brengen, moeten door een arts worden beoordeeld op een mogelijk geval van darminvaginatie. In de meeste gevallen kan de aandoening bij kinderen worden behandeld zonder operatie, en herhaling is niet gebruikelijk. Voor volwassenen kan een operatie vaker nodig zijn. De meeste mensen herstellen goed, hetzij met een lucht- of een vloeibaar klysma, hetzij met een operatie, zonder dat de darminvaginatie opnieuw optreedt.
Discussion about this post