Een overzicht van struma’s

De term struma wordt gebruikt om een ​​abnormaal vergrote schildklier te beschrijven. Een normale schildklier is van buitenaf niet zichtbaar. Bij struma wordt de schildklier voldoende vergroot zodat u een zichtbare knobbel of uitstulping in uw nek kunt hebben. Aandoeningen gerelateerd aan hyperthyreoïdieof hypothyreoïdiezijn de meest voorkomende oorzaken, hoewel struma’s soms voorkomen om redenen die geen verband houden met een onderliggende schildklieraandoening.

Symptomen

In sommige gevallen is een struma mogelijk niet zichtbaar en kan het helemaal geen symptomen veroorzaken. Wanneer symptomen aanwezig zijn, kunnen deze zijn:

• Een zichtbare knobbel of zwelling in het nekgebied
• Een bult die zacht aanvoelt
• Een vol gevoel in de nek
• Een gevoel van druk op uw luchtpijp of slokdarm
• Moeite met slikken of het gevoel dat voedsel in uw keel blijft steken
• Kortademigheid of moeite met ademhalen, vooral ’s nachts
• hoesten
• Heesheid
• Ongemak bij het dragen van coltruien, stropdassen en sjaals

Symptomen van hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie kunnen ook gepaard gaan met het struma.

Oorzaken

Een struma kan om een ​​aantal redenen voorkomen, waaronder:

• Ziekte van Graves: deze auto-immuunziekte zorgt ervoor dat uw schildklier te veel thyroïdstimulerend hormoon (TSH) produceert, waardoor de schildklier opzwelt. De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie.

• Hashimoto’s thyroïditis: Hashimoto’s thyroïditis wordt veroorzaakt door een ontsteking van de schildklier. Het is meestal tijdelijk en verdwijnt zodra de ontsteking is verdwenen.

• Schildklierknobbeltjes: Vaste of met vloeistof gevulde knobbeltjes, knobbeltjes genaamd, kunnen zich aan een of beide zijden van uw schildklier ontwikkelen, wat resulteert in een algehele vergroting van de klier.

• Schildklierkanker: Bepaalde soorten schildklierkanker kunnen algemene zwelling van de klier veroorzaken. Deze omvatten infiltrerende papillaire schildklierkanker, lymfoom en anaplastische schildklierkanker.

• Zwangerschap: Humaan choriongonadotrofine (HCG), een hormoon dat tijdens de zwangerschap wordt geproduceerd, kan ervoor zorgen dat uw schildklier iets groter wordt. Dit lost vaak vanzelf op zodra de baby is geboren.

• Thyroiditis: Thyroiditis is een ontstekingsaandoening die pijn en zwelling in de schildklier en over- of onderproductie van thyroxine (het hormoon waarvan de afgifte wordt gestimuleerd door TSH) kan veroorzaken. Thyroiditis kan optreden in de postpartumperiode of als gevolg van een virale infectie.

• Jodiumtekort: Jodium is essentieel voor de productie van schildklierhormonen en een gebrek aan jodium in de voeding kan leiden tot een vergrote schildklier. Jodiumtekort komt vaak voor in ontwikkelingslanden, maar het is ongebruikelijk in de Verenigde Staten en andere landen waar jodium routinematig wordt toegevoegd aan keukenzout en ander voedsel.

Risicofactoren

Vrouwen zijn vatbaarder voor schildklieraandoeningen dan mannen en hebben daarom meer kans op het ontwikkelen van een struma.Struma’s komen ook vaker voor na de leeftijd van 40.

Diagnose

Uw arts kan een struma visueel of handmatig detecteren tijdens een klinisch onderzoek. Voor een nauwkeurige diagnose kan ook het volgende nodig zijn:

• Bloedonderzoek: deze kunnen de niveaus van hormonen bepalen die door uw schildklier en hypofyse worden geproduceerd. Als uw schildklier onderactief is, zal het niveau van schildklierhormoon laag zijn, terwijl uw TSH-niveau verhoogd zal zijn.

• Een antilichaamtest: Sommige oorzaken van een struma zijn te wijten aan de aanwezigheid van abnormale antilichamen.

• Beeldvormingstests: Echografie kan de grootte van uw schildklier onthullen en of de klier knobbeltjes bevat die uw arts mogelijk niet heeft kunnen voelen. Op basis van die resultaten kan verdere beeldvorming nodig zijn, zoals computertomografie (CT)-scans of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI’s).

• Een schildklierscan: voor deze test neemt u een pil met radioactief jodium. U komt dan een paar uur later terug en een speciale camera maakt een beeld van uw schildklier op een computerscherm.

• Een biopsie: als het struma knobbeltjes heeft, kunt u een fijne naaldaspiratiebiopsie ondergaan. In dit geval wordt echografie gebruikt om een ​​naald in uw schildklier te leiden om een ​​weefsel- of vloeistofmonster te verkrijgen dat moet worden getest op schildklierkanker.

Behandeling

Als u een klein struma heeft zonder symptomen en geen andere onderliggende schildklieraandoening, kan uw arts periodieke controle zonder behandeling aanbevelen. In de meeste gevallen is echter behandeling noodzakelijk en afgestemd op de onderliggende oorzaak van het struma.

Behandelingen omvatten:

• Schildklierhormoonvervangende geneesmiddelen: Als uw struma in verband wordt gebracht met hypothyreoïdie, kan behandeling met schildklierhormoonvervangende geneesmiddelen zoals Synthroid (levothyroxine) de groei van de klier vertragen of stoppen. Het kan uw struma echter niet doen krimpen.

• Geneesmiddelen tegen de schildklier: als uw struma in verband wordt gebracht met hyperthyreoïdie als gevolg van de ziekte van Graves, kan uw arts propylthiouracil of tapazol (methimazol) voorschrijven. Deze medicijnen voorkomen dat de schildklier T3- en T4-hormonen produceert en kunnen de vergroting van de klier vertragen of stoppen en het struma doen krimpen.

• Behandeling met radioactief jodium (RAI): Bij deze behandeling krijgt u een dosis radioactief jodium, waardoor de schildklier krimpt.

• Thyroidectomie: als uw struma blijft groeien tijdens de behandeling van de schildklier, de symptomen slopend zijn of u vindt dat het struma cosmetisch ongewenst is, zullen uw artsen waarschijnlijk een operatie aanbevelen om een ​​deel of de gehele schildklier te verwijderen.

• Jodiumvervanging: Als uw struma het gevolg is van een jodiumtekort, krijgt u jodiumsuppletie. Dit zal meestal de groei vertragen of stoppen, en het kan de grootte van het struma enigszins verminderen, maar vaak niet volledig.

Hoewel struma’s ongemakkelijk en in sommige gevallen behoorlijk merkbaar kunnen zijn, zijn ze op zichzelf zelden gevaarlijk. Omdat ze echter meestal een teken zijn van een onderliggende schildklieraandoening, is het belangrijk om uw arts te bellen als u een zwelling in de voorkant van uw nek opmerkt, zodat deze snel kan worden beoordeeld.