Hyperparathyreoïdie versus hyperthyreoïdie: wat zijn de verschillen?

Hyperparathyreoïdie (HPT) en hyperthyreoïdie (HT) lijken veel op elkaar. Hoewel de betrokken klieren enigszins verwant zijn, produceren ze verschillende hormonen die verschillende effecten op uw lichaam hebben. Ze hebben verschillende symptomen en vereisen ook verschillende behandelingen.

Je schildklier heeft de vorm van een vlinder. Het zit aan de voorkant van je keel, precies in het midden. De vier bijschildklieren bevinden zich meestal net achter de schildklier, in de buurt van de bovenste en onderste toppen van de “vleugels”. Ze zijn ongeveer zo groot als erwten.

Dit artikel onderzoekt de verschillen tussen de twee aandoeningen, hun symptomen en oorzaken, hoe ze worden gediagnosticeerd en behandeld en hoe u ze kunt voorkomen.

Symptomen

Uw bijschildklieren produceren een hormoon dat bijschildklierhormoon wordt genoemd. Zijn primaire taak is het beheersen van de calciumspiegels in uw bloed.

Je zenuwstelsel en spieren hebben calcium nodig om goed te kunnen functioneren. Het houdt ook je botten sterk. HPT veroorzaakt een toename van parathyroïd hormoon en hypercalciëmie (hoge calciumwaarden).

Wanneer uw bijschildklieren uw lichaam vertellen het calciumgehalte in het bloed te verhogen, bloedt uw lichaam het uit uw botten en houden uw nieren het vast.

Uw schildklier maakt schildklierhormonen aan. Hun taken hebben grotendeels te maken met homeostase (de automatische functies van uw lichaam).

Schildklierhormonen reguleren de hartslag, de ademhaling, de lichaamstemperatuur, het lichaamsgewicht, het cholesterolgehalte, het energieverbruik en de menstruatiecyclus. HT zorgt ervoor dat al deze processen versnellen.

De aandoeningen hebben enkele symptomen gemeen, maar dit is gewoon toeval. De oorzaken van de symptomen zijn verschillend.

Symptomen die ze gemeen hebben zijn:

• Vermoeidheid
• Spierpijn en zwakte
• Spanning
• Depressie
• Frequent urineren
• Concentratieproblemen
• Misselijkheid
• Hart problemen

Sommige van hun symptomen zijn tegengestelden. HPT veroorzaakt bijvoorbeeld constipatie en verminderde eetlust. HT veroorzaakt diarree en verhoogde eetlust.

De andere symptomen van HPT en HT zijn niet gerelateerd.

Oorzaken

Zowel HPT als HT kunnen worden veroorzaakt door gezwellen op de klieren waardoor ze te veel hormonen produceren. Bij HPT is het meestal een goedaardige groei die een adenoom wordt genoemd. Kanker is mogelijk, maar zeldzaam.

In HT, als er schildklierknobbeltjes zijn, zal uw zorgverlener de juiste test bestellen om er zeker van te zijn dat ze niet kankerachtig zijn.

Beide aandoeningen hebben echter ook andere oorzaken.

Oorzaken van hyperparathyreoïdie

HPT kan het gevolg zijn van verschillende dingen. Naast gezwellen op de klier (adenoom), omvatten ze:

• hyperplasie (twee of meer vergrote bijschildklieren)
• In zeldzame gevallen, erfelijke aandoeningen zoals multipele endocriene neoplasie (een groep aandoeningen die de hormoonproducerende klieren aantast)

Soms is HPT het gevolg van een andere aandoening die calcium uitput. Dat kan zijn:

• Nierfalen
• Vitamine D-tekort
• Ernstig calciumtekort

Oorzaak van hyperthyreoïdie

HT is vaak te wijten aan een van de volgende:

• Auto-immuunactiviteit (het immuunsysteem dat de schildklier aanvalt) genaamd de ziekte van Graves

• Thyroiditis (ontsteking in de klier), die kan worden veroorzaakt door een infectie of een probleem met het immuunsysteem

• Overmatige consumptie van jodium, omdat jodium wordt gebruikt om schildklierhormoon te produceren

Diagnose

De diagnostische processen voor HPT en HT omvatten beide bloedonderzoek en beeldvorming. De specifieke tests zijn echter anders.

Diagnose van hyperparathyreoïdie

Om HPT te diagnosticeren, bestellen zorgverleners verschillende tests:

• Bloedonderzoek: uw zorgverlener zal een uitgebreid bloedpanel bestellen om uw calcium- en vitamine D-spiegels, bijschildklierhormoon en nierfunctie te controleren.

• 24-uurs urineverzameling: deze test kijkt ook naar de calciumspiegels.

• Sestamibi scan: Dit is een gespecialiseerde beeldvormingsscan om te zoeken naar vergroting of gezwellen.

• Echografie: deze beeldvormende test kan een ongewoon grote bijschildklier detecteren, die HPT kan veroorzaken. Het kan ook worden gebruikt om te controleren op nierstenen in de nieren.

Om te controleren op mogelijke complicaties van calciumontregeling, kan uw zorgverlener ook bestellen:

• Botdichtheidstest: deze scan controleert op botverlies en osteoporose

Diagnose van hyperthyreoïdie

Het diagnostische proces voor hyperthyreoïdie is eenvoudig en omvat:

• Lichamelijk onderzoek: uw zorgverlener zal uw nek voelen voor zwelling of ontsteking van de schildklier en uw hartslag controleren.

• Bloedonderzoek: een uitgebreid bloedpanel zal uw schildklierhormoonspiegels laten zien.

• Echografie: deze beeldvormende test wordt gebruikt om de aanwezigheid van schildklierknobbeltjes en ontsteking te bevestigen.

• Radioactieve jodiumopnametest: Tijdens deze test wordt radioactief jodium gebruikt om aan te tonen hoeveel schildklierhormoon wordt geproduceerd en eventuele ontstekingen in de klier.

De schildklierhormonen die worden getest, zijn onder meer trijoodthyronine (T3), thyroxine (T4) en thyroïdstimulerend hormoon (TSH). T3 en T4 worden geproduceerd door de schildklier. TSH wordt geproduceerd door de hypofyse wanneer het de behoefte aan meer T3 en T4 detecteert.

Behandeling

HPT en HT worden totaal verschillend behandeld.

Hyperparathyreoïdie behandelen

HPT wordt meestal gediagnosticeerd als de patiënt jonger is dan 50 jaar en bloedonderzoek laat extreem hoge calcium- en parathyroïdhormoonspiegels zien. Markers van een verminderde nierfunctie, verlies van botdichtheid, nierstenen en calciumuitscheiding in de urine gedurende 24 uur boven 400 zijn ook indicatoren van HPT.

Als u deze symptomen heeft, zal uw zorgverlener waarschijnlijk een operatie aanbevelen om de bijschildkliergroei en/of overactieve klier (of klieren) te verwijderen. Dit geneest de ziekte ongeveer 95% van de tijd.

Gevallen van secundaire HPT (HPT die wordt veroorzaakt door een andere aandoening, meestal nierziekte) kunnen worden behandeld met een medicijn genaamd Sensipar (cinacalcet), dat de HPT-klieren signaleert om minder bijschildklierhormoon te produceren.

Hyperthyreoïdie behandelen

Hyperthyreoïdie kan op verschillende manieren worden behandeld.

• Antithyroid-medicijnen: Tapazol (methimazol) of PTU (propylthiouracil) zorgen ervoor dat de schildklier geen hormonen aanmaakt.

• Radioactief jodium: dit vernietigt schildkliercellen om de hormoonproductie te stoppen.

• Chirurgie (thyroidectomie): een operatie verwijdert een deel of de hele schildklier.

Radioactief jodium en chirurgie worden als geneeswijzen beschouwd. Daarna zult u echter waarschijnlijk hypothyreoïdie hebben (lage schildklierhormonen) en moet u de rest van uw leven schildkliervervangende hormonen gebruiken.

preventie

Er is geen bekende manier om HPT of HT te voorkomen. Sommige risicofactoren kunnen echter veranderlijk zijn en daarom uw risico verminderen.

Hyperparathyreoïdie voorkomen

Risicofactoren voor HPT zijn onder meer:

• Ouder worden
• vrouw zijn
• Erfelijke hormonale problemen
• Depressie
• zwaarlijvigheid

Als u weet dat u risico loopt, moet u:

• Vermijd uitdroging.
• Zorg ervoor dat je voldoende vitamine D binnenkrijgt.
• Krijg een behandeling voor depressie.
• Probeer een gezond gewicht te bereiken en te behouden.

Als u bestraling nodig heeft voor kanker in of nabij uw nek, vraag dan uw medisch team of er een manier is om uw bijschildklier en andere nabijgelegen structuren te beschermen.

Hyperthyreoïdie voorkomen

Hoewel het niet is bewezen dat deze HT voorkomen, kunnen ze je risico helpen verlagen:

• Vraag om een ​​schildklierkraag (een loden halsband die straling blokkeert) tijdens röntgenfoto’s van uw bovenlichaam, vooral tandheelkundige röntgenfoto’s.
• Stop met roken.
• Beperk soja in uw dieet.
• Vraag uw zorgverlener naar seleniumsupplementen.

U kunt zich ook laten testen op coeliakie, een auto-immuunziekte die wordt veroorzaakt door het eten van gluten. Mensen met coeliakie hebben drie keer meer kans om een ​​auto-immuunziekte van de schildklier te ontwikkelen.

Overzicht

Ondanks dat het hetzelfde klinkt en te maken heeft met klieren die dicht bij elkaar liggen, zijn hyperparathyreoïdie en hyperthyreoïdie heel verschillende ziekten.

HPT omvat een hoog calciumgehalte in het bloed, terwijl HT gepaard gaat met hoge schildklierhormonen die het lichaam versnellen. Ze delen toevallig enkele symptomen, zoals vermoeidheid en zwakte, maar elk heeft zijn eigen reeks symptomen die niet door de ander worden gedeeld.

HPT kan worden veroorzaakt door gezwellen op de klier, vergrote klieren en blootstelling aan straling. HT wordt veroorzaakt door schildklierknobbeltjes, een ontstoken klier of een teveel aan jodium in de voeding.

Beide aandoeningen worden gediagnosticeerd met behulp van een combinatie van bloedonderzoek en scans.

HPT-behandeling hangt af van de ernst ervan. Het kan medicijnen, supplementen en operaties omvatten. HT-behandelingen omvatten medicijnen, radioactief jodium en chirurgie.

Er zijn geen bewezen manieren om HPT of HT te voorkomen. Door u te concentreren op veranderlijke risicofactoren, kunt u mogelijk uw risico verminderen.

Als u symptomen heeft die kunnen wijzen op hyperparathyreoïdie of hyperthyreoïdie, neem dan contact op met uw zorgverlener. Beide aandoeningen zijn behandelbaar, dus u hoeft niet met symptomen te leven. Door een juiste diagnose en behandeling te krijgen, kunt u zich nu beter voelen en complicaties op de weg voorkomen.